MasukShare
บทที่ 258
Bab terkait
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 259
เมื่อได้ฟังคำพูดของกู้จิ่น ในสมองของเจียงซุ่ยฮวนราวกับมีบางอย่างสว่างวาบขึ้น นางลองเอ่ยปากถาม "ท่านคิดว่าเป็นไปได้หรือไม่ว่า ฝ่าบาทจริง ๆ แล้ว..." นางพูดได้เพียงครึ่งประโยคก็หยุดลง กู้จิ่นชะงักฝีเท้าเล็กน้อย เขาเกือบจะโต้แย้งแต่กลับหุบปากแน่น จมอยู่ในภวังค์ความคิด ทั้งสองเดินกลับเรือนอย่างเงียบงัน เจียงซุ่ยฮวนตั้งใจจะกลับห้อง ปล่อยให้กู้จิ่นได้ครุ่นคิดตามลำพัง นางเพิ่งจะก้าวเท้าไปทางห้อง ก็ถูกกู้จิ่นเรียกไว้ "เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมข้าจึงไว้ใจพี่ใหญ่เช่นนี้?" "ไม่ทราบเพคะะ" กู้จิ่นกล่าว "ตอนข้ายังเล็ก ข้าชอบเล่นลูกหนังมาก วันหนึ่งตอนเช้าข้าตื่นมาเห็นลูกหนังลอยอยู่ในทะเลสาบ จึงก้มตัวลงไปที่ริมทะเลสาบเพื่อหยิบ ใครจะรู้ว่าพลาดพลั้งตกลงไป" "พี่ใหญ่เป็นผู้ช่วยข้าขึ้นมา แต่ตัวท่านเองกลับเกือบจมน้ำตาย" เจียงซุ่ยฮวนกะพริบตา กล่าวว่า "ไม่แปลกที่ท่านกับฝ่าบาทจึงสนิทกันเช่นนี้" "อืม พี่ใหญ่มีบุญคุณช่วยชีวิตข้า ข้าจึงไว้ใจท่านเช่นนี้" กู้จิ่นกล่าวเสียงทุ้ม "ข้าได้คิดถึงคำพูดของเจ้า มันก็มีเหตุผล แต่ในฐานะของข้า ข้าไม่อยากเชื่อว่าพี่ใหญ่เป็นฆาตกร" "บางทีข้าอาจคิดมากไป หากองค์รัชทา
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 260
"หืม?" ชุนเถากำลังแทะน่องไก่อยู่ เมื่อได้ยินเสียงของเจียงซุ่ยฮวน รีบวางน่องไก่ในมือลงทันที ลุกขึ้นยืนถาม "ท่านหมอเจียง มีอะไรจะสั่งบ่าวหรือเจ้าคะ?" ชุนเถามีใบหน้าเด็ก ๆ ดูไร้เดียงสา ดูเหมือนจะอวบขึ้นกว่าตอนที่เพิ่งมาอยู่ใหม่ ๆ มุมปากยังมีน้ำมันเงาวับ เจียงซุ่ยฮวนยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ "เจ้าเช็ดปากก่อน ข้ามีเรื่องจะบอก" ชุนเถารับผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดปาก กำผ้าไว้ในมือด้วยความประหม่า "ท่านจะบอกอะไรหรือเจ้าคะ?" "จะส่งบ่าวกลับไปหรือเจ้าคะ?" ชุนเถาส่ายหน้าอย่างต่อต้าน "หากบ่าวทำอะไรไม่ดี ท่านบอกบ่าวได้ บ่าวจะแก้ไขเอง ได้โปรดให้บ่าวอยู่ที่นี่ต่อเถิดเจ้าค่ะ" เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้ว "เจ้าไม่อยากกลับหรือ?" "ไม่อยากเจ้าค่ะ" ชุนเถาส่ายหน้าแรง ๆ "นางกำนัลคนอื่น ๆ ของฮองเฮารังเกียจที่บ่าวกินมาก พวกนางกีดกันบ่าว แต่ท่านไม่เคยรังเกียจบ่าว ยังให้บ่าวกินข้าวด้วยกัน บ่าวอยากติดตามรับใช้ท่านเจ้าค่ะ" "เจ้าช่างซื่อสัตย์" เจียงซุ่ยฮวนยิ้ม กล่าวว่า "ข้าพอจะพาเจ้าไปด้วยได้ แต่ข้ามีสาวใช้สองคนแล้ว ไม่ต้องการเพิ่มอีก" ชุนเถาเกาศีรษะ "บ่าวทำอย่างอื่นได้เจ้าค่ะ บ่าวทำอาหารอร่อย เป็นแม่ครัวให้ท่านได้" "ข้าไม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 261
แต่ว่าฝูหลิงดูเหมือนจะสนใจชุนเถา หากชุนเถาก็มีใจให้เขาเช่นกัน ทั้งสองก็คงจะได้พบกันบ่อย ๆ ชุนเถาพยักหน้าแรง ๆ "เข้าใจแล้ว ข้าเต็มใจเป็นศิษย์ของท่าน!" พูดจบ ชุนเถาก็ลุกจากเก้าอี้ คุกเข่าลงข้างเท้าเจียงซุ่ยฮวน "หมอหลวงเจียง นับจากนี้ท่านก็คืออาจารย์ของข้า" นี่เป็นครั้งแรกที่เจียงซุ่ยฮวนรับศิษย์ นางรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อย ลูบจมูกพลางกล่าว "พอเถอะ ลุกขึ้นเถิด" ชุนเถาลุกขึ้นมาอย่างดีใจ ชี้ไปที่อาหารบนโต๊ะถาม "ขอบคุณท่านอาจารย์ ข้าทานอาหารได้แล้วหรือ?" "..." คนผู้นี้คิดแต่เรื่องกินจริง ๆ นางพยักหน้า "ทานเถิด" คิดอยู่ครู่หนึ่ง นางก็พูดเพิ่ม "เจ้าชอบกินก็ได้ แต่จำไว้ว่า ต่อไปอย่าให้การกินมาทำให้งานเสียล่ะ" "อื้ม ๆ!" ชุนเถาพยักหน้าพลางทาน "ท่านวางใจได้ ข้าเข้าใจแล้ว" อากาศบนเขายิ่งเย็นลงทุกที เมื่อเจียงซุ่ยฮวนตื่นนอนตอนเช้า พบว่าโอ่งน้ำสองใบในลานเรือนมีน้ำแข็งเกาะ ผิวน้ำกลายเป็นน้ำแข็งหนาทึบ น้ำในโอ่งนี้เป็นน้ำพุจากภูเขาที่กู้จิ่นสั่งให้คนไปตัก ว่ากันว่าน้ำพุนี้ช่วยบำรุงผิวพรรณให้งดงาม นางจึงใช้น้ำพุนี้ล้างหน้าแปรงฟันทุกวัน เจียงซุ่ยฮวนเคาะน้ำแข็งในโอ่ง ดูท่าวันนี้คงใช้ไม่ไ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 262
เจียงซุ่ยฮวนหันกลับไป เบื้องหน้าคือใบหน้างดงามของจางรั่วรั่ว นางดูเหมือนอยากจะยิ้ม แต่กลัวคนอื่นจะเห็น จึงยกแขนขึ้นใช้แขนเสื้อบังหน้า พูดเสียงเบา "ข้าหาเจ้าตั้งนาน นึกว่าเจ้าจะไม่มาเสียแล้ว" "เจ้าหาข้าทำไม?" เจียงซุ่ยฮวนถาม จางรั่วรั่วตอบอย่างหน้าตาเฉย "ก็เพื่อหาเพื่อนคุยน่ะสิ" พูดจบ นางก็ผายปากไปทางฝูงชน "ดูพวกเขาสิ แต่ละคนช่างเล่นละครเก่งจริง บิดามารดาข้าอ้างว่าป่วยไม่มา ข้าก็ไม่อยากอยู่กับพวกเขา น่าเบื่อเหลือเกิน" "หืม?" เจียงซุ่ยฮวนเอียงศีรษะ ไม่เข้าใจความหมาย นางแค่นเสียงพูด "พวกนี้ปกติลับหลังด่าองค์รัชทายาทไม่รู้ว่าด่าหยาบคายแค่ไหน หลายคนถึงกับสาปแช่งพระองค์ แต่พอองค์รัชทายาทสิ้นพระชนม์ พวกเขากลับทำหน้าเศร้าโศกเสียใจ น่าขยะแขยงจริง" เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกประหลาดใจ รู้อยู่แล้วว่าองค์รัชทายาทไม่เป็นที่นิยม แต่ไม่คิดว่าทุกคนจะเกลียดชังพระองค์ จางรั่วรั่วส่ายหน้าพลางพูด "ไม่เหมือนข้า แม้แต่จะแกล้งทำก็ยังทำไม่ได้ หลายครั้งเกือบจะหลุดหัวเราะออกมา" เจียงซุ่ยฮวนหันมองคนรอบข้าง กระซิบถาม "ในหมู่คนมากมายเช่นนี้ ไม่มีใครรู้สึกเสียใจกับการสิ้นพระชนม์ขององค์รัชทายาทจริง ๆ เลยหรือ?
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 263
"ข้าได้ยินมาว่า เมื่ออัครเสนาบดีทราบเรื่อง จะไปถามความจริงจากฝ่าบาท แต่ถูกชายารัชทายาทห้ามไว้" จางรั่วรั่วแบมือพลางกล่าว "ข้าเดาว่าชายารัชทายาทคงไม่อยากอยู่กับองค์รัชทายาทมานานแล้ว เพียงแต่ก่อนหน้านี้เกรงจะเสียหน้าจึงไม่ได้พูดออกมา บัดนี้องค์รัชทายาทสวรรคต นางก็เป็นอิสระแล้ว" "และอัครเสนาบดีก็รักใคร่บุตรสาวมาก จึงปล่อยเรื่องผ่านไป" เจียงซุ่ยฮวนเข้าใจแจ่มแจ้ง กล่าวว่า "ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้" ที่ฝ่าบาททรงสรุปสาเหตุการสวรรคตขององค์รัชทายาทอย่างลวก ๆ อาจเป็นเพราะไม่ทรงโปรดองค์รัชทายาทจริง ๆ "อืม! พวกเราเป็นเพื่อนกัน ข้าถึงได้เล่าเรื่องพวกนี้ให้เจ้าฟัง เจ้าอย่าได้บอกใครเป็นอันขาด" จางรั่วรั่วกล่าวอย่างจริงจัง "ได้ ข้าจะไม่บอกใคร" ทั้งสองสนทนากันอีกครู่หนึ่ง ก็ได้ยินหลิวกงกงยืนตะโกนที่ประตูตำหนักเป่าฮว่า "พิธีสวดภาวนาของราชวงศ์เสร็จสิ้นแล้ว! เชิญขุนนางทั้งหลายเข้าพิธี!" เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้าขึ้น เห็นเหล่าราชวงศ์ทยอยเดินออกมา กู้จิ่นยืนอยู่หน้าสุด สวมอาภรณ์สีขาว เส้นผมที่หน้าผากพลิ้วไหวในสายลม ดูงดงามดั่งสายลมยามฟ้าใส ฮองเฮาทรงยืนข้างกู้จิ่น ดูเหมือนจะทรงร้องไห้จนสลบ มีนางกำนัลสอง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 264
"เบาะรองนั่งของเจ้านุ่มกว่าของข้า!" จางรั่วรั่วทำท่าเหมือนได้รับความไม่เป็นธรรมอย่างมาก ถอนหายใจพร่ำบ่น "น่าสงสัยจริงที่พระรูปนั้นพาเจ้ามาที่นี่ ที่แท้ก็เตรียมเบาะพิเศษไว้ให้เจ้านี่เอง" เจียงซุ่ยฮวนก้มมองเบาะที่นางคุกเข่าอยู่ ดูเหมือนจะหนากว่าของคนอื่นอยู่บ้าง จางรั่วรั่วนึกอะไรขึ้นมาได้ กระซิบถาม "หรือว่าเจ้ารู้จักกับพระรูปนั้น?" "ไม่รู้จักหรอก อาจเห็นข้าแต่งตัวบาง ๆ กลัวเข่าจะหนาวก็เป็นได้" เจียงซุ่ยฮวนส่ายหน้า คิดในใจว่าคงเป็นกู้จิ่นเตรียมไว้ให้ ไม่เกี่ยวกับพระรูปนั้น จางรั่วรั่วลูบเสื้อผ้าของเจียงซุ่ยฮวน พูดว่า "เสื้อคลุมของเจ้าบางกว่าของข้าจริง ๆ ตำหนักเป่าฮว่าหนาวขนาดนี้ เหตุใดเจ้าไม่สวมเสื้อผ้าที่หนากว่านี้?" ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะตอบ พระสงฆ์ชราปรากฏกายขึ้นด้านหลัง ดูจากจีวรที่สวมใส่ น่าจะเป็นเจ้าอาวาส เจ้าอาวาสตบบ่านางเบา ๆ สามครั้ง นางคิดว่าท่านคงเห็นว่านางไม่ตั้งใจสวดมนต์ จึงยิ้มเขิน ๆ ให้ท่าน รอยยิ้มแฝงแววขอโทษ เจ้าอาวาสประนมมือโค้งตัวเล็กน้อย แล้วจากไปโดยไม่พูดอะไร จางรั่วรั่วเบิกตากว้าง กระตุกแขนเสื้อนางคล้ายจะพูดอะไรบางอย่าง นางทำมือห้ามให้จางรั่วรั่วเง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 265
ท่านอ๋องก้าวยาว ๆ เดินออกไป ได้ยินคำพูดของฮูหยินอ๋องก็โต้กลับทันทีโดยไม่ต้องคิด "เป็นไปไม่ได้! หลวงพ่อฮุ่ยทงเป็นใคร? จะมีวาสนากับเด็กอกตัญญูอย่างเจียงซุ่ยฮวนได้อย่างไร?" "บางทีเด็กคนนี้อาจมีวาสนาทางธรรมก็ได้?" ฮูหยินอ๋องคาดเดาเสียงเบา "พูดแล้วก็แปลก หลังจากเด็กคนนี้ออกจากจวนอ๋อง กลับยิ่งเก่งกาจขึ้น ไม่เพียงได้ใกล้ชิดองค์ชายเป่ยโม่ ยังได้เป็นหมอหลวง ตอนนี้แม้แต่หลวงพ่อฮุ่ยทงก็ยังต้องการพบนาง..." "ท่านว่าตอนนั้นพวกเราไม่ควรตัดขาดความสัมพันธ์กับนางหรือ?" ในใจของฮูหยินอ๋องผุดความรู้สึกเสียใจขึ้นมา ไม่กี่วันมานี้ได้ยินว่าเจียงซุ่ยฮวนรักษาโรคให้สตรี ทุกคนที่ได้รับการรักษาต่างชื่นชมวิชาแพทย์ของนางไม่ขาดปาก แม้ฮูหยินอ๋องจะรู้สึกไม่สบายตัวบ้าง แต่ก็เกรงจะเสียหน้าจึงไม่กล้าไปให้นางรักษา สีหน้าท่านอ๋องมืดลง ต่อว่า "ตอนนั้นเราตกลงกันแล้วว่าจะถือว่าเม่ยเอ๋อร์เป็นบุตรสาวคนเดียวของเรา ตอนนี้เจ้ากลับมาเสียใจอีกแล้ว?" "เจ้าว่าเด็กอย่างเจียงซุ่ยฮวนได้ใกล้ชิดองค์ชายเป่ยโม่ ตอนนี้ก็ยังไม่ถูกกันอยู่ดี? ต่อให้หลวงพ่อฮุ่ยทงมีวาสนากับนาง ด้วยนิสัยไม่รู้จักบุญคุณของนาง ต้องคว้าโอกาสนี้ไม่ได้แน่!" ท
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 266
เจียงซุ่ยฮวนก้มมองแขนเสื้อของตน ก็ไม่ได้โปร่งแสงเลย หลวงพ่อฮุ่ยทงมองออกได้อย่างไร? เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง หลวงพ่อฮุ่ยทงนั่งอยู่บนเบาะกลางห้องแล้ว นางลังเลครู่หนึ่ง ก่อนเดินเข้าไปปิดประตูแล้วนั่งลงตรงหน้าท่าน ระหว่างทั้งสองมีโต๊ะน้ำชาเตี้ย ๆ วางอยู่ หลวงพ่อฮุ่ยทงรินชาถ้วยหนึ่งส่งให้เจียงซุ่ยฮวน นางรับมาจิบเบา ๆ นางไม่กล้าดื่มมาก เพียงแตะริมฝีปากเท่านั้น หลวงพ่อฮุ่ยทงยิ้ม "โยมไม่ต้องกังวล อาตมาเชิญเธอมาเพียงอยากคุยสักหน่อย ชานี้ดื่มได้อย่างสบายใจ" "ขอบคุณเจ้าค่ะ" เจียงซุ่ยฮวนถือถ้วยชาอย่างเก้อเขิน จะดื่มก็ไม่ใช่ ไม่ดื่มก็ไม่เชิง สุดท้ายจึงเปลี่ยนเรื่อง "ท่านมีอะไรจะบอกหม่อมฉันหรือ?" "เมื่อครู่อาตมาเห็นโยมในตำหนักเป่าฮว่า รู้สึกทันทีว่าเรามีวาสนาต่อกัน" หลวงพ่อฮุ่ยทงก้มหน้า รินชาให้ตัวเองถ้วยหนึ่ง "ในตำหนักเป่าฮว่ามีผู้คนมากมาย แต่มีเพียงโยมที่แตกต่างจากคนอื่น" น้ำชาไหลลงถ้วย ใบชาในถ้วยพลิ้วไหวขึ้นลงในน้ำ ก่อนจะค่อย ๆ สงบนิ่งจมลงก้นถ้วย เจียงซุ่ยฮวนกลั้นหายใจ ถามอย่างระแวดระวัง "ต่างอย่างไรหรือเจ้าคะ?" หลวงพ่อฮุ่ยทงพูดช้า ๆ "โยมไม่ได้เป็นของราชวงศ์นี้" "..." เจียงซุ่ยฮวนค
Bab terbaru
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 578
ชายร่างยักษ์ถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำจนแทบดูไม่ออกว่าเดิมมีหน้าตาเป็นเช่นไรมิหนำซ้ำ เลือดกำเดายังไหลทะลักไม่หยุด แขนทั้งสองไร้ความรู้สึก แม้แต่จะเช็ดเลือดออกจากใบหน้ายังไม่อาจกระทำได้เขาจ้องเจียงซุ่ยฮวนด้วยสายตาเจ็บใจ “เมื่อครู่นั้น…”—พูดได้เพียงสองคำ เลือดกำเดาก็ไหลย้อนเข้าปาก เขาสะอึกแล้วถ่มถุยออกมา “แหวะ! แหวะ! ช่างน่าขยะแขยงนัก!”น้ำลายปนเลือดแทบจะพ่นใส่เจียงซุ่ยฮวน นางแสดงสีหน้ารังเกียจเดียดฉันท์ ยกมือบังคับศีรษะของเขาให้หันไปทางอัฒจันทร์น้ำลายและเลือดกระเซ็นกระจาย ผู้ชมพากันหวีดร้องหลบหนี บางคนร้องเสียงหลง โดยเฉพาะหญิงสาวในชุดชมพูผู้หนึ่งที่ทนไม่ไหว โยนผ้าเช็ดหน้าขึ้นเวที “เอาผ้านี่อุดจมูกเขาซะ ข้ายินดีให้หนึ่งพันตำลึง!”“ตกลง” เจียงซุ่ยฮวนก้มลงหยิบผ้าจากพื้น ยัดเข้าไปในรูจมูกของชายร่างยักษ์อย่างไม่ลังเลในที่สุดชายผู้นั้นก็หยุดพ่นน้ำลาย เขาพูดเสียงอู้อี้ผ่านผ้าที่ยัดจมูก “เมื่อครู่นั้นข้าแค่ประมาทไป หากเจ้ากล้าพอ จงต่อแขนข้าให้กลับเข้าที่ เราจะสู้กันใหม่!”เจียงซุ่ยฮวนทรุดกายนั่งลง บีบหัวเขาแนบพื้น “ข้ามิได้ว่างนัก หากเจ้าตอบคำถามของข้า ข้าจะ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 577
บุรุษร่างยักษ์ร้องโอดโอย พลางยกมือกุมใบหน้า ถอยหลังเซถลาไปหลายก้าวพลันมีเสียงโห่ร้องอย่างขัดเคืองดังลั่นจากบนอัฒจันทร์“นี่มันเรื่องอะไร! ร่างกายใหญ่โตปานนี้ยังสู้หญิงไม่ได้อีกหรือ!”“ใช่แล้ว! อ่อนแอเกินไปแล้วกระมัง!”“ลุกขึ้นสิ! ข้าลงพนันหมดหน้าตักไว้กับเจ้าเลยนะ!”ดูท่าคนเหล่านี้ล้วนวางเดิมพันไว้ที่ชายร่างใหญ่ผู้นั้นทั้งสิ้นก็ไม่แปลก...ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกที่ต่างกันลิบลับ ใครบ้างเล่าจะเชื่อว่าสตรีอย่างเจียงซุ่ยฮวนจะชนะเขาได้ชายร่างใหญ่เช็ดมุมปากของตนเอง เห็นรอยเลือดติดปลายนิ้วก็นัยน์ตาแข็งกร้าวขึ้นมา “ดูท่าข้าคงประเมินเจ้าต่ำไปเสียแล้ว”แต่เดิมเขาเข้าใจว่านางก็เป็นแค่หญิงชาวบ้านธรรมดา ไยเลย...ผ่านไปไม่กี่กระบวนท่า ก็รู้แล้วว่านางหาใช่คนที่เขาจะประมาทได้เจียงซุ่ยฮวนบิดข้อมือเบา ๆ พลางกล่าวเย้ยหยัน “ถูกแล้ว...เจ้ามันตาบอด”ชายร่างใหญ่ลุกพรวดขึ้นจากพื้น แผดเสียงคำรามแล้วพุ่งตรงเข้าหานางด้วยแรงทั้งหมดเจียงซุ่ยฮวนเบี่ยงกายหลบไปด้านข้าง มือข้างหนึ่งยันเสาเวทีไว้แล้วดีดตัวลอยขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะเหวี่ยงเท้าเข้าใส่ใบหน้าชายผู้นั้นอีกคราชายร่างยักษ์ล้มตึงลงกับพื้น เลือดกำเดาไห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 576
“สู้กัน! สู้กันสิ!”“ปลุกนางให้ลุกขึ้นมา!”“อย่าเสียเวลา! เร็วเข้า ให้หล่อนลุกขึ้นมาสู้!”เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกตัวตื่นจากเสียงอึกทึกโกลาหลรอบกาย เสียงเหล่านั้นดั่งคลื่นซัดถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ประหนึ่ง...จะเร่งให้นาง...สู้รึ!?นางค่อย ๆ ลืมตาขึ้น พบว่าตนเองกำลังนอนคว่ำอยู่บนพื้นคล้ายลานประลอง ลานแห่งนี้เป็นวงกลม กว้างพอจะรองรับคนได้ราวสิบคนรอบลานประลองมีผู้คนมากมายนับร้อยราย กำลังส่งเสียงร้องตะโกนโห่อย่างบ้าคลั่งจากเครื่องแต่งกายดูแล้ว ล้วนเป็นบรรดาผู้มีฐานะจากเมืองหลวง สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น คำตะโกนเร่งเร้าดังไม่ขาดสายแรกเริ่ม เจียงซุ่ยฮวนยังงุนงงอยู่มาก นางเพิ่งอยู่หน้าจวนแท้ ๆ เหตุใดจึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้เล่า?เมื่อนางค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน ฝูงชนโดยรอบก็ยิ่งโห่ร้องเสียงดังกระหึ่มกว่าเดิม“เสียงหนวกหูเสียจริง”นางยกมือกุมขมับ พลางพิจารณาสภาพแวดล้อมรอบกายอย่างตั้งใจสถานที่แห่งนี้...ดูเหมือนจะคุ้นตาอยู่บ้างทันใดนั้น ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเบิกโพลง ใช่แล้ว! นางจำได้ ที่นี่นางเคยมาเยือนเมื่อหลายปีก่อน เจ้าของร่างเดิมถึงกับวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนเพราะทนเห็นความโหดร้าย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 575
ปู้กู่ถูกคานไม้ที่ถล่มลงมาทับขาจน เจ็บมีสีหน้าบิดเบี้ยวไปทั้งใบหน้า องครักษ์ลับทั้งหลายเมื่อเห็นดังนั้นจึงกรูกันเข้าไป หวังจะยกคานไม้ออกให้พ้นจากขาของเขาทว่าเปลวเพลิงยังไม่สงบลงโดยสิ้นเชิง ความเสี่ยงที่จะเกิดไฟลุกซ้ำยังมีอยู่ทุกเมื่อ จึงจำต้องแบ่งกำลังครึ่งหนึ่งไว้ดับไฟ อีกครึ่งเข้าไปช่วยปู้กู่คานไม้ที่ถล่มลงมานั้นหนักหนายิ่งนัก แถมยังร้อนจนแทบจับต้องไม่ได้ การจะยกขึ้นจึงยากเย็นนัก ปู้กู่เหงื่อเต็มหน้า พร่ำครางเสียงต่ำ “อย่าห่วงข้าเลย รีบไปช่วยคนในเรือนก่อน!”องครักษ์ผู้หนึ่งวิ่งเข้าไปดูในเรือน แล้วรีบวิ่งกลับออกมารายงาน “ในเรือน...ไม่มีใครอยู่แล้ว!”“ว่าอะไรนะ!?” ปู้กู่กัดฟันกรอด “บัดซบ! ปล่อยให้มันหนีไปได้!”เจียงซุ่ยฮวนเมื่อได้ยินว่าข้างในว่างเปล่า ทั้งโกรธทั้งโล่งใจ โกรธที่หลี่ลี่หลบหนีไปได้ แต่โล่งใจที่เขายังมีชีวิตอยู่องครักษ์ที่อยู่ข้างกายนางเอ่ยถามอย่างเกรงใจ “พระชายา ขออนุญาตไปช่วยท่านปู้กู่ก่อนจะได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“ไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนก็เป็นห่วงปู้กู่ไม่น้อย หากปล่อยให้คานไม้นั้นกดทับอยู่นาน เกรงว่าจะยิ่งแย่ลง“ขอบพระคุณพระชายา กระหม่อมจะรีบกลับมาโดยเร็วพ่ะย่ะค่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 574
ครั้นได้ยินคำว่า “ไฟไหม้” ความง่วงที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้วงนิทราของเจียงซุ่ยฮวนพลันสลายหายไปสิ้น หัวใจพลันเต้นโครมครามราวจะหลุดจากอกนางลุกพรวดจากที่นอน คว้าผ้าคลุมขนกระต่ายที่วางอยู่ข้างหมอนมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วรีบลงจากเตียงในขณะเดียวกัน ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอย่างรุนแรง หยิ่งเถาวิ่งพรวดเข้ามาทั้งที่ยังทรงตัวไม่ทันดี จึงพลาดล้ม “โครม” ลงกับพื้นหยิ่งเถาไม่ทันได้ลุกขึ้นก็รีบเงยหน้าร้องบอกเสียงลั่น “คุณหนู! รีบออกไปเถิด! ข้างนอกเกิดไฟขึ้นแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนรีบสวมรองเท้า ก้าวยาว ๆ ตรงเข้าไปฉุดหยิ่งเถาขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือนางวิ่งออกไปทันทีมือของเจียงซุ่ยฮวนที่กำมือหยิ่งเถานั้นสั่นน้อย ๆ นางถามเสียงเร่งร้อน “เสี่ยวถังหยวนเล่า?”“คุณชายน้อยปลอดภัยดีเพคะ แม่นมเห็นก่อนจึงรีบพาออกไปหลบแล้วเพคะ” หยิ่งเถารีบตอบครั้นรู้ว่าลูกน้อยปลอดภัย เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยสงบลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วไฟเกิดที่ใด?”“เป็นห้องพักของท่านอาจารย์เพคะ” หยิ่งเถาตอบเจียงซุ่ยฮวนถึงกับชะงัก ห้องของฉู่เฉินหรือ!? แล้วหลี่ลี่ก็ยังอยู่ในนั้นด้วย!นางจึงเร่งฝีเท้าวิ่งออกไป ทว่าเพิ่งออกจากประตู ก็มีควันไฟใน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 573
หากฝืนปลุกเขาขึ้นมาในยามนี้ เกรงว่าจะทำให้สติแตกเสียจนอาละวาดคลุ้มคลั่ง“ดูท่าคงต้องปล่อยให้ฟื้นขึ้นเองแล้วกระมัง” เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจอย่างจนปัญญา แล้วเอ่ยเรียกจากในห้องว่า “ปู้กู่ เข้ามาหาข้าสักประเดี๋ยวสิ”ปู้กู่เปิดประตูเข้ามาทันที “พระชายา มีสิ่งใดจะทรงบัญชาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังบุรุษที่นอนอยู่บนพื้น “เจ้ารู้จักบุรุษผู้นี้หรือไม่?”ปู้กู่หลับตานิ่ง พยายามรื้อค้นความทรงจำอย่างเคร่งเครียด ทว่านึกอยู่เนิ่นนานก็ยังคิดไม่ออกเจียงซุ่ยฮวนจึงกล่าวเป็นเชิงเตือน “ชายผู้นี้ผิวขาวซีดผิดธรรมชาติ คงมิได้ออกไปพบแสงตะวันมาเป็นเวลานานแล้ว”ปู้กู่นั่งย่อตัวลง เพ่งพินิจใบหน้าของบุรุษผู้นั้นอย่างละเอียด กระทั่งครู่หนึ่ง ก็อุทานเสียงเบา “ซี้ด…”“นึกออกแล้วหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยถามปู้กู่ชี้ไปที่บุรุษผู้นั้นด้วยแววตาตกตะลึง “ผู้นี้ชื่อหลี่ลี่ เมื่อสิบปีก่อน เคยเป็นหนี้หอพนันถึงหนึ่งแสนตำลึง แล้วบุกเข้าไปปล้นคฤหาสน์ของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง”“หากเพียงแค่ปล้นก็คงไม่ถึงกับร้ายกาจนัก เขากลับอาศัยฝีมือที่เหนือกว่าฆ่าล้างทั้งครอบครัวพ่อค้านั้น รวมแล้วกว่ายี่สิบชีวิต”เจียงซุ่ยฮวนสีหน้าหม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 572
เจียงซุ่ยฮวนโดยสารรถม้ากลับถึงจวน พอเปิดม่านลงจากรถ ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นปู้กู่ยืนอยู่เบื้องหน้าพร้อมผู้ติดตามนับสิบคน“เหตุใดเจ้าจึงพาผู้คนมากมายมาด้วย?” นางเหลือบมองแคร่ไม้ด้านหลังพลางถามปู้กู่รีบเอ่ยอย่างร้อนรน “พระชายา พอได้ข่าวว่าเส้นทางขากลับถูกเฉียนจิงอี๋สกัดไว้ กระหม่อมก็ตั้งใจจะนำคนไปช่วย แต่ไม่นานก็ทราบว่าท่านเสด็จกลับมาเสียแล้ว”“อืม...ตอนนี้ไม่มีอันใดแล้ว ให้พวกเขาแยกย้ายกันไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ นางยังเร่งรีบอยากกลับเข้าเรือนเพื่อสอบปากคำฉู่เฉินตัวปลอมปู้กู่สั่งให้คนที่มาด้วยกันกลับไป ทว่าตนเองกลับยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับเจียงซุ่ยฮวนจึงถามขึ้น “เหตุใดเจ้ายังไม่ไปเล่า?”ปู้กู่เอ่ยว่า “พระชายา ขอพระองค์โปรดแจ้งกระหม่อมเถิด เฉียนจิงอี๋ขวางรถพระองค์ไว้ด้วยเหตุใด?”เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วกล่าวทิ้งท้ายว่า “ข้ารู้สึกว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดา ที่สำคัญคือแววตาที่เขามองข้ามันช่างประหลาด เจ้ารีบส่งคนไปสืบข่าวเขาสักหน่อยเถิด”ปู้กู่สีหน้าหนักแน่น “เฉียนจิงอี๋ผู้นี้มิใช่คนธรรมดาแน่ หอพนันซิ่งหลงของตระกูลเขากระจายอยู่ทั่วแคว้นต้าเหยียน และเขาเอง...ดูเหมือนจะมีธ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 571
เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วกดเสียงต่ำลงพลางกระซิบว่า “วางใจเถิด...ตอนนี้ไม่มีแล้ว”แววตาขององครักษ์ลับยังเต็มไปด้วยความสงสัย ทว่าเจียงซุ่ยฮวนเพียงยิ้มอย่างเงียบงัน หาได้กล่าวคำใดอีกไม่นานนัก เฉียนจิงอี๋ก็เดินออกจากรถม้าด้วยท่วงท่าสงบ มือไพล่หลังไว้ ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้ากลับจางหายไปจนหมดสิ้น หางตายังพลันกระตุกเล็กน้อยเขาเห็นกับตาตนเองว่าเหล่าองครักษ์ลับจับคนยัดใส่รถม้า แล้วเขายังไล่ตามมาตลอดทางจากหอพนัน สายตาไม่เคยละไปที่อื่นเลยแม้แต่น้อยแต่เหตุใดคนผู้นั้นจึงหายไปเสียได้?เจียงซุ่ยฮวนยิ้มถาม “เห็นผู้ใดหรือไม่?”แววตาเฉียนจิงอี๋เย็นเยียบสั่นไหวเล็กน้อย ประหนึ่งกำลังครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ เมื่อสบเข้ากับรอยยิ้มของเจียงซุ่ยฮวน เขาจึงยกยิ้มบาง ๆ “ขออภัยด้วยคุณหนู ข้าคงตาฝาดไป”เขาหยิบตั๋วเงินใบหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นสองมือส่งให้เจียงซุ่ยฮวน “เชิญคุณหนูรับของเล็กน้อยเป็นการขออภัย”ท่าทีของบุรุษผู้นี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนัก ไม่เสียแรงเป็นทายาทหอพนันโดยแท้ ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะเอื้อมมือไปรับ กลับพบว่าตั๋วเงินในมือเขานั้นมิใช่ใบละแค่แสนตำลึง...แต่เป็นถึงสองแสนตำลึงเจียงซุ่ยฮวนชักมือกลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 570
ควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นมา ลูกประคำที่เฉียนจิงอี๋ปาออกไปยังคงสภาพสมบูรณ์ แต่กลับฝังลึกอยู่กลางหลุมใหญ่บนพื้นแค่ลูกประคำธรรมดา กลับสามารถก่อความเสียหายได้ถึงเพียงนี้ ต้องมีพลังภายในลึกล้ำถึงเพียงใดกันแน่สีหน้าของเจียงซุ่ยฮวนพลันเคร่งขรึม ขณะเดียวกัน เหล่าองครักษ์ลับที่ล้อมรถม้าอยู่ก็ล้วนตั้งท่าเตรียมพร้อมด้วยท่าทีตึงเครียดแต่ก่อนพวกเขาเคยได้ยินชื่อของเฉียนจิงอี๋มาบ้าง รู้เพียงว่าเขาเป็นทายาทของหอพนันซิ่งหลง เป็นผู้มีอุปนิสัยเงียบขรึม หาได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนบ่อยนักกระทั่งได้พบกับตัวจริงในวันนี้ จึงรู้ว่าบุรุษผู้นี้...มิใช่คนธรรมดาแน่นอน“แม่นางผู้นี้ ข้าไร้เจตนาจะสร้างความลำบากแก่ท่าน เพียงแต่ในฐานะทายาทของหอพนันซิ่งหลง ข้าย่อมไม่อาจเพิกเฉยมองลูกค้าถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา...ท่านว่าใช่หรือไม่?” เฉียนจิงอี๋ยิ้มละไม รอยยิ้มนั้นดูสุภาพอ่อนโยน หากแต่แฝงไว้ด้วยแรงกดดันจาง ๆ อย่างยากจะหยั่งถึงองครักษ์ลับทั้งหกยังคงเฝ้ารอบรถม้า หนึ่งในนั้นค่อย ๆ ถอยหลังออกไป แล้วอาศัยจังหวะชุลมุนลับหายไปในพริบตาเฉียนจิงอี๋เห็นดังนั้น จึงหัวเราะพลางถามว่า “หืม? ถึงกับต้องไปตามกำลังเสริมเชียวหรือ? หรื
