Chapter 42

“ผมทำไม่ได้!” ฉันได้ยินเขาและทันใดนั้นรถก็หยุดด้วยเสียงร้องดังมาจากล้อ รู้สึกว่าตัวเองกระตุกไปข้างหน้าเนื่องจากการหยุดกะทันหัน แต่โชคดีที่เข็มขัดนิรภัยช่วยชีวิตฉันไว้

"คุณพระช่วย! แซคคารี?” ฉันถามอย่างงงๆ เมื่อเห็นเขาใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดหน้า เครื่องปรับอากาศเปิดอยู่แต่เขาก็ยังเหงื่อออก

“อะ-เกิดอะไรขึ้น” ฉันถามช้าๆ เขามองมาที่ฉันแล้วใส่ผ้าเช็ดหน้ากลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของเขา

“ไม่มีอะไร” เขากระซิบและขับรถไปอีกครั้ง ตลอดทางที่ฉันเฝ้ามองดูพฤติกรรมแปลก ๆ ของเขา

"เกิดอะไรขึ้นกับเขา?" ฉันสงสัย บางครั้งเขาก็จะหันมาหาฉันแต่เขายังคงปากแข็ง พฤติกรรมของเขาทำให้ฉันได้สมมติฐานแปลกๆ และในทันใดฉันก็เอาแต่บ่นว่าเขากำลังพาฉันไปที่ไหน เขากำลังพาฉันไปที่ใดที่หนึ่งเพื่อทำร้ายฉัน? ไม่ เขาสามารถทำร้ายฉันได้ไหม เขาจะทำร้ายฉันไหม ฉันกำผ้าของชุดของฉันและกัดริมฝีปากของฉัน นิ้วของฉันกระตุกอย่างต่อเนื่องและดวงตาของฉันก็ถูกต่อยโดยไม่ได้ตั้งใจเพราะน้ำตาที่ขู่ว่าจะหลุดออกไปทุกขณะ ฉันกลัวไหม รถมาหยุดก่อนอาคาร อาคารมีชื่อเป็นตัวหนาว่า "Sullivan Real Estate" ฉันลงจากรถและมองขึ้นไปที่อาคาร ตึกนี้ตั้งตระหง่านข่มขู่อาคารใก