ขณะเดียวกัน ลิ้นร้อนฉ่าที่สุดแสนชำนิชำนาญก็ไล้วนไปรอบ ๆ พยายามปลุกเร้าให้ตุ่มไตปลายยอดทรวงของเลขาฯ สาวค่อย ๆ เกร็งตัว มันชูชันขึ้นท้าทายแรงสัมผัสจากเขาอย่างยินดี เมื่อเห็นว่ามันได้ขนาดที่เขาพึงพอใจแล้ว ชายหนุ่มก็ย้ายไปดูดเม้มอย่างมูมมามอีกข้าง เพื่อปลุกกระตุ้นข้างที่เหลือเพื่อไม่ให้น้อยหน้ากัน
ภรนต์เองก็ขยุ้มที่ลำคอสวยของเลขาฯ สาวจนเป็นรอยแดง เขาทำตามคลิปโป๊ที่หญิงสาวแอบเปิดดูระหว่างทำงาน เป็นภาพที่คนกำลังร่วมรักกันโดยฝ่ายชายกำคอของหญิงสาวเอาไว้จากด้านหลัง มัดมือมัดเท้าหล่อนแล้วกระแทกรัวถี่เข้าไปยังรูหลังของนักแสดงหญิง เขาเห็นแค่ครู่เดียวเท่านั้นก็รู้ถึงรสนิยมของแม่เลขาฯ สาวถ้ามีรสนิยมแบบนั้นเขาก็จะจัดให้เธอสักครั้ง นับเป็นโชคดีที่เธอกับเขามีรสนิยมเดียวกัน
หึหึ!
“เหมือนคลิปโป๊ที่เธอแอบดูวันนี้ไง”
น้ำฟ้าหน้าแดง ใจเต้นรัว เหงื่อแตกทันทีเลย เขาจะบูลลี่อะไรให้เธอได้รู้สึกอับอายอีก ทำไมจะต้องตอกย้ำ!
“บอสก็ออกคำเตือนฟ้าแล้วนี่คะ ฟ้าจะไปทำแบบนั้นอีกทำไม” เธอกล้อมแกล้มตอบ เสหน้ามองไปทางอื่น
“เธอมีรสนิยมแบบนั้นเหรอ...ชอบใช่มั้ย” บอสหนุ่มถามจงใจไล่ต้อนเธอให้จนมุม เพราะเขากำลังคิดแผนอะไรบางอย่าง ซึ่งถ้าเธอตอบว่า ‘ใช่’ แผนการบางอย่างที่คิดไว้จะได้ไปต่อ
“...” เลขานุการสาวยังเงียบไม่ยอมเปิดปากพูดสักคำ
“พูดสิ!” คราวนี้บอสถึงกับทำเสียงดุ จนลูกน้องสาวถึงกับรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งร่าง เธออาจจะชอบที่ถูกเขาบงการหรือแสดงอำนาจเหนือกว่า...เธอเป็นแบบนั้นล่ะ!
“อ๊า” เขาบังคับให้เธอพูดด้วยการบีบขยี้ปลายนี้กับหัวนมเธอจนเจ็บจี๊ดและเสียวสะท้านไปทั้งกาย
“ตอบสิ!” เขารุกอีกครั้ง
“ค่ะ ฟ้าชอบ มันถึงใจดี” เลขาฯ สาวตอบอย่างยอมจำนน ยิ่งเขาแสดงอำนาจใส่เธอยิ่งอ่อนเป็นขี้ผึ้งถูกไฟลน หัวใจกระหน่ำเต้นแรง ตื่นเต้นและมีอารมณ์
“ดี งั้นเราก็รสนิยมเดียวกัน”
“เอ๋...” น้ำฟ้านิ่ง คิดว่าตัวเองหูฝาด
“แต่น่าเสียดาย”
“เสียดายอะไรคะ?”
“ผมชอบคุณนะ ดู ๆ ไปคุณก็โอเคตรงสเปกทุกอย่าง น่าเสียดายที่ผมมีแฟนแล้ว”
“ฟ้า...” น้ำฟ้ารู้สึกจุกพูดไม่ออก เหมือนกับว่าเขาให้ความหวังเธอแล้วผลักเธอลงเหวอย่างเลือดเย็น
“นอกเสียจากว่าคุณจะยอมอยู่ในที่ของคุณ” เสียงทุ้มพร่าเอ่ยขึ้น
“อยู่ในที่ของฟ้า...” น้ำฟ้าคิดตามแล้วจึงค่อยเข้าใจความหมายที่ชายหนุ่มบอก “ไม่เด็ดขาดค่ะ ไม่มีทาง เพราะคนอย่างฟ้าไม่อยากแย่งแฟนใคร ฟ้านี่แย่จริง ลืมไปได้ไงว่าคุณก็มีคุณเอมี่อยู่แล้ว”
“เอมี่น่ะเหรอ?” มุมปากคนพูดยกยิ้มเจ้าเล่ห์ น้ำฟ้าเห็นแล้วรู้สึกใจคอไม่ดี
“...”
“เอมี่ไม่ว่าอะไรหรอก”
“บอสหมายความว่าไงคะ?”
“เอมี่ไม่สามารถเติมเต็มให้ผมได้ เธอรับรู้เรื่องทุกอย่างอยู่แล้วครับ” ภรนต์เล่าความจริงในใจออกมา จะว่าไปชีวิตคู่เรื่องบนเตียงนับว่ามีความสำคัญอันดับต้น ๆ เลยก็ว่าได้ ไหนจะเรื่องรสนิยมที่ตรงกัน ความเอาใจใส่บนเตียง ต่าง ๆ นานา มันมีมากมายเลยล่ะ เรื่องลับส่วนตัวแบบนี้ภรนต์ไม่เคยจะเล่าให้ใคร
“หมายความว่าเธอยอมให้คุณมีคนอื่นงั้นเหรอ?” แม้จะอยู่ในอารมรณ์วาบหวามแต่น้ำฟ้าชักสันใจอยากรู้ขึ้นมา
“ก็ทำนองนั้น มันก็ไม่เชิงว่าผมจะมีคนอื่น แค่ผมกับเอมี่ แล้วมีคุณมาจอยด้วยกัน ผมชอบคุณนะ อย่างที่บอก เรามีรสนิยมเดียวกัน ถ้าคุณสนใจผมจะดีใจมาก”
“คุณชอบทรีซั่มงั้นเหรอ แล้วก็มีเซ็กซ์แบบรุนแรง”
“ใช่ มันถึงใจออก”
“เอ่อ...ฟ้าว่า...ฟ้าก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน...”
“ตกลงคุณจะยอมรับข้อเสนอผมมั้ย”
น้ำฟ้ากำลังคิดหนัก ใจหนึ่งเธออยากตอบตกลง เธอได้แต่เก็บบอสเอาไปฝันไปช่วยตัวเองหลายครั้ง ยิ่งพอได้รู้ว่าเขากับเธอมีความชอบเหมือนกันเธอยิ่งอยากถูกเขาควบคุมให้สยบแทบเท้า แต่อีกใจก็ลังเลเพราะเขามีเจ้าของอยู่แล้ว
แต่ว่า...ผู้หญิงคนนั้นยินยอมนี่นา แล้วอีกอย่างเธอไม่คิดจะแย่งบอสมามาเป็นของตัวเองสักหน่อย
“ถ้าแค่เซ็กซ์ ก็คงไม่เป็นไรมั้งคะ” เธอตอบเสียงเบา ยังไม่ค่อยมั่นใจ
“ครับ” ภรนต์ยิ้มพอใจ
“แล้วถ้าวันนึงฟ้าไม่โอเคอยากจะถอนตัว...”
“คุณสามารถถอยออกมาได้ทุกเมื่อ ผมไม่บังคับ”
“งั้นก็...ตกลงค่ะ ฟ้าโอเค!”
“ดี้ ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ผมจะอดเปรี้ยวไว้กินหวาน”
ภรนต์ก้มหน้าซุกอกอวบ ดูดยอดอกที่แข็งชูชัดจ๊วบจ๊าบอย่างหิวกระหายก่อนที่จะตัดสินใจหักห้ามใจผละออกมาก น้ำฟ้าสะดุ้งเฮือก กำลังมีอารมณ์แต่จู่ ๆ ทุกอย่างก็เหมือนดับวูบไป เมื่อได้สติก็เห็นเจ้านายหนุ่มกำลังสวมเสื้อผ้ากลับตามเดิม เธอจึงรีบคว้าเสื้อผ้าที่ถูกจับถอดมาสวมบ้างพร้อมกับก่นด่าบอสหนุ่มในใจ
มาปลุกอารมณ์เธอแล้วหยุดกลางคันดื้อ ๆ แบบนี้แล้วคืนนี้เธอจะนอนหลับได้อย่างไร
ตาบอสบ้า!!!
เช้าวันนี้อากาศดีกว่าทุกวันที่ผ่านมา ท้องฟ้าสดใสคล้าย ๆ กับสภาพจิตใจของน้ำฟ้า ซึ่งตกงานแบบไม่ทันรู้ตัว หลังจากที่เธอออกจากบริษัทมาก็เอาแต่นั่ง ๆ นอน ๆ อ่านนิยายออนไลน์อยู่บ้าน แล้วก็เอาแต่กิน ๆ นอน ๆ วนลูปอยู่แบบนี้ทั้งวันเหมือนซังกะตายน้ำไม่อาบติดต่อกันห้าวันเธอก็อยู่ในสภาพนั้นมาแล้ว จนกระทั่งเวลาผ่านไปเธอลุกขึ้นมาฮึดอีกครั้ง ลุกขึ้นมารักตัวเองและเห็นคุณค่าในตัวเอง จนกระทั่งวันนี้เธอตัดสินใจออกมาสูดอากาศข้างนอก หาอะไรอร่อย ๆ กิน“น้ำฟ้า หยุดก่อน!” ระหว่างเดินอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงหนึ่งที่คุ้นเคยเขาส่งเสียงเรียกเธอมาจากข้างหลัง จนทำให้หญิงสาวต้องชะงักฝีเท้า ก่อนหันกลับไปมองหาต้นเสียง“คุณภรนต์!”“ใช่ครับ ผมเอง” ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ” เธอเอ่ยด้วยความแปลกใจ ก็ตัดขาดกันแล้วไม่ใช่หรือไง เธอเสมองไปทางอื่น“ฟ้าลาออกแล้วนะคะ”“ผมไม่อนุญาต”“ฟ้าไม่แคร์ ฟ้าลาออกแล้วค่ะ!”“เราอย่าพูดถึงเรื่องนั้
“พอได้แล้วน่า นะ น้ำฟ้า ปล่อยเธอไปเถอะ” ภรนต์ไม่มีแก่ใจแม้แต่จะลุกขึ้นยืน“แต่เมื่อกี้ฉันถูกคุณเอมี่ตบไปทีหนึ่ง เพราะฉะนั้น ถ้าจะให้ฉันปล่อยเธอ ฉันก็ต้องขอเอาคืนก่อนล่ะค่ะ”“ไม่เอาน่า ฟ้า” ภรนต์ขยับตัวเข้าไปจับไหล่ทั้งสองข้างเบา ๆ “อย่าให้มันเป็นเรื่องใหญ่โตไปกว่านี้เลย เมื่อกี้คุณก็ตีผมไปแล้ว ถือว่าผมรับฝ่ามือคุณแทนเธอก็แล้วกันนะ ปล่อยเธอเถอะ ถือว่าเห็นแก่ผม” เสียงของภรนต์ฟังดูอ่อนโยนและออดอ้อนไปในตัว นี่เป็นครั้งแรกจริง ๆ ที่น้ำฟ้าเคยได้ยินเขาพูดด้วยน้ำเสียงอย่างนี้เธอมองหน้าเอมี่ที่ยังฮึดฮัด ทำท่าทางเกรี้ยวกราด สลับกับหันไปมองคนที่นั่งเยื้องอยู่ทางด้านข้าง ก่อนจะถอนหายใจแรง ๆ“คุณภรนต์ ในเมื่อคุณยืนยันจะให้ฟ้าจบ ได้ค่ะ เอาแบบนั้นก็ได้ ถ้าอย่างนั้นฟ้าจะรับจบให้เอง!” บอกเขาเสียงอ่อนลง แต่แล้วจู่ ๆ เลขานุการสาวก็กัดฟันกรอด ดวงตาเบิกกว้างขึ้นกว่าเดิม จ้องเขม็งไปยังใบหน้าชายหนุ่ม “แต่เมื่อกี้ฟ้าไม่ยอมหรอกนะคะ! ถ้าจะให้ตบคุณแทนคุณเอมี่ ฟ้าก็ตบเลยละกัน”เพียะ!
และตอนนั้นเองที่เอมี่เพิ่งสังเกตว่าการแต่งกายของภรนต์อยู่ในสภาพที่ไม่เรียบร้อย เสื้อสูทไม่ได้ติดกระดุม ชายเสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ย คอเสื้อเปิดอ้า มิหนำซ้ำบนพื้นยังเกลื่อนกลาดไปด้วยข้าวของซึ่งเคยวางอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา“อ๋อ การที่สองวันมานี้คุณไม่ยอมรับสาย ไม่โทรหาเอมี่ ที่แท้ก็เพราะนังเลขาฯ หน้าจืดนี่เองสินะ!” เธอเริ่มโวยวาย“เรื่องนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับน้ำฟ้า!” อีกฝ่ายแย้งกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดพอ ๆ กัน เขาเกือบจะเดินไปตะคอกใส่หน้าเธอเสียด้วยซ้ำ แต่ติดตรงที่ร่างกายบางส่วนยังค้ำเป้ากางเกงอยู่จนขยับตัวไม่สะดวก“ถ้าไม่เกี่ยวแล้วคุณจะแก้ตัวยังไงคะ ภรนต์อธิบายมาเดี๋ยวนี้นะ???”“มันจะมากไปแล้วนะเอมี่!” ชายหนุ่มลุกขึ้นทุบโต๊ะดังปัง“เอ๊ะ ที่รักคุณพูดอะไร แล้วดูคุณเปลี่ยนไปมากนะคะช่วงหลังมานี้” เอมี่ตวาดกลับ“ผมจะทำอะไรมันก็เป็นเรื่องของผม! คุณคิดว่าคุณเป็นใครถึงมีสิทธิ์มาวุ่นวายที่นี่!”“เป็นใครน่ะเหรอคะ เอมี่...เอมี่ก็เป็นคนรักของคุณน่ะสิ” เห็นสีหน้
ขณะที่น้ำฟ้ากำลังจะกลับ จู่ ๆ ประตูห้องน้ำก็เปิดออกอย่างสุดแรงประหนึ่งว่าคนที่มาใหม่กำลังโมโหใครมาอย่างนั้นล่ะ“คุณเอมี่!!!” น้ำฟ้าอุทานชื่อของอีกฝ่ายอย่างประหลาดใจ ทำให้อดีตคู่ขาของภรนต์ที่เพิ่งก้าวผ่านประตูเข้ามา ถึงกับหยุดชะงัก แล้วหันมองตาขวางราวว่าจะกินเลือดกินเนื้อ“แกนังร่าน ขึ้นมาอ่อยแฟนฉันถึงห้องทำงานเขาเลยเหรอ หน้าไม่มียางอายเลยนะยะ รู้จักนรกบ้างมั้ย นังดอกไม้สีทอง!”“อะไรกันคะคุณเอมี่ มาถึงก็สาดเสียเทเสีย เข้าใจผิดไปใหญ่แล้วนะคะ” น้ำฟ้าพยายามใจเย็น ข่มอารมณ์เอาไว้นิ่ง แต่ก็ทำหน้าไม่ถูก “ดิฉันขอตัวก่อนค่ะ” น้ำฟ้าเอ่ยก่อนเดินเลี่ยงไปทางอื่น แต่เอมี่มาขวางทางน้ำฟ้าซึ่งหน้า“หยุด! ยังไปไหนไม่ได้ ฉันต้องคิดบัญชีกับหล่อนก่อน” เอมี่ตวาด“จะคิดบัญชีอะไรไม่ทราบ”“หน็อย กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง ตัวเองทำอะไรรู้ดีแก่ใจย่ะ” เอมี่เบ้ปากปรามาส“ก็ฉันไม่ได้ทำอะไรให้คุณสักหน่อย มีแต่คุณนั่นแหละที่มาหาเรื่องฉันเอง แล้วมาถึงก็ด่า ๆ ฉันแ
“ทีคุณยังไม่เห็นเป็นเหมือนเดิมเลยนี่ฟ้า”“ไม่เหมือนเดิมยังไงคะ!” ใบหน้าหญิงสาวร้อนวูบวาบจนถึงใบหู ทำพูดเฉไฉ เลี่ยงไม่ยอมตอบคำถาม“ก็ที่คุณกำลังพูดอยู่นี่ไง ก่อนหน้านี้คุณออกจะเชื่อฟัง ว่าง่าย พูดจากับผมอย่างสำรวมทุกคำ แต่ตอนนี้ฤทธิ์เยอะเหลือเกิน ตะคอกผมเอาตะคอกผมเอา ไม่เห็นผมเป็นบอสอย่างที่ปากว่าสักนิด”“แล้วที่คุณทำกับฟ้าล่ะ ถ้าจะให้ฟ้าทนพูดดีกับคุณอีก อย่าหวังเลยค่ะ หรือถ้าไม่พอใจก็ไปหาคนอื่นมาเป็นเลขาฯ แทนสิคะ!”“ใครว่าผมไม่พอใจ ผมชอบให้คุณเป็นอย่างนี้ต่างหาก แต่สิ่งที่ผมไม่ชอบก็คือ หึ ๆ” รอยยิ้มอย่างนั้นอีกแล้ว “ไอ้นี่ต่างหาก!”“อ๊ะ!”วินาทีนั้น อาศัยช่วงเวลาที่น้ำฟ้ายังไม่ทันนึกระแวง ภรนต์ก็กระชากเสื้อเธอออกอย่างแรง ก่อนบีบนวดหน้าอกเธออย่างดุเดือด“คุณทำอะไรของคุณน่ะ คุณภรนต์อื้มมมม”“ผมอยาก...”“ว้าย...อ๊างงงงง”“มาให้ผมชื่นใจหน่อยนะ...” เขารุกไล่จนน้ำฟ้าตื่นเต้นจน
เวลาต่อมา...“มาแล้วเหรอครับเลขาฯ คนสวยของผม” ภรนต์เอ่ยคำทักทายแถมทำหน้าตายียวนจนคนถูกทักถึงกับใจสั่นทันทีที่น้ำฟ้าก้าวเข้าไปในห้องทำงาน คำทักทายแรกของบอสหนุ่มก็ทำให้เธอถึงกับขนลุก แต่หญิงสาวตัดสินใจแล้วว่าเธอจะไม่มองหน้า ไม่พูดจาโต้ตอบกับเขาเกินความจำเป็น ในเมื่อภรนต์ต้องการให้เธอมาทำงาน เธอก็จะมาเพื่อทำงานเท่านั้นหากเมื่อมองไปยังจุดที่เคยเป็นโต๊ะทำงานชั่วคราวภายในห้องเธอก็ต้องอ้าปากค้าง เพราะโดยปกติแล้วมันควรเป็นโต๊ะเครื่องคอมพิวเตอร์ขนาดย่อม ไม่เกะกะพื้นที่ ซึ่งบอสของเธอกำหนดให้ขึ้นมานั่งทำงานเฉพาะช่วงเช้าและตอนที่เขาต้องการงานด่วนเท่านั้น แต่ในเวลานี้กลับมีโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ พร้อมของใช้ส่วนตัวของเธอ แล้วยังตกแต่งน่ารักในแบบที่เธอชอบ ไหนจะพวกเครื่องใช้สำนักงาน ตุ๊กตาคอลเลคชั่นน่ารัก ๆ พวกป๊อปอาร์ตที่เธอชอบมาไว้ตกแต่งโต๊ะทำงาน“ทำไมของฟ้าถึงมาอยู่ในนี้ได้” น้ำฟ้าหันไปถามด้วยสีหน้าไม่เข้าใจเมื่อพบว่าข้าวของ ๆ ตัวเองมาอยู่ตรงนี้“ผมสั่งให้คนเอาเข้ามาเอง ตั้งแต่วันนี้ไปคุณต้องย้ายเข้ามาทำงานกับผมในนี้&rdq