ห้วงรักข้ามกาลเวลา

แสงแดดอ่อน ๆ ของยามบ่ายคล้อยลอดผ่านหน้าต่างกระจกที่มีฝุ่นเกาะบาง ๆ ของห้องสมุดเก่าแก่ประจำมหาวิทยาลัย ห้องสมุดแห่งนี้มีกลิ่นอายของความเก่าแก่ บรรยากาศที่เงียบสงบและมีเพียงเสียงกระดาษที่เสียดสีกันเมื่อมีคนเปิดหนังสือ เสียงของนาฬิกาโบราณที่ดัง "ติ๊ก ต๊อก" เป็นจังหวะเดียวที่รบกวนความเงียบงันในห้อง

นลินญา โกมลเมศ หรือ นลิน หญิงสาววัย 27 ปี นักศึกษาปริญญาเอกด้านโบราณคดี กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะยาวกลางห้องสมุด รอบตัวเธอเต็มไปด้วยหนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์สยามโบราณที่เรียงซ้อนกันอยู่หลายเล่ม นลินญาอยู่ในชุดกระโปรงสีน้ำเงินเข้ม ผมยาวสลวยถูกมัดหลวม ๆ ไว้ด้านหลัง ท่ามกลางกองหนังสือและเอกสารกระดาษต่าง ๆ สายตาของเธอจ้องมองที่แผนที่เก่า ๆ ฉบับหนึ่งที่เธอเพิ่งค้นพบ

แผนที่นั้นถูกซ่อนไว้ในซอกหนึ่งของชั้นหนังสือ ที่นลินญาสะดุดตาขณะกำลังมองหาเอกสารสำคัญเกี่ยวกับยุคสุโขทัย มันเป็นแผนที่ที่แตกต่างจากแผนที่อื่น ๆ ที่เธอเคยเห็น มีรอยขาดและสีที่จางลงตามกาลเวลา ลายเส้นบาง ๆ ที่วาดด้วยมือแสดงถึงเส้นทางและภูมิประเทศในสมัยโบราณ ซึ่งดูคล้ายกับแผนที่ของสุโขทัย แต่มีรายละเอียดบางอย่างที่เธอไม่เคยเห็นในแผนที่อื่น ๆ 

นลินใช้ปลายนิ้วลูบเบา ๆ บนกระดาษที่กรอบบอบบาง เธอรู้สึกได้ถึงเนื้อกระดาษที่เก่าและเสื่อมโทรม แต่ยังคงรักษาความงดงามของมันไว้

“นี่มันแผนที่อะไรกัน” 

นลินญาพูดพึมพำกับตัวเอง สายตาเต็มไปด้วยความสงสัยและตื่นเต้น ตอนนี้หัวใจของเธอกระหน่ำเหมือนตีกลอง มือบางพลิกแผนที่ไปมา สายตาเรียวพยายามที่จะจ้องอ่านลายเส้นที่เลือนลาง

แสงแดดเริ่มจางลงเรื่อย ๆ ทำให้บรรยากาศในห้องสมุดดูหม่นหมอง นลินญาขมวดคิ้ว เธอรู้สึกได้ถึงความเร้นลับบางอย่างที่แฝงอยู่ในแผนที่นี้ มันเป็นความรู้สึกที่เธอเองก็ไม่สามารถที่จะอธิบายได้ มันเหมือนกับว่ามีแรงดึงดูดบางอย่างจากแผนที่นี้ที่ทำให้เธอไม่อาจละสายตาไปได้

“หรือว่านี่จะเป็นแผนที่ ที่ไม่มีใครรู้จัก” เธอคิดในใจ

นลินญาตัดสินใจนำแผนที่นี้กลับไปศึกษาต่อที่บ้าน เธอค่อย ๆ เก็บของและใส่แผนที่นั้นลงในกระเป๋าอย่างระมัดระวัง เพราะดูแล้วมันบอบบางเหลือเกิน ความตื่นเต้นเริ่มท่วมท้นภายในใจของเธอ ขณะที่เธอเดินออกจากห้องสมุด ท้องฟ้าภายนอกเริ่มเปลี่ยนสีจากสีทองของยามเย็นเป็นสีม่วงหม่นของยามค่ำ คืนที่กำลังจะมาถึงเหมือนเป็นการเปิดฉากเรื่องราวที่นลินญาไม่เคยคาดคิด

ขณะที่เธอกลับมาถึงบ้านในค่ำคืนนั้น ความเงียบสงบของบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ในย่านชานเมืองไม่ได้ทำให้ความตื่นเต้นในใจของนลินญาลดลงเลย เธอวางกระเป๋าลงบนโต๊ะไม้สักกลางห้องนั่งเล่น ก่อนจะหยิบแผนที่ขึ้นมาพิจารณาดูอีกครั้ง 

นลินญาเปิดแผนที่กางออกมาบนโต๊ะ แสงไฟสีส้มอ่อน ๆ จากโคมไฟตั้งโต๊ะให้บรรยากาศอุ่น ๆ รอบตัว แต่ในใจของเธอเต็มไปด้วยความสงสัยและความหลงใหลต่อแผนที่โบราณนี้

“ฉันต้องหาคำตอบให้ได้…”นลินญาพูดกับตัวเองขณะที่เธอใช้ปลายนิ้วลูบไปตามลายเส้นของแผนที่ และในขณะนั้นเอง แผนที่เก่ากลับเปล่งแสงสีทองอ่อน ๆ อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

“กะ…เกิดอะไรขึ้นนี่” นลินญาอุทานด้วยความตกใจ หัวใจของเธอแทบจะหยุดเต้น แสงนั้นสว่างขึ้นเรื่อย ๆ จนเธอต้องหลับตาลง ความร้อนรนเริ่มไหลพาดผ่านร่างกายของเธอ และเมื่อเธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ทุกสิ่งรอบตัวก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง...