ถ้ำหลายแห่งถูกองครักษ์ลับค้นหาจนทั่ว แต่ไม่พบร่องรอยของคนอื่น ผู้นั้นอาจจะหนีไปแล้ว หรืออาจจะซ่อนตัวอยู่ตามมุมใดมุมหนึ่งเจียงซุ่ยฮวนคงความระแวดระวังอยู่ในใจ ค่อยๆ เดินไปในถ้ำนางถือคบเพลิงในมือ เข้าไปใกล้ผนังถ้ำ เดินไปพลางมองภาพวาดบนผนังไปพลางในไม่ช้านางก็พบว่า ภาพวาดเหล่านี้มีลักษณะร่วมกันอย่างหนึ่ง นั่นคือหญิงสาวในภาพไม่ว่าจะทำอะไร มุมปากจะแย้มยิ้มเสมอแม้ภาพวาดจะเลือนรางอยู่บ้าง แต่นางยังคงมองออกว่า รอยยิ้มบนใบหน้าของหญิงสาวนั้นด้านชาและเย็นชา ทั้งยังดูผิดปกติอย่างยิ่ง ราวกับรอยยิ้มบนใบหน้าตุ๊กตาเมื่อมองนานเข้า เจียงซุ่ยฮวนเริ่มรู้สึกขนลุกที่หนังศีรษะ ความหนาวเย็นแล่นขึ้นมาจากฝ่าเท้าชั่วขณะหนึ่ง นางรู้สึกราวกับว่าตนเองกลายเป็นหญิงสาวผู้นั้น ทุกการเคลื่อนไหวล้วนถูกจับตามองนางถูมือกับแขนเบาๆ คิดในใจว่าตนเองคงอยู่ในถ้ำมืดนี้นานเกินไป สมควรรีบออกไปเสียทีเดินไปเรื่อยๆ เจียงซุ่ยฮวนมาถึงข้างภาพวาดภาพหนึ่ง ในภาพหญิงสาวนั่งอยู่หน้ากระจกทองเหลืองกำลังเขียนคิ้ว ริมฝีปากสีแดงสด คิ้วเรียวยาวดั่งใบหลิว ที่กลางคิ้วราวกับมีไฝอยู่หนึ่งเม็ดภาพวาดเกี่ยวกับการแต่งตัวของหญิงสาวมีหลายภาพ
เขากล่าวว่า "พอรู้บ้างเล็กน้อยพ่ะย่ะค่ะ บิดาของกระหม่อมเป็นช่างไม้ ท่านเคยเล่าว่ามีกุญแจชนิดหนึ่งใช้สำหรับโลงศพโดยเฉพาะ เพื่อป้องกันโจรขุดหลุมศพนั่นเอง"เจียงซุ่ยฮวนถึงกับพูดไม่ออกชั่วขณะ ดีล่ะ นางกลายเป็นโจรขุดหลุมศพเสียแล้วพอคิดดูให้ดี ก็คล้ายจริงๆ ทั้งโลงศพ ของฝังศพ ภาพวาดบนผนัง ห้องฝังศพครบถ้วนนางรู้สึกหวั่นใจขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ แต่พอคิดอีกที การกระทำของนางล้วนเพื่อช่วยคน อีกอย่าง ใครจะคิดว่าในป่าช้าร้างจะมีสุสานที่แท้จริงเล่าดังนั้นนางจึงกลับมามั่นใจอีกครั้ง "เจ้ารู้หรือไม่ว่าจะปลดกุญแจนั่นได้อย่างไร""พระชายา กุญแจชนิดนี้ต้องใช้ลูกกุญแจเปิดพ่ะย่ะค่ะ"หลังจากองครักษ์ลับคนนี้พูดจบ องครักษ์ลับอีกคนก็กล่าวว่า "พระชายา ในถ้ำที่สี่มีหีบใบหนึ่ง ข้างในจะบรรจุลูกกุญแจไว้หรือไม่"เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้ากล่าวว่า "เป็นไปได้!""แต่พระชายา หีบนั้นเปิดไม่ออก""เอาหีบมาให้ข้าดูก่อน""พ่ะย่ะค่ะ"องครักษ์ลับสองคนออกไปครู่หนึ่ง แล้วกลับมาพร้อมกับหีบดำใบหนึ่งหีบดำใบนี้ดูราวกับโลงศพย่อส่วน ทำจากไม้แบบเดียวกัน แม้แต่รูปแบบก็เหมือนกันทุกประการเจียงซุ่ยฮวนเรียกองครักษ์ลับที่พอรู้เรื่องบ้
"ตอนที่ข้าดูเมื่อครู่ ยังไม่มีลวดลายนี้เลย" เจียงซุ่ยฮวนถาม "เจ้าทำให้มันปรากฏขึ้นมาได้อย่างไร"ลิ่วลู่ลูบศีรษะ "ไม่ทราบเหมือนกันพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมลื่นล้ม ศีรษะไปกระแทกเข้า ลวดลายนี้ก็ปรากฏขึ้นมา""หรือว่า จะให้กระหม่อมลองกระแทกดูอีกสักครั้ง"เจียงซุ่ยฮวนเม้มริมฝีปากเล็กน้อย กล่าวว่า "ข้าว่านะ ใช้มือเคาะสักสองที คงสะดวกกว่าใช้หัวกระแทก""อ้อ จริงด้วยพ่ะย่ะค่ะ" ลิ่วลู่ส่งคบเพลิงให้นาง "รบกวนท่านถือไว้ก่อน กระหม่อมถือคบเพลิงไว้ไม่สะดวก"นางถือคบเพลิงทั้งสองอัน ข้างกลายก็อบอุ่นขึ้นมาทันที บนโลงศพข้างๆ มีตัวอักษรสีแดงเข้มค่อยๆ ปรากฏขึ้นมาลิ่วลู่ไม่ได้สังเกตเห็น หมุนข้อมือไปมาสองสามที แล้วกำลังจะใช้มือเคาะโลงศพอีก"ไม่ต้องเคาะแล้ว"เจียงซุ่ยฮวนขัดจังหวะการกระทำของเขา กล่าวว่า "ไม่ได้เกี่ยวกับการเคาะ แต่เป็นเพราะไฟ""ตัวอักษรเหล่านี้เมื่อเจอไฟแล้ว จะค่อยๆ ปรากฏขึ้นมา"เจียงซุ่ยฮวนยกคบเพลิงขึ้น โบกไปมาบนโลงศพและแล้ว บริเวณที่ถูกไฟสัมผัส ก็มีตัวอักษรปรากฏขึ้นลิ่วลู่ตื่นเต้น คว้าคบเพลิงอีกอันไปเดินวนรอบโลงศพหนึ่งรอบทุกที่ที่คบเพลิงไปถึง ตัวอักษรสีแดงเข้มค่อยๆ ปรากฏขึ้น ในไม่ช้า
"พวกเขาสลบไป น่าจะเกี่ยวข้องกับโลงศพที่ก้นหลุม" เจียงซุ่ยฮวนหมุนตัวเดินไปยังหลุมใหญ่ "ไปดูกันก่อนว่าโลงศพนั้นเป็นอย่างไรกันแน่"เมื่อนางเดินมาถึงข้างหลุมใหญ่ องครักษ์ลับสองคนได้กระโดดลงไปแล้ว กำลังสำรวจก้นหลุมอย่างระมัดระวังองครักษ์ลับทั้งสองลองสำรวจก้นหลุมเล็กน้อย แล้วจึงเดินไปดูโลงศพ พวกเขาไม่รู้ว่าเห็นสิ่งใด สีหน้ากลับเปลี่ยนเป็นประหลาดใจลิ่วลู่ยืนอยู่ข้างๆ ลูบหน้าลูบตาอย่างกระวนกระวายใจ แทบอยากจะกระโดดลงไปดูด้วยตัวเองเจียงซุ่ยฮวนในใจก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็นยิ่งนัก แต่ไม่ได้แสดงออกมาอย่างไรช้าเร็วก็ต้องได้รู้อยู่ดีองครักษ์ลับทั้งสองที่ก้นหลุมเงยหน้าขึ้น พยักหน้าให้เจียงซุ่ยฮวนเจียงซุ่ยฮวนกล่าว "ขึ้นมาเถิด"องครักษ์ลับทั้งสองกระโดดขึ้นมา กล่าวว่า "พระชายา ที่ก้นหลุมไม่มีกับดัก สิ่งเดียวที่มีปัญหาคือโลงศพนั้นพ่ะย่ะค่ะ""โลงศพตั้งอยู่บนแท่นหินแท่นหนึ่ง แท่นหินนั้นมีเสาสี่ต้นรองรับอยู่ ส่วนอื่นลอยอยู่กลางอากาศ ใต้แท่นหินมีรูขนาดเท่าปากชามอยู่รูหนึ่ง""กระหม่อมคาดว่า น้ำในสระคงถูกดูดออกไปทางรูนั้น"เจียงซุ่ยฮวนยกคบเพลิงขึ้น กล่าวว่า "ข้าจะลงไปดู""ลิ่วลู่ เจ้าตามข้าไปด้ว
องครักษ์ลับที่ถูกช่วยขึ้นมานอนคว่ำอยู่บนพื้น ร่างกายเปียกโชก สีหน้าซีดขาวไร้เลือดฝาดแม้ว่าชีวิตเขาจะไม่อันตราย แต่เพราะกลืนน้ำจากบ่อน้ำเข้าไปมาก ท้องจึงพองโตกลมใหญ่ เขาอยากอาเจียนแต่ก็อาเจียนไม่ออก ทรมานจนต้องกลิ้งเกลือกไปมาบนพื้นเจียงซุ่ยฮวนชำเลืองมองกล่องดำที่ก้นหลุม ไม่ทันได้พินิจดูอย่างละเอียด ก็รีบเดินไปยังข้างกายขององครักษ์ลับนางใช้มือกดท้องขององครักษ์ลับเบาๆ รู้สึกแข็งราวกับหินองครักษ์ลับร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด "โอ๊ย! เจ็บเหลือเกิน!""อดทนสักครู่ เดี๋ยวก็ดีขึ้น" นางสั่งให้ปาฟางและลิ่วลู่ช่วยพยุงองครักษ์ลับให้ลุกขึ้น จากนั้นวางฝ่ามือลงบนจุดชีพจรที่แผ่นหลังขององครักษ์ แล้วออกแรงดันขึ้นเบาๆองครักษ์ลับโค้งตัวลงในทันที เริ่มอาเจียนออกมาอย่างหนัก ขับน้ำทั้งหมดในท้องออกมาหลังจากที่เขาอาเจียนเสร็จ เจียงซุ่ยฮวนก็หยิบยาเม็ดหนึ่งและถุงน้ำออกมา แล้วกล่าวอย่างเคร่งขรึม "อ้าปากสิ"เขานั่งอยู่บนพื้นอย่างอ่อนแรง อ้าปากออกอย่างเชื่อฟัง "อ้า"เจียงซุ่ยฮวนยัดยาเข้าไปในปากของเขา แล้วป้อนน้ำให้ดื่มอีกอึกหนึ่ง "น้ำในสระนี้สกปรกมาก ถึงแม้จะอาเจียนออกมาแล้ว ก็ยังจะทำให้ท้องเสียอีกหลายวัน
เจียงซุ่ยฮวนส่ายหน้า "ข้าไม่หิว"เมื่อคนมากมายสูญเสียสติสัมปชัญญะไป ราวกับถูกแมลงเข้าสิง นางจะกินอาหารลงคอได้อย่างไรเมื่อนึกถึงแมลงเมื่อครู่ เจียงซุ่ยฮวนก็รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาทันที บรรดาแมลงนับร้อยนับพันบินวนเวียนเหนือบ่อน้ำลึก หากไม่รู้คงจะคิดว่าพวกมันกำลังบดบังสิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่...เดี๋ยว!เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว มองไปยังเพดานถ้ำเพดานถ้ำไม่เรียบเหมือนผนังหิน แต่มีก้อนหินแขวนอยู่มากมาย ดูขรุขระไปหมดบนเพดานถ้ำตรงเหนือบ่อน้ำลึก ดูเหมือนจะมีภาพวาดอยู่ แต่เนื่องจากมันมืดเกินไปจึงมองไม่ชัดเจียงซุ่ยฮวนเงยหน้าขึ้น ดึงแขนองครักษ์ลับที่เดินผ่านมาถามขึ้นว่า "เจ้าเอาตะขอกรงเล็บมาด้วยหรือไม่"“เอ่อ เอามาแล้วพ่ะย่ะค่ะ " องครักษ์ลับพยักหน้าเจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังลวดลายบนเพดานถ้ำ สั่งองครักษ์ลับว่า "เจ้าขึ้นไปดูสิว่าเป็นภาพอันใด"องครักษ์ลับเชื่อฟังคำสั่ง จากนั้นหยิบตะขอกรงเล็บออกมา อาศัยก้อนหินใหญ่บนเพดานถ้ำเป็นเป้า เมื่อตะขอกรงเล็บเกาะติดก้อนหินแน่นแล้ว เขาจึงปีนตามเชือกขึ้นไปเจียงซุ่ยฮวนถามเสียงดัง "เห็นชัดแล้วหรือไม่ เป็นลวดลายอะไรกัน""เห็นชัดแล้วพ่ะย่ะค่ะ เป็นใบหน้า