ホーム / มาเฟีย / ลูกไม้มาเฟีย / ตอนที่ 48 ผมต้องกลับบ้าน...หนูมุกไม่สบาย

共有

ตอนที่ 48 ผมต้องกลับบ้าน...หนูมุกไม่สบาย

last update 最終更新日: 2025-10-21 01:02:53

"เกิดอะไรขึ้นครับ?" แอลที่เห็นว่าอลันผลุนผลันออกมาก็เดินเข้ามาถามทันที

            "ผมต้องกลับบ้าน...หนูมุกไม่สบาย...ฝากพี่แอลช่วยเอางานกลับไปให้ผมที่บ้านด้วย" แอลพยักหน้ารับอย่างเข้าใจทันที ถึงแม้เหตุการณ์แบบนี้จะไม่เกิดขึ้นบ่อย ตั้งแต่ที่เขาจำได้ครั้งนี้น่าจะเป็นครั้งที่สาม ที่ปิ่นมุกป่วยยามที่มาอยู่ที่นี่ ถ้าไม่ใช่คนในที่สนิทอยู่กันนานจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

            ปิ่นมุกดูจากภายนอกยามปกติค่อนข้างจะเป็นคนเข้มแข็ง แข็งแรงมากแต่ยามใดที่เธอป่วยแม้แต่แค่เป็นไข้หวัดธรรมดา ก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่เพราะหนูมุกจะกลายเป็นเด็กสามสี่ขวบทันที สาเหตุก็คงมาจากการเลี้ยงดูจากอลัน พ่อและแม่ของเธอ เนื่องจากครอบครัวนี้เคยเสียลูกคนแรกที่เกิดได้เพียงไม่นานไปแล้วนั่นเอง หนูมุกจึงกลายเป็นไข่ในหินที่ทุกคนเฝ้าทะนุถนอม และยิ่งยามป่วยไข้เธอจะได้รับการดูแลเป็นอย่างดีตั้งแต่ไหนแต่ไร ก็อย่างที่บอกเรื่องแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ กับหญิงสาวที่ชื่อปิ่นมุก แต่ถ้าได้เกิดแล้วไม่มีอะไรสำค

この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター

最新チャプター

  • ลูกไม้มาเฟีย   ตอนที่ 150 จบตอนพิเศษ I / ตอนพิเศษ II

    "แต่พี่ว่านะ...อย่างหนูมุก...ไม่ต้องพึ่งยาอะไรทั้งนั้น...ใครจะคิดว่าหน้าหวานๆ ตัวเล็กๆ แบบนี้แต่เร้าร้อนได้ใจพี่เต็มร้อยอยู่แล้ว..." หนูมุกยิ้มให้กับใบหน้าคมเข้มพร้อมซบกับแผ่นอกกว้างยามที่อลันเดินกลับเข้าสู่กระท่อมตามทางเดินที่ปูด้วยแผ่นหิน อลันวางร่างเล็กให้ยืนด้วยขาของตัวเองตรงปลายเตียงใหญ่ และเดินอ้อมมาด้านหลังของร่างบางและโอบกอดร่างเปลือยเปล่าด้วยร่างเปลือยปล่าของเขา หนูมุกค่อยๆ โน้มกายไปด้านหน้ายกสะโพกขึ้นเมื่อสะโพกรับรู้ถึงความตื่นตัวและต้องการของท่อนเนื้อแข็งแรงนั้น มือเล็กทาบวางบนเตียงเพื่อพยุงร่างกายของตนเตรียมรับศึกรักที่เร้าร้อนและดุดันบทต่อไปของสามีที่รัก อลันยิ้มและแยกเรียวขาเล็ก มือใหญ่จับตัวตนของตัวเองไว้ เสียงครางดังออกมาอีกครั้งเมื่อเขาดันตัวตนหายเข้าไปในกายสาวอย่างรวดเร็ว มือใหญ่จับสะโพกเล็กไว้แน่นลูบไล้ปลอบประโลมก่อนที่จะสะโพกแข็งแรงของตนจะขยับ "

  • ลูกไม้มาเฟีย   ตอนที่ 149 ตอนพิเศษ I ความเร้าร้อนของหนูมุกที่ยังคงต่อเนื่อง

    "โอ้วววว....ที่รัก...โอ้ว..." อลันที่น่าจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ต่อความเร้าร้อนของหนูมุกที่ยังคงต่อเนื่องในการขยับจนร่างใหญ่ครางออกมา เด้งสะโพกสอบของตัวเองเข้าเบียดเสียดแนบแน่นมากขึ้น มือเล็กทาบทับบนแผ่นอกกว้างที่ครอบคลุมด้วยขนอ่อนหนุ่มชวนมองและเซ็กส์ซี่ยิ่งนัก และยังคงขยับสะโพกอย่างต่อเนื่องไม่มีเหน็ดเหนื่อยหรืออ่อนแรงลงเลย สองร่างที่รวมเป็นหนึ่งต่างเบียดเสียดหาช่องว่างของจุดหลอมรวมไม่ได้ เลยเพราะต่างถ่ายทอดความสุขมอบให้กันและกัน ถึงแม้ภาพที่เห็นเหมือนเป็นการตอบสนองความต้องการของตัวเอง แต่เมื่อทั้งสองต่างต้องการตอบสนองความต้องการของตัวเองมากขึ้นเท่าไหร่กลับทำให้อีกฝ่ายเร้าร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ เสียงครางที่บ่งบอกถึงความสุขดังออกมาอย่างต่อเนื่องประสานกับเสียงยามกลางคืนกลางป่าที่มีเสียงน้ำตกไหลอย่างต่อเนื่อง เวลาที่ผ่านไปเรื่อยๆ จนมาถึงสุดทางของการปลดปล่อยของทั้งสองร่างที่ต่างมอบความร้อนสาดซัดใส่กันเมื่อความร่วมมือที่ช่วยกันดึงสวรรค์มามอบให้กันและกั

  • ลูกไม้มาเฟีย   ตอนที่ 148 ตอนพิเศษ I อลันจำไม่ได้ว่ามีคืนไหนที่เขากับหนูมุกไม่มอบความรักให้กัน

    หนูมุกมองตามร่างของอลันที่ยอมปล่อยเธอส่วนตัวเขาเดินเข้าไปในกระท่อม อลันชำเลืองไปมองแหล่งกำเนิดควันที่ตอนนี้ไฟมอดดับไปแล้ว เหลือแต่ควันที่ลอยออกมาจากทางปากขวดแก้วนั้น รอยยิ้มมุมปากของอลันปรากฎออกมาอย่างเข้าใจ และเดินเลยไปยังเตียงนอนที่ถูกคลุมไว้ด้วยผ้าลูกไม้ขาวบาง อลันเลิกผ้าคลุมนั้นออกถอดรองเท้าและขึ้นเตียงนอนเอาแขนใหญ่ขึ้นมาหนุนศีรษะอย่างสบายใจสบายกาย สายตามองออกไปยังประตูทางเข้าที่หนูมุกยังยืนมองเขาอย่าง งงๆ หนูมุกที่คิ้วขมวดอยู่แล้วก็ยิ่งขมวดมากกว่าเดิม เมื่อเธอเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ หนูมุกเลื่อนประตูมุ้งลวดเข้ามาปิดแทนประตูกระจกก่อนหน้านี้ และเดินไปเปิดหน้าต่างรอบๆ กระท่อมเป็นการปิดด้วยมุ้งลวดแทน แต่จะว่าไปกระท่อมหลังนี้นอกจากไม่จำเป็นต้องมีเครื่องปรับอากาศแล้วหน้าต่างสามารถเปิดไว้ได้เลย เพราะบริเวณโดยรอบจะปลูกพืชสมุนไพรที่สรรพคุณเน้นด้านการไล่แมลงได้ดีเยี่ยม.... "พี่อลัน!...มุก...เป็นอะไรไม่รู้...ทำไมมุกถึงรู้สึกแปลกๆ...บอกไม่ถูก"&n

  • ลูกไม้มาเฟีย   ตอนที่ 147 ตอนพิเศษ I ชีวิตต่อจากนั้น (เด็กๆ)

    หลังมื้อค่ำปีเตอร์และหนูนาที่นั่งมองท้องทะเลยามค่ำคืนที่สวยงาม โดยที่บนตัวปีเตอร์จะมีหลานสาวตัวเล็กที่นอนหลับไปแล้วอย่างสบาย หนูนานำผ้าห่มผืนเล็กมาคลุมร่างเล็กที่นอนบนแผ่นอกของคุณปู่ของเธอ และกลับไปนั่งที่เดิมที่มีเอ็ดเวิร์ดนั่งอยู่ข้างๆ "ผมรักคุณย่าและคุณปู่นะครับ..." ฟอดดดด...หนูนาก้มไปหอมแก้มเอ็ดเวิร์ดที่บางครั้งสายเลือดก็ไม่สำคัญเท่ากับสายใยที่โอบอุ้มเด็กชายคนนี้ เพราะเอ็ดเวิร์ดเป็นสมาชิกของครอบครัวอย่างที่พวกเธอไม่ยอมให้ขาดเด็กคนนี้ไปเลย และแน่นอนสิ่งที่เกินคาดที่อดัมบุตรชายคนเล็กของเธอที่ไม่เคยสักครั้งที่จะทิ้งเอ็ดเวิร์ดไว้เดียวดาย เพราะพวกเขาทั้งสี่จะอยู่ด้วยกันในทุกๆ ที่ และหนูนาก็ทราบว่าเอ็ดเวิร์ดรักอดัมไม่น้อยไปกว่าที่เขารัก อังเดรที่เป็นพ่อ 'ท่านอดัม' เป็นสรรพนามที่เอ็ดเวิร์ดเรียกอดัม แต่ใครเล่าจะเข้าใจว่านั่นเป็นคำที่เด็กคนนี้แสดงออกให้เห็นว่าตัวเขาบูชาอดัมเหนือสิ่งอื่นใด 

  • ลูกไม้มาเฟีย   ตอนที่ 146 ตอนพิเศษ I

    หนูมุกอดยิ้มให้กับอลันไม่ได้ที่ฝ่าวงล้อมประตูเงินประตูทองเข้ามาหาเจ้าสาวของตนจนได้ "หนูมุกเจ้าสาวคนสวยของพี่..." หนูมุกยิ้มพร้อมกับเข้าสู่อ้อมกอดเจ้าบ่าวที่อยู่ในชุดสูทสีเข้มและทั้งสองต้องขยับออก เมื่อนีออนบอกให้ไปนั่งเตรียมรดน้ำสังข์เมื่อผ่านพิธีรดน้ำสังข์แล้ว ก็เข้าสู่พิธีทางศาสนาต่อทันที อลันคอยพยุงและ ประคับประคองหนูมุกตลอดเวลาซึ่งพิธีวันนี้จะไม่มีการจัดงานเลี้ยงในตอนกลางคืนกับพิธีหมั้น แต่หลังจากเสร็จพิธีทั้งหมดแขกที่มาร่วมงานต่างร่วมถ่ายรูปและรับประทานของว่างต่อได้เลย เพราะงานจัดในพื้นที่บ้านตรงสนามกลางแจ้งที่มีการจัดสถานที่อย่างงดงาม ซุ้มดอกไม้ ลูกโป่ง ทั่วอนาบริเวณ แขกผู้ใหญ่ล้วนแล้วแต่เป็นเพื่อนทางธุรกิจของเอกวุฒิที่ต่างเดินทางมาร่วมยินดีกันล้นหลาม "มุก!..." หนูมุกหันไปตามเสียงเรียกของนายเติ้ลและดวงตาคมก็เบิกกว้างขึ้น เมื่อเห็นคนที่ยืนเคียงข้างนายเติ้ล "แม

  • ลูกไม้มาเฟีย   ตอนที่ 145 จบบริบูรณ์ / ตอนพิเศษ I

    หนูมุกค่อยๆ ลงนอนราบไปบนผ้าที่ปูนั้น ยามที่อลันเข้าทาบทับร่างเล็ก พร้อมกับแยกเรียวขาเล็กออกอย่างเป็นงาน "อ้าร์ส.../...อืมมมม" เสียงครางยามที่การหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน เรียวขาเล็กยกขึ้นงอเข่าพับเข้าหาตัวเอง เพื่อที่จะได้หลอมรวมกลืนความ แข็งแรงจนหมดสิ้น สะโพกสอบด้านบนขยับทันทีเสียงครางประกอบลมหายใจดังกึกก้องไปทั่วผืนป่าอลันยังคงขยับสะโพกอย่างต่อเนื่องสายตาเขาไม่ละไปจากใบหน้าที่บอกชัดเจนว่าเธอมีความสุข แขนเล็กโอบรอบคอแกร่งสายตา หนูมุกไม่ละไปจากใบหน้าของคนเหนือร่างตนเช่นกัน "มุกมี...ความสุข...เหลือเกินค่ะ..." อลันยิ้มให้กับใบหน้าคมมือหนาเข้ามาเกลี่ยเส้นผมยาวที่มาบดบังใบหน้าออกอย่างอ่อนโยน โดยที่สะโพกยังคงขยับอย่างต่อเนื่องถึงจะไม่ใช่ท่วงทำนองดิบเถื่อนแต่ก็เร้าร้อนมากพอที่ให้ทั้งสองกอดรัดกันอย่างมีความสุข "ขอบคุณนะครับที่ยกโทษ

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status