ขณะที่น้ำฟ้ากำลังจะกลับ จู่ ๆ ประตูห้องน้ำก็เปิดออกอย่างสุดแรงประหนึ่งว่าคนที่มาใหม่กำลังโมโหใครมาอย่างนั้นล่ะ
“คุณเอมี่!!!” น้ำฟ้าอุทานชื่อของอีกฝ่ายอย่างประหลาดใจ ทำให้อดีตคู่ขาของภรนต์ที่เพิ่งก้าวผ่านประตูเข้ามา ถึงกับหยุดชะงัก แล้วหันมองตาขวางราวว่าจะกินเลือดกินเนื้อ
“แกนังร่าน ขึ้นมาอ่อยแฟนฉันถึงห้องทำงานเขาเลยเหรอ หน้าไม่มียางอายเลยนะยะ รู้จักนรกบ้างมั้ย นังดอกไม้สีทอง!”
“อะไรกันคะคุณเอมี่ มาถึงก็สาดเสียเทเสีย เข้าใจผิดไปใหญ่แล้วนะคะ” น้ำฟ้าพยายามใจเย็น ข่มอารมณ์เอาไว้นิ่ง แต่ก็ทำหน้าไม่ถูก “ดิฉันขอตัวก่อนค่ะ” น้ำฟ้าเอ่ยก่อนเดินเลี่ยงไปทางอื่น แต่เอมี่มาขวางทางน้ำฟ้าซึ่งหน้า
“หยุด! ยังไปไหนไม่ได้ ฉันต้องคิดบัญชีกับหล่อนก่อน” เอมี่ตวาด
“จะคิดบัญชีอะไรไม่ทราบ”
“หน็อย กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง ตัวเองทำอะไรรู้ดีแก่ใจย่ะ” เอมี่เบ้ปากปรามาส
“ก็ฉันไม่ได้ทำอะไรให้คุณสักหน่อย มีแต่คุณนั่นแหละที่มาหาเรื่องฉันเอง แล้วมาถึงก็ด่า ๆ ฉันแ
เช้าวันนี้อากาศดีกว่าทุกวันที่ผ่านมา ท้องฟ้าสดใสคล้าย ๆ กับสภาพจิตใจของน้ำฟ้า ซึ่งตกงานแบบไม่ทันรู้ตัว หลังจากที่เธอออกจากบริษัทมาก็เอาแต่นั่ง ๆ นอน ๆ อ่านนิยายออนไลน์อยู่บ้าน แล้วก็เอาแต่กิน ๆ นอน ๆ วนลูปอยู่แบบนี้ทั้งวันเหมือนซังกะตายน้ำไม่อาบติดต่อกันห้าวันเธอก็อยู่ในสภาพนั้นมาแล้ว จนกระทั่งเวลาผ่านไปเธอลุกขึ้นมาฮึดอีกครั้ง ลุกขึ้นมารักตัวเองและเห็นคุณค่าในตัวเอง จนกระทั่งวันนี้เธอตัดสินใจออกมาสูดอากาศข้างนอก หาอะไรอร่อย ๆ กิน“น้ำฟ้า หยุดก่อน!” ระหว่างเดินอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงหนึ่งที่คุ้นเคยเขาส่งเสียงเรียกเธอมาจากข้างหลัง จนทำให้หญิงสาวต้องชะงักฝีเท้า ก่อนหันกลับไปมองหาต้นเสียง“คุณภรนต์!”“ใช่ครับ ผมเอง” ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ” เธอเอ่ยด้วยความแปลกใจ ก็ตัดขาดกันแล้วไม่ใช่หรือไง เธอเสมองไปทางอื่น“ฟ้าลาออกแล้วนะคะ”“ผมไม่อนุญาต”“ฟ้าไม่แคร์ ฟ้าลาออกแล้วค่ะ!”“เราอย่าพูดถึงเรื่องนั้
“พอได้แล้วน่า นะ น้ำฟ้า ปล่อยเธอไปเถอะ” ภรนต์ไม่มีแก่ใจแม้แต่จะลุกขึ้นยืน“แต่เมื่อกี้ฉันถูกคุณเอมี่ตบไปทีหนึ่ง เพราะฉะนั้น ถ้าจะให้ฉันปล่อยเธอ ฉันก็ต้องขอเอาคืนก่อนล่ะค่ะ”“ไม่เอาน่า ฟ้า” ภรนต์ขยับตัวเข้าไปจับไหล่ทั้งสองข้างเบา ๆ “อย่าให้มันเป็นเรื่องใหญ่โตไปกว่านี้เลย เมื่อกี้คุณก็ตีผมไปแล้ว ถือว่าผมรับฝ่ามือคุณแทนเธอก็แล้วกันนะ ปล่อยเธอเถอะ ถือว่าเห็นแก่ผม” เสียงของภรนต์ฟังดูอ่อนโยนและออดอ้อนไปในตัว นี่เป็นครั้งแรกจริง ๆ ที่น้ำฟ้าเคยได้ยินเขาพูดด้วยน้ำเสียงอย่างนี้เธอมองหน้าเอมี่ที่ยังฮึดฮัด ทำท่าทางเกรี้ยวกราด สลับกับหันไปมองคนที่นั่งเยื้องอยู่ทางด้านข้าง ก่อนจะถอนหายใจแรง ๆ“คุณภรนต์ ในเมื่อคุณยืนยันจะให้ฟ้าจบ ได้ค่ะ เอาแบบนั้นก็ได้ ถ้าอย่างนั้นฟ้าจะรับจบให้เอง!” บอกเขาเสียงอ่อนลง แต่แล้วจู่ ๆ เลขานุการสาวก็กัดฟันกรอด ดวงตาเบิกกว้างขึ้นกว่าเดิม จ้องเขม็งไปยังใบหน้าชายหนุ่ม “แต่เมื่อกี้ฟ้าไม่ยอมหรอกนะคะ! ถ้าจะให้ตบคุณแทนคุณเอมี่ ฟ้าก็ตบเลยละกัน”เพียะ!
และตอนนั้นเองที่เอมี่เพิ่งสังเกตว่าการแต่งกายของภรนต์อยู่ในสภาพที่ไม่เรียบร้อย เสื้อสูทไม่ได้ติดกระดุม ชายเสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ย คอเสื้อเปิดอ้า มิหนำซ้ำบนพื้นยังเกลื่อนกลาดไปด้วยข้าวของซึ่งเคยวางอยู่บนโต๊ะทำงานของเขา“อ๋อ การที่สองวันมานี้คุณไม่ยอมรับสาย ไม่โทรหาเอมี่ ที่แท้ก็เพราะนังเลขาฯ หน้าจืดนี่เองสินะ!” เธอเริ่มโวยวาย“เรื่องนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับน้ำฟ้า!” อีกฝ่ายแย้งกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดพอ ๆ กัน เขาเกือบจะเดินไปตะคอกใส่หน้าเธอเสียด้วยซ้ำ แต่ติดตรงที่ร่างกายบางส่วนยังค้ำเป้ากางเกงอยู่จนขยับตัวไม่สะดวก“ถ้าไม่เกี่ยวแล้วคุณจะแก้ตัวยังไงคะ ภรนต์อธิบายมาเดี๋ยวนี้นะ???”“มันจะมากไปแล้วนะเอมี่!” ชายหนุ่มลุกขึ้นทุบโต๊ะดังปัง“เอ๊ะ ที่รักคุณพูดอะไร แล้วดูคุณเปลี่ยนไปมากนะคะช่วงหลังมานี้” เอมี่ตวาดกลับ“ผมจะทำอะไรมันก็เป็นเรื่องของผม! คุณคิดว่าคุณเป็นใครถึงมีสิทธิ์มาวุ่นวายที่นี่!”“เป็นใครน่ะเหรอคะ เอมี่...เอมี่ก็เป็นคนรักของคุณน่ะสิ” เห็นสีหน้
ขณะที่น้ำฟ้ากำลังจะกลับ จู่ ๆ ประตูห้องน้ำก็เปิดออกอย่างสุดแรงประหนึ่งว่าคนที่มาใหม่กำลังโมโหใครมาอย่างนั้นล่ะ“คุณเอมี่!!!” น้ำฟ้าอุทานชื่อของอีกฝ่ายอย่างประหลาดใจ ทำให้อดีตคู่ขาของภรนต์ที่เพิ่งก้าวผ่านประตูเข้ามา ถึงกับหยุดชะงัก แล้วหันมองตาขวางราวว่าจะกินเลือดกินเนื้อ“แกนังร่าน ขึ้นมาอ่อยแฟนฉันถึงห้องทำงานเขาเลยเหรอ หน้าไม่มียางอายเลยนะยะ รู้จักนรกบ้างมั้ย นังดอกไม้สีทอง!”“อะไรกันคะคุณเอมี่ มาถึงก็สาดเสียเทเสีย เข้าใจผิดไปใหญ่แล้วนะคะ” น้ำฟ้าพยายามใจเย็น ข่มอารมณ์เอาไว้นิ่ง แต่ก็ทำหน้าไม่ถูก “ดิฉันขอตัวก่อนค่ะ” น้ำฟ้าเอ่ยก่อนเดินเลี่ยงไปทางอื่น แต่เอมี่มาขวางทางน้ำฟ้าซึ่งหน้า“หยุด! ยังไปไหนไม่ได้ ฉันต้องคิดบัญชีกับหล่อนก่อน” เอมี่ตวาด“จะคิดบัญชีอะไรไม่ทราบ”“หน็อย กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง ตัวเองทำอะไรรู้ดีแก่ใจย่ะ” เอมี่เบ้ปากปรามาส“ก็ฉันไม่ได้ทำอะไรให้คุณสักหน่อย มีแต่คุณนั่นแหละที่มาหาเรื่องฉันเอง แล้วมาถึงก็ด่า ๆ ฉันแ
“ทีคุณยังไม่เห็นเป็นเหมือนเดิมเลยนี่ฟ้า”“ไม่เหมือนเดิมยังไงคะ!” ใบหน้าหญิงสาวร้อนวูบวาบจนถึงใบหู ทำพูดเฉไฉ เลี่ยงไม่ยอมตอบคำถาม“ก็ที่คุณกำลังพูดอยู่นี่ไง ก่อนหน้านี้คุณออกจะเชื่อฟัง ว่าง่าย พูดจากับผมอย่างสำรวมทุกคำ แต่ตอนนี้ฤทธิ์เยอะเหลือเกิน ตะคอกผมเอาตะคอกผมเอา ไม่เห็นผมเป็นบอสอย่างที่ปากว่าสักนิด”“แล้วที่คุณทำกับฟ้าล่ะ ถ้าจะให้ฟ้าทนพูดดีกับคุณอีก อย่าหวังเลยค่ะ หรือถ้าไม่พอใจก็ไปหาคนอื่นมาเป็นเลขาฯ แทนสิคะ!”“ใครว่าผมไม่พอใจ ผมชอบให้คุณเป็นอย่างนี้ต่างหาก แต่สิ่งที่ผมไม่ชอบก็คือ หึ ๆ” รอยยิ้มอย่างนั้นอีกแล้ว “ไอ้นี่ต่างหาก!”“อ๊ะ!”วินาทีนั้น อาศัยช่วงเวลาที่น้ำฟ้ายังไม่ทันนึกระแวง ภรนต์ก็กระชากเสื้อเธอออกอย่างแรง ก่อนบีบนวดหน้าอกเธออย่างดุเดือด“คุณทำอะไรของคุณน่ะ คุณภรนต์อื้มมมม”“ผมอยาก...”“ว้าย...อ๊างงงงง”“มาให้ผมชื่นใจหน่อยนะ...” เขารุกไล่จนน้ำฟ้าตื่นเต้นจน
เวลาต่อมา...“มาแล้วเหรอครับเลขาฯ คนสวยของผม” ภรนต์เอ่ยคำทักทายแถมทำหน้าตายียวนจนคนถูกทักถึงกับใจสั่นทันทีที่น้ำฟ้าก้าวเข้าไปในห้องทำงาน คำทักทายแรกของบอสหนุ่มก็ทำให้เธอถึงกับขนลุก แต่หญิงสาวตัดสินใจแล้วว่าเธอจะไม่มองหน้า ไม่พูดจาโต้ตอบกับเขาเกินความจำเป็น ในเมื่อภรนต์ต้องการให้เธอมาทำงาน เธอก็จะมาเพื่อทำงานเท่านั้นหากเมื่อมองไปยังจุดที่เคยเป็นโต๊ะทำงานชั่วคราวภายในห้องเธอก็ต้องอ้าปากค้าง เพราะโดยปกติแล้วมันควรเป็นโต๊ะเครื่องคอมพิวเตอร์ขนาดย่อม ไม่เกะกะพื้นที่ ซึ่งบอสของเธอกำหนดให้ขึ้นมานั่งทำงานเฉพาะช่วงเช้าและตอนที่เขาต้องการงานด่วนเท่านั้น แต่ในเวลานี้กลับมีโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ พร้อมของใช้ส่วนตัวของเธอ แล้วยังตกแต่งน่ารักในแบบที่เธอชอบ ไหนจะพวกเครื่องใช้สำนักงาน ตุ๊กตาคอลเลคชั่นน่ารัก ๆ พวกป๊อปอาร์ตที่เธอชอบมาไว้ตกแต่งโต๊ะทำงาน“ทำไมของฟ้าถึงมาอยู่ในนี้ได้” น้ำฟ้าหันไปถามด้วยสีหน้าไม่เข้าใจเมื่อพบว่าข้าวของ ๆ ตัวเองมาอยู่ตรงนี้“ผมสั่งให้คนเอาเข้ามาเอง ตั้งแต่วันนี้ไปคุณต้องย้ายเข้ามาทำงานกับผมในนี้&rdq