บทที่ 391

บรรยากาศในห้องรับแขกแปลกไปในทันที

โจชัวตอบสนองกับการเคลื่อนไหวแบบฉับพลันของลูน่าไม่ทัน สัญชาตญาณร่างกายของเขาไวกว่าการให้เหตุผลของสมอง

เขามองคอขาวเนียนและริมฝีปากสีแดงเพลิงของเธออย่างละเอียด

ในห้องรับแขกนี้ไม่ได้มีแค่โจชัวที่มองเธอเป็นตาเดียว แทบทุกคนที่อยู่ในนี้ต่างก็มองเธอเช่นกัน

บอดี้การ์ดทั้งหลายต่างก็ตะลึงไป

เธอกล้าทำแบบนั้นได้ไง! แล้วยัง...มีรูปร่างที่สุดยอดด้วย!

เมื่อสังเกตเห็นสายตาของบอดี้การ์ดที่จับจ้องลูน่า โจชัวก็ขมวดคิ้วแน่นขณะที่ตวาด “หันไปให้หมด!”

บอดี้การ์ดเหล่านั้นรีบหันหลังตามคำสั่งอย่างว่าง่ายในทันที ไม่มีใครกล้าแอบมองลูน่าอีก

โจชัวหยิบผ้าห่มผืนบาง ๆ บนโซฟามาคลุมตัวให้ลูน่าอย่างโกรธเคือง “เธอบ้าไปแล้วเหรอ?”

ตอนที่เธอยังอยู่ในชุดโค้ทกันฝน เขาก็มองเห็นเพียงขาเรียวยาวของเธอ

เขาคิดว่าเธอคงจะสวมกางเกงขาสั้นหรือกระโปรงสั้นไว้ในเสื้อโค้ท

ตอนนี้เขาเห็นแล้ว...

“ฉันไม่ได้บ้านะคะ” ลูน่ายิ้ม เธอโน้มตัวไปหาเขาอย่างใจกล้าและจูบหลังหูโจชัวเบา ๆ เสียงของเธอหวานหยดและเย้ายวนพร้อมด้วยน้ำเสียงที่ดัดให้แหลม “คุณลินช์ไม่ได้พยายามจะทำลายฉันเหรอคะ? คุณไม่ได้อยากให้คนอื่นทำให้ฉัน