Mag-log inShare
ตอนที่4 โชคชะตา
Huling Na-update:
2024-10-19 09:13:12“เค้าชื่อว่าหมูหยองเป็นชื่อที่ฉันตั้งให้เค้าเองคือที่ฉันบอกไม่รู้จักคือตอนที่ฉันเจอเค้าความจำของเขาเสื่อมฉันเป็นคนช่วยเขาเอาไว้ในเมื่อเขายังจำอะไรไม่ได้ฉันเลยให้เค้าอยู่กับฉันไปก่อนแต่พอนานวันเข้าที่ทำให้ฉันรักเค้าคือความห่วงใยความใส่ใจความดีและความรักที่เค้ามีให้ฉันมันทำให้ฉันมอบทั้งตัวและหัวใจให้เค้าไปหมดแล้วแต่วันนึงเขาก็หายตัวไปฉันตามหาเท่าไรก็หาไม่เจอจนตอนนี้ฉันคิดว่าเค้าตายไปแล้วด้วยซ้ำแต่วันนี้.....ช่างมันเถอะเรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ”
น้ำเมยเล่าจบเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนสาวของเธอที่ตอนนี้นั่งอ้าปากพร้อมทำสีหน้าเศร้าตามเรื่องที่เธอเล่าเธอเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้
น้ำเมยเองตั้งใจไว้ว่าจะเล่าเพียงแค่นี้เพราะเธอไม่อยากพาดพิงถึงชายหนุ่มอีกแล้ววันนี้เธอรู้สถานะของเขาแล้วว่าเขาและเธออยู่ห่างกันขนาดไหนตอนนี้ใจของเธอคิดว่าดีแล้วที่ชายหนุ่มจำเธอไม่ได้
อีกอย่างชายหนุ่มก็มีคู่หมั้นที่เหมาะสมกันอยู่แล้วอีกต่างหากในเมื่อโชคชะตามันพาเธอเดินมาทางนี้ถึงแม้เธอจะน้อยใจในโชคชะตาบ้างแต่เธอก็พร้อมจะยอมรับมันละจะเลี้ยงลูกของเธอคนเดียวให้ดีที่สุดอย่างน้อยเธอก็มีหนึ่งสิ่งที่อยู่ในตัวเธอเป็นตัวแทนความรักระหว่างเธอและเขาแค่นี้เธอก็พอใจแล้ว
“เศร้าเนอะ..หมูหยองเหรอ..อ๋อที่แกละเมอคิดว่าบอสเป็นนายหมูหยองของแกนั่นเหรอว่าแต่หน้าเขาทั้งสองคนเหมือนกันขนาดนั้นเลย...แกถึงเข้าไปกอดบอสเค้าแบบนั้นน่ะ”
อิงฟ้านึกขึ้นได้ว่าเรื่องที่เธอคาใจเธอก็ได้รู้แล้วว่าที่เพื่อนสาวของเธอเรียกท่านประธานใหญ่เมื่อกลางวันนี้ว่าหมูหยองเป็นเพราะอะไรแต่เธอก็ยังคาใจอีกอยู่ดีว่านายหมูหยองของเพื่อนเธอกับท่านประทานใหญ่จะเหมือนกันขนาดที่จำทำให้เพื่อนเธอเบลอจนกอดคนผิดขนาดนั้นเลยเหรอ
“อะ...เอ่อ...ก็ไม่เหมือนหรอกเพียงแค่ตอนนั้นฉันเบลอๆมั้งเลยเห็นบอสเป็นหมูหยองคนรักของฉันน่ะ”
น้ำเมยจำเป็นต้องโกหกเพื่อนเธอเพื่อความสบายใจของทุกฝ่ายเพราะเธอเองตัดสินใจดีแล้วว่าต่อจากนี้เธอจะใช้ชีวิตแบบที่ไม่นึกถึงชายหนุ่มอีกถึงตอนนี้เธอจะยังทำใจไม่ได้แต่มันก็ต้องมสักวันที่เธอทำใจได้ก็แล้วกัน
“เรื่องลูกแกถึงจะไม่มีพ่อก็ไม่ต้องเป็นห่วงหลานคนเดียวฉันเลี้ยงได้อยู่แล้ว”
“ขอบใจนะแก”
“เออ..ฉันลืมไปว่าเรื่องที่แกท้องก่อนเข้าทำงานห้ามให้รู้ถึงหูบอสเป็นอันขาดเลยนะเพราะกฎของบริษัทห้ามรับคนที่ท้องก่อนเข้าทำงานและแกพึ่งเข้าทำงานได้สองเดือนเองแต่ท้องสามเดือนแล้วถ้าบอสรู้มีหวังทั้งแกและก็ฉันโดนเด้งแน่”
อิงฟ้ารู้ดีว่าน้ำเมยไม่รู้ตัวก่อนเข้ามาทำงานแน่ๆแต่ถ้าเรื่องนี้ถึงหูท่านประธานใหญ่ว่าหญิงสาวท้องก่อนที่จเข้ามาทำงานแถมเธอเองยังเป็นหัวหน้างานรับมาอีกด้วยมีหวังโดนดีทั้งสองคนเป็นแน่
“อืมม....ฉันว่าจะทำงานอีกสักเดือนสองเดือนก็ลาออกแล้วหละเพราะฉันว่าฉันจะทำขนมขายส่งตามร้านแกว่าดีไหม”
“ก็ดีนะแกงานที่โรงแรมมันไม่ค่อยมีเวลาได้พักเท่าไร..ออกมาทำงานของตัวเองเหนื่อยก็พักเอาเท่าที่ไหวแล้วถ้าแกกลัวว่าเงินแกจะไม่พอใช้ไม่ต้องห่วงฉันซัพพอร์ตแกเอง”
“ขอบใจนะแก...ถ้าฉันไม่เจอแกป่านนี้ไม่รู้ว่าชีวิตชั้นจะเป็นยังไงเลย”
“หื้มมม..อย่ามาทำซึ้งเลยเราเพื่อนกันนี่นา”
สองสาวนั่งคุยกันได้พักใหญ่ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปนอนแม่ของอิงฟ้าได้ทิ้งสมบัติชิ้นสุดท้ายเอาไว้ให้เธอก่อนที่จะเสียเป็นคอนโดที่นี่เองทำให้หญิงสาวมีที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่งไม่ต้องไปเช่าที่อื่นให้เสียเงินตอนนี้เธอจึงมีเงินเก็บอยู่ไม่น้อยแต่ก็ไม่มากซะจนไม่ต้องดิ้นรนอะไรเลย
น้ำเมยเองเมื่อเข้าห้องมาได้เธอก็เอาแต่กอดหมอนแล้วปล่อยน้ำตาให้ไหลรินออกมาอย่างน้อยใจโชคชะตาของตัวเองเธอบอกกับตัวเองว่าให้ปล่อยความเสียใจออกมาให้หมดแล้ววันพรุ่งนี้เธอจะเป็นคนใหม่คนที่พร้อมทำทุกอย่างเพื่อลูกของเธอนั่นเอง
เรื่องราวในอดีตเมื่อห้าหกเดือนก่อน
เช้าที่ปาย
วันนี้เป็นอีกวันที่น้ำเมยตื่นขึ้นมาตั้งแต่ช่วงตีสามตีสี่เพื่อที่จะลุกขึ้นมาเตรียมขนมขายเพื่อเอาเงินมาเลี้ยงชีวิตตัวคนเดียวของเธอพร้อมทั้งยังต้องส่งเงินให้พวกเก็บเงินกู้นอกระบบอีกต่างหากเธอเองไม่ได้เรียนสูงหรือมีงานประจำทำอย่างคนอื่นเธอจึงไม่สามารถที่จะทำเรื่องกู้เงินจากธนาคารได้
ยังดีที่ถึงแม้เธอเองจะเรียนจบแค่ ม.6 แต่ก็ยังได้วิชาการทำขนมจากยายของเธอที่ช่วยยายเธอขายขนมมาตั้งแต่เด็กๆเป็นมรดกตกทอดให้เป็นอาชีพของเธอเพื่อเลี้ยงตัวเธอเองได้มาจนถึงทุกวันนี้
น้ำเมยกำลังจะเดินกลับมาจากการซื้อวัตถุดิบมาทำขนมขายเป็นประจำทุกวันในช่วงเช้ามืดช่วงนี้เธอต้องจัดการการทำขนมขายคนเดียวอีกเช่นเดิมเพราะเอิงเอยไม่ได้อยู่ช่วยเธอขายขนมแล้วแต่ตอนนี้กลับมีลูกค้าที่เพิ่มมากขึ้นทำให้เธอทำงานหนักกว่าเดิมเป็นสองเท่าแต่กระนั้นหญิงสาวกลับดีใจเสียอีกที่จะได้เงินมากขึ้นไปอีกด้วย
“โฮ่งๆๆๆ....โฮ่งๆๆๆๆๆ”
“มีอะไรเจ้าขาว”
ในขณะที่หญิงสาวกำลังเดินลัดเลาะริมแม่น้ำที่เกือบจะถึงบ้านของเธออยู่นั้นเจ้าขาวสุนัขที่เธอให้อาหารมันอยู่ประจำก็วิ่งมาดักที่หน้าของเธอพร้อมกับเห่าเสียงดังจนเธอตกใจแถมเจ้าขาวยังวิ่งมากัดดึงที่ชายกางเกงขายาวของเธอเหมือนกับว่ามันต้องการให้เธอตามมันไปที่ไหนสักที่หนึ่ง
“จะไปไหน..เดี๋ยวๆอย่ากัดสิกางเกงฉันขาดหมดแล้ว”
หญิงสาวจำต้องเดินตามเจ้าขาวไปอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะเธอคิดว่าจะต้องมีอะไรแน่นอนเพราะเจ้าขาวเป็นสุนัขที่ฉลาดมันคงจะเจออะไรเป็นแน่ถึงได้เข้ามาเรียกให้เธอไปดูอย่างตกอกตกใจแบบนั้น
เจ้าขาวพาหญิงสาวมาถึงที่ริมแม่น้ำปายแล้วมันจึงปล่อยปากจากชายกางเกงของเธอพร้อมเดินไปวนรอบๆอยู่ที่ข้างพงหญ้าเป็นการบอกให้เธอรู้ว่าสิ่งที่มันจะให้เธอได้ดูมันอยู่ตรงนี้
Pinakabagong kabanata
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่40 ตอนจบ
“แอร๊...แอ้...”เด็กหญิงที่นอนกลิ้งคว่ำกลิ้งหงายอยู่ในเปลสีชมพูส่งเสียงทักทายคนมาใหม่ราวกับอยากที่จะร่วมวงสนธนาด้วย“ว่าไงจ้ะสาวน้อย...อาซื้อชุดสวยมาฝากเพียบเลยนะคะ...เราไปดูชุดสวยกันดีกว่าเนอะ”“แอร๊...อร้า..คิกๆๆ”ดาวลดาอุ้มหลานสาวของเธอออกมาจากเปลเด็กพร้อมไปนั่งที่โซฟาเล่นกันกับหลานสองคนอย่างไม่สนใจใครแล้วในตอนนี้เพราะว่าเธอคิดถึงมาก“น้องดาวท่าทางน่าจะเลี้ยงเด็กเป็นแล้วนะ...นายไม่คิดจะมีลูกบ้างเหรอ”มาคัสเห็นว่าทั้งสองแต่งงานกันมาตั้งนานแล้วก็ก็ไม่ยักจะเห็นมีลูกเสียทีและเขาก็เห็นว่าดาวลดาเองก็มีความพร้อมที่จะเป็นแม่คนมากแล้วด้วย“ใครว่าไม่อยากมีล่ะแต่ยังไม่มามากกว่าฉันเองให้หมอตรวจดูแล้วนะหมอบอกว่าร่างกายของดาวยังอ่อนแอคงต้องรอให้เธอแข็งแรงอีกนิดตอนนี้ชั้นก็พยายามบำรุงเธอทุกอย่างเลย”แดเนียลตอบมาคัสไปด้วยแววตาที่เศร้าหมองแต่เขาก็ยังพยายามฝืนยิ้มเขาเองอยากจะมีลูกใจจะขาดแต่ก็ต้องดูสุขภาพภรรยาของเขาด้วยตอนนี้เขาคิดว่าถ้าภรรยาเขาแข็งแรงเมื่อไรลุกก็คงจะมาเองตอนนี้เขาก็พยายามบำรุงหญิงสาวสุดขีด“จริงสิ...น้องดาวป่วยบ่อยตั้งแต่เด็กๆแล้วยังไงฉันก็เอาใจช่วยนายนะฉันไปอาบน้ำก่อนเชิญนายตามสบาย
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่39 ความจริงใจ
“เดี๋ยวพ่อจะดูฤกษ์แต่งที่เร็วที่สุดให้แล้วกันนะเรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วง”“ครับคุณพ่อ”“หืมม...ฤกษ์แต่ง”ดาวลดาถึงกับทำหน้างงที่จู่ๆทั้งสองดูเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเสียอย่างนั้นตอนนี้เธอรู้สึกสับสนไปหมดแล้วอันที่จริงดนัยเองก็รู้สึกโกรธมากในครั้งแรกที่รู้เรื่องแต่พอมองเรื่องราวอย่างที่เขาเคยอาบน้ำร้อนมาก่อนเขาถือว่าชายหนุ่มมีความรับผิดชอบและใจถึงมากเลยทีเดียวที่กล้าเข้ามาพูดต่อหน้าเขาอย่างไม่ยำเกรงและที่เขายอมยกลูกสาวสุดที่รักให้ชายหนุ่มไปง่ายๆไม่ใช่เพราะว่าทั้งคู่เสียกันไปแล้วแต่เป็นเพราะว่าเขามองออกว่าลูกสาวของเขามีความสุขและยิ้มด้วยหัวใจเมื่ออยู่กับชายหนุ่มและเขารู้ดีว่าชายหนุ่มทำเรื่องแบบนี้ไปเพราะความเข้าใจผิดและยอมรับผิดอย่างลูกผู้ชายอีกอย่างเขาก็พร้อมที่จะยกลูกสาวของเขาให้ก็เพราะว่าเขารู้ว่าถ้าลูกสาวของเขาแต่งงานกับชายหนุ่มไปชีวิตของเธอไม่ลำบากแน่นอนเพราะชื่อเสียงของชายหนุ่มในแวดวงธุรกิจถือว่ารู้จักกันดีในฐานะนักธุรกิจหนุ่มที่เก่งและโปรไฟล์ดีอยู่ไม่น้อยคนเป็นพ่อออย่างเขาคงไม่ต้องห่วงอะไรมาก“ร้ายนักนะพี่แดนที่ทำให้พ่อดาวใจอ่อนได้”ดาวลดาอดแซวชายหนุ่มไม่ได้ที่ไม่รู้เข้าไปคุยกับ
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่38 สารภาพผิด
“ถ้าดาวเดาไม่ผิดน่าจะเป็นไดอารีของเบลใช่ไหมคะ”ดาวลดาจำได้ว่าเบลลล่าจะชอบเขียนไดอารี่แทบจะทุกวันแถมยังมีหลายๆเล่มที่เป็นสีเดียวกันรูปแบบเดียวกันอีกด้วยเธอเห็นไดอารี่ในมือของชายหนุ่มมันทำให้เธอจำได้ทันทีว่าน่าจะเป็นของเพื่อนสาวเธอ“อืมม.เล่มนี้.เบลเขียนเกี่ยวกับตัวเธอและก็เพื่อนรักของเธอไว้อย่างละเอียดเลยหละ”แดเนียลกระซิบข้างหูของหญิงสาวว่ามันถูกต้องแบบที่เธอคิดและในไดอารี่ของน้องสาวของเขามันก็ทำให้เขาได้รู้เรื่องราวอะไรมากมายที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนอีกด้วย“อืมม..ละเอียด..เลย..เหรอคะ”ดาวลดารู้สึกหน้าร้อนผ่าวถ้าในไดอารี่มันเขียนละเอียดแสดงว่าตอนนี้ชายหนุ่มก็ต้องรู้ความลับของเธอแล้วล่ะสิ“เก่งนะเราปิดพี่ได้ตั้งนาน...แถมของขวัญวันวาเลนไทน์กับวันเกิดที่ส่งมาให้พี่ทุกปีก็เป็นฝีมือเราเองสินะ”แดเนียลเองสงสัยอยู่ตั้งนานว่าใครจะรู้วันเกิดของเขานอกเสียจากคนในครอบครัววันนี้มันทำให้เขารู้แล้วว่าคนที่อยู่เบื้องหลังนั้นเป็นใครเขายอมรับในหัวใจของหญิงสาวจริงๆที่ปกปิดความรู้สึกของตัวเองได้นานอย่างนี้ นี่ถ้าเกิดว่าหญิงสาวยอมบอกความในใจกับเขาตั้งแต่ตอนนั้นป่านี้เขาอาจจะขอเธอแต่งงานไปแล้วก็ได้เพราะว่าในต
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่37 เสียงของหัวใจ
“ปล่อยดาวเดี๋ยวนี้พี่แดนดาวจะกลับห้อง”ดาวลดาพยายามที่จะออกไปจากอ้อมกอดของชายหนุ่มเพราะเธอไม่ค่อยชอบสถานการณ์แบบนี้สักเท่าไร“ขอพี่อยู่แบบนี้สักพักได้ไหม...วันนี้พี่ไปจัดการกับคนที่มันทำร้ายเบลมา...พี่เกลียดมัน”แดเนียลรู้สึกโหยหาอ้อมกอดของหญิงสาวอย่างมากตอนนี้เขาอยากเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้เอได้ฟังว่าวันนี้เขาไปเจออะไรมาและเขารู้สึกอย่างไรเขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากที่จะคุยกับเธอแต่ที่เขารู้คือเขารู้สึกสบายใจเมื่อเขาได้กลับมาเห็นใบหน้าหวานๆของเธอรอเขาอยู่ที่บ้านทุกวัน“ดาวจะบอกพี่แดนเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ...ว่าการแก้แค้นมันไม่ส่งผลดีต่อฝ่ายใดเลยสักนิด”ดาวลดาถึงกับถอนหายใจในความเจ้าคิดเจ้าแค้นของชายหนุ่มเธอรู้ว่าเขาโกรธที่มีคนทำกับน้องสาวของเขาแบบนั้นอันที่จริงก็ไม่ได้เป็นเพราะคนที่ทำร้ายเบลล่าเพียงฝ่ายเดียวแต่มันรวมกับเบลล่าหาทางออกโดยที่จะจบแบบนี้อีกด้วยที่จริงแล้วเธอเองก็ไม่เห็นด้วยกับความคิดของเบลล่าที่เลือกทางนี้เพราะเธอคิดว่าถ้าหากเพื่อนสาวของเธอยอมสู้อีกสักนิดเธอว่าชีวิตของเพื่อนเธอตอนนี้คงจะมีแต่รอยยิ้มแน่นอนเพราะว่าเพื่อนสาวของเธอมีคนที่รักรออยู่มากขนาดนี้คนที่รักเธอจะทำให้เธอ
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่36 กัดกับหมาที่ไหนมา
“ยอมออกมาแล้วเหรอวะไอ้หมาลอบกัด”เมื่อแม็คคาเอลเห็นแดเนียลเดินออกมาจากห้องได้เขาก็ส่งเสียงด่าทอชายหนนุ่มอย่างเสียงดังเพราะตอนนี้เขาโมโหสุดขีดที่เสียรู้ให้กับแดเนียลจนได้“ฉันไม่ใช่หมา...และฉันก็ไม่เคยทำร้ายใครก่อน...เพราะแกคนเดียวที่ทำให้น้องสาวฉันต้องตาย”แดเนียลตอบกลับอันธพาลตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นเพราะเขาไม่อยากให้เขาเกิดอาการโมโหขึ้นมาเพราะเขาอาจจะพลั้งมือฆ่าคนได้เขาไม่อยากให้มือของเขาต้องแปดเปื้อนเลือดคนสกปรกอย่างแม็คคาเอล“น้องแกมันอยากโง่มาให้ฉันข่มขืนเองทำไมล่ะ”แม็คคาเอลเองยังไม่หยุดที่จะพูดยั่วโมโหอีกฝ่ายเพราะเรื่องนี้ทำให้เขานึกสะใจอยู่ไม่น้อยที่กระตุกต่อมของแดเนียลได้เขาเกลียดแดเนียลที่ทั้งเด่นและดีกว่าเขาไปเสียทุกอย่างแถมตอนนี้เขายิ่งเกลียดเพิ่มขึ้นไปอีกเพราะแดเนียลทำให้เขาหมดตัวเหมือนหมาจนตรอก“หึ้ยยย...ไอ้สารเลว”ปลั้กกแดเนียลถึงขนาดฟิลขาดเมื่อแม็คคาเอลพูดถึงความเลวระยำที่ทำไว้กับน้องสาวของเขาชายหนุ่มพุ่งเข้าไปปล่อยหมัดใส่หน้าฝ่ายตรงข้ามอย่างหนักหน่วงและไม่มีความปราณีปลั้กก“ดีนะที่ฉลาดแล้วโง่อยู่ตั้งนาน”แม็คคาเอลเองก็ต่อยแดเนียลสวนกลับเหมือนกันแล้วก็ยังไม่พ้
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่35 ความสุขที่แท้จริง
“แต่ว่า...”น้ำเมยรู้ว่าเรื่องที่ชายหนุ่มพูดถึงมันคือเรื่องอะไรและเธอก็ไม่คิดจะต่อต้านเขาอีกด้วยแต่เรื่องที่เธอต้องยกมาค้านเขาก็คือตอนนี้เธอยังมีลูกน้อยอยู่ในท้องถ้าเกิดว่าเธอจะยอมตามใจชายหนุ่มมันจะเป็นผลกระทบอะไรต่อลูกในท้องหรือเปล่าเท่านั้นเอง“ไม่เป็นไรถ้าคุณกังวลเรื่องนั้นผมศึกษามาแล้วมันไม่มีผลต่อลูกของเราแน่นอน”มาคัสรู้ว่าสิ่งที่หญิงสาวจะพูดคืออะไรเขาจึงแย่งเธอพูดก่อนเพราะว่าเขารู้วิธีการดีว่าต้องเซฟอย่างไรเพราะเขาพอจะปรึกษาหมอมาบ้างและเขาก็อ่านสาระความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้มาเยอะแล้ว“อื้มมมม”มาคัสเห็นว่าหญิงสาวส่งยิ้มให้เขาเป็นการอนุญาตแล้วชายหนุ่มจึงไม่รีรอเขาจู่โจมไปที่ริมฝีปากของเธออย่างหิวโหยจูบที่ดูดดื่มของเขาปลุกอารมณ์ของหญิงสาวได้ดียิ่งนักจูบนี้เองที่เขาโหยหามานานวันนี้เขาได้ครอบครองมันอีกครั้งตอนนี้ในหัวใจของเขามันมีความสุขจนแทบจะล้นทะลักออกมาแล้ว“อือ...อืมมมม”มือหนาของเขาค่อยๆสอดแรกเข้าไปบีบสองเต้างามของหญิงสาวที่อวบอิ่มและมีน้ำมีนวลเพราะว่ากำลังจะเป็นแม่คนมันช่างเต็มไม้เต็มมือของเขายิ่งนักชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะเลื่อนริมฝีปากมาขบเม้มดูดคลึงสองเต้างามสลับกันไปมาจนเรี
Maaari mong magustuhan
