เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 5 ชื่อหนูยิ้ม
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-15 15:38:34ตอนที่ 5 ชื่อหนูยิ้ม
4 ปีต่อมา
ภายในมหาวิทยาลัยชื่อดังอย่าง อเบรนตัน ตอนนี้มีเหล่านักศึกษาทั้งเก่าและใหม่ที่เดินทางเข้ามาภายในมหาวิทยาลัยอย่างต่อเนื่อง ด้วยเพราะวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ทำให้เหล่านักศึกษามารวมตัวกันมากมายแต่มีเฟรชชี่สาวคนหนึ่งที่มีผิวขาวผ่องออร่าราวกับไข่มุกทำให้เธอดูสวยจนน่าจับจ้องมอง
“น้องคนสวยชื่ออะไรเหรอครับ” เสียงทักทายที่ดังออกมาทำให้เจ้าของใบหน้างามนิ่งมองไปยังอีกฝ่าย
“หนูยิ้มค่ะ”
“หนูยิ้มชื่อน่ารักแถมยังสวยมากอีกด้วยนะครับ”
“แล้วน้องคนสวยละครับชื่ออะไร” เพื่อนของรุ่นพี่หันไปเอ่ยถามสาวสวยอีกคนที่ดูหยิ่ง ๆ แต่มันก็เป็นปกติของคนสวย
“เอมี่่ค่ะ”
“หนูยิ้มขอตัวก่อนนะคะ” หนูยิ้มพูดก่อนเดินตรงไปยังตึกคณะ วันนี้เธอมีเรียนภาคเช้า แต่ด้วยเพราะไม่มีเพื่อนเลยทำให้หนูยิ้มที่เพิ่งเดินทางมายังมหาวิทยาลัยเป็นครั้งแรกรู้สึกประหม่าไม่น้อย
“หนูยิ้ม ใช่เธอจริง ๆ ด้วย” เสียงทักทายที่เต็มไปด้วยความดีใจ พร้อมเจ้าของร่างที่เดินเข้ามาหาอีกฝ่ายด้วยความรีบร้อน
ทางด้านของหนูยิ้มที่ถูกเรียก ก็รีบหันไปมองคนที่เรียกตัวเอง เธอไม่คิดว่าจะได้เจออีกฝ่ายที่นี่
“น้อยหน่ามาได้ไง” หนูยิ้มเอ่ยถามอย่างดีใจ
“เราก็เรียนที่นี่ไงล่ะ ก็ต้องมาสิจ๊ะ”
“เรียนที่นี่คณะอะไร ไหนบอกว่าไปเรียนที่เชียงใหม่ไง” หนูยิ้มเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ พร้อมมองใบหน้าของเพื่อนสนิทอย่างไม่เข้าใจ
หนูยิ้มกับน้อยหน่าเป็นเพื่อนสนิทกัน เมื่อตอนที่หนูยิ้มเรียนอยู่ ม.ปลาย ที่ จ.น่าน แต่น้อยหน่า ตอนแรกนั้นสอบติดมหาวิทยาลัยที่เชียงใหม่ในคณะนิเทศศาสตร์เหมือนกัน ซึ่งตอนนั้นน้อยหน่าตัดสินใจเรียนต่อที่นั้น แต่อยู่ ๆ กลับมาโพล่อยู่ที่นี่ทำให้หนูยิ้มสงสัย
“เรื่องมันยาว ว่าแต่หนูยิ้มเรียนนิเทศใช่ไหม” น้อยหน่าเอ่ยถามเพราะตอนนี้ทั้งสองอยู่ตึกนิเทศศาสตร์ แต่เธอก็ต้องถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
“ใช่”
“งั้นเราก็มีเพื่อนเรียนแล้ว”
“ไม่คิดว่าจะได้เจอเธอที่นี่” หนูยิ้มพูดด้วยเสียงที่เศร้าเล็กน้อย ต่อให้เธอเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ง่าย แต่การที่หนูยิ้มมีเพื่อนสนิทมาเรียนด้วยมันยอมดีกว่า
“จะดึงเข้าดราม่าเพื่อ...ไปเรียนได้แล้วค่ะเพื่อนสาว เดี๋ยวสาย” น้อยหน่าควงแขนหนูยิ้มไปเรียนพร้อมกัน
.
....
วันแรกของการเรียนอาจารย์ไม่ได้สอนอะไรมากมาย แต่เน้นให้ไปศึกษาเรื่องความรู้ที่จะใช้เรียนมากกว่า ซึ่งดูเหมือนจะเป็นเรื่องดีไม่น้อย
“คนนั้นดูสวยไม่แพ้เธอเลยนะ” น้อยหน่าเอ่ยขึ้นในขณะที่กำลังมองไปยังเอมี่ที่ตอนนี้มีรุ่นพี่ทั้งในขณะและนอกคณะเดินเข้ามาของเบอร์ ขอคอนแทคเอมี่ไม่ขาดสาย
“ใช่ ดูสวยมาก”
“เห้อ พูดแบบนั้นก็ไม่ถูก เธอก็สวยไม่แพ้นางเลยนะ” น้อยหน่ามองเพื่อนด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อว่าเพื่อนของเธอจะพูดแบบนี้ เพราะตอนที่หนูยิ้มย้ายเข้าไปเรียนที่โรงเรียน ตอนนั้นโรงเรียนแทบแตก ซึ่งน้อยหน่าไม่คิดว่าคนที่ทั้งสวยทั้งน่ารัก มีแต่คนพยายามเข้าหาจะมาเป็นเพื่อนสนิทของเธอได้
วันที่หนูยิ้มเข้าเรียนที่โรงเรียนใหม่ที่ จ. น่าน เธอตัดสินใจที่จะเป็นตัวเอง เลิกย้อมผมดำปล่อยสีผมเป็นสีน้ำตาลประกายทองอย่างเป็นธรรมชาติ เลิกใส่คอนแทคเลนส์สีน้ำตาลเข้มเพื่อบดบังตาสีฟ้าอ่อนคู่สวย ทุกอย่างที่เปิดเผยความเป็นตัวเองส่งให้เธอมีความโดดเด่นมากยิ่งขึ้น
“เลิกพูดแล้วไปหาอะไรกินกัน”
“น้องครับ” แต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะได้เดินไปไหน อยู่ ๆ ก็มีนักศึกษาชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหาทั้งสอง
“คะ”
“พี่ขอเบอร์หน่อยสิ”
“เบอร์ไม่ได้ค่ะ แต่ I* ได้ค่ะ” น้อยหน่าตอบแทนเพื่อนของเธอ เพราะเธอไม่อยากให้ใครมาก่อกวนเพื่อนของเธอ
“ได้ครับ”
จากเดิมที่หนูยิ้มคิดว่าทุกคนคงให้ความสนใจแค่กับเอมี่และเธอจะรอดตัวตอนนี้กลับไม่เป็นอย่างนั้น เพราะมีคนเข้ามาขอ I* และถ่ายรูปเธอพอ ๆ กับเอมี่
จนคนที่หิวแล้วทนไม่ไหวอย่างเพื่อนสนิทของเธอต้องเป็นคนลากหนูยิ้มออกมาจากตรงนั้น
“กว่าจะได้ออกมากินข้าว เห้อ เหนื่อยจริง ๆ” น้อยหน่าเอ่ยอย่างบ่น ๆ ซึ่งหนูยิ้มกลับหัวเราะชอบใจ
ด้วยนิสัยที่เป็นคนตรงไปตรงมาของน้อยหน่า บ่งบอกถึงความจริงใจทำให้หนูยิ้มคบกันจนเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวที่มีและเธอสามารถแบ่งปันเรื่องราวในชีวิตได้
“เราช่วยเธอเอาไว้ กรุณาเลี้ยงข้าวเราเลย”
“ได้สิ ขอบใจนะน้อยหน่า เราไม่ค่อยรู้วิธีรับมือกับเรื่องแบบนี้สักเท่าไหร่”
หนูยิ้มที่ไม่ค่อยประสากับเรื่องการเข้าสังคมหรือการมีผู้คนห้อมล้อม เธอมักจะใช้ชีวิตเรียบง่าย ไม่อยากให้ตัวเองเป็นจุดสนใจเพราะเธอรู้ว่าการเป็นจุดสนใจหรือมีคนพูดถึงมันทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองสักเท่าไหร่ ด้วยความที่คาดเดาไม่ได้ว่าจะถูกพูดถึงในแง่ดีหรือแง่ร้าย
....
อีกฝั่งของมหาวิทยาลัย หน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ กลุ่มรุ่นพี่ปี 4 หนุ่มฮอตของมหาวิทยาลัยที่ประกอบไปด้วย อคิณณ์ วาตะ ธามและโจฮัน
“เฮ้ย ทำไรอยู่”
“ไปไหนมา” วาตะเอ่ยถามเพื่อนของเขาอย่างโจฮันที่เพิ่งเดินเข้ามานั่งลงบนโต๊ะม้าหินอ่อน ทั้ง ๆ ที่ทั้ง 4หนุ่มนัดกันไว้ก่อนหน้านี้ 10 นาที
“ไปส่องเด็กปีหนึ่งมา” โจฮันตอบเพื่อนสนิทพร้อมแย่งขนมของธามมากิน
“เป็นไงบ้างว่ะ” อคิณณ์เอ่ยถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
“อย่างแจ่มอ่ะ คือดี ยิ่งเด็กนิเทศนะเว้ย...โคตรสวยเลย” โจฮันบอกเพื่อนให้รู้ว่าเขาไปเจอน้องๆสวยๆมา
“เด็กนิเทศ” ธามพูดขึ้นก่อนจะมองใบหน้าของเพื่อน เพื่อขอคำยื่นยัน
“ใช่ น้องเอมี่ กับชื่ออะไรว่ะ”
“ชื่ออะไรก็พูดมาสิ” ธามเอ่ยอย่างเร่ง ๆ เพื่อน
“อย่างเร่งดิว่ะ…อ๋อ...หนูยิ้ม” โจฮันต่อว่าธามเล็กน้อย ก่อนเอ่ยออกมาทำให้คนที่ได้ยินชื่อที่ว่า ‘หนูยิ้ม ’อย่างวาตะนิ่งลงเล็กน้อย ชื่อที่เขาไม่อยากได้ยินอีกเลย
“วาตะ…วาตะ ไอ้วาตะ” อคิณณ์สะกิดโจฮันและเพื่อนของเขาอย่างธามให้หันไปมองคนที่เอาแต่นั่งเงียบ
โจฮันที่เห็นว่าวาตะเหม่อลอย พวกเขาทั้ง 3 คนจึงได้เอ่ยชื่อวาตะออกมาเสียงดังพร้อมกัน
“วาตะ/วาตะ/วาตะ”
“ห๊ะ” วาตะตกใจไม่น้อยที่อยู่ ๆ เพื่อนก็เรียกตัวเองด้วยเสียงที่ดัง ทั้ง ๆ ที่นั่งอยู่ไม่ใกล้
“แค่ได้ยินชื่อก็ถึงกับเหม่อเลยเหรอว่ะมึง” โจฮันเอ่ยอย่างแซว ๆ แต่สีหน้าของวาตะกลับไม่ได้รู้สึกขำกับที่เพื่อนของตัวเองพูดแซวเลย
“มึงก็พูดเกินไปแค่ชื่อน้องมึงถึงกับเหม่อเลยเหรอวะ ” ธามเอ่ยขึ้นเพื่อไม่ให้เสียบรรยากาศเมื่อเห็นว่าเพื่อนของเขายังนิ่งเหมือนเดิม
“วันศุกร์มีงานรับน้องไปดูไหม” โจฮันยังคงพูดเรื่องเด็กใหม่ไม่หยุด
“ไปดิ มึงอะไปไหมวาตะ” อคิณณ์ตอบก่อนหันไปชวนวาตะ
“ไปสิ” วาตะก็อยากจะเห็นหน้าของคนที่ชื่อหนูยิ้มเหมือนกันว่าจะเป็นคนแบบไหน เหมือนกับผู้หญิงคนนั้นไหม เด็กสาวผิวขาว นัยย์ตาสีฟ้า ผมดำสนิท
วาตะเองตั้งแต่ย้ายกลับมาเรียนที่กรุงเทพฯเขาเลือกปิดทุกช่องทางติดต่อ เปลี่ยนเบอร์ และเปิดโซเซี่ยลเป็นแอคที่ไม่ได้บ่งชี้ว่าเป็นตัวเขาเพื่อดูข่าวสารที่ต้องการเท่านั้นเอง
“ขอร้องโลกอย่าเหวี่ยงเธอมานะเพราะผลกรรมที่เธอจะได้รับมันจะสาสมเลยล่ะ”
บทล่าสุด
วาตะทวงคืนรัก ตอนพิเศษ 3 สมาชิกใหม่
ตอนพิเศษ 3 สมาชิกใหม่นับตั้งแต่วันรับปริญญาผ่านมา 3 เดือน ชีวิตของหนูยิ้มกับวาตะยังคงเหมือนคู่รักคู่อื่น ๆ ไม่ผิดไป เพียงแต่ตอนนี้วาตะกลับติดหนูยิ้มไม่ทิ้งห่างหญิงสาว หนูยิ้มก็เริ่มทำงานที่สนามแงรถของสามีอย่างเต็มตัว ดูแลเกี่ยวกับการตลาดและงานโปรโมตต่างๆหนูยิ้มไปไหนวาตะต้องไปด้วย ทำให้คนตัวเล็กรู้สึกหงุดหงิดบ้างในบางครั้ง แต่ไม่ได้ว่าอะไรเพราะถ้าวาตะไม่อยู่ใกล้เธอ เขาก็จะเวียนหัว อาเจียนไม่หยุด อย่างเช่นวันนี้ที่ตั้งแต่เช้ามาวาตะยังคงอาเจียนไม่มีท่าทีว่าจะหยุด“พี่วาตะ ห่างกับหนูยิ้มหน่อยได้ไหมคะ” หนูยิ้มเอ่ยออกมาพร้อมมองใบหน้าของวาตะอย่างไม่ชอบใจ“ให้พี่นั่งกอดหนูยิ้มก่อนไม่ได้เหรอ” วาตะที่โอบกอดหนูยิ้มเอาไว้เอ่ยพร้อมซุกใบหน้าของตัวเองไปกับไหล่ของเธอ เขารู้สึกว่าช่วงนี้ชื่นชอบกลิ่นของหนูยิ้มเป็นพิเสษเพราะว่าเวลาห่างกันเขามักจะเวียนศีราะ คลื่นไส้ แต่พอได้อยู่กับหนูยิ้มได้โอบกอดคลอเคลียแล้ว อาการที่เขาเป็นกลับหายไป“ไม่ได้ค่ะ”“หนูยิ้มใจร้ายกับพี่จัง” วาตะเริ่มงอแงมากกว่าเดิม จนทำให้หนูยิ้มถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่“หนูยิ้มว่าการที่พี่วาตะมาซุกหนูยิ้มอยู่แบบนี้ไม่ทำให้พี่วาตะหายหรอกนะคะ
วาตะทวงคืนรัก ตอนพิเศษ 2 สามีบุญทุ่ม NC
ตอนพิเศษ 2 สามีบุญทุ่ม NCหลังจากหนูยิ้มเรียนจบก็มาถึงวันนี้ วันที่เป็นวันรับปริญญาของหนูยิ้มและเพื่อนสนิทอย่างน้อยหน่า ซึ่งการรับปริญาญาของหญิงสาวดูเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจสำหรับหนูยิ้มมาก ๆ เลยก็ว่าได้ตลอดทั้งงานหนูยิ้มเอาแต่มองหาวาตะที่หายไป โทรก็ไม่รับหรือแม้แต่ส่งข้อความไปก็ไม่มีการตอบกลับมา จนกระทั่งช่วงถ่ายรูปคู่กับนักศึกษา หญิงสาวก็ยังไม่เจอวาตะ“พี่วาตะไปไหนก็ไม่รู้” หนูยิ้มเอ่ยด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความน้อยใจ“อาจจะอยู่แถวนี้แหละ” น้อยหน่าเอ่ยอย่างปลอบใจเพื่อน ทั้ง ๆ ที่เธอก็ไม่แน่ใจแต่แล้วอยู่ ๆ หนูยิ้มกับน้อยหน่าก็ต้องตกใจ เมื่อธาม โจฮัน และอคิณณ์เดินตรงเข้ามาหาหนูยิ้ม“ยินดีด้วยนะครับ” โจฮันพูดจับก็คล้องมาลัยเงินสดที่มีมูลค่ามากกว่า 2 แสนให้กับหนูยิ้ม โดยที่ธามก็ไม่ได้น้อยหน้าเพราะเขาได้ยื่นร่มให้กับหนูยิ้ม“พระเจ้า มาจากไหนกันเนี่ย” น้อยหน่าเอ่ยอย่างตื่นเต้น แต่ความตื่นเต้นของหนูยิ้มไม่ได้หมดแค่นั้น เมื่อมีมาสคอสหมีตัวใหญ่เดินนำปีกนางฟ้าและช่อกุหลาบสีแดงขนาดใหญ่มาให้กับหนูยิ้ม“พี่วาตะ” หนูยิ้มเรียกอีกฝ่ายด้วยเสียงที่ตื่นเต้น ซึ่งอีกฝ่ายที่ถูกจับได้ก็ถอกหัวหมีออกก่อนยิ้ม
วาตะทวงคืนรัก ตอนพิเศษ 1 พี่หึงนะ NC
ตอนพิเศษ 1 พี่หึงนะ NC หลังจากวาตะถูกจับเข้าพิธีผูกแขนหรืองานแต่งงานอย่างไม่รู้ตัวที่สระแก้ว ข่าวเรื่องการแต่งงานของเขากับหนูยิ้มได้ถึงหูเพื่อนสนิททำให้ทั้งสามต่างพากันลบเล้าอยากให้พาหนูยิ้มไปทำความรู้จักก็หนักขึ้นทุกวันเพราะหากจะว่าไปแล้วเพื่ออีก 3 คน ยังไม่ได้รู้จักหนูยิ้มอย่างเป็นทางการจนกระทั่งวันนี้ที่วาตะทนไม่ได้ยอมพาหนูยิ้มไปให้ทั้ง 3 คนรู้จัก แม้ว่าในใจไม่อยากจะพาไปแค่ไหนก็ตาม “เอาจริงหนูยิ้มสวยกว่าที่พวกเราเห็นแต่ก่อนอีก” ธามเอ่ยออกมาพร้อมอีกฝ่ายตาไม่กระพริบ ด้วยเมื่อก่อนส่วนใหญ่เขาเห็นหนูยิ้มในชุดนักศึกษาส่วนใหญ่ และเห็นตอน ปี 1 แต่ตอนนี้หนูยิ้มเรียนจบแล้ว ทำให้อีกฝ่ายแตกต่างไปจากที่ตอนนั่นค่อนข้างมาก“ใช่สวยกว่าเดิมเยอะเลย” โจฮันเอ่ยเสริมทัพพร้อมยิ้มให้กับหนูยิ้ม“ขอบคุณมากนะคะ พวกพี่ ๆ ก็หน้าตาดี หล่อๆกันทั้งกลุ่มเลย” คำชมของหนูยิ้มทำเอาคนที่ได้ยินพากันยิ้มอย่างชอบใจ แต่มีหนึ่งคนที่เอาแต่นั่งหน้าตึงอยู่ตลอดเวลา ก็เพราะว่าเพื่อนของเขาหล่อกันทุกคนนี่แหละเขาถึงไม่อยากพาหนูยิ้มมาแนะนำ“มึงทำหน้าแบบนี้หมายความว่าไงว่ะวาตะ แถมทำเหมือนอย่างกับจะสิงหนูยิ้มเข้าไปยังไงอย่างนั้น”
วาตะทวงคืนรัก ตอนที่ 40 งานผูกแขน(ตอนจบ)
ตอนที่ 40 งานผูกแขน(ตอนจบ)หลังจากวาตะเรียนจบ เขาเข้ามาดูแลกิจการของตัวเองอย่างเต็มตัว โดยที่ยังคงทำหน้าที่แฟนที่ดีของหนูยิ้มอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ซึ่งการทำหน้าที่ของเขาทำให้ทุกคนที่เห็นต่างพากันอิจฉาหนูยิ้ม“ไง วันนี้สามีไม่มาส่ง แต่ขับรถมาเองหมายความว่าไง” น้อยหน่าเอ่ยถามอย่างสงสัย พร้อมมองเพื่อนอย่างต้องการคำตอบ“ก็แค่อยากขับมาเอง ทำไมเหรอต้องมีเหตุผลด้วยหรือไง” หนูยิ้มพูดด้วยรอยยิ้ม เธอรู้ว่าน้อยหนากำลังคิดอะไรอยู่ แต่สิ่งที่น้อยหน่ากำลังคิดไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ“ไม่ได้ทะเลาะกันใช่ไหม” น้อยหน่าขยับใบหน้าเข้าไปหาหนูยิ้มก่อนเอ่ยกระซิบถามด้วยความสงสัย“เปล่า อยากบอกว่าวันนี้เธอลืมตารางงานนะ” หนูยิ้มมองใบหน้าของเพื่อนสนิทอย่างเป็นคำถาม“ลืม…จริง ๆ” น้อยหน่ายิ้มแห้งให้เพื่อน จากเดิมคิดว่าเพื่อนมามหาลัยเองเพราะมีปัญหากับแฟน แต่ไม่คิดว่าเพราะงาน“งั้นเอาเวลาที่เหลือไปเตรียมตัว แทนการมาแช่งเรากับพี่วาตะ” หนูยิ้มส่ายหัวไปมาให้กับน้อยหน่าอย่างเอือมระอาวันไหนหนูยิ้มต้องทำงานกลับดึก เธอจะขับรถมาเองด้วยเพราะต้องพาเพื่อนอย่างน้อยหน่าไปด้วย จึงไม่สะดวกถ้าจะให้วาตะไปส่งตลอด เหมือนอย่างเช่นวันนี้ซึ
วาตะทวงคืนรัก ตอนที่ 39 ดูดาวกันไหม NC
ตอนที่ 39 ดูดาวกันไหม NCวาตะและหนูยิ้มอยู่เที่ยวที่น่านอยู่หลายวัน ก่อนทั้งสองจะย้ายมาพักที่เชียงใหม่ โดยที่พักของทั้งสองเป็นบ้านพักส่วนตัว ซึ่งค่อนข้างห่างจากหลังอื่น ๆ และมีความเป็นส่วนตัวสูง“พี่วาตะใจเย็น ๆ สิคะ” หนูยิ้มเอ่ยปรามคนที่จับให้เธอพิงไปกับผนังข้างประตูห้องพัก หลังจากที่ประตูห้องได้ปิดลง“หนูยิ้มแต่งตัวขัดใจพี่มากเลยรู้ไหม” วาตะมองใบหน้าของคนตัวเล็กอย่างคาดโทษ แม้ว่าวันนี้หนูยิ้มจะแต่งตัวง่าย ๆ ด้วยกางเกงขาสั้นและเสื้อยืดแต่เปิดเว้าหลังลึกมาก ทำให้มีแต่คนมองจนทำให้คนข้างกายของหนูยิ้มออกอาการหึงหวงอย่างชัดเจน“เหรอคะ งั้นพี่วาตะก็ถอดออกเลยก็ได้นะคะ” หนูยิ้มเอ่ยอย่างท้าทายอีกฝ่าย ซึ่งท่าทีและคำพูดของเธอทำให้วาตะรู้ว่าไม่เพียงแค่ต้องการท้าทายเขาเท่านั้น แต่ต้องการให้เขาทำอย่างที่ปากพูด“จะให้ถอดส่วนไหนก่อนดีล่ะ” วาตะมองหนูยิ้มด้วยสายตาที่ลวนลามหญิงสาวอยู่ตลอดเวลา ทำให้คนที่เห็นแบบนั้นหายใจไม่ทั่วท้อง“แล้วแต่พี่วาตะเลยค่ะ” สิ้นเสียงของหนูยิ้ม เรียวปากสวยสีชมพูอ่อนก็ถูกวาตะประกบจูบลงทันที ซึ่งการจูบที่เร่าร้อนดุดันของวาตะถูกตอบสนองกับด้วยเรียวปากสวยที่ทั้งพยายามดูดึงและขบเม
วาตะทวงคืนรัก ตอนที่ 38 สมัครเป็นลูกเขย
ตอนที่ 38 สมัครเป็นลูกเขยช่วงเย็นวาตะมารับหนูยิ้มหลังเลิกเรียนเหมือนอย่างเช่นทุกวัน ซึ่งหนูยิ้มก็บ่นวาตะทุกวันเช่นกัน เพราะในเมื่อเขาซื้อรถให้กับหนูยิ้มแล้วทำไมถึงยังมารับมาส่งตลอดเวลาผ่านมาเดือนกว่าทั้งเอมี่และฝ้ายหายไปจากวงจรชีวิตของหนูยิ้มและวาตะ คนในมหาวิทยาลัยบ้างก็บอกว่า เอมี่ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ส่วนฝ้ายลาออกและกลับไปอยู่บ้านเกิด ซึ่งความจริงแล้วไม่มีใครรู้ได้“เอาจริง ๆ พี่วาตะไม่ต้องมารับมาส่งหนูยิ้มก็ได้นะคะ หนูยิ้มขับรถมาเรียนเองได้แล้วค่ะ” หนูยิ้มเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ ซึ่งคำพูดของหนูยิ้มทำให้คนที่ยิ้มอยู่ตลอดเวลาก่อนหน้านี้หุบยิ้มลงทันที“ทำไมละครับ” วาตะมองใบหน้าของหนูยิ้มก่อนเอ่ยถามออกมา“ก็พี่วาตะซื้อรถให้หนูยิ้มแล้ว พี่วาตะจะมารับมาส่งหนูยิ้มเพื่ออะไรคะ ถ้าแบบนี้พี่วาตะไม่ต้องซื้อรถให้หนูยิ้มก็ได้นะคะ”“พี่อยากอยู่กับหนูยิ้มไง อีกอย่างพี่มารับมาส่งหนูยิ้มไม่ดีเหรอ” วาตะพูดอย่างอ้อน ๆ ท่าทีอ้อน ๆ ของเขาให้คนทีได้ยินยกยิ้มออกมาเล็กน้อย“มันก็ดีค่ะ แล้ววันนี้พี่วาตะอยากทานอะไรคะ”“อะไรก็ได้ขอแค่หนูยิ้มเป็นคนทำ” วาตะหันมามองใบหน้าหนูยิ้มอีกครั้งด้วยรอยยิ้มตอนนี้
บางทีคุณอาจจะชอบ
เสือร้ายพ่ายเมีย
ลำเจียก61.3K viewsขยี้รักคู่หมั้น NC-20
C22.9K viewsบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า153.5K viewsนางบำเรอแสนรัก
ดวงดาวบนหาดทราย71.1K viewsหนียังไงก็ไม่พ้น เจ้าหนี้ตัวร้าย(ที่รัก)
เจ้าหมีอ้วน85 viewsเล่ห์ร้ายพันธะลวง
Leonella137 viewsเสพติดรักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)
พลอยแพรวา4.0K viewsทาโร่ต์ ทำนายรัก
PIMCHADA W.91 views
