4 ความสัมพันธ์ (ลับ)

เช้าตรู่วันใหม่

ซันตื่นขึ้นมาเพราะเสียงมือถือ โดยมีแฟนนอนอยู่ข้างกาย และซันจึงกดรับสายเมื่อพบว่าเป็นแจ็คที่โทร. เข้าพร้อมทั้งบอกว่าจะมาหารับไปที่มอ พอได้ยินดังนั้นเขารีบลุกจากเตียงด้วยความตกใจ พลันหันไปทางอีกคนแล้วบังคับให้ตื่น

 คนที่กำลังนอนฝันหวานกับโดนไล่ให้ออกจากห้อง นั่นทำให้เขาไม่พอใจอย่างมาก จนทั้งคู่เกิดการทะเลาะกัน แต่ซันไม่มีเวลาที่จะมาทะเลาะด้วย อีกฝ่ายต้องไปให้เร็วที่สุด เพื่อไม่ให้เพื่อนทั้งสามมาเจอ เพราะไม่อย่างนั้นจะเกิดเรื่องใหญ่แน่ ๆ

ซันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จพอดี เป็นจังหวะเดียวกับที่เสียงมือถือที่อยู่บนเตียงนอนดังขึ้น เขาจึงคว้าเอามากดรับสายเพราะเป็นเบอร์ของเพื่อน

“ว่าไง ไอ้แจ็ค กูแต่งตัวเสร็จแล้วเนี่ย อะไรนะ พวกมึงจะเข้ามาในห้องของกู เข้ามาทำเชี้ยไร เออ ๆ เดี๋ยวกูเปิดประตูให้”

คนเป็นเจ้าของห้องรีบเดินไปเปิดประตูให้เพื่อนทันที เพราะตอนนี้ทั้งสามมายืนรออยู่หน้าห้องแล้ว

“เชิญคุณมึงทั้งสามตัว เอ๊ย ทั้งสามคนเข้ามาในห้องกูได้เลยครับ” เชื้อเชิญแกมประชด

เมื่ออองตวน ตาต้าและแจ็คเข้ามา สายตาของคนหลังเหลือบไปเจอถุงยางอนามัยหล่นอยู่ห้องนอน เพราะซันรีบเลยลืมเก็บไว้นั่นเอง

“โห ไอ้ซัน มึงนี่ร้ายไม่เบาแฮะ แอบพาผู้หญิงมานอนด้วย” แจ็คเอ่ยด้วยน้ำเสียงและสายตาล้อเลียน

“มึงพูดอะไร กูไม่ได้พาใครมานอนด้วยทั้งนั้น กูนอนคนเดียวเว้ย” เขายังไม่รู้ตัวว่าเพื่อนเจอหลักฐานเข้าให้แล้ว

“แล้วนั่นอะไรวะ” อีกฝ่ายชี้ไปที่ถุงยางอนามัยที่อยู่บนพื้นห้อง

ทุกคนหันมองพร้อมกัน ซันตกใจมากจึงรีบเก็บขึ้นมาแล้วซ่อนไว้ด้านหลัง

“เชี้ย !”

“แหม ไอ้ซัน มึงไม่ต้องซ่อนพวกกูหรอก เพราะพวกกูเห็นหมดแล้ว มึงร้ายมากนะเนี่ย” ตาต้ายิ้มหน้าทะเล้นใส่

อองตวนถามว่า

“มึงพาเขามานอนด้วยบ่อยใช่ปะ ดูท่าทางมึงก็น่าจะบ่อยอยู่”

“ไอ้อองตวน มึงนี่ก็ช่างสังเกตซะเหลือเกินนะ”

“อ้าว ไอ้ซัน สายตาของกูอะมองอะไรไม่เคยพลาดเว้ย”

“ขี้โม้”

“เรื่องจริงทั้งนั้น” เถียงอย่างไม่ลดละ “ว่าแต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นยังอยู่ในห้องปะ แล้วเธอเป็นใคร เป็นนักศึกษาในมหา’ ลัยเดียวกับพวกเราหรือเปล่า มึงพาเขาออกมาให้กูสามคนรู้จักหน่อยดิ”

“เออ ใช่ ๆ” ตาต้าเห็นด้วย

“เรียกออกมาด่วน” แจ็คบอก

ซันส่ายหัว

“เขาออกมาไม่ได้หรอก เพราะเขากลับไปบ้านแล้ว”

“ฮะ กลับไปแล้วงั้นเหรอวะ โห งั้นกูสามคนก็อดเจออะดิ” อองตวนทำหน้าเซ็ง ๆ

“ไม่เป็นไร ถึงวันนี้ไม่ได้เจอ แต่ก็ยังมีวันหน้า” แจ็คยังไม่ล้มเลิกความคิดที่อยากจะเจอผู้หญิงที่มานอนกับเพื่อน

“จริง” ตาต้าก็ไม่ย่อท้อเหมือนกัน

“แล้วจะมัวพูดมากอยู่ทำไมวะ ไปที่มอได้แล้ว มันสายแล้วนะเว้ย” ซันว่าทั้งสาม ก่อนจะเอาถุงยางอนามัยไปเก็บไว้ในห้องนอนแล้วเดินออกมา “ไป ๆ ไปได้แล้ว”

“มึงไม่คิดจะเอาน้งเอาน้ำมาให้กูสามคนดื่มหน่อยเหรอวะ” แจ็คถาม ทว่าโดนอีกฝ่ายตบหัวไปหนึ่งที

“สัส ! มาตั้งนานไม่พูด พอจะไปเสือกพูด ไม่ต้องดื่มหรอก ไปหาดื่มที่มอ ไป”

“เชี้ยซัน ใจร้ายฉิบหายเลยว่ะ” บ่นอุบอิบ

“มึงไม่ต้องบ่น ออกไป ๆ”

ซันรุนหลังเพื่อน ๆ ให้ออกจากห้องแล้วปิดไฟให้เรียบร้อย ก่อนจะตามออกไปทันที

“เออ ไอ้ซัน กูลืมบอกมึง ก่อนที่พวกกูจะขึ้นไปหามึงที่ห้อง พวกกูเห็นไอ้วายุที่หน้าลิฟต์แวบ ๆ สงสัยมันจะไปนอนกับผู้หญิง” แจ็คเล่าขณะจอดรถเสร็จ กำลังพากันเดินไปที่ตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์

“หา !” ซันถึงกับหน้าตื่น

“ทำไมมึงต้องตกใจขนาดนั้นวะ” อีกฝ่ายสงสัย

“เปล่า ไม่มีอะไร” ปากพูดขณะที่สายตาหลุบลงต่ำ เหมือนจะแสดงพิรุธบางอย่างออกมา

อองตวนกล่าวว่า

“ได้ยินเขาพูดต่อ ๆ กันว่าไอ้วายุมีคนเข้าหาเยอะ ไม่แปลกที่จะไปโผล่ที่คอนโดฯ คนอื่นแบบนี้”

คำพูดของเพื่อนทำเอาซันยืนไม่นิ่งทีเดียว เพราะเกิดอาการหึงวายุขึ้นมา แม้จะรู้ว่าเมื่อคืนอีกฝ่ายไปนอนอยู่กับตนทั้งคืนก็เถอะ

ความจริงก็คือวายุกับซันแอบคบกันตั้งแต่ปีสองแล้ว แต่ไม่แสดงออกให้เพื่อน ๆ จับได้ เพราะรู้ ๆ อยู่แล้วว่าทั้งสองกลุ่มเกลียดกันยังกับอะไรดี ขืนถ้ารู้แล้วอะไรจะเกิดขึ้น

ทั้งคู่จึงปิดบังความจริงเรื่อยมา และแอบคบกันลับ ๆ โดยที่วายุแอบไปนอนกับซันบ่อยครั้ง เมื่อคืนก็เหมือนกัน ทว่าทำแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ นั่นเป็นเพราะว่ายังไม่พร้อมที่จะเปิดเผยให้ใครรู้นั่นเอง มีเพียงแม่ของวายุเท่านั้นที่รู้อยู่คนเดียว

แต่กว่าวายุกับซันจะตัดสินใจคบกันก็ใช้เวลานาน กลับมาทบทวนตัวเองจนมั่นใจว่าตกหลุมรักกันและตกลงเป็นแฟนในที่สุด เพราะวายุเลือกที่จะเปิดใจคุยกับซันเรื่องประกวด อธิบายเหตุผลต่าง ๆ นานาให้ฟัง วายุคิดว่าซันคงโกรธ แต่พอได้รู้ความจริงซันก็หายโกรธเรื่องนี้ทันที

เวลาอยู่ต่อหน้ากลุ่มเพื่อนวายุและซันต้องแกล้งทำเป็นเกลียดกัน ด่ากันด้วยถ้อยคำหยาบ ๆ บ้าง เพื่อไม่อยากให้เพื่อนทั้งสองฝ่ายจับผิดได้ ทุกอย่างล้วนทำเพราะความจำเป็นทั้งสิ้น ทั้งที่ใจไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้เลย

“ไม่ต้องไปสนใจเรื่องของไอ้วายุนักหรอก มึงก็รู้ว่ามันและพวกของมันเป็นอริของเรา เพราะฉะนั้นมันจะไปนอนกับใครก็ช่างมันเหอะ” ซันทำเป็นไม่สนใจวายุ

“ไอ้ซัน ทำไมมึงต้องทำดูเหมือนหงุดหงิดด้วยวะ” อองตวนดูออกว่าอีกฝ่ายกำลังหงุดหงิดเลยถามแบบนั้น

“กูเปล่าหงุดหงิดนี่ กูปกติดี” มีอาการเลิ่กลั่กขณะตอบนิดหน่อย

“งั้นเหรอ”

“เออดิ”

พอมาถึงตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ทุกคนก็หยุดพูดและเดินเข้าไปด้านในทันที !

เมื่อถึงเวลาพักเที่ยงวายุกับเพื่อน ๆ มานั่งกินข้าวที่โรงเย็น และมีเพื่อนผู้หญิงที่ได้ทำงานคู่กันมาขอนั่งด้วย เพราะโต๊ะอื่นเต็มหมดแล้ว แต่วายุก็นิ่งเงียบไม่สนใจ กระทั่งหาญชี้ไปที่กลุ่มของซันซึ่งกำลังเดินมา

“นั่นมันไอ้ซันกับเพื่อนของมันนี่หว่า”

“เออ จริงด้วย” ตุลย์หันมองตาม “รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้พวกมันจะมากินข้าวที่นี่บ่อย ๆ แฮะ ทำไมมันสามตัวไม่ไปกินที่โรงร้อนที่อยู่ติดกับคณะวิศวะ หรือว่าติดใจอะไรในนี้”

ทางด้านซันก็เพิ่งหาที่นั่งได้ เขาเหลือบไปเห็นว่าในกลุ่มวายุมีผู้หญิงนั่งด้วย แล้วดูเหมือนเธอจะสนใจวายุไม่น้อยทีเดียว นั่นทำให้ซันเผลอโมโหขึ้นมา

“โธ่เว้ย !”

“ไอ้ซัน มึงเป็นอะไรวะ” ตาต้าถาม

“ไอ้ตาต้า ไอ้อองตวน ไอ้แจ็ค พวกมึงไปหาผู้หญิงสวย ๆ มานั่งกับเราทีดิ๊ พามาหลาย ๆ คนเลยนะ” ขณะพูดสายตาก็หันไปมองวายุ

วายุได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับถอนหายใจ เพราะเขาไม่เหมือนซัน ไม่ชอบทำให้อีกคนรู้สึกไม่ดีและไม่ชอบทำประชดเพื่อเอาคืน ซึ่งดูจะเป็นเรื่องไร้สาระซะมากกว่า

ซันรู้ดีและเชื่อใจวายุมากที่สุด เพียงแต่ไม่ไว้ใจคนที่เข้าหา มีหลายครั้งที่เขากับวายุทะเลาะกัน มักจะเป็นเรื่องที่ซันงี่เง่า แต่อีกคนจะมีเหตุผลเสมอ ซันจึงกลัวว่าความสัมพันธ์ที่ต้องปิดบังแบบนี้จะทำให้วายุเลิกกับตัวเองในสักวัน

ซันพยายามปรับตัวเองใหม่ จะลดความงี่เง่าลงบ้าง และจะเป็นคนมีเหตุผลให้มากขึ้น เพื่อไม่ให้วายุเบื่อ

และที่สำคัญ จะรักษาความสัมพันธ์ให้คงอยู่ตลอดไป

ทว่าพอมาเห็นผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ วายุกลับทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เกิดความหวั่นไหวในทันทีทันใด แม้ปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไรหรอก แต่สุดท้ายก็อดที่จะหึงไม่ได้จริง ๆ

ซันลุกยืนพร้อมบอกกับเพื่อนทั้งสามว่า

“กูขอตัวก่อนนะเว้ย”

“อ้าว ไอ้เชี้ยซัน มึงจะรีบไปไหนวะ ยังไม่ได้แดกอะไรเลยนะเว้ย” อองตวนทำหน้าแปลกใจ

“กูไม่หิว” แล้วเขาก็เดินออกไป

วายุเห็นซันเดินออกไปด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับก็บอกกับหาญและตุลย์

“กูอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะ ฝากจ่ายตังค์ค่าข้าวด้วย” ชายหนุ่มล้วงเอาเงินจากกระเป๋ากางเกงวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะลุกเดินตามซันไป

“อ้าว ไอ้วายุ นั่นมึงจะไปไหนวะ” หาญตะโกนถาม

“เออ ไอ้วายุนี่แปลกเว้ยเฮ้ย จู่ ๆ ก็ลุกไป โดยไม่บอกเพื่อนสักคำว่าจะไปไหน” ตุลย์ว่า

“ฉันขอตัวก่อนนะ” หญิงสาวคนนั้นจะตามไป

หาญรีบห้าม

“เดี๋ยว ! ไม่ต้องตามไอ้วายุไป เธอก็เห็นว่าไอ้วายุทำหน้ายังกับเหม็นขี้ มันคงหงุดหงิดอะไรสักอย่าง”

“ท่าทางมันแปลก ๆ นะวันนี้” ตุลย์สงสัย

“เออ จริง” อีกฝ่ายเห็นด้วย

“มึงพูดจากับผู้หญิงคนนั้นอย่างถูกคอเชียวนะ ทั้ง ๆ ที่เคยสัญญากับกูแล้วว่าจะไม่ให้ความใกล้ชิดสนิทสนมกับใครแบบออกหน้าออกตา แต่มึงก็…” ซันยืนล้างมือไปบ่นไปตรงอ่างล้างหน้าที่หน้าห้องน้ำโดยไม่ได้สนใจอะไร กระทั่งถูกสวมกอดจากด้านหลังถึงรู้ว่าวายุตามมา เขาจึงแอบลอบยิ้มพอใจ ทว่ายังวางฟอร์มอยู่

“มึงตามกูมาทำไม ทำไมไม่นั่งอี๋อ๋อกับผู้หญิงคนนั้นล่ะ” พูดโดยไม่หันไปมองอีกฝ่าย

วายุผละจากตัวซันแล้วเอ่ยอย่างหงุดหงิด

“เฮ้ย ! ไอ้ซัน มึงเป็นเชี้ยไรวะ แม่งงี่เง่าฉิบหาย”

“อ๋อ ใช่สิ ถ้ารู้ว่ากูงี่เง่าก็ไปคบกับผู้หญิงคนนั้นเลยไป” รีบไล่

“กูจะไปคบกับคนอื่นได้ยังไง ในเมื่อหัวใจของกูเป็นของมึงแล้ว”

พอได้ยินแบบนั้นซันก็รีบหันไปมองหน้าวายุทันที ทั้งสองสบตากันราวกับถูกมนต์สะกดไปชั่วขณะ และจ้องอย่างลึกซึ้งอยู่เนิ่นนานก่อนที่ฝ่ายหลังจะดึงซันเข้าไปในห้องน้ำห้องหนึ่ง แล้วจูบแบบคลั่งไคล้ แม้อีกคนจะพยายามขัดขืนเพราะกำลังโมโหทว่าวายุก็ยังไม่ยอมหยุดง่าย ๆ

เมื่อทำอย่างสมใจแล้ววายุก็ถอนริมฝีปากพร้อมยกยิ้มมุมปาก ก่อนออกจากห้องน้ำ ปล่อยให้อีกคนเดินหน้ามุ่ยตามหลังด้วยความหัวเสีย เพราะเมื่อกี้เพิ่งโดนวายุจูบมาหยก ๆ

อองตวนกับแจ็คที่จะเดินมาเข้าห้องน้ำก็เห็นเพื่อนในสภาพปากเจ่อนิดหนึ่ง ฝ่ายแรกจึงอดที่จะถามด้วยความสงสัยไม่ได้

“ไอ้ซัน มึงเป็นอะไรวะ ทำไมถึงออกมาจากห้องน้ำในสภาพนี้”

“นั่นดิ !” แจ็คก็แปลกใจ

“ไม่มีอะไรทั้งนั้น พวกมึงไม่ต้องอยากรู้หรอกเว้ย” ซันบอกอย่างหงุดหงิด ก่อนมองไปที่ฝั่งของวายุที่แอบยักคิ้วใส่อย่างกวน ๆ จนเพื่อนทั้งสองต้องมองตาม

“หรือไอ้วายุมันทำอะไรมึง ใช่ป่าว” แจ็คถามต่อ

ซันไม่ตอบ รีบเดินออกไปจากตรงนั้นทันที แจ็คกับอองตวนได้แต่มองตามหลังอย่างงง ๆ เพราะรู้สึกว่าวันนี้อีกฝ่ายดูแปลก ๆ พอหันไปยังจุดที่วายุยืนเมื่อสักครู่ก็ไม่เห็นเจ้าตัวแล้ว

“กูว่าไม่ได้แปลกแค่ไอ้ซันคนเดียวแล้วละ ไอ้วายุก็แปลกเหมือนกัน” อองตวนว่า

อีกคนพยักหน้าเห็นด้วย

“เออ ใช่ กูก็คิดเหมือนมึง”

แล้วทั้งสองก็เดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำธุระส่วนตัว ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ ว่าด้วยเรื่องเกี่ยวกับวายุและซันที่ทำตัวมีพิลึก เหมือนมีลับลมคมในบางอย่างซึ่งก็มิอาจรู้ได้