บทที่ 37

พะพาย...

ด้วยความที่ฉันเหนื่อยแล้วก็เพลียมากฉันไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่ตอนไหนมารู้ตัวอีกทีก็ได้กลิ่นหอมๆ ของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปโชยเข้าจมูก มันคือกลิ่นที่ฉันคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็กเพราะกินเป็นประจำ พอฉันลืมตาขึ้นมาก็เห็นคุณธามนั่งกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่บนเตียงจนฉันลอบกลืนน้ำลายเพราะหิว

"ตื่นแล้วก