มุมมองของอเล็กซ์ผมตื่นมาและรู้สึกคอแห้ง ผมลืมตาขึ้นและนึกถึงความฝันที่ผมเห็นซาช่าเดินมาอยู่ข้างๆ และจูบที่หน้าผากของผม ผมรู้สึกเจ็บหน้าอกเมื่อคิดถึงเธอ ภาพของเธอกับเฮนรี่เข้ามาในหัวผมและผมรู้สึกโกรธ ผมเดินไปทางหน้าต่างมีดวงจันทร์ที่ส่องแสงสว่าง ยิ่งทำให้ฉันนึกถึงเธอ เธอชอบแสงจันทร์และเราจะใช้เวลาหลายชั่วโมงในการอาบน้ำใต้แสงจันทร์ บางอย่างในใจผมบอกว่า ซาช่า ไม่มีวันทิ้งผม แต่ใจของผมก็ไม่สามารถหยุดกล่าวหาเธอได้ ผมรู้จักเฮนรี่ เขาเป็นคนเจ้าเล่ห์และขี้เล่นเสมอ เขามักจะวางแผนและเล่นเกมได้เหนือกว่าคนอื่นเสมอ ผมแน่ใจว่าเขาอาจจะหลอกใช้ ซาช่า เหมือนกัน แต่สิ่งที่ทำให้ผมเจ็บปวดคือวิธีที่ ซาช่า มอบให้เขา เธอมักจะอ้างว่ารักผมอย่างไม่มีเงื่อนไข จากนั้นในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงเธอก็ลืมผมและจูบกับคนแปลกหน้า? ผมคิดมาตลอดว่าคนอย่าง ซาช่า เธอไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน ผมรู้ว่าตอนแรกผมเชื่อว่าเดซี่พูดถูกและซาช่าอาจเป็นนักขุดทองจริงๆ แต่ตอนนั้นผมโกรธ เหมือนมีภูเขาไฟกำลังปะทุอยู่ในตัวผม แต่วันนี้เธอวิ่งมาหาผม ผมรู้ว่าเธอไม่ได้แกล้งทำเป็นว่าห่วงใย แต่ผมก็รู้สึกผิดในอ้อมกอดของเดซี่เช่นกันผมสับสนมาก ผมควรคุยกั
ภายใต้ท้องฟ้าคำราม เธอยืนนิ่ง เข้าใจสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เธอคิดว่ามันเหนือจริง สมองของเธอกำลังเล่นกล เขากระแอมในลำคอ ขมวดคิ้วส่งสัญญาณให้เธอเข้าไป ทำให้ความกลัวที่อธิบายไม่ได้เข้าครอบงำจิตใจของเธอ ดวงตาสีเข้มของเขาฉายแววด้วยความอาฆาตพยาบาท เมื่อมองดูทางแคบๆ ด้านขวา เธอคิดอย่างรวดเร็วหายใจเข้าลึกๆ กลืนน้ำลายอึกใหญ่ และออกวิ่งไปทันทีความตื่นตระหนกเกิดขึ้นในเส้นเลือดของเธอเมื่อเธอได้ยินประตูรถหลายบานเปิดเธอเริ่มวิ่งเหมือนชีวิตที่เหลือต้องพึ่งมัน ฝ่ากิ่งไม้ระหว่างทางที่ปัดใส่หน้าเธอตลอดเวลาซาช่า เตะส้นเท้าและหันไปตามตรอก แต่เท้าของเธอเตะเข้าไปโดนหินกรวดแหลมคม ขอบของหินกรีดเท้าของเธอขณะที่ลมหายใจของเธอติดอยู่ในลำคอ เหงื่อที่ไหลออกมาแทรกซึมเข้าไปในการมองเห็นของเธอ ทำให้เธอเวียนหัว เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะดึงตัวเองให้มีสติสัมปชัญญะเธอแอบมองไปข้างหลังและเห็นเงาชายสี่คนตามเธอมา พวกเขากำลังวิ่งมาด้วยความเร็ว.เธอหลบเข้ามุมและซ่อนตัวอยู่หลังถังขยะ กลิ่นสาปของแมวและขยะกระทบจมูกของเธอทำให้เธอรู้สึกคลื่นไส้อยากอาเจียนทันที สถานที่แห่งนี้เป็นซากเรืออับปาง มีกลิ่นที่น่ารังเกียจหลายอย่าง ถังขยะท
เจนดึงเธอไปที่ฟลอร์เต้นรำและเธอยอมเดินตามเขาไป เขาโอบกอดเธอจากด้านหลัง และทั้งหมดที่เธอปรารถนาคือผลักเขาแล้วเตะเขาเข้าไปที่หว่างขา แต่แล้วเธอก็รู้สึกถูกจ้องมองจากดวงตาสีเขียวคู่หนึ่ง ทั้งสองสบตากัน ชั่ววินาทีนั้นเหมือนยาวนานนับชั่วโมงเมื่อถูกสะกดด้วยดวงตาของกันและกัน เพื่อนๆ คิดว่าเธอตัดใจได้แล้ว แต่เพียงเหลือบมองก็ทำให้รู้และเห็นถึงความรักที่เธอซ่อนไว้ในใจ หน้ากากแห่งความสุขที่เธอใส่ในแต่ละวัน มีเพียงหมอนและช่วงเวลากลางคืนเท่านั้นที่รู้ว่าเธอกำลังเผชิญอะไรอยู่ เธอสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา เพียงเสียวเวลากลับหายไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาสังเกตเห็นเจนกำลังจะจูบต้นคอของซาช่า สีหน้าของอเล็กซ์เริ่มบิดเบี้ยวเมื่อเธอจ้องมาที่เขาตอนนี้ มีร่องรอยของความโกรธและฉุนเฉียวในสายตาของเขา เขาแทบจะทนไม่ไหว ซาช่า รู้สึกว่าตัวเองกำลังมอดไหม้ในสายตาของเขา และน้ำตาก็ไหลลงมาที่แก้มของเธอ เขาจะรู้สึกแบบเดียวกับที่เธอรู้สึกกับเขาหรือไม่? และพบว่าหัวใจยังถูกป่นปี้ที่เห็นเขากับอยู่คนอื่น? คำถาม ความหวัง และความคาดหวังเพิ่มขึ้นอีกครั้งในส่วนลึกของหัวใจ แต่ ซาช่า พยายามบอกตัวเองในใจว่าเธอคิดผ
เธอส่ายหัวเมื่อชายสองคนในชุดดำผลักเธอเข้าไปในรถ ซาช่าร้องขอความช่วยเหลือแต่ไม่มีใครได้ยินเสียงกรีดร้องของเธอ พวกเขามัดมือเธอไว้ข้างหลังและปิดเสียงกรีดร้องของเธอด้วยผ้าผืนหนึ่ง น้ำตาอาบแก้มของเธอขณะที่เธอสะอึกสะอื้น ร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครช่วยเธอได้ เธอรู้สึกว่ารถกำลังหยุดวิ่งขณะที่มีคนดึงแขนเธอ พยายามลากเธอออกจากรถ เธอโต้กลับ พยายามตะโกน“ซาช่า!” ซาช่า!" เธอรู้สึกถึงเสียงที่คุ้นเคยเรียกเธอและมีคนเขย่าเธออย่างแรง“ซาช่า!” เธอสะดุ้ง ลืมตาขึ้น ผมของเธอยุ่งเหยิงเพราะเธอดูเหมือนเพิ่งเห็นผี"พยาบาล!" เขาตะโกนเรียก“พวกเขากำลังลักพาตัวฉัน อเล็กซ์ ช่วยฉันด้วย เขาจะพาฉันเข้าไปในคุกใต้ดินหรือขายฉันไปยังประเทศอื่น” เธอพูดพล่ามเมื่อชีพจรของเธอลดลง เธอหายใจไม่ออกเหมือนไม่มีอากาศพยาบาลเดินเข้ามาในห้อง ฉีดยาเข้าเส้นเลือดดำ “มันเป็นแค่ฝันร้าย ซาช่า” เขาพูดพร้อมกับเอานิ้วโป้งปาดน้ำตาบนหน้าเธอและพูดพึมพำ "หายใจเข้า เบบี้.. หายใจ"เธอมองเข้าไปในดวงตาสีเขียวของเขาและหายใจเข้า วางมือทาบหน้าอกของเขา เขาบอกให้เธอหายใจเข้าลึกๆ สองสามครั้งจนกระทั่งเธอนิ่งพอ“คุณสบายดีไหม”เธอพยักหน้าให้เขา พึ
“ซาช่า” หญิงชราคนนั้นปลุกเธอขึ้น “คุณไม่อยากออกจากโรงพยาบาลนี้เหรอ?”เธอตื่นขึ้นทันทีด้วยความตื่นเต้นและพยักหน้า“หมออนุญาตให้คุณกลับบ้านได้ แต่สัญญากับฉันอย่างหนึ่งว่า คุณจะดูแลตัวเองเสมอ”เธอยิ้มให้หญิงชราและพูดเสียงแหลม “ขอบคุณมาก ที่ช่วยดูแลเธอ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่ทำให้ฉันหายใจไม่ออก ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะกลับบ้านและใช้ชีวิตเหมือนเมื่อก่อน และฉันแทบรอไม่ไหวที่จะไปจากเขา การดำรงอยู่ของเขานั้นทำให้ฉันทรมาน”"โอ้ที่รัก! ทำไมคุณถึงใจร้ายกับอเล็กซ์ เขาเป็นคนดีมาก และเขาห่วงใยคุณจริงๆ เมื่อเขาพาคุณมาที่นี่ เขาไม่ได้ทิ้งคุณไปไหนรอจนกว่าอาการคุณจะดีขึ้น เขายังปฏิเสธที่จะรักษาบาดแผลของเขาเองด้วย” พยาบาลพูดบรรยายทำเอาใจเธอสั่นระรัวเธอรู้สึกว่าเธอกำลังประสาทหลอน หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาเมื่อหลายเดือนก่อน เธอไม่เคยคิดฝันว่าเขาจะกลับมาดูแลเธอเลย เธอคิดว่า คนไร้หัวใจที่หักอกเธอคนนี้จะรักษาหัวใจเธอด้วยหรือไม่?."คุณพร้อมไหม?" เสียงของเขาทำลายความคิดของเธอ เธอมองไปที่เจ้าของเสียงและรู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวที่แก้มของเธอ"อืมม..ค่ะ" เธอพูดตะกุกตะกักขณะที่เขาสังเกตเห็นเธอ ซาช่าไม่รู้ว่าเ
เมื่อรถจอดนิ่ง เขาเขย่าเธอเล็กน้อยเพื่อรบกวนการนอนของเธอ ซาช่า ตื่นขึ้นขณะที่เธอขยี้ตา เธอเหยียดแขนอย่างเกียจคร้านและเอาหลังฝ่ามือปิดปากเพื่อซ่อนหาวประตูด้านข้างของเธอเปิดออกเมื่ออเล็กซ์ยื่นมือให้เธอ แต่เธอกลับเมินเฉยและก้าวออกไปเกาะประตูรถ แต่ขาของเธอยังเจ็บอยู่และทำให้มันยากสำหรับเธอที่จะเดินโดยไม่ได้รับการช่วยเหลือ เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวด อเล็กซ์จึงโยนกุญแจรถให้ยามแล้วโอบประคองไหล่ของเธอในขณะที่จับมืออีกข้างของเธอไว้เพื่อช่วยเธอเดิน ครั้งนี้เธอไม่ท้วงเพราะอาการวิงเวียนศีรษะ ปวดมากเกินกว่าจะจัดการเองได้เมื่อพวกเขาก้าวเข้ามาในลิฟต์ ซาช่าก็ขยับตัวออกห่างจากมือของเขาทันที และเอนตัวพิงกับผนังลิฟต์ เธอจ้องไปที่เงาสะท้อนของเธอในกระจกและอารมณ์ที่หลั่งไหลเข้ามาในหัวใจของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะตกลงไปในหลุมความคิดที่ย้อนแย้งกันอยู่ในหัว'ในชุดเสื้อยืดสีดำที่เขียนว่าควีนและกางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน ฉันยืนอยู่ที่นั่น ตรวจสอบตัวเองอีกครั้งและสางผมบ็อบด้วยนิ้ว ใบหน้าของฉันสว่างไสวด้วยความสุข ฉันขยิบตาให้ผู้ชายตัวสูงที่ส่องกระจกจากข้างหลังฉัน แต่งกายด้วยเสื้อยืด เขามองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย และขยี้
อเล็กซ์ติดสายคุยโทรศัพท์ ขณะที่ซาช่าจดจ่ออยู่กับบ้าน ชุดทีวี โฮมเธียเตอร์ และลำโพงก็เหมือนเดิม โดยที่พวกเขาเล่นดนตรีทุกเช้าและดูหนังเกือบทุกคืน แม้ว่าการเพิ่มเติมจะถูกสร้างขึ้น เช่นเดียวกับชั้นวางทีวีแบบเรียบง่ายที่มีลิ้นชักถูกเพิ่มเข้ามา กรอบรูปหลายชิ้นที่มีคำพูดที่สร้างแรงบันดาลใจและความรักถูกประดับไว้บนผนัง แจกันสีเบจขนาดใหญ่ที่มีขอบสีทองถูกวางไว้ที่ด้านข้างทั้งสองข้าง ดอกไม้ประดิษฐ์สีทองและสีแดงอันวิจิตรบรรจงวางประดับไว้ในแต่มุม ทำให้สถานที่แห่งนี้มีกลิ่นอายของความหรูหรา เธอเหลือบมองที่ประตูตรงมุมขวา มันคือประตูห้องของเธอ ใช่ ซาช่า และ อเล็กซ์ เป็นเพื่อนบ้านกัน อพาร์ทเมนท์ของพวกเขามีประตูส่วนกลาง ซึ่งปกติแล้วเจ้าของจะล็อคไว้ แต่เมื่อเป็นเพื่อนกันแล้ว พวกเขาเปิดประตูนั้นและรวมอพาร์ตเมนต์ทั้งสองเข้าด้วยกัน แต่แล้ววันนั้นก็มาถึงเมื่อ ซาช่า ต้องออกจากสถานที่แห่งนี้'วันนี้เป็นวันที่รอคอยมานานมากที่สุดในชีวิตของฉัน วันนี้อเล็กซ์กลับมาจากบ้านเกิดของเขา ผ่านไป 3 เดือนแล้วตั้งแต่เขาจากไป และในที่สุดวันนี้เขาก็กลับมา ฉันมีความสุขมาก. ฉันหมุนดอกกุหลาบสีแดงในมือ ฉันนึกถึงเขา "เขาจะชอบมัน" ฉัน
อเล็กซ์เทกาแฟให้พวกเขาอเล็กซ์ชอบกาแฟที่ไม่มีน้ำตาล แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะเติมน้ำตาลหนึ่งช้อนลงในถ้วยของซาช่า“ฉันไม่คิดว่านายจะจำรสชาติของฉันได้ อเล็กซ์” ซาช่า พูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบในขณะที่ อเล็กซ์ ยิ้มให้เธอและตอบว่า "รสชาติบางอย่างไม่เคยลืม"เดซี่เข้ามาพร้อมกับขวดคุกกี้และนั่งลง“โอ้ อเล็กซ์ คุณลืมรสชาติของฉันตลอดเลยนะ?” เดซี่พูด เติมน้ำตาลอีกครึ่งช้อนชาลงในกาแฟของเธอซาช่ารู้สึกงุนงง หลายปีผ่านไป เขายังคงจำรสชาติของเธอได้ แต่จะลืมรสชาติของคู่ชีวิตได้อย่างไร“ซาช่า ทำไมคุณถึงไม่ลองคุกกี้เหล่านี้ล่ะ” อเล็กซ์เสนอเพื่อทำให้บรรยากาศในห้องปลอดโปร่งขึ้น “เดซี่ทำให้พวกเขาอยู่ที่บ้าน”"ขนมพวกนี้อร่อยจริงๆ" ซาช่าชื่นชม "ขอบคุณมากเดซี่"เดซี่มองขึ้นไปที่ซาช่าเพื่อดูว่าเธอจริงใจแค่ไหน“ขนมนี้เป็นบราวนี่เพื่อสุขภาพ ไม่มีแป้งและไม่มีน้ำตาล ทำจากน้ำเชื่อมเมเปิ้ล คุณคงเคยกินเป็นครั้งแรก แต่บ้านเรากินแต่ของพวกนี้เท่านั้น” เดซี่อวดขณะที่อเล็กซ์ส่ายหัว “เราต้องดูแลตัวเองเพราะร่างกายไม่เหมือนพวกคุณ ที่ท้องเหมือนถังขยะกินทุกอย่างที่คุณได้รับ”“เราดูแลหัวใจ เดซี่ไม่เหมือนคุณที่ขยี้มันเหมือนด้วง” ซาช่า