บทที่ 21 ชีวิตเธอมันน่าสมเพช（2）

ใบหน้าของเขาขยับเข้ามาใกล้ๆ น้ำเสียงที่ตะเบ็งใส่จนคอของเขานั้นขึ้นเอ็น

"แน่ใจเหรอคะ ว่าฉันสกปรกเมื่อคืนนี้คุณยังใช้ปากเลียของฉันอยู่เลย" ใบหน้าน้อยกัดฟันเข้าหากันพูดถึงเรื่องเมื่อคืนจนทำใบหน้าหนานั้นแดงก่ำด้วยความโกรธที่เธอนั้นโต้เถียง

"ปากดีนักใช่ไหม" ต้นคอน้อยถูกบีบด้วยมือหนา เขาดันให้เธอมาจนถึงอ่างและใช้เท้าถีบตรงเข่าด้านล่างเพื่อให้ร่างบางนั้นคุกเข่าลง

ใบหน้าน้อยอยู่ใกล้กับอ่างปลาจนเห็นใบหน้าตัวเองและใบหน้าของคนใจร้ายสะท้อนอยู่ผิวน้ำในอ่าง

"เธอปากดีนักใช่ไหม! เอาน้ำนี้ล้างปากหน่อยเป็นไง" ใบหน้าน้อยถูกจับมุดลงไปในน้ำอ่างปลาจริงๆ เธอกลั้นหายใจกลัวว่าจะสำลักน้ำ

เมื่อเขาปล่อยมือออกลำตัวน้อยนั่งลงที่พื้น เธอหายใจหืดหอบหลังจากกลั้นหายใจในขณะที่เขากดไว้นาน

แววตาแดงก่ำจับจ้องมองคนใจร้ายด้วยความเกลียดเมื่อคืนนี้เธอไม่น่าพลาดให้เขามีความสุขกับร่างกายตัวเองเลย

"เลว! จำในสิ่งที่คุณทำกับฉันไว้ให้ดีแล้วก็จำไว้ด้วยว่าฉันเกลียดคุณไม่แตกต่างอะไรจากที่คุณเกลียดฉันหรอก ชีวิตของคุณก็ไม่ได้มีความสุขถ้ายังจมปลักอยู่กับอดีตพยายามแก้แค้นคนอื่นจนไม่ลืมหูลืมตา ฉันขอให้คุณไม่มีความสุขแบบนี้ตลอดไปให้อยู่กับ