Home / วาย / ลูกอนุ / ตอนที่3.พวกเจ้ากล้าขัดหรือ?”

Share

ตอนที่3.พวกเจ้ากล้าขัดหรือ?”

last update Last Updated: 2025-03-08 15:13:16

     “อาเฟย…” หลี่ชิงเรียกเสียงนุ่มนวล

     “ขอรับ คุณชาย” อาเฟยขานรับด้วยรอยยิ้มสดใส

“ข้าเป็นคนมาใหม่…เจ้าพอจะช่วยบอกเล่าความเป็นไปของจวนแห่งนี้ให้ข้ารับรู้ได้หรือไม่?” หลี่ชิงไม่ใช้ถ้อยคำออกคำสั่งแต่ใช้ถ้อยคำขอร้องอย่างสุภาพกับอาเฟยแทน

     อาเฟยยิ้มจนตาแทบปิด พยักหน้ารัวๆ “ได้ขอรับ”

     แล้วเล่าให้หลี่ชิงฟังว่า…ไท่ชินอ๋องมีนามว่าเฉินเจี๋ย มีพระชายาเอกนามว่าฟางหมิงซิน นางเป็นธิดาคนเดียวของอำมาตย์ฟางเหยียนเจ้ากรมพิธีการ พระชายาฟางหมิงซินมีนิสัยเจ้าระเบียบและหึงหวงแรง ไท่ชินอ๋องจึงไม่ได้แต่งตั้งพระชายารอง แต่มีอนุชายาสามนางคือ จูอี๋เหนียง หยวนอี๋เหนียง และเหมยอี๋เหนียง(อี๋เหนียง คือคำเรียกอนุชายา หรืออนุภรรยา)

     ส่วนอำนาจจัดการเรื่องราวทุกสิ่งทุกอย่างในจวนขึ้นตรงกับพ่อบ้านเจา ยกเว้นเรื่องส่วนตัวของไท่ชินอ๋องที่จะอยู่ในการดูแลของขันทีหวังเสียง

     “เมื่อวาน ตอนที่คุณชายยังนอนหลับอยู่…พระชายาฟางหมิงซินก็ส่งสาวใช้มาดูขอรับ” อาเฟยเอ่ยเสียงเบาอย่างเกรงๆ “เจี่ยเจีย(พี่สาว…เป็นคำเรียกยกย่องสาวใช้) บอกว่า…หากคุณชายได้สติแล้ว ให้ไปคำนับพระชายาโดยเร็ว”

     หลี่ชิงได้ยิน ก็อดขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่ได้… งานเข้าหรือเปล่านี่?

     สาวใช้นางนั้น ไม่น่าจะมาแค่บอก น่าจะมาสั่งมากกว่า แต่อาเฟยคงกลัวเขาตกใจ จึงพูดจาให้ฟังนุ่มนวลขึ้น…ที่นี่ท่าจะอยู่ไม่ง่ายเสียแล้ว!

     แต่เพียงแวบเดียว…เขาก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ “เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ ข้าจะรีบไปคำนับพระชายา”

     “อ่า…” อาเฟยอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยต่อว่า “คุณชายต้องระมัดระวังตัวด้วยนะขอรับ”

     “อืม…ขอบใจเจ้ามาก” หลี่ชิงส่งยิ้มให้อีกฝ่าย แล้วถามต่อว่า “เจ้าได้ข่าวอะไรจากข้างนอกบ้างหรือไม่?”

     “ข่าวจากข้างนอกจวนหรือขอรับ?”

     “ใช่…โดยเฉพาะข่าวจากจวนอำมาตย์หลี่”

     “ไม่เลยขอรับ…ข้าน้อยเป็นเด็กรับใช้ภายในจวน ไม่สามารถออกนอกจวนตามอำเภอใจได้” อาเฟยส่ายหน้าเบาๆ “แต่ถ้าต้องการรู้ข่าวคราวภายนอกจริงๆ ก็ต้องซื้อข่าวจากทหารยามขอรับ”

     “ซื้อข่าว?”

     “ขอรับ”

     “ต้องใช้เงิน?”

     “ขอรับ”

     “อาเฟย…”

     “ขอรับ”

     “เจ้ามีเงินให้ข้ายืมก่อนหรือไม่?”

     อาเฟยอึ้งไปนานหลายอึดใจ ก่อนจะรับคำเสียงอ่อยๆ ว่า “ขอรับ”

     หลี่ชิงเดินตามอาเฟยไปยังตำหนักพระชายา จนถึงประตูสวนที่กั้นเขตระหว่างตำหนักพระชายาอันเป็นส่วนในที่เป็นที่อยู่ของฝ่ายสตรีกับส่วนนอกของจวนที่เป็นที่อยู่ของฝ่ายบุรุษ ก็พบเข้ากับสาวใช้สาวใหญ่ที่ใหญ่ทั้งร่างกายและอายุราวยี่สิบกว่าๆ จำนวนสี่นาง พวกนางต่างถือไม้พลองยืนเฝ้าประตูสวน หนึ่งในนั้นตวาดถามว่า

     “พวกเจ้ามาทำอะไร?”

     “ข้า…อาเฟยอย่างไรล่ะ กู่กู(อาหญิงหรือป้า=เรียกอย่างยกย่องสาวใช้)จำข้ามิได้หรือ?” อาเฟยรีบกล่าวเสียงอ่อนน้อม

     “จำได้” นางตอบด้วยน้ำเสียงมะนาวไม่มีน้ำ “แล้วเขาล่ะ?”

     “ท่านนี้คือคุณชายหลี่ชิง จะมาคำนับพระชายา” อาเฟยตอบน้ำเสียงสุภาพ

     พวกนางปรายตามองมาที่หลี่ชิงอย่างหยามหยัน แล้วนางหนึ่งก็ทำเสียงดูหมิ่น “เฮอะ…คุณชายหรือ?”

     อีกนางหนึ่งก็เอ่ยว่า “พระชายามีคำสั่งให้ผู้แซ่หลี่คุกเข่าอยู่ตรงนี้ เป็นการลงโทษที่ทำให้พระชายาต้องรอ”

     “กู่กู ท่านช่วย…” อาเฟยพยายามจะประนีประนอม แต่กล่าวไม่ทันจบประโยค

     อีกฝ่ายก็แหวว่า “คำสั่งพระชายา พวกเจ้ากล้าขัดหรือ?”

     อาเฟยจึงได้แต่หุบปาก

     หลี่ชิงรู้ว่า…พระชายาจงใจวางอำนาจประกาศศักดาให้เขาสำนึก

     เขาก็จะสำนึกเอาไว้ จดจำบัญชีแค้นนี้เอาไว้ให้ขึ้นใจ!

     ทว่ายามนี้…ไม้ซีกไม่อาจงัดไม้ซุง

     ร่างบอบบางค่อยๆ คุกเข่าลงตรงนั้น โดยไม่ปริปากว่าอะไร

     “คุณชาย…” อาเฟยเรียกเสียงเบาอย่างอดสงสารไม่ได้

     “มีอะไร?” นางเฝ้าประตูตะคอกอาเฟย “หรือเจ้าก็อยากคุกเข่าด้วย?”

     อาเฟยเลยได้แต่ยืนนิ่งทำตาปริบๆ

สาวใช้วัยสิบเจ็ดนางหนึ่งถือกาละมังที่ทำด้วยทองคำใส่น้ำเดินออกมาเทราดน้ำลงบนศีรษะของหลี่ชิง แล้วกล่าวว่า “นี่เป็นน้ำล้างเท้าของพระชายามอบมาให้เจ้าล้างซวย”

     แล้วพวกนางก็พากันหัวเราะเยาะเย้ย…

*

*

     หลี่ชิงคุกเข่าอยู่นานหนึ่งชั่วโมงยาม(สองชั่วโมง) พวกนางจึงไล่ให้เขากลับ

     อาเฟยรีบพาเขากลับไปอาบน้ำสระผม และนำชุดใหม่มาให้เปลี่ยน แล้วนำน้ำขิงร้อนๆมาให้ดื่ม

     “คุณชายดื่มน้ำขิงขอรับ จะได้ไม่เจ็บป่วย”

     “อาเฟย…เจ้ารีบไปซื้อข่าวของจวนอำมาตย์หลี่มาให้ข้าที โดยเฉพาะข่าวของซูอี๋เหนียง”

     ซูอี๋เหนียงคือซูไห่ถังมารดาของหลี่ชิง

     “คุณชายดื่มน้ำขิงก่อนขอรับ” อาเฟยยังห่วงหน้าพะวงหลัง

     “เจ้ารีบไปเถอะ…น้ำขิงนี่ข้าจะค่อยๆ ดื่มเอง” หลี่ชิงเร่งอีกฝ่าย

     อาเฟยจึงยอมออกจากห้องนอนของหลี่ชิงไปซื้อข่าว

ครึ่งชั่วยาม(หนึ่งชั่วโมง)ต่อมา…อาเฟยก็กระหืดกระหอบกลับมาเพราะวิ่งมาตลอดทาง

     “ว่าอย่างไร?” พอมาถึง หลี่ชิงก็รีบถามอย่างร้อนใจ

     “เมื่อสามวันก่อน…ซูอี๋เหนียงไปตีกลองร้องทุกข์ที่ศาลอาญา เพื่อขอร้องให้ใต้เท้าจินไประงับการฝังคุณชายทั้งเป็น พอดีวันนั้นไท่ชินอ๋องกำลังเล่นหมากล้อมอยู่กับใต้เท้าจิน ท่านอ๋องเกิดสนใจขึ้นมา จึงไปที่จวนมหาอำมาตย์เฉาเพื่อดูตัวคุณชาย และพาคุณชายกลับมา ส่วนซูอี๋เหนียงนั้น…” อาเฟยหยุดเล่า

     “ซูอี๋เหนียงเป็นอย่างไร?” หลี่ชิงยิ่งร้อนใจกว่าเดิม

     อาเฟยกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ ก่อนจะกล่าวต่อว่า “นางถูกท่านอำมาตย์หลี่สั่งให้ตีขาให้หัก เพราะหนีออกจากจวนมาร้องทุกข์!”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ลูกอนุ   ตอนที่85 จบ

    "ดังนั้น...ข้ามีทางเลือกสามทาง คือ...หนึ่ง ปฏิเสธองค์ชายสาม สองรับองค์ชายสามเอาไว้ แล้วจะจัดการอย่างไรค่อยว่ากันอีกที อาจจะนำไปขังไว้ในคุก หรือกักบริเวณไว้ที่เรือนแห่งใดแห่งหนึ่ง" ไท่ชินอ๋องกล่าวเสียงเรียบๆ "แต่ข้าเลือกวิธีที่สาม ส่งเขากลับไปเป็นหอกทิ่มแทงองค์ชายใหญ่หลี่เผิง และใช้โอกาสนี้กวาดล้างตระกูลเฉาที่หนีเล็ดลอดไปภักดีต่อซีเป่ยด้วย" "ท่านอ๋องมั่นใจหรือว่าองค์ชายสามอ้ายหยางจะกลับซีเป่ยไปกำจัดเฉาฮั่น?" หลี่ชิงถาม "ยิ่งกว่ามั่นใจเสียอีก...เพราะดูจากรูปการณ์แล้ว เฉาฮั่นสนับสนุนองค์ชายใหญ่ ช่วยวางแผนการกำจัดองค์ชายสาม เมื่อองค์ชายสามสามารถกลับไปยังซีเป่ย ก็ต้องจัดการกับเฉาฮั่นและครอบครัวเป็นอันดับแรก" หลี่ชิงพยักหน้าเห็นด้วย "แต่นั่น...องค์ชายสามจะต้องกลับให้ถึงเมืองหลวงของแคว้นซีเป่ยเสียก่อน" "ท่านอ๋องกล่าวเช่นนี้ หมายความว่าองค์ชายสามอาจจะกลับไปไม่ถึงเมืองหลวงของแคว้นตนเองหรือ?" หลี่ชิงเอ่ยถาม ไท่ชินอ๋องไม่ได้ตอบในทันที แต่ดึงร่างบอบบางไปกอดเอาไว้ แล้วย้อนถามว่า "ถ้าเจ้าเป็นองค์ชายใหญ่ เจ้าจะทำอย่างไร หากคนของตนในคณะทูตส่งข่าวว่า องค์ชายสามกำลังจ

  • ลูกอนุ   ตอนที่84 กอดร่างบอบบางแนบอก

    องค์ชายสามอ้ายหยางหน้าเปลี่ยนสี"พระบิดาและพี่ชายของเจ้ามั่นใจมากหรือว่าเจ้าจะครอบครองหนานหยางได้สำเร็จ?" ไท่ชินอ๋องกล่าวชัดถ้อยชัดคำ "ท่านอ๋อง...ท่านกล่าวอันใด ข้าน้อยมิรู้เรื่อง" องค์ชายสามอ้ายหยางยังพยายามจะปฏิเสธ "องค์ชาย..." ไท่ชินอ๋องเรียกเสียงหนักๆ "มีสารลับจากซีเป่ยถึงข้า บอกว่า...กวางตัวงามมาถึงปาก เคี้ยวเล่นสักเดือนสองเดือนแล้วฆ่าทิ้ง ก็ไม่เป็นที่ผิดสังเกตอะไร....เจ้าลองคิดดู ถ้าข้ารับเจ้าเป็นพระชายา เล่นสนุกสักเดือนสองเดือน แล้วประกาศว่าเจ้าป่วยตาย...พระบิดาและพี่ชายของเจ้าจะยกทัพมาแก้แค้นให้เจ้าหรือไม่?" องค์ชายสามอ้ายหยางขบริมฝีปากจนเลือดซิบ "การตายของเจ้า...พระบิดาของเจ้าอาจจะเสียใจอยู่บ้าง แต่รับรองว่าไม่มากพอที่จะยกทัพมาล้างแค้นให้กับเจ้า...ส่วนพี่ชายของเจ้านั้น เขาคงโล่งใจจนอยากจะหัวเราะเสียงดังๆ เสียด้วยซ้ำ" "ความหมายของท่านอ๋องคือ...?" องค์ชายสามอ้ายหยางเอ่ยถามเสียงเบา "อะไรที่ไม่ใช่ของเจ้า อย่าตะเกียกตะกายให้ลำบากเลย...ส่วนอะไรที่สมควรเป็นของเจ้า ไยจึงไม่ไขว่คว้า...เจ้าทิ้งซีเป่ยมาคว้าหนานหยางมิเป็นการทิ้งของในกำมือไปไขว่คว้าเงาหรอกหรื

  • ลูกอนุ   ตอนที่83 เจตนาไม่ดีชัดๆ

    เช้าวันรุ่งขึ้น...คณะทูตเข้าพบไท่ชินอ๋องที่ท้องพระโรงอีกครั้ง ท่านทูตน้อมคำนับแล้วกล่าวว่า "เพื่อเป็นการกระชับสัมพันธไมตรีอันดีงามระหว่างแคว้นซีเป่ยกับแคว้นหนานหยาง...ทางซีเป่ยจึงขอมอบองค์ชายสามอ้ายหยางให้เป็นพระชายาของไท่ชินอ๋อง หวังว่าไท่ชินอ๋องและไท่หวางเฟยจะยินดีต้อนรับองค์ชายแห่งซีเป่ยขอรับ" หลี่ชิงนึกไม่ถึงว่า...อีกฝ่ายจะเล่นไม้นี้ พอชิงตำแหน่งไท่หวางเฟยไม่ได้ ก็ยอมเป็นน้อยเพื่อเข้ามาอยู่วงใน...เจตนาไม่ดีชัดๆ แต่เขาอยู่ในฐานะที่พูดอะไรก็มีแต่เสีย...เพราะทุกคนจะลงความเห็นเป็นว่า เขาใจแคบหึงหวง ไม่สมกับเป็นไท่หวางเฟย! ทว่าเขามั่นใจว่า...ไท่ชินอ๋องก็ต้องดูออกเช่นกัน ...จึงลอบชำเลืองมองผู้เป็นสามี ไท่ชินอ๋องมีสีหน้ายิ้มแย้ม ตอบว่า"เรื่องนี้มิใช่เรื่องใหญ่อันใด...เพียงแต่ข้าต้องการจะสนทนากับองค์ชายสามอ้ายหยางตามลำพังสักครู่หนึ่ง ขอให้ทุกท่านรออยู่ที่นี้" ว่าแล้ว...ไท่ชินอ๋องก็ลุกจากเก้าอี้ที่นั่งเดินมาจูงมือหลี่ชิงไปด้วย ทั้งสามเข้าไปในห้องรับรองส่วนตัว "ไท่ชินอ๋องมิใช่ว่าจะสนทนากับข้าน้อยตามลำพังหรอกหรือ?" องค์ชายสามอ้ายหยางกล่าวถาม พลาง

  • ลูกอนุ   ตอนที่82 จูงมือ

    หลังจากองค์ชายสามอ้ายหยางกับท่านทูตจากแคว้นซีเป่ยแยกไปแล้ว...ไท่ชินอ๋องก็พาทุกคนกลับพระราชวังแล้วไท่ชินอ๋องได้พาหลี่ชิงไปยังห้องทำงานสำคัญที่แยกต่างหากจากห้องทำงานที่ใช้พิจารณาฎีกา ห้องนี้หลี่ชิงเพิ่งจะได้เข้ามาเป็นครั้งแรก อดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ ห้องตกแต่งเรียบหรูด้วยโต๊ะทำงานตัวใหญ่ มีเก้าอี้ตัวใหญ่ตั้งอยู่หลังโต๊ะ ซึ่งเป็นเก้าอี้ที่นั่งของไท่ชินอ๋องพอหลี่ชิงถูกจูงมือเข้ามาด้วย...ราชองครักษ์ก็จัดแจงยกเก้าอี้ที่มีพนักและเท้าแขนมาตั้งข้างๆ เก้าอี้ของไท่ชินอ๋องให้หลี่ชิงนั่ง และยกอีกตัวมาให้อ๋องสี่นั่ง เมื่อทั้งสามคนสำคัญนั่งลงเรียบร้อย...หวังกงกงก็ประสานมือน้อมคำนับ "คารวะไท่ชินอ๋อง ไท่หวางเฟย และท่านอ๋องสี่" "ไม่ต้องมากพิธี" ไท่ชินอ๋องเอ่ย "หวังเสียงได้ความว่าอย่างไร เล่ามาซิ" "ขอรับ" หวังกงกงรับคำ แล้วรายงานว่า "เรื่องที่องค์ชายสามอ้ายหยางมาที่แคว้นหนานหยางมีเบื้องหลังเกิดจากคนขายชาติขอรับ คนผู้นั้นก็คือเฉาฮั่นน้องชายของเฉาฮั่ว และเป็นอาของเฉาฉุน...เฉาฮั่นพาครอบครัวตระกูลเฉาที่เหลือไปอยู่ที่ซีเป่ย เขามีสหายอยู่ที่นั่น สหายของเขาเป็นขุนนางยศสูงพอส

  • ลูกอนุ   ตอนที่81 ไม่อาจหลีกเลี่ยง

    หลังจากกินอาหารเสร็จ...ไท่ชินอ๋องก็เอ่ยชวนหลี่ชิงว่า "ชิงชิง...เดี๋ยวพวกเราไปเดินเที่ยวเล่นชมตลาดกันดีกว่า" "ขอรับ" หลี่ชิงรับคำเบาๆ "เชิญองค์ชายสามและท่านทูตด้วย" ไท่ชินอ๋องออกปากชวนผู้เป็นแขกบ้านแขกเมือง องค์ชายสามอ้ายหยางเริ่มไม่ค่อยไว้วางใจในตัวไท่ชินอ๋องนัก ว่าจะเล่นงานอะไรเขาอีก จึงปฏิเสธว่า "ข้าน้อยมิชอบผู้คนเบียดเสียด ขอตัวกลับที่พักก่อนขอรับ" "เจ้ามิใช่บอกว่าชอบศึกษาศิลปะและวัฒนธรรมของหนานหยางหรอกหรือ?" ไท่ชินอ๋องกล่าว "ข้าจึงใคร่จะทำหน้าที่เจ้าบ้านพาเจ้าและท่านทูตชมชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านชาวเมืองของหนานหยางที่แท้จริง มิใช่อ่านเพียงในตำหรับตำรา" ทำให้องค์ชายสามอ้ายหยางไม่อาจหลีกเลี่ยง "เช่นนั้น...ข้าน้อยน้อมรับคำสั่ง" "มิใช่คำสั่งแต่เป็นคำเชิญ" ไท่ชินอ๋องแก้ แล้วจูงมือหลี่ชิงเดินออกจากเหลาสุราไปยังจัตุรัสกลางเมือง ซึ่งคึกคักด้วยผู้คนและร้านรวงตลอดจนแผงค้าขาย โดยมีท่านทูต และองค์ชายสามจากซีเป่ย อ๋องสี่และพระชายาอาเฟย ติดตามมาด้วย ราชองครักษ์และทหารรักษาความปลอดภัยปะปนอยู่ในฝูงชน โดยไม่ได้ขับไล่หรือรบกวนกิจกรรมของชาวบ้านแต่อย่างไร เพร

  • ลูกอนุ   ตอนที่80 ตอนพิเศษ องค์ชาย 3

    องค์ชายสามอ้ายหยางรู้สึกขัดใจอย่างยิ่ง...ให้เขาแข่งม้ากับเด็กจูงม้านะหรือ? ชนะก็ไม่ได้เกียรติอันใด แต่ถ้าแพ้จะต้องอับอายขายหน้าแน่ๆ ยิ่งกว่านั้น...เขาไม่มีวันแข่งขันกันคนชั้นต่ำแบบนั้นหรอก! จึงลงจากม้าแล้วเดินเข้าไปยังพลับพลา ค้อมศีรษะให้แก่ไท่ชินอ๋อง "น้อมเรียนไท่ชินอ๋อง หากไท่หวางเฟยหลี่ชิงไม่สะดวกที่จะร่วมสนุกกับข้าน้อย ข้าน้อยก็ไม่สนใจจะร่วมแข่งขันกับผู้อื่นขอรับ" "น่าเสียดาย มาถึงสนามม้าทั้งที ถ้ามิได้ดูการแข่งม้าก็เสียรสชาติยิ่ง" ไท่ชินอ๋องกล่าว และสั่งราชองครักษ์ที่ยืนอยู่ด้านข้างว่า "สั่งลงไป...ให้จัดเด็กฝึกหัดเลี้ยงม้า มาแข่งขันกันให้ชมดูหน่อย" "ขอรับ" ราชองครักษ์น้อมรับคำ แล้วไปปฏิบัติ ส่วนองค์ชายสามอ้ายหยางนั้นกลับไปนั่งที่ของตน ซึ่งอยู่ในพลับพลาเดียวกันไม่ห่างนักเพียงครู่เดียว...เด็กอายุสิบสองสิบสามจำนวนสิบห้าคนต่างขี่ม้าตัวใหญ่ให้เดินเรียงแถวเข้ามาอย่างเป็นระเบียบ แล้วเริ่มแสดงการขี่ม้าแบบต่างๆ อย่างโลดโผน "ชิงชิง...เจ้าดูเด็กพวกนี้สิ มีผู้ใดบ้างที่ขี่ม้าด้อยกว่าองค์ชายสาม?" ไท่ชินอ๋องกระซิบถามหลี่ชิงที่เขาโอบกอดไม่ปล่อย "หากเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status