LOGINShare
ตอนที่ 78 ดั่งมิรู้…แต่รู้ทุกอย่าง
Last Updated:
2025-08-05 18:36:23
Latest chapter
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 79 เล่ห์ลวงใต้เงาจันทร์
“เรื่องนี้…ข้าจะอยู่เฉยมิได้ ข้าจะชำระด้วยตัวข้าเอง ทุกถ้อยคำที่นางกล่าว ทุกเล่ห์กลที่นางวางไว้…ข้าจะเป็นผู้เก็บมันคืนทั้งหมด”หงเมยเงยหน้าขึ้น แววตาแดงก่ำสบตานายหญิงของตนอย่างกลั้นสะอื้น แสงตะเกียงสลัวสะท้อนดวงตาคู่นั้นที่ไม่หลงเหลือความอ่อนแออีกต่อไป หากมีเพียงเกียรติของมารดา และเพลิงแค้นที่เงียบงัน…เยียบเย็นประหนึ่งดุจหิมะซ่อนเปลวเพลิง“ข้ารู้มาว่า…นางกับคุณหญิงรองตระกูลซุน ลอบพบกันเพื่อปล่อยข่าวเท็จ กล่าวหาให้ข้าเสียหายอย่างโหดร้าย”“ข้า...จะไม่โต้กลับด้วยคำโต้เถียง แต่จะใช้ความจริงที่นางไม่อยากให้เปิดเผยโต้กลับแทน ”ไป๋ลี่เยว่ยื่นแผ่นกระดาษบางให้ หงเมยรับแผ่นกระดาษมาอย่างรวดเร็ว ก่อนชะงักเมื่อเห็นชื่อร้านค้าในตลาด“ร้านฉีฮวา...คนของพระชายาสองมักไปซื้อผ้าไหมที่นั่น ร้านต้วนเซียง ร้านขายผ้าไหมที่ นางกำนัลพระชายาสอง มักไปเลือกผ้าให้พระชายา ร้านหยุนเถา ร้านเครื่องหอมที่คนของพระสนมชิงอวี่มักมาสั่งเครื่องหอมเฉพาะสูตร โรงน้ำชาเฟิ่งอวี้ ที่บ่าวรับใช้ฮูหยินซู่มักจะแวะไปนั่งพักเวลาออกมาซื้อของ”“หงเมย เจ้าไปจ้างหญิงชาวบ้านสักสองสามคนให้เล่าข่าวลือเพียงสั้น ๆตามร้านพวกนี้…ว่า หลี่ซุนเหม่ยลอ
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 78 ดั่งมิรู้…แต่รู้ทุกอย่าง
“เจ้ารู้หรือ” เขายิ้มน้อย ๆ พลางหลุบตาลงไป๋ลี่เยว่ไม่ตอบ แต่เพียงก้มหน้าจัดม้วนผ้าใหม่ให้กระชับ“ข้าแค่ออกไปสูดอากาศ…ไม่มีอันใดหรอก” เขากล่าวต่ออย่างลอย ๆ ราวไม่ใส่ใจดวงหน้าของนางยังคงเรียบ ก่อนที่จะหันไปมองเขานิ่ง ๆ พลางเอ่ยเสียงเบาถามดังขึ้นอีกครา“แค่นั้นจริงหรือเพคะ นั่นเป็นเวลาที่น้ำค้างลงหนักพระองค์มิควรออกไป”“แค่นั้นจริง ข้าดีใจนะที่เจ้าเป็นห่วง” เสียงทุ้มออกจากปากองค์ชายผู้เคยถูกเรียกว่าไร้ใจ ผู้ที่กำลังเรียนรู้...ว่าใจหนึ่งดวง สามารถผูกพันได้ ทั้งโอรส...และนางนางรู้ว่าเขากำลังปิดบัง เริ่มตั้งแต่วันที่เขาถูกลอบสังหารจนบาดเจ็บ กลับไม่มีคำกล่าวหาหรือเอ่ยถึงผู้ใดจากริมฝีปากของเป็นผู้แม่ทัพอย่างเขาเลย คราแรกนางคิดว่าเขาจะโกรธ จะลุกขึ้นมาคำรามใส่คนทั้งวัง จะโบยพวกอารักขา จะตามล่าผู้ลอบกัดแต่เปล่าเลย เขาเงียบ...ยิ่งกว่าเงียบเสียอีก ทุกเช้า เขายิ้มให้ลูก ทุกคืน เขาขอเพียงให้นางอยู่ข้างเตียง เสมือนบุรุษที่เพิ่งมองเห็นค่าของครอบครัวหลังผ่านความตายเฉียด หรือว่า…มันเป็นเพียงม่านหมอกของหมากกระดานยาวนานแม้ตอนนี้รู้ว่าใครเป็นคนบงการ เขายังเลือกที่จะเงียบไม่ยอมบอกนาง ดั่งว่าไม่มีอะไรเก
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 77 แผนร้ายของกระบี่ไร้เสียง
“…ใคร” ซูเหวินเงยหน้าช้า ๆ “หนึ่งในนักฆ่ากลุ่มกระบี่ม่วง พ่ะย่ะค่ะ” หลงเจิ้งหยางกำมือแน่นจนข้อนิ้วขาวซีด “พวกมัน…ยังไม่ตายหมดอย่างนั้นหรือ” เขาพึมพำกับตัวเอง คิ้วเข้มขมวดแน่น “มันเป็นกลุ่มขนาดใหญ่ มีกำลังคนจำนวนมากพ่ะย่ะค่ะ” เสียงขององครักษ์รายงานอย่างเร่งร้อน “สายที่หอเมฆหม่นรายงานว่า มีการส่งของบางอย่าง เป็นหีบดำขนาดเล็ก พร้อมจดหมายลับ กระหม่อมสันนิษฐานว่า...น่าจะเป็นการว่าจ้างบางอย่างที่ส่อเค้าเป็นภัยอย่างยิ่งอีกพ่ะย่ะค่ะ” หลงเจิ้งหยางหรี่ตาลงช้า ๆ ดวงตาคมวาวราวพญาเหยี่ยวที่จับจ้องเหยื่อในระยะประชิด สีหน้าของเขาสงบนิ่ง แต่อากัปกิริยากลับแฝงไปด้วยแรงกล้าของพายุที่พร้อมโหมกระหน่ำ “สั่งให้คนของเราจับตาทุกฝีก้าว อย่าให้คลาดสายตาแม้แต่ก้าวเดียว อย่าเพิ่งลงมือ…สืบให้ได้ว่ามีแผนอันใดอีก ข้าจะไม่ยอมให้พวกมันเดินเกมในเงามืดลับหลังเราได้อีกเป็นครั้งที่สอง” “รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ” “…เจ้าช่างไม่เคยทำให้ข้าผิดหวังเลยจริง ๆ เสนาบดีหลี่…” หลงเจิ้งหยางยืนนิ่ง ริมฝีปากขยับพึมพำแผ่วเบาราวเสียงลมพัด ตอนแรกคล้ายคำชม แต่กลับตามมาด้วยแววตาเย็นเยียบ ก่อนจะตาหรี่ลงอีกครั้ง พลางเสียงคำสั่งเย็นชา
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 76 ใต้เงาจันทร์ที่อ่อนโยน
“เขาไม่ควรใช้มันแล้ว...” เสียงพึมพำแผ่วเบาราวสายลมหลุดจากริมฝีปากไป๋ลี่เยว่ นางชะงักมือลงขณะกำลังจะหยิบสมุนไพรอีกกำมือใส่ลงหม้อต้มยา กลิ่นสมุนไพรหอมอบอวลลอยขึ้นทั่วห้องยามน้ำเดือดปุด ๆ ดวงตางามหรี่ลงเล็กน้อย เมื่อเห็นใบซานเจียวเซินที่ยังวางอยู่ในถาด มือเรียวสั่นเล็กน้อย ราวกับลังเล… สมุนไพรนี้ แม้จะช่วยฟื้นกำลังสำหรับผู้ที่ยังอ่อนแรง...ให้ฟื้นตัวเร็วขึ้น แต่เหตุใดมันกลับใช้ไม่ได้ผลกับคนที่นอนเจ็บอยู่ในตำหนัก องค์ชายสาม...เขามิได้มีทีท่าว่าอาการจะหนักถึงเพียงนั้นแล้ว เหตุใดยังเอาแต่นอนนิ่งเช่นผู้ไร้เรี่ยวแรง นางดับไฟ มือบางยกหม้อยาสมุนไพรเมื่อเดือดได้ที่แล้วลง ก่อนจะเทรินยาใส่ถ้วยอย่างเรียบร้อย เบนสายตาไปทางห้องบรรทมที่พระสวามีของนางนอนพักอยู่ แล้วเดินเนิบช้าสู่ห้องบรรทมที่สองพ่อลูกดูแลกันอยู่ แสงแดดยามสายลอดผ่านม่านบางภายในห้องบรรทม หลงเจิ้งหยางนั่งพิงหัวเตียงในอาภรณ์ผ้าแพรสีอ่อน มือหนึ่งถือกระดาษที่หลงจิ่นอวิ๋นวาดเล่น อีกมือวางนิ่งบนตัก แม้ใบหน้าซีดเซียว แต่แววตาฉายประกายอ่อนโยนขณะมองภาพครอบครัวที่โอรสน้อยกำลังวาด เสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้น ทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมอง “ยามาแล้วเพคะ”
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 75 รอดั่งขุนเขามิไหวติง
ห้องบรรทมในตำหนักชิงอวิ๋น เสียงฝีเท้าแผ่วเบา บนพื้นหินเจียระไนดังก้องสะท้อนในโถงเงียบสงัดของตำหนักชิงอวิ๋น ซูเหวินก้าวเข้ามาในห้องด้านใน ซึ่งมีเพียงตะเกียงน้ำนมดวงเดียวให้แสงสลัว กลิ่นยาสมุนไพรคละคลุ้งไปทั่ว ดวงตาคมใต้คิ้วหนาหรี่ลงเล็กน้อย เมื่อพบว่าองค์ชายสามยังคงนั่งเอนกายพิงหมอนอยู่บนเตียง มีผ้าคลุมหนาห่มกายอยู่ แม้บาดแผลยังไม่หายสนิท แต่สีหน้าดูดีขึ้นกว่าก่อนหน้า ทว่าผู้เป็นนายกลับมิยอมพักผ่อน ยังคงรอคอยการรายงานจากเขา “องค์ชาย กระหม่อมขอรายงาน…” ซูเหวินกล่าวเสียงเบา ขณะเดินเข้ามาคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าประสานมือคารวะ หลงเจิ้งหยางเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ปรายตามองเขานิ่ง ๆ ครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยเสียงแผ่วทว่าเด็ดขาด “ได้ความว่าอย่างไร..ว่ามา” เขาหยุดพูดไปครู่ ดวงตาทอดมองความมืดนอกหน้าต่าง ราวกับจับจ้องอะไรบางอย่าง ซูเหวินค้อมศีรษะก่อนกล่าวเสียงเบา “กระหม่อมเริ่มตามร่องรอยได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ ผู้ที่ลงมือในวันนั้น…” เขาหยุดเว้นจังหวะ ก่อนกล่าวต่อ “มือสังหารมิใช่พวกจากแคว้นเรา หากแต่เป็นผู้ที่มีฝีมือ เป็นนักฆ่าที่ชำนาญวิชาจากแดนใต้…เรียกตนว่ากระบี่ม่วง กลุ่มนี้รับงานเฉพาะจากสกุลขุนนางใหญ่เพีย
ลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ ตอนที่ 74 ผิดแผน แค้นมิสร่างซา
ระเบียงทางเดินในวังหลวง “ท่านเสนาบดีหลี่…” เสียงทุ้มนุ่มฟังดูสุภาพดังขึ้นจากด้านข้าง ทำให้ผู้เป็นขุนนางเฒ่าหยุดชะงัก หันไปพบกับบุรุษในอาภรณ์สีม่วงปักลายมังกรห้ากรงเล็บ ใบหน้าเปี่ยมรอยยิ้มแต่แววตากลับลึกล้ำ “องค์ชายสอง กระหม่อมคารวะพ่ะย่ะค่ะ” เสนาบดีหลี่รีบประสานมือคารวะหลงเหวินหยาง องค์ชายสูงศักดิ์เพียงยกมือขึ้นเบา ๆ “ไม่ต้องเกรงใจท่านเสนาบดี ข้าเพียงผ่านมาพอดี เห็นท่านยังมีแววหมองในดวงตา คงเป็นเรื่องของคุณหนูหลี่กระมัง” “พระองค์ทรงเอ่ยถึง…” เสนาบดีหลี่สบตาอีกฝ่าย สีหน้าเจือรอยระวัง “ข้าเองก็ได้ยินขุนนางกล่าวถึงเรื่องในงานชมบุปผาวันนั้น... ข้าเจ็บใจแทน คุณหนูหลี่เป็นหญิงงามมีความสามารถ หาได้ควรถูกลบแสงด้วยอุบะดอกไม้เช่นนั้น...” หลงเหวินหยางถอนใจแผ่วเบาอย่างคนมีเมตตา ดวงตาของเขาฉายความเจ็บใจแทนอย่างจริงใจ แต่เพียงพริบตาเดียวก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มละมุน “น่าเสียดายที่บางผู้ไม่เห็นคุณค่า กลับไปลุ่มหลงสิ่งเดิมที่มีอยู่และคิดว่าดีที่สุดแล้ว” ดวงตาคมจับจ้องขุนนางคู่สนทนาอย่างสื่อความหมาย “แต่บางที...อาจถึงเวลาที่สวรรค์ควรมอบเวทีใหม่ให้นางได้เจิดจรัสในที่ที่เหมาะสมกว่า” ขุนนางหลี่ยืน
You may also like
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้131.9K viewsพระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC
กระดิ่งจันทร์24.5K viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู758.1K viewsเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน31.9K viewsพี่สาวจอหงวนไม่ง่าย
ประดับดิน2.8K viewsท้าอำนาจวังหลัง
เซี่ยวชิงขวาง3.8K viewsท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว
มี่เยี่ยน2.1K viewsข้าไม่เป็นแล้วภรรยาที่แสนดี
l3oonm@6.7K views
