Share

บทที่ 6

Author: เจว๋เหริน
วันรุ่งขึ้น ซูไห่เฉานั่งอยู่ในสำนักงาน ทันทีที่รับสาย ๆ หนึ่ง เขาก็หัวเราะจนน้ำตาไหล

เพื่อนร่วมงานในตระกูลซูอีกสองสามคนมองดูซูไห่เฉาที่กำลังหัวเราะอย่างงุนงง

“ไห่เฉาเกิดอะไรขึ้น นายตลกอะไรนักหนา?”

“หยุดหัวเราะ แล้วบอกเราเร็ว ๆ สิ”

“คงไม่ใช่เพราะซูหยิงเซี่ยหนีไปแล้วใช่ไหม?”

ซูไห่เฉาจับท้องของเขาและพูดว่า “ฉันหัวเราะจนปวดท้องไปหมดแล้ว ซูหยิงเซี่ยนี่โง่จริง ๆ”

“เกิดอะไรขึ้น รีบบอกมาเร็วเข้า” ญาติของตระกูลซูหลายคนกระวนกระวายราวกับมดที่อยู่บนหม้อไฟ

“ผู้หญิงบ้าคนนี้ให้หานซานเฉียนขับรถยนต์ไฟฟ้าพาเธอไปยังบริษัทลั่วเฉวน่ะสิ เธอเสียสติไปแล้วสินะ” ซูไห่เฉาพูด

เมื่อได้ยินประโยคนี้ เสียงหัวเราะมากมายก็ดังขึ้นในสำนักงาน ไม่มีใครหยุดหัวเราะได้เลย ทุกคนต่างหัวเราะกันดังลั่น

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เธอจะไปเจรจาเรื่องความร่วมมือในสภาพแบบนี้ บริษัทลั่วเฉวคงจะยอมเจรจากับเธออยู่หรอกนะ?”

“ฉันว่าเธอคงยอมแพ้แล้วล่ะ แต่ก็นะ พวกเรายังขอเจรจาไม่ได้เลย แล้วเธอจะทำได้ยังไง”

“ไห่เฉา วิธีนี้ของนายใช้ได้เลยนะ ครั้งนี้ซูหยิงเซี่ยไม่รอดแน่ เธอจะถูกไล่ออกจากตระกูลซู เมื่อถึงเวลาแบ่งทรัพย์สมบัติ เธอก็จะไม่ได้อะไรเลย”

คนหนุ่มสาวสองสามคนไม่มีใครเชื่อว่าซูหยิงเซี่ยจะทำได้ และพวกเขาพร้อมแล้วที่จะดูเรื่องตลก

“ถ้าเธอเปลี่ยนใจ แล้วสำนึกผิดล่ะ” ใครบางคนพูดขึ้นมาด้วยความกังวล

ซูไห่เฉายิ้มเยาะอย่างเย็นชา ในที่สุดเขาก็ได้โอกาสที่จะไล่ซูหยิงเซี่ยออกจากตระกูลซู เขาจะให้โอกาสซูหยิงเซี่ยกลับใจได้อย่างไร?

“ไม่ต้องห่วง ฉันมีวิธีไล่เธอออกจากตระกูลซูแล้ว เมื่อถึงเวลานั้นพวกนายอยู่ข้างฉันก็พอ” ซูไห่เฉากล่าว

“นายไม่ต้องกังวลไปเลย พวกเราอยู่ฝั่งเดียวกับนายแน่นอน”

“ซูหยิงเซี่ยทำให้ตระกูลซูของเราขายหน้าไม่น้อย การที่เราไล่เธอออกจากตระกูลซู เราจะได้ไม่ถูกคนอื่นหัวเราะเยาะอีก”

“ใช่ เพราะคนต่ำต้อยอย่างหานซานเฉียนทำให้ฉันไม่สามารถเชิ่ดหน้าชูตาได้ ในที่สุดก็สามารถกำจัดเขาได้สักที”

ณ บริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉว

หลังจากจอดรถเสร็จแล้ว หานซานเฉียนก็มองไปที่ซูหยิงเซี่ยที่กำลังรู้สึกประหม่า เขาพูดกับเธอด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ต้องกังวล ผมคุยกับเพื่อนร่วมชั้นแล้ว เหลือแค่เซ็นสัญญา”

ซูหยิงเซี่ยไม่ได้ถามอะไรมากเกี่ยวกับเพื่อนร่วมชั้นของหานซานเฉียน แต่คราวนี้ตระกูลซูมีคู่แข่งมากมาย และตระกูลซูก็ไม่มีข้อได้เปรียบใด ๆ เลย จะเป็นไปได้เหรอที่การขอเป็นหุ้นส่วนครั้งใหญ่นี้จะอาศัยเพียงมิตรภาพของเพื่อนร่วมชั้น?

“เพื่อนร่วมชั้นของคุณคงไม่ได้ล้อคุณเล่นหรอกใช่ไหม?” ซูหยิงเซี่ยถาม

“แน่นอน เขากับผมเป็นเพื่อนสนิทกัน” หานซานเฉียนกล่าว

เมื่อเห็นความมั่นใจของหานซานเฉียน ซูหยิงเซี่ยก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

แม้ว่าการพูดคุยกันเมื่อคืนจะไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนดีขึ้นทันทีทันใด แต่ช่องว่างบางส่วนก็ได้ถูกขจัดออกไปแล้ว ซูหยิงเซี่ยรู้สึกว่า ไม่ว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร เธอก็ต้องเผชิญกับเรื่องนี้ให้ได้

ซูหยิงเซี่ยเดินเข้าไปในบริษัท พนักงานแผนกต้อนรับก็เดินเข้ามาหาเธอทันที โดยที่เธอยังไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น

“ขออนุญาตค่ะ ไม่ทราบว่าคุณคือคุณผู้หญิงซูใช่ไหมคะ?” หญิงร่างสูงในชุดเครื่องแบบถามด้วยรอยยิ้ม

ซูหยิงเซี่ยรู้สึกปลื้มใจและรีบตอบกลับทันที “ใช่ค่ะ ฉันเองค่ะ”

“ตามฉันมาได้เลยค่ะ”

ลิฟต์กำลังตรงขึ้นไปยังชั้นบนสุดของบริษัทลั่วเฉว ซูหยิงเซี่ยรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงจนจะกระโดดออกมาแล้ว แม้ว่าเธอจะยังไม่ได้เซ็นสัญญา แต่การต้อนรับแบบนี้ทำให้เธอเห็นแสงสว่างบ้างแล้ว

เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก ชายวัยกลางคนกำลังยืนรออยู่นานแล้ว

“สวัสดีครับ คุณซู ผมชื่อจงเหลียง ผมเป็นผู้รับผิดชอบโครงการเฉิงซี และมีหน้าที่รับผิดชอบในการร่วมมือกับบริษัทของคุณครับ” จงเหลียงแนะนำตัวเอง

ซูหยิงเซี่ยรู้สึกอึ้งจนวางตัวไม่ถูก

จงเหลียงยิ้มและพูดต่อว่า “เจ้านายต้องเข้างานสังคมมากมาย ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยว่างออกมาพบปะผู้คน ถ้าคุณผู้หญิงซูมีปัญหาอะไร คุณสามารถบอกผมได้เลยครับ”

ซูหยิงเซี่ยรีบส่ายหัวทันที และพูดด้วยความตื่นตระหนกว่า “ไม่ค่ะ ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้มีปัญหาอะไรค่ะ แต่...เรายังไม่ได้เริ่มเจรจาเกี่ยวกับการเป็นหุ้นส่วนกันเลยนี่คะ”

“ตามคำสั่งของเจ้านาย สัญญาได้ถูกเตรียมไว้แล้วครับ ผมได้ลงนามไปแล้ว ถ้าคุณผู้หญิงซูอ่านแล้วรู้สึกว่าไม่มีปัญหาอะไรก็สามารถเซ็นสัญญาได้เลยครับ” จงเหลียงกล่าว

“อ๊ะ!” ซูหยิงเซี่ยมองจงเหลียงด้วยความประหลาดใจ แม้ว่าเจ้าของบริษัทลั่วเฉวจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นของหานซานเฉียน แต่ซูหยิงเซี่ยไม่คิดไม่ฝันว่ามันจะราบรื่นขนาดนี้ บริษัทลั่วเฉวได้เตรียมสัญญาเอาไว้แล้ว!

“พี่จงคะ คุณ...ไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่ไหม?” ซูหยิงเซี่ยถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ไม่ใช่แน่นอนครับ ทั้งหมดนี้เป็นคำสั่งจากเจ้านาย ได้โปรดตามผมมาครับ” จงเหลียงกล่าว

หลังจากตามจงเหลียงเข้าไปในสำนักงาน ซูหยิงเซี่ยมองดูสัญญา เธอไม่พบปัญหาใด ๆ และสัญญานี้ก็ให้กำไรมหาศาลกับตระกูลซู ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ในตลาดจะทำกำไรได้มากขนาดนี้

“พี่จงคะ แน่ใจนะคะว่าไม่ได้เล่นตลกกับฉัน?” ซูหยิงเซี่ยรู้สึกเหมือนกำลังฝัน หากเธอสามารถนำสัญญานี้กลับไปที่ตระกูลซูได้ ก็จะไม่มีใครกล้าดูถูกเธออีก และจะมีใครกล้าบอกว่าเธอไม่เหมาะสมหรือบอกว่าเธอไร้ประโยชน์อีก?

จงเหลียงส่งปากกาของเขาให้ซูหยิงเซี่ยและพูดว่า “ไม่ใช่เรื่องตลกแน่นอน ถ้าคุณผู้หญิงซูคิดว่าไม่มีปัญหาอะไร ก็สามารถเซ็นมันได้เลยครับ"

ปากของซูหยิงเซี่ยแห้งผาก ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างหานซานเฉียนกับเพื่อนร่วมชั้นของเขาคนนี้จะดีมากจริง ๆ

แต่ทำไมเขาถึงได้รู้จักคนที่มีอิทธิพลเช่นนี้ได้
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ลูกเขยฟ้าประทาน   บทที่ 1455

    เมื่อเผชิญกับทัศนคติเช่นนี้ของเฟยหลิงเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับนางอย่างไรขอทานตัวน้อยคนนี้จงใจปกปิดตัวตน การเก็บนางไว้จะเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันนะ?แต่นางรู้ข่าวเกี่ยวของเจียงหยิงหยิงและรู้ตัวตนของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วย ดังนั้นหานซานเฉียนจึงไม่สามารถขับไล่นางไปได้แต่ถ้าอยากรู้ตัวตนของนาง นางก็พูดเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าต้องเก็บนางเอาไว้ถึงจะรู้ได้ว่านางเป็นใคร“เจ้ามาหาข้าเพราะเหตุใด” หานซานเฉียนถาม และหลังจากถามคำถามนี้ เขาก็เตือนอีกว่า “ข้าจำเป็นต้องรู้ หากเจ้าไม่เต็มใจที่จะตอบข้าอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ด้วย”“ข้าคิดว่าท่านมีพลังมาก เหตุผลนี้เพียงพอหรือไม่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวนี่...หานซานเฉียนพูดไม่ออก และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าคำถามของเขาไม่จำเป็นเลย และเขาก็ไม่สามารถได้รับคำตอบที่ลึกกว่านี้ได้แต่สิ่งหนึ่งที่หานซานเฉียนแน่ใจก็คือ เฟยหลิงเอ๋อร์ต้องซ่อนความลับบางอย่างไว้ สำหรับสิ่งที่นางต้องการนั้น บางทีอาจต้องรู้จักกันสักพักถึงจะสามารถรู้ได้“ท่านคงไม่คิดที่จะเก็บนางไว้จริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์มองหานซานเฉียนด้วยท่าทางเป็นกังวล นาง

  • ลูกเขยฟ้าประทาน   บทที่ 1454

    “เจ้าเป็นใครกันแน่ ข้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นขอทาน” หานซานเฉียนถามเฟยหลิงเอ๋อร์อย่างตรงไปตรงมาเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ถ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใคร ก็เก็บข้าไว้ แล้วท่านจะได้รู้ในภายหลัง"หานซานเฉียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งที่เด็กหญิงตัวน้อยพูดมันชัดเจนมาก นางยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่ขอทาน แต่ถ้าหานซานเฉียนอยากรู้ เขาก็ต้องเก็บนางไว้ข้างกาย“นี่เป็นข้อตกลงอย่างนั้นหรือ?” หานซานเฉียนถามพลางขมวดคิ้วเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มและพยักหน้า“หากข้าไม่สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเจ้า ข้าก็ไล่เจ้าไปได้ใช่หรือไม่?” หานซานเฉียนกล่าวต่อราวกับว่านางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพูดแบบนั้น เฟยหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและดูครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างเพื่อตอบโต้หานซานเฉียน“เราไม่อยากรู้เกี่ยวกับเจ้า รีบออกไปซะ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น“ไม่ ท่านต้องสงสัยเกี่ยวกับตัวข้าแน่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวหานซานเฉียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะผยองเช่นนี้ แต่เขาได้รับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เอาไว้แล้วหนึ่งคน และตัวตนของนางก็พิเศษมากด้วย เขาจะยอมให้เฟยหลิงเอ๋อร์อยู่ด้วยได้อย่างไร?หานซานเฉีย

  • ลูกเขยฟ้าประทาน   บทที่ 1453

    เมื่อหานซานเฉียนกลับมาที่ลานบ้าน ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กำลังนั่งอยู่บนบันไดศาลาลานด้วยความงุนงงราวกับว่านางเสียสติไปแล้ว“เป็นอะไรไป?” หานซานเฉียนเดินเข้ามาก่อนจะถามขึ้นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ชี้ไปข้างหน้าและไม่พูดอะไรเมื่อมองไปทางนิ้วของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็พบแผ่นหลังของหญิงสาวผมหางม้า นางดูตัวเล็กมาก แต่เมื่อมองจากด้านหลังก็เดาได้ว่านางเป็นคนที่สวยงาม“นางเป็นใคร?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัยไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ได้สติ นางเงยหน้าขึ้นมองหานซานเฉียนแล้วพูดว่า “นางคือขอทานตัวน้อยคนนั้นไงเจ้าคะ”ขอทานตัวน้อย!หานซานเฉียนก้าวไปข้างหน้าและตะโกนเรียกขอทานตัวน้อย “หันกลับมาให้ข้าดูหน่อยสิ”ขอทานตัวน้อยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันกลับมาอย่างเขินอาย ใบหน้าของนางแดงราวกับแอปเปิลประณีต ไร้ที่ติ นี่เป็นคำจำกัดความที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่หานซานเฉียนนึกถึงได้เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับตุ๊กตา ไม่เพียงแต่ผิวพันของนางจะเนียนสวยไร้ที่ติเท่านั้น แต่หน้าตาของนางก็ปราณีตมาก ในชีวิตของหานซานเฉียน ไม่มีใครเทียบความงามของฉี๋อีหยุนได้ แต่ด้วยการปรากฏตัวของขอทานตัวน้อยคนนี้ ดูเห

  • ลูกเขยฟ้าประทาน   บทที่ 1452

    เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฮวงเซียวหย่งก็รู้สึกเป็นกังวล ท่านอาจารย์มาหาเขาที่จวนของเจ้าเมืองเป็นครั้งแรก แต่ถูกขัดขวางโดยคนโง่เหล่านี้!“เจ้าพวกโง่ กล้าดียังไงมาขวางอาจารย์ของข้า!” ฮวงเซียวหย่งตะโกนยามดูเสียใจและพูดว่า “คุณชายฮวง พวกเราแค่กลัวว่าเขาจะโกหกน่ะขอรับ”ฮวงเซียวหย่งตบหัวยามคนนั้นแล้วพูดว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาจริง ๆ ใครจะกล้ามาแสร้งทำเป็นอาจารย์ของข้าที่จวนเจ้าเมืองอีก เว้นเสียแต่ต้องการตาย”เมื่อยามได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันสมเหตุสมผลฮวงเซียวหย่งคือใคร เขาเป็นบุตรชายของเจ้าเมืองเชียวนะ!จะมีใครกล้ามาแกล้งทำเป็นอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?ซึ่งหมายความว่าชายหนุ่มที่อยู่นอกประตูนั้นเป็นปรมาจารย์สามอันดับหลังจริง ๆ ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ไหลลงมาที่หลังของยาม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับหานซานเฉียนไปเมื่อครู่ เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้ผ่านประตูนรกไปแล้ว!ถ้าหานซานเฉียนมีนิสัยดุร้าย เกรงว่าพวกเขาคงตายไปนานแล้วฮวงเซียวหย่งวิ่งไปจนสุดทางของจวนเจ้าเมือง ไม่กล้าแม้แต่จะพักหายใจ เมื่อเขาเห็นหานซานเฉียนถูกพวกโง่เขลาขวางไว้ เขาก็โกรธมาก“พวกเจ้ากำลังทำอะไร กล้าดียังไงมา

  • ลูกเขยฟ้าประทาน   บทที่ 1451

    “เจ้ากำลังทำอะไร รู้หรือไม่ว่านี่คือที่ไหน นี่คือจวนของเจ้าเมือง เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้!”จวนของเจ้าเมืองหานซานเฉียนถูกยามขวางเอาไว้ยามในชุดเกราะหลายคนดูมีพลังราวกับสายรุ้ง โดยมีออร่าที่แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้หานซานเฉียนรู้สึกคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาก และทันใดนั้นเขาก็อดหัวเราะไม่ได้นี่มันเหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของคลับระดับไฮเอนด์ หรือโรงแรมบนโลกปัจจุบันที่พยายามขวางเขาไม่ให้เข้าประตูเลยไม่ใช่เหรอเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าหานซานเฉียนเคยพบกับสิ่งต่าง ๆ มากมายบนโลกมาก่อนแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในโลกเชวียนหยวนด้วย ดูเหมือนว่าธรรมชาติของมนุษย์จะเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าโลกไหน ๆ ก็มักจะมีคนที่ดูถูกคนอื่นอยู่เสมอ“ข้ามาหาฮวงเซียวหย่ง ไปบอกเขา แล้วเขาจะมาพบข้าเอง” หานซานเฉียนกล่าวพวกยามดูไม่พอใจ ตอนนี้ฮวงเซียวหย่งคือความภาคภูมิใจของจวนเจ้าเมือง ฮวงเซียวหย่งมีความแข็งแกร่งระดับโคมห้า แม้แต่ยามเหล่านี้ก็ดูเหมือนด้พึ่งบารมีของเขาไปด้วยเมื่อเอ่ยถึงและผู้ชายที่อยู่ข้างหน้ากลับพูดอย่างโจ่งแจ้งว่าต้องการพบฮวงเซียวหย

  • ลูกเขยฟ้าประทาน   บทที่ 1450

    ตระกูลเฉินเคยรุ่งโรจน์อย่างยิ่งในเมืองหลงหยุน และเฉินเถี่ยซินซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเฉินก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากจุดจบเช่นนี้ แม้ว่ามันจะเป็นความผิดของเขาเอง แต่ก็ยังทำให้หลายคนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“แค่มีเงินก็เปล่าประโยชน์ โลกเชวียนหยวนความแข็งแกร่งคือการรับประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”“เฉินเถี่ยซิน โอ้อวดมากเกินไป ถึงกับบอกว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ราชสำนักได้อย่างแน่นอน แต่กลับต้องมาเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่ยังเยาว์วัย”“เขาเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อตามหาอาจารย์ แต่อาจารย์ที่แท้จริงก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เขากลับทำลายโอกาสนี้เสียเอง ไม่มีที่สำหรับความเห็นอกเห็นใจจริง ๆ”“ใครจะคิดว่าคนไร้ค่าที่ถูกตระกูลเฉินขับไล่ออกไปจะเป็นคนที่มีอำนาจได้ขนาดนี้ ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นสู่ระดับโคมห้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องอยู่ในสามลำดับหลังอย่างแน่นอน”ประโยคนี้ได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน ไม่มีใครคาดคิดถึงความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจริง ๆ เพราะการแสดงของเขาในตระกูลเฉินนั้นดูไร้ค่าโดยไม่มีความเชี่ยวชาญใด ๆ เลยแต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status