บทที่ 425

ลูน่าหลับไปตลอดทั้งคืน

เธอฝันว่าถูกผู้ชายหลายคนทำให้อับอายและในฝันนั้นศพของเธอถูกทิ้งไว้กลางป่า

เธอฝันว่าโจชัวและอลิซขับรถเหยียบข้ามศพของเธอและกลับไปที่เมืองบันยันอย่างมีความสุข

เธอตื่นจากฝันร้ายและกรีดร้องด้วยความกลัว

“คุณฝันร้ายเหรอ?”

เมื่อรู้สึกตัว เสียงของธีโอก็ดังก้องอยู่ในหูของเธออย่างแผ่วเบา

ลูน่าลืมตา เธออยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย ผนังและเตียงเป็นสีขาวพร้อมทั้งกลิ่นยาฆ่าเชื้อที่โชยเข้าจมูก

เธอลูบกลางคิ้วแล้วลุกขึ้นจากเตียง “ฉันอยู่ที่…”

“โรงพยาบาล” ธีโอตอบขณะรินน้ำให้เธอ “คุณถูกโจมตีและลักพาตัวเมื่อคืนนี้ หลังจากนั้นคุณก็ได้รับการช่วยเหลือและส่งมาโรงพยาบาล”

จากนั้นเขาก็ยื่นแก้วน้ำอุ่นให้ลูน่า “คุณจำอะไรได้บ้างไหม?”

ลูน่ารับแก้วน้ำมา เธอนิ่งคิดอยู่พักหนึ่ง “นิดหน่อย”

เมื่อคืน…

หลังจากส่งเกว็นกลับบ้าน เธอก็ผล็อยหลับไปในรถแท็กซี่

หลังจากนั้น…

เธอก้มหน้าลงตรวจสอบร่างกายของตัวเองโดยไม่รู้ตัว

ธีโอกดบีบแขนเธอเบา ๆ “คุณไม่เป็นไร พวกเขาแค่กรอกเหล้าใส่ปากและทำให้ตัวคุณชุ่มด้วยเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พวกเขาไม่ได้ทำอันตรายใด ๆ กับคุณมากนัก”

จากนั้น ธีโอก็ถอนหายใจ “แต่ถ้าคน