ลูน่าขี้เกียจเกินกว่าจะมาพูดเรื่องไร้สาระกับอลิซต่อเธอมองไปยังผู้หญิงที่พยายามยั่วยุเธออย่างโจ่งแจ้ง “ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณนายลินช์ คุณคงจะต้องจับตาดูเขาให้ดี ไม่อย่างนั้น…”ลูน่ายิ้มขณะที่เดินไปหาอลิซเพื่อกระซิบข้างหูเธอ “ไม่อย่างนั้น ถ้ามีผู้หญิงคนอื่นเข้ามาจับคุณลินช์ด้วย คำโกหกทั้งหมดของคุณก็จะสูญเปล่านะ”ลูน่าหันหลังและจากไป ปล่อยให้อลิซตกตะลึงและมีความโกรธเคืองปรากฏในดวงตาของเธออลิซยืนนิ่งอยู่ที่เดิมและมองดูลูน่าจากไปด้วยหมัดของเธอที่กำแน่นลูน่าจองหองมากกว่าเดิมอีก!…ที่ล็อบบี้ ลูน่านั่งลงบนโซฟาและรอให้ธีโอมาถึงเธอง่วงนอนเล็กน้อยจึงหลับตาพักผ่อนบนโซฟานิดหน่อย“วันนี้เจ้านายเราไปไหน?”“ฉันไม่รู้ ไม่ว่าเราจะติดต่อเขาอย่างไร ผู้ช่วยของเขาก็เป็นคนรับสาย แต่เราจะถือเอาคำพูดของผู้ช่วยมาเป็นคำสั่งจากเจ้านายไม่ได้น่ะสิ น่ารำคาญจริง ๆ เลย!”“เจ้านายมักจะมาตอนเที่ยงเพื่อตรวจดูทุกครั้งไม่ใช่เหรอ? วันนี้เขาไม่อยู่ที่นี่ มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาหรือเปล่า?”เสียงของพนักงานโรงแรมดังก้องอยู่ในหูของลูน่าคิ้วของเธอขมวดเข้าหากันตามสัญชาตญาณ แอนดี้ ลาร์สัน หายตัวไปงั้นเหรอ?สัญชาตญาณข
เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องของเธอ ธีโอก็ล้างผลไม้และวางไว้ตรงหน้าลูน่า“คุณวางแผนจะทำยังไง? เมื่อกี้ระหว่างคุยโทรศัพท์ เบ็นยืนกรานว่าพวกเขาแค่พยายามเอาชีวิตรอด พวกเขาจะไม่ยกเลิกงานแถลงข่าวในวันพรุ่งนี้ และเกว็นก็กำลังดำเนินการตามแผนแล้วก็จะบอกเรื่องของคุณ”ลูน่าหันไปมองธีโอแล้วยิ้ม “คุณกำลังจะบอกว่าฉันจำเป็นต้องมีคำอธิบายตามไปด้วยเหรอ?”ธีโอหยุดนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า“แต่ฉันไม่อยากทำแบบนั้น”ลูน่ายิ้มและกอดเข่าของเธอ เธอมองออกไปไกล ๆ “ธีโอ ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ”…วันถัดมางานแถลงข่าวของเกว็นดำเนินไปตามแผนที่วางไว้ในหอประชุมขนาดเล็กใกล้กับโรงเรียนมัธยมโอเชียนเรย์หอประชุมเล็ก ๆ นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยผู้คนจนเกือบล้นออกมาผู้สื่อข่าวคร่ำครวญถึงสถานที่ขนาดเล็กคับแคบนี้ขณะที่พวกเขาถ่ายรูปเกว็นที่อยู่บนเวทีตลอดเวลาเกว็นนั่งอยู่บนเวที เธอเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วมองไปข้างหน้า โดยไม่รู้ว่าเธอกำลังมองอะไรอยู่ลูน่าแฝงตัวเข้าไปกับฝูงชนและนักข่าว ในมือของเธอคือบัตรผ่านที่ธีโอเอามาให้เธอเมื่อวันก่อนหน้านี้ลูน่าหามุมหนึ่งแล้วนั่งลงเธอสวมหูฟังไว้ที่หูซ้ายของตัวเอง เสียงของธีโอดังมาจากหูฟ
ธีโอไม่เจอแอนดี้เป็นไปได้มากว่าตระกูลวอลเตอร์คาดการณ์ไว้แล้วว่าจะมีใครบางคนพยายามพาตัวแอนดี้ ลาร์สันออกมา ดังนั้นพวกเขาจึงย้ายเขาไปที่อื่นล่วงหน้าในขณะนั้นไม่ว่าพวกเขาจะพยายามทำอะไร พวกเขาก็สายเกินไปแล้วลูน่าเงยหน้าขึ้นมองเกว็นบนเวทีด้วยใบหน้าว่างเปล่าไร้อารมณ์ดวงตาของลูน่าเต็มไปด้วยความสิ้นหวังเธอไม่มีสิทธิและไม่สามารถตำหนิเกว็นได้ท้ายที่สุดแล้ว สำหรับเกว็นแล้ว เธอเป็นเพียงเพื่อนสนิทในโรงเรียนมัธยมที่เธอไม่ได้พบมานานหลายปีเท่านั้นแต่คนที่ตระกูลวอลเตอร์จับไว้เป็นตัวประกันคือพ่อของเธอทุกคนต่างเห็นแก่ตัว เช่นเดียวกับลูน่า ทุกอย่างที่เธอทำก็เพียงเพื่อรักษาอาการเจ็บป่วยของไนเจลขณะที่ลูน่ากำลังเหม่อ เกว็นก็เริ่มพูดว่า “ฉันไม่พอใจลูน่ามาโดยตลอด”เกว็นจ้องมองกล้องของนักข่าวอย่างเย็นชา และน้ำเสียงของเธอก็มีพลังงานเช่นเดียวกับในดวงตาของเธอ“ตอนที่เธออยู่ในเมืองบันยัน มีข่าวฉาวและข่าวลือมากมายเกี่ยวกับการที่เธอพยายามยั่วยวนโจชัว ลินช์ ซึ่งโจชัวเป็นสามีของอลิซ กิบสัน เพื่อนข้างโต๊ะสมัยเรียนมัธยมปลายของฉันเอง ดังนั้นฉันจึงมีอคติต่อเธอตั้งแต่แรกเริ่ม”คำพูดของเกว็นทำให้บรรยากาศ
เกว็นยิ้มให้กล้องของนักข่าว “นี่คือความจริงค่ะ”นักข่าวบางคนยังไม่มั่นใจ “แต่คุณเกว็น รูปภาพที่คุณเผยแพร่ก่อนหน้านี้พยายามบอกเล่าเรื่องราวบางอย่างอย่างชัดเจน คุณยังบอกทุกคนด้วยว่าลูน่ากับโจชัวกำลังมีความสัมพันธ์กัน แล้วคุณจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร?”เกว็นสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วหัวเราะเบา ๆ “ฉันบอกได้แค่ว่าฉันกำลังถูกใครบางคนคุกคาม ส่วนเป็นใครฉันจะเปิดเผยทีหลัง ฉันยังบอกความจริงเบื้องหลังเหตุการณ์นี้กับทุกคนไม่ได้ เพราะมีหลายอย่างที่ฉันยังต้องทำให้แน่ใจ”จากนั้นเกว็นก็ยิ้มและลุกขึ้นยืน เธอโค้งคำนับให้กล้อง “ฉันต้องขอโทษสำหรับสิ่งที่ฉันพูดเมื่อวานนี้นะคะ ฉันขอโทษเพื่อนของฉันลูน่าด้วย ตั้งแต่แรกฉันก็เป็นคนเริ่มหาเรื่องเธอก่อน ฉันมุ่งเป้าไปที่เธอมาโดยตลอด แต่นอกจากเธอไม่ถือสาแล้ว เธอยังเต็มใจให้อภัยฉันและยอมกลายมาเป็นเพื่อนกับฉันด้วย ฉันมีความสุขจริง ๆ ค่ะ”เกว็นอยู่บนเวทีด้วยรอยยิ้มสดใสราวกับตอนพิธีบรรลุนิติภาวะในตอนนั้น“เหตุผลที่ฉันเลือกสถานที่นี้สำหรับงานแถลงข่าวก็เพราะว่าที่นี่คือที่ที่ฉันจัดเข้ารับพิธีบรรลุนิติภาวะ ก่อนหน้านี้ฉันกับเพื่อนรักเคยสาบานกันไว้ว่าเมื่อเราโตขึ้น เราควรมีค
หน้าตาของอลิซเปลี่ยนเป็นสีหน้าน่าเกลียดในทันทีเธอขมวดคิ้วและมองนักข่าวหญิงคนนั้นด้วยสายตาไม่เป็นมิตร “ฉันไม่เคยให้ใครบังคับลูน่าดื่ม ไปได้ยินมาจากไหน?”เมื่อเผชิญหน้ากับการจ้องมองและน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตรของเธอ นักข่าวหญิงก็หัวเราะเบา ๆ “คุณกำลังบอกว่าไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นงั้นเหรอคะ?”จากนั้นนักข่าวก็ยิ้ม “แต่พยานคนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นั่นพูดเป็นอย่างอื่นนะ”อลิซหรี่ตาลงเห็นได้ชัดว่านักข่าวคนนี้เตรียมตัวมาดังนั้นอลิซจึงเปลี่ยนกลยุทธ์ของเธอ “ก็ใช่ มันเกิดขึ้นแล้ว”เธอจับมือของลูน่าอย่างรักใคร่ด้วยฝ่ามือทั้งสองข้างของเธอ “ลูน่าและฉันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ดังนั้นฉันจึงจงใจหยอกล้อเธอเล่น เมื่อคืนเธอถูกใครบางคนพาตัวไปขณะมึนเมา สามีของฉันถึงกับส่งคนออกตามหาเธอเลยนะคะ”ลูน่ารู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่งที่อลิซจับมือของเธอเอาไว้แบบนั้นเธอขมวดคิ้วและพยายามดึงมือกลับ แต่ก็ทำไม่ได้นักข่าวหญิงที่อยู่ยืนอยู่ไกล ๆ ขมวดคิ้ว เธอต้องการพูดอย่างอื่น แต่คนอื่นขัดจังหวะเธอนักข่าวต่างรีบรุดไปข้างหน้าและถ่ายรูปที่อลิซกับลูน่าจับมือกัน“ใครจะคิดว่าพวกคุณสองคนจะสนิทกันขนาดนี้! ข่าวลือได้ถูกปัดเ
เขาส่งข้อความหาเธอ[ตระกูลวอลเตอร์ย้ายตัวแอนดี้ไปเมื่อเช้านี้ ขณะที่พวกเขากำลังย้ายเขาไป ลูคัสกับฉันก็ตามพวกเขาไป แอนดี้สบายดี ฉันจะจัดการส่วนที่เหลือ เรื่องนี้ให้จบลงที่นี่]ลูน่ามองโทรศัพท์ของเธอและจับจ้องที่ประโยคสุดท้าย [เรื่องนี้ให้จบลงที่นี่]พ่อของเกว็นถูกจับเอาไว้และแทบจะหนีไม่พ้น เกว็นเกือบจะฆ่าพ่อของเธอเองเธอเองก็เกือบจะถูกทำลายเช่นกันทั้งหมดนี้แลกกับข้อความสบาย ๆ ของโจชัวที่พูดออกมาง่าย ๆ ว่า [เรื่องนี้ให้จบลงที่นี่]ลูน่ายังคงยืนอยู่ในจุดเดิม เธอเห็นอลิซวิ่งไปหาเขาและกอดแขนของเขาไว้เธอรู้สึกราวกับว่ามีคนกำลังแทงหัวใจของเธอ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเขาตามใจและปกป้องอลิซอยู่เสมอเธอเป็นใครกัน เธอมันไม่ได้เป็นอะไรเลย ไม่ใช่ทั้งในตอนนั้น และไม่ใช่ทั้งในตอนนี้ด้วยเธอไม่กล้าคิดเลยว่า ถ้าเธอกลับมาหาเขาในฐานะลูน่า กิบสันเช่นเดียวกับอลิซ เขาจะปฏิบัติต่อเธออย่างดีหรือเปล่าเธอเดาว่ามันไม่น่าเป็นไปได้เขาอาจจะชอบผู้หญิงหลายคนได้ เขาอาจจะชอบผู้หญิงที่ใช้ชื่อและใบหน้าของเธอได้ แต่เขาก็จะไม่มีวันชอบเธอไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนไปเป็นใครก็ตามลูน่าจมอยู่กับความสิ้นหวังและความผิดหวังลูน่า
ลูคัสที่อยู่ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง“ลูน่า อย่าใส่อารมณ์กับคุณลินช์เลย เขาพาคนกลุ่มหนึ่งไปช่วยเหลือแอนดี้ ลาร์สันเมื่อเช้านี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา สิ่งที่เพื่อนของคุณพูดระหว่างงานแถลงข่าวก็เกินพอที่จะทำให้เพื่อนของคุณไม่ได้เจอพ่อตลอดไปเลยนะ คุณลินช์เองก็ไม่มีทางเลือกเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้วตระกูลวอลเตอร์และตระกูลลินช์ก็มีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน บางอย่างเราก็ทำจนสุดโต่งไม่ได้เหมือนกัน”จากนั้นลูคัสก็ถอนหายใจ “คุณต้องมาคืนนี้ ไม่อย่างนั้นคุณจะต้องเสียใจ”ลูน่าขมวดคิ้ว เธออยากจะพูดอย่างอื่นกลับไป แต่ลูคัสวางสายไปแล้ว“คืนนี้เธอจะไปไหม?” เมื่อเธอวางสาย เกว็นก็ถามลูน่าอย่างระมัดระวังลูน่าหลับตาแล้วถอนหายใจยาว “ไป”ถ้าเธอไม่ไป เธอจะรู้ได้อย่างไรว่าโจชัวจะไปได้ไกลแค่ไหนเพียงเพราะว่าตระกูลลินช์กับตระกูลวอลเตอร์มีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน ดังนั้นเฮลีย์จึงสามารถสร้างเรื่องทั้งหมดนี้เพื่อทำร้ายเธอได้ และโจชัวก็จะไม่ปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปง่าย ๆ ใช่ไหม?…ในตอนเย็นลูน่ามาที่บ้านของตระกูลวอลเตอร์ตามนัดเกว็นมากับเธอด้วย ในตอนแรกธีโอต้องการมากับพวกเธอด้วย แต่ตระกูลวอลเตอร์อนุญาตให้ลูน่าพาเพื่อนไ
อลิซกำลังเตือนเกว็นว่าอย่าทำให้ตระกูลวอลเตอร์ขุ่นเคืองนั่นหมายความว่าเกว็นรู้บางอย่างในตระกูลวอลเตอร์สที่อาจทำให้พวกเขาขุ่นเคืองได้“ไม่นะ” เกว็นปฏิเสธ “ฉันจะรู้เรื่องพวกเขาได้ยังไง ถ้าฉันรู้ ทำไมฉันถึงยังถูกพวกเขาคุกคามอยู่ล่ะ”ลูน่ามองดูเธออย่างสับสนถึงอย่างนั้นเมื่อพิจารณาให้ละเอียดยิ่งขึ้น มันก็สมเหตุสมผลเช่นกันถ้าเกว็นรู้อะไร เธอจะโดนพวกเขาคุกคามอย่างไรลูน่าสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วกอดแขนของเกว็นไว้ “เข้าไปข้างในกันเถอะ”เกว็นแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกโดยที่ลูน่ามองไม่เห็น จริง ๆ แล้ว เธอรู้ว่าอลิซพยายามเตือนอะไรเธอเพราะก่อนหน้านี้ กล้องรูเข็มเคยจับภาพตอนที่เฮลีย์เรียกอลิซว่าคุณหนูเฮลีย์ด้วยความเคารพไว้ได้…ตระกูลวอลเตอร์เตรียมงานเลี้ยงไว้ผู้อาวุโสวอลเตอร์นั่งอยู่บนเก้าอี้หลัก เขายิ้มและยกแก้วไวน์ขึ้น“โจชัว เวลาผ่านไปเร็วมาก แปบเดียวนายก็กำลังจะกลับเมืองบันยันแล้ว ช่วยส่งความคิดถึงไปยังคุณย่าและพ่อของนายด้วยนะ!”โจชัวยิ้มและดื่มไวน์หนึ่งแก้ว “ขอบคุณครับ ลุงเดนนิส“แต่”โจชัวเหลือบมองเฮลีย์ซึ่งอยู่ข้าง ๆ ผู้อาวุโสวอลเตอร์ “ผมมีเรื่องหนึ่งที่ผมหวังว่าคุณลุงจะสามาร