ตอนที่29 แววตา

อัญญาหันกลับมามองเขา แววตาสะท้อนความสะเทือนใจ แต่เธอยังไม่ตอบคำใด กวินจึงยกมือขึ้นลูบแก้มเธอแผ่วเบา คล้ายกลัวว่าเพียงสัมผัสแรงเกินไป เธอจะหายลับไปจากเขา

“ผมมันคนเห็นแก่ตัวสินะครับที่ยอมเป็นแค่เงาในชีวิตพี่ แต่ผมก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้จริง ๆ” ริมฝีปากเขายังคงส่งถ้อยคำอ่อนหวาน แต่ในใจกลับเจ็บปวดเหมือนถูกบีบคั้นทุกวินาที

เขาก้มลงจูบหน้าผากเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะพึมพำ “ถ้าเลือกได้ ผมก็อยากเป็นมากกว่านี้ อยากเป็นคนที่พี่กล้ารักได้อย่างเปิดเผย…ไม่ใช่แค่ที่พักพิงยามร้องไห้”

บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความอบอุ่นปนเศร้า จนคนฟังแทบหายใจไม่ทั่วท้อง

อัญญาหลบสายตาอยู่ครู่หนึ่ง แต่เสียงกระซิบแผ่วหวานของกวินยังดังสะท้อนในหู

‘อยากเป็นมากกว่านี้…อยากเป็นคนที่พี่กล้ารักได้อย่างเปิดเผย’

หัวใจที่เคยแข็งแกร่งกลับสั่นสะท้าน เธอกัดริมฝีปากพยายามกดความรู้สึกลง แต่ก็ไม่อาจห้ามได้ สองมือที่วางบนขอบอ่างค่อย ๆ กำแน่นแล้วคลายออกอย่างต่อสู้กับตัวเอง

“กวิน…” เสียงเรียกชื่อเขาเบาเสียจนแทบไม่ต่างจากลมหายใจ แต่เพียงเท่านั้นก็ทำให้แววตาชายหนุ่มสว่างวาบขึ้