MasukShare
ตอนที่ 7
Terakhir Diperbarui:
2024-11-23 17:51:05“นี่แกรู้หรือยังว่าฉันกำลังจะแต่งงานกับพี่อเล็กในเร็วๆ นี้” ระหว่างที่นั่งรถไปมหาวิทยาลัยด้วยกัน เจนจิราก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงของผู้กำชัยชนะ
“เอ่อ... ยังไม่ทราบค่ะ แต่ยังไงเตยยินดีด้วยนะคะ” เตยหอมข่มความรู้สึกเบาโหวงในอกเอาไว้อย่างสุดกำลัง และก็ยินดีกับเจนจิราอย่างจริงใจ
เจนจิรายิ้มเยาะ ละสายตาจากถนนมามองด้านข้างของเตยหอมด้วยความดูแคลน
“แน่ใจนะว่าแกยินดีกับฉันจริงๆ น่ะนังเตย”
“เอ่อ... เตยยินดีกับคุณเจนจริงๆ ค่ะ”
“แต่ฉันคิดว่าแกกำลังเสียใจอยู่ หึ... อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าแกแอบชอบพี่อเล็กของฉันน่ะ”
“เตยไม่...”
“แต่ดอกหญ้าอย่างแกก็ทำได้แค่แอบมองแอบชอบเท่านั้นแหละจริงไหม ในเมื่อสุดท้ายพี่อเล็กเขาก็รู้ว่าดอกฟ้าอย่างฉันมันน่าชื่นชมมากกว่าดอกหญ้าไร้ค่าอย่างแก”
เตยหอมน้ำตาซึม ก้มหน้ามองมือของตัวเองที่ประสานกันเอาไว้บนตัก
“ฉันเคยบอกแล้วไงว่าผู้ชายที่คู่ควรกับแกน่ะไม่พ้นลูกคนสวนลูกคนขับรถหรอก ได้แค่นั้นก็ถือว่าเป็นบุญของแกแล้วล่ะ จริงไหม”
เตยหอมนั่งนิ่ง จมอยู่กับความอดสู จนกระทั่งรถคันงามเลี้ยวเข้าจอดข้างทาง
“ลงไป”
“เอ่อ...”
หล่อนอดแปลกใจไม่ได้ที่ถูกเจนจิราขับไล่ลงกลางทางอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ตอนขึ้นรถ เจนจิราเป็นคนคะยั้นคะยอบอกให้ติดรถไปมหาวิทยาลัยด้วยกัน
“บอกให้ลงไปไงล่ะ ยังจะมานั่งบื้ออีก ไปสิยะ”
“ค่ะ...”
มือเล็กสีขาวสะอาดคว้าหาที่เปิดประตู ก่อนจะลนลานก้าวลงไปจากรถ
เจนจิราขับรถจากไปด้วยความเร็ว ในขณะที่หล่อนยืนยิ้มเศร้าๆ ก่อนจะก้าวตรงไปยังป้ายรถเมล์ที่น่าจะอยู่ห่างออกไปไกลพอสมควร
หล่อนชินเสียแล้วล่ะ...
ปิ้นนนน
เสียงแตรรถทำให้คนที่เดินเหม่อลอยอยู่สะดุ้ง และต้องเอี้ยวตัวหันไปมอง
รถของอเล็กซิส...?
หล่อนจำได้ และเมื่อรู้ว่าเป็นรถของใครก็รีบย่ำเท้าเดินหนี แต่เขาก้าวลงมาจากรถ พร้อมกับวิ่งมาขวางหน้าเอาไว้เสียก่อน
“รีบเดินหนีฉันเชียวนะเตยหอม”
“เอ่อ... เปล่าค่ะ”
หล่อนก้มหน้าลงมองพื้นแทนการสบประสานสายตากับดวงตาสีฟ้ากระจ่างของอเล็กซิส
เขากำลังจะแต่งงานกับเจนจิรา หล่อนไม่ควรแม้แต่จะอยู่ใกล้กับเขาอีก
“ก็เห็นๆ อยู่ว่าเดินหนี”
“คุณอเล็ก...”
ข้อมือเล็กถูกอุ้งมือใหญ่อบอุ่นคว้าเอาไว้ หล่อนตกใจพยายามบิดหนี แต่ไม่หลุด เพราะมือของเขาใหญ่โตและแข็งแรงเหลือเกิน
“เดี๋ยวไปส่งที่มอ”
“มะ... ไม่เป็นไรค่ะ เตยไปเองได้ค่ะ”
“เป็นเด็กเป็นเล็ก หัดปฏิเสธความหวังดีของผู้ใหญ่เหรอ”
“เตย... แค่ไม่อยากรบกวนคุณอเล็กน่ะค่ะ”
หัวใจของหล่อนเต้นแรงมาก เมื่อเขารั้งหล่อนเข้าไปหา ยิ่งใกล้ก็ยิ่งได้กลิ่นอายอันตรายจากผู้ชายคนนี้
ผู้ชายของเจนจิรา...
“ไม่ได้รบกวนหรอก ฉันเต็มใจ”
หญิงสาวขืนตัวออกห่างอย่างไม่สบายใจ พร้อมกับช้อนตาขึ้นมองเขา
“คุณอเล็กกำลังจะแต่งงานกับคุณเจนอยู่แล้ว เตยไม่อยากทำให้คุณเจนไม่สบายใจน่ะค่ะ เตยขอบคุณมากสำหรับความเมตตาของคุณอเล็ก แต่ให้เตยไปเรียนเองเถอะค่ะ”
ทำไมเขาจะต้องเอาหน้ามาใกล้แบบนี้ด้วย และเขาก็กระทำโดยไม่แคร์สายตาของใครเลย
“ก็เพราะฉันกำลังจะแต่งงานกับน้องเจนไงล่ะ ฉันถึงต้องแสดงน้ำใจกับคนของน้องเจน”
นี่เขาหมายความตามที่พูดจริงๆ อย่างนั้นเหรอ
บ้าจัง... ทำไมหล่อนจะต้องเจ็บไปทั้งใจแบบนี้ด้วย เตยหอมพยายามที่จะข่มความปวดร้าวเอาไว้อย่างสุดความสามารถ
“เตยขอบคุณค่ะ แต่เตย... รู้จักคุณเจนดีค่ะ เธอคงไม่พอใจ ถ้าเห็นเจ้าบ่าวของเธอมาใกล้ชิดกับเตยหรือว่าผู้หญิงคนอื่นค่ะ คุณอเล็กโปรดเข้าใจเตยด้วยนะคะ”
“ฉันไม่เข้าใจ”
ใช่ เขาไม่เข้าใจสิ่งที่หล่อนพยายามอธิบายออกไปจริงๆ เพราะเขาลากแขนหล่อนให้มาหยุดที่รถคันงาม
“ขึ้นรถเถอะ”
“ไม่ค่ะ” หล่อนส่ายหน้าปฏิเสธ ยืนยันคำเดิม
“ฉันสัญญาว่าจะส่งเธอก่อนถึงมอ โอเคไหม” อเล็กซิสยอมถอยให้แค่ครึ่งก้าว
เตยหอมช้อนตาขึ้นมองเจ้าของดวงตาสีฟ้าสดสวย อยากรู้ใจของเขานัก ว่าเขาทำแบบนี้ทำไมกัน
“แต่...”
“ไม่มีแต่... ขึ้นรถได้แล้ว เดี๋ยวไปเรียนสายนะ”
เขาดันเบาๆ ให้หล่อนก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ ก่อนจะปิดประตูรถให้ และรีบเดินอ้อมตัวรถกลับขึ้นมานั่งหลังพวงมาลัย จากนั้นก็หันมามองหล่อน
“อย่าทำหน้าเครียดสิ ไม่มีอะไรสักหน่อย”
นี่เขามองไม่เห็นรอยช้ำจางๆ ที่แก้มของหล่อนเลยหรือไง
เมื่อเตยหอมไม่ได้ตอบอะไรกลับมา อเล็กซิสจึงบังคับรถให้กลับขึ้นมาแล่นบนถนนอีกครั้ง
“ฉันหิวอีกแล้วน่ะ”
ขับรถมาได้สักพักคนตัวโตที่นั่งฮัมเพลงมาตลอดทางก็เอ่ยในสิ่งที่ทำให้หล่อนยิ่งรู้สึกลำบากใจยิ่งขึ้น
“กินมื้อเช้ากับฉันก่อนนะ”
“เตย... ทานมาแล้วค่ะ”
“งั้นก็ไปนั่งเป็นเพื่อนฉันก็ได้ ฉันหิวมาก ขับรถต่อไม่ไหวแล้วเนี่ย”
“คุณอเล็กก็ไปทานที่ทำงานสิคะ”
“ฉันเบื่ออาหารที่นั่นน่ะ อยากกินข้างทางกับเธอ เหมือนเมื่อวานไงล่ะ”
“แต่เตย...”
เขาจอดรถที่หน้าร้านอาหารเช้าร้านเดิมโดยไม่สนใจท่าทางลำบากใจของหล่อนเลย
“ลงมาสิ”
เขาเปิดประตูรถให้ หล่อนจำต้องก้าวลงมา
“เตย... ขอโทษนะคะ”
หล่อนพูดแค่นั้นก็รีบวิ่งหนีจากมา และก็โชคดีมากที่มีรถแท็กซี่ผ่านมาพอดี
“บ้าจริง คนอุตส่าห์แกล้งทำเป็นหิว”
อเล็กซิสมองตามร่างเล็กกะทัดรัดของเตยหอมที่หายขึ้นไปบนรถแท็กซี่ด้วยความขุ่นเคือง
“กลัวอะไรเรานักหนาเนี่ย”
มือใหญ่ยกขึ้นลูบหน้าของตัวเอง เน้นตรงสองมุมปาก ก่อนจะบ่นออกมาอีก
“เขี้ยวก็ไม่มีสักหน่อย”
เขาถอนใจออกมาแรงๆ ก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถสปอร์ตราคาแพงของตนเอง และขับออกไปทันที
กว่าจะทำธุระเสร็จก็เกือบสิบโมงเช้า อเล็กซิสเลยเข้าโรงแรมสายกว่าทุกวัน
“คุณอเล็กคะ คุณท่านเชิญให้ไปพบค่ะ” เลขาฯ หน้าห้องรีบเดินตามมาหยุดข้างหลังและแจ้งข่าว
เขาหยุดเดิน หันมามองหน้าเลขาฯ “คุณพ่อบอกไหมว่ามีเรื่องอะไร”
“ท่านไม่ได้บอกค่ะ แค่สั่งว่าถ้าคุณอเล็กเข้ามาทำงาน ให้ไปพบท่านหน่อยค่ะ”
เขาผงกศีรษะตอบรับน้อยๆ ก่อนจะเปลี่ยนทิศทางการเดินมุ่งหน้าไปยังห้องทำงานของบิดา
ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”
เมื่อบิดาอนุญาต เขาจึงดันประตูเปิด และแทรกตัวเข้าไปภายในห้องทำงานกว้าง
“เห็นเคทบอกว่าคุณพ่อต้องการพบผมหรือครับ”
เขาหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาริมหน้าต่างด้วยท่าทางผ่อนคลาย ท่อนขาทรงพลังข้างซ้ายตวัดทับขาข้างขวาเอาไว้
ฟาเบียนมองหน้าลูกชาย ก่อนจะพูดในสิ่งที่มั่นใจว่าลูกชายจะต้องขัดเคืองออกมา
“แม่ของลูกได้ฤกษ์แต่งงานมาแล้วนะ”
เขาเดาไม่ผิด อเล็กซิสถอนใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย “อีกกี่เดือนครับคุณพ่อ”
ฟาเบียนเดินออกมาหยุดตรงหน้าของลูกชาย ก่อนที่จะขยับปากพูด
“อาทิตย์หน้า”
“ฮะ?!” หน้าตาของอเล็กซิสไม่ต่างจากถูกผีตายทั้งกลมหลอก “นี่ผมฟังผิดไปใช่ไหมครับเนี่ย”
“อาทิตย์หน้าจริงๆ”
“พระเจ้า” เมื่อบิดายืนยันคำเดิม เขาถึงกับต้องยกมือขึ้นลูบหน้าแรงๆ และสบถหยาบคายเลยทีเดียว
“มันเร็วเกินไปครับ ผมเตรียมตัวไม่ทันหรอก”
“แม่ของลูกบอกว่า ลูกไม่ต้องเตรียมตัวอะไรเลย แค่พาตัวเองเข้าพิธีพอ”
เขาช็อก “นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันครับเนี่ย เลื่อนจากอีกสองสามปี มาเป็นแค่อาทิตย์เดียว มันบ้ามากๆ”
“พ่อรู้ แต่พ่อแย้งแม่ไปแล้ว แต่แม่ของลูกไม่ฟังเลย” ฟาเบียนอดสงสารลูกชายไม่ได้ “พ่อว่า งั้นลูกลองไปคุยกับแม่ดู เผื่อว่าแม่อาจจะยอมฟัง”
อเล็กซิสอยากจะหัวเราะออกมาเป็นน้ำตานัก เขารู้จักนิสัยของมารดาดีกว่าใคร ท่านดื้อ ท่านรั้น และอะไรที่ตัดสินใจไปแล้ว ท่านจะไม่มีทางเปลี่ยนแปลง เขาโง่เองที่ยอมตกลงทำตามใจของท่านมาตั้งแต่ต้น
“คุณพ่อก็รู้ว่าใครก็เปลี่ยนใจคุณแม่ไม่ได้”
“แต่ลูกยังไม่พร้อมนี่”
“ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมนั่นแหละครับ” อเล็กซิสครางออกมาอย่างอับจนหนทาง
ฟาเบียนเดินไปนั่งใกล้ๆ และยกมือขึ้นตบบ่าให้กำลังใจลูกชาย “พ่อว่าหนูเจนก็สวยมากๆ อยู่นะ บางทีลูกอาจจะตกหลุมรักเธอหลังจากแต่งงานกันไปก็ได้ ใครจะไปรู้”
อเล็กซิสแทบสำลักน้ำลายตาย “ถ้าเป็นเตยหอมลูกสาวอีกคนของคุณเกรียงไกรก็อาจจะเป็นไปได้ครับ แต่สำหรับเจนจิรา แค่เห็นจริตจะก้านเว่อร์ของนาง ผมก็จะอาเจียนอยู่แล้วครับ”
“อย่าบอกนะว่าลูกสนใจเด็กที่ชื่อเตยหอม”
“ก็ไม่ได้สนใจเสียทีเดียวหรอกครับ แต่ผมคิดว่ามันจะดีกว่ามาก หากเจ้าสาวของผมคือเตยหอม”
อเล็กซิสก็ทำได้แค่พูดเท่านั้น เพราะรู้ดีว่าไม่มีทางเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีกแล้ว
“พ่อขอให้ลูกมองหนูเจนผิดไป ให้ความจริงแล้วหนูเจนเป็นเด็กดีและเข้ากับลูกของพ่อได้อย่างยอดเยี่ยม”
“ให้ช้างออกลูกเป็นปลาวาฬยังง่ายกว่าเลยครับ” อเล็กซิสพูดเยาะหยัน “คอยดูนะ ผมจะต้องหาทางหย่าขาดจากเจนจิราให้เร็วที่สุด”
“แม่คงไม่ยอมหรอกมั้งอเล็ก”
“คุณแม่บังคับให้ผมแต่งงานกับคนที่คุณแม่เลือกได้ แต่คุณแม่จะบังคับให้ผมทนอยู่กับเจนจิรานานแค่ไหนตามที่คุณแม่ต้องการไม่ได้ ผมจะต้องหย่า ไม่ช้าก็เร็วครับ”
ฟาเบียนอดสงสารลูกชายไม่ได้ แต่ก็ไม่รู้จะยื่นมือเข้ามาช่วยยังไงดี ในเมื่อผู้เป็นภรรยาดันไปสัญญาเอาไว้กับครอบครัวนั้นเมื่อครั้งในอดีต
“ทำใจให้สบายนะลูก อย่าคิดมาก”
อเล็กซิสหัวเราะเยาะตัวเอง ขณะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง “ผมไม่ฆ่าตัวตายก็ดีเท่าไหร่แล้วครับคุณพ่อ”
“ไม่เอาอย่าพูดแบบนี้สิอเล็ก” ฟาเบียนใจคอไม่ดี
“คุณพ่อสบายใจเถอะครับ ผมไม่ทำเรื่องโง่ๆ แบบนั้นหรอก ผมจะยอมรับการจองจำชั่วคราวเท่านั้น” รอยยิ้มบางๆ แต้มใบหน้าของอเล็กซิส “คุณพ่อมีอะไรกับผมอีกไหมครับ”
“ก็มีเรื่องนี้เรื่องเดียวนั่นแหละ”
“งั้นผมขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะครับ”
“อืม ตามสบาย แล้วอย่าลืมประชุมตอนบ่ายโมงล่ะ”
“ครับ”
อเล็กซิสดันบานประตูห้องทำงานของบิดาให้ปิดลงเบาๆ มุ่งหน้าเดินกลับไปยังห้องทำงานของตนเอง ระหว่างทางในหัวก็เต็มไปด้วยความเบื่อหน่าย
“ถ้าเป็นเธอคงดีกว่านี้นะเตยหอม”
Bab terbaru
วิวาห์ร้างใจ ตอนอวสาน
หลายปีต่อมา... สี่หนุ่มเพื่อนซี้ก็สามารถหาเวลาว่างตรงกันและนัดมาสังสรรค์กันได้ในที่สุดอเล็กซิสยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ ขณะทอดสายตามองไปยังทุ่งกว้างที่บรรดาเด็กน้อยวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน โดยมีสาวๆ ซึ่งเป็นภรรยาของพวกเขาทั้งสี่คนปูเสื่อนั่งคุยกันอยู่ไม่ห่างจากจุดที่เด็กๆ วิ่งเล่นอยู่เขาไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย การมีครอบครัวคือสิ่งที่เขาไม่เคยปรารถนามาก่อน แต่หลังจากที่เตยหอมเข้ามาในชีวิต เขาก็ได้รู้จักกับความสุขที่แท้จริง...ความสุขที่เงินมากเท่าไรก็ซื้อหาไม่ได้...“ในท้องเมียนายกี่คนวะ เห็นท้องใหญ่ๆ” แม็กซิมัสเอ่ยถามอเล็กซิส ซึ่งเป็นหนุ่มหล่อคนสุดท้ายที่เพิ่งได้แต่งเมีย“แฝดสามว่ะ” อเล็กซิสยืดอกตอบอย่างภาคภูมิใจ “น้ำยาฉันมันแรง เห็นไหมล่ะ”เสียงหัวเราะของอีกสามหนุ่มดังกระหึ่ม ก่อนจะรีบเกทับกันยกใหญ่“แค่แฝดสามทำมาคุยไอ้อเล็ก ฉันนี่ลูกหกคนแล้วโว้ย ยังไม่เห็นคุยเลย ถึงจะไม่ใช่แฝดก็ตาม” เคลวินยืดอกบ้างด้วยความภูมิใจในเชื้อพันธุ์ของตนเองไม่ต่างกัน“ให้มันน้อยๆ หน่อยน่ะพวกแก” ชาร์ลีแย้งขึ้นพร้อมกับจิบเหล้า แต่ก็ทำให้เพื่อนอีกสามคนหันมาทับถมกันใหญ่โต“นายน่ะอ่อนสุดเลยรู้ไหมไอ้ชาร์ล พวกเร
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 57
Mackenzie, New Zealandสถานที่ตรงหน้ามันสวยเหลือเกิน สวยงามน่าอัศจรรย์จนหล่อนไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้เลย รู้แต่ว่ามันคือแดนสวรรค์ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมีอยู่จริงบนโลกรอยยิ้มละไมเปื้อนดวงหน้างามตลอดเวลา เมื่อนึกถึงภาพของทะเลสาบสีฟ้าเทอร์ควอยซ์ที่อยู่ท่ามกลางเทือกเขาสูงใหญ่ และรอบๆ ก็มีดอกไม้สีสันสดใสประดับประดาอย่างลงตัวคล้ายกับดินแดนในเทพนิยายที่เคยหยิบยืมของเจนจิรามาอ่านตอนเด็กไม่มีผิด“ชอบไหมทูนหัว...”คนที่นอนหลับตาอยู่ก่อนหน้าขยับเปลือกตาลืมขึ้น และมองหน้าหล่อน ดวงตาของเขาระยิบระยับสวยแข่งกับดวงดาวบนท้องฟ้ากว้างเหลือเกินมือเล็กยกลูบแก้มสากที่มีตอหนวดขึ้นประปรายแผ่วเบา “ชอบมากค่ะ มันสวยเหลือเกิน...”คนตัวโตยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวสะอาดสะท้อนกับแสงของดวงดารานับหมื่นบนท้องฟ้า“ผมดีใจนะที่คุณชอบ...”“ขอบคุณมากนะคะที่พาเตยมาที่นี่ มันสวยมาก สวยเหมือนสวรรค์เลยค่ะ”คนที่นอนพักอยู่ลุกขึ้นนั่ง ยกมือใหญ่ขึ้นโอบประคองแก้มนวลของภรรยาเอาไว้ ก่อนจะจุมพิตกลีบปากอวบอิ่มนุ่มนวล จากนั้นก็กระซิบแผ่วเบา“แล้วที่นี่คุณชอบอะไรที่สุดล่ะ ทะเลสาบ ดอกลูพิน หรือว่าดวงดาวบนฟ้าในตอนนี้”หล่อนฉีกยิ้มกว้าง
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 56
และนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ความสุขคือสิ่งที่เตยหอมพบเจอเป็นประจำจนเคยชิน หล่อนไม่เคยพบประสบกับความทุกข์ใจใดๆ อีกเลย เมื่อมีอุ้งมือของอเล็กซิสคอยโอบประคอง จนหล่อนอดคิดไม่ได้ว่าตนเองคือผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก“อุ้ยยย...” หล่อนสะดุ้งตกใจเมื่อถูกสวมกอดจากทางด้านหลัง แต่สัมผัสและกลิ่นหอมที่คุ้นเคยทำให้อมยิ้มกว้างในเวลาต่อมา อ้อมแขนที่แสนอบอุ่นนี้จะเป็นของใครไปได้ล่ะ นอกจาก...อเล็กซิส โอคอนเนอร์ สามีดีเด่นของหล่อนนั่นเอง...หล่อนหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับสามีสุดหล่อที่ตัวสูงใหญ่ มองจ้องตาสีฟ้าสวยของเขาด้วยความรักหมดหัวใจ“น้องปิ่นหลับแล้วเหรอคะ”“หลับแล้วครับทูนหัว...” คุณพ่อคนเก่งก้มลงจูบแก้มภรรยาอย่างแสนรัก จากนั้นก็เลยมาอ้อยอิ่งที่กลีบปากหวานราวกับหยาดน้ำผึ้งป่าของภรรยา “กว่าจะหลับได้ ผมหมดนิทานในสต็อกไปเกือบห้าเรื่องแน่ะ” เขาพูดและก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี ดวงตากวาดมองหน้าหวานของเตยหอมตลอดเวลา“ตอนเด็ก คุณจ้อเก่งแบบน้องปิ่นหรือเปล่าเนี่ย”หล่อนหัวเราะร่วน “เปล่านะคะ ตอนเล็กๆ เตยไม่ค่อยจะพูดด้วยซ้ำไปค่ะ”“อ้าว งั้นก็คงเหมือนผมน่ะสิ” เขาหัวเราะก๊าก ซึ่งหล่อนเองก็อดที่จะหัวเราะออกมาอีกครั้
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 55
“ที่แท้ก็อยากมีลูกเพิ่มใช่ไหมคะเนี่ย”เขาผงกศีรษะตอบรับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์น้อยๆ “ก็ฉันกลัวน้องปิ่นจะเหงา ก็เลยอยากมีน้องๆ ให้มาเป็นเพื่อนวิ่งเล่น ว่าแต่ตกลงไหมทูนหัว”เตยหอมยิ้มเอียงอาย ก่อนจะซบหน้าลงกับแผ่นอกกว้างอย่างแสนรัก“ค่ะ”“น่ารักจังทูนหัว”เสียงหัวเราะพึงพอใจของอเล็กซิสดังกระหึ่มขึ้น ก่อนที่มือใหญ่จะเริ่มต้นซุกซน“อุ้ยยย... จะทำอะไรเหรอคะ”“ก็เร่งมือทำน้องให้น้องปิ่นไงจ๊ะทูนหัว”“ตะ... ตอนนี้เลยเหรอคะ” มือของเขาซุกซนมาก สัมผัสลูบไล้ไปทั้งบั้นท้ายทำเอาหล่อนสยิวเสียวซ่าน“ไม่ทำตอนนี้จะทำตอนไหนล่ะทูนหัว...”“ก็... ตอนค่ำไงคะ” หล่อนอ้อมแอ้มตอบด้วยความขัดเขิน“รอไม่ไหวจ๊ะที่รัก... ได้โปรดขอตอนนี้เลย... นะ...”น้ำเสียงของอเล็กซิสทั้งกระเส่าทั้งแปร่งพร่า ทำเอาหล่อนไม่กล้าที่จะขัดใจเลย“ก็... ได้ค่ะ”กายสาวร้อนผะผ่าว เลือดในกายก็เดือดพล่าน ยิ่งอเล็กซิสมือไม่อยู่สุขแบบนี้ หล่อนก็ยิ่งร้อนฉ่าราวกับจับไข้สูง“ทูนหัว... อวบใหญ่ไปทั้งตัวเลย... อืมมม”มือใหญ่ทั้งขยำทั้งบีบเต้านมอย่างเมามัน ก่อนจะฉีกทึ้งเสื้อผ้าที่หล่อนสวมอยู่จนกระเด็นหวือลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นห้อง ส่วนกายสาวก็ล่อนจ้อน
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 54
ในที่สุดช่วงเวลาที่น่าหวาดหวั่นก็เดินทางมาถึงจนได้ อเล็กซิสพาหล่อนกับปิ่นงามกลับมายังบ้านของเขา เพื่อที่จะได้พบเจอกับเจสสิก้ามารดาของเขานั่นเองเขาบอกกับหล่อนว่าได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้มารดาและบิดาฟังหมดแล้ว ซึ่งตอนนี้มารดาของเขาก็ต้องการที่จะพบหล่อนกับปิ่นงาม“มือเย็นเชียว ไม่มีอะไรหรอก เชื่อฉันสิ” คนตัวโตเอื้อมมือมากุมมือเล็กเอาไว้ และก็บีบให้กำลังใจ“ค่ะ... เตย... เชื่อคุณอเล็กค่ะ”อเล็กซิสระบายยิ้มหวาน เขาย่อตัวลงวางปิ่นงามให้ลงยืนกับพื้นห้อง เมื่อพาหล่อนกับลูกสาวเข้ามาในห้องรับแขกหรูแล้ว หล่อนเห็นเจสสิก้านั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว จับจ้องมองมาที่หล่อนและปิ่นงามไม่วางตาสมัยตอนที่หล่อนอยู่ที่บ้านของปิยนุช ก็มีโอกาสได้เจอะเจอกับเจสสิก้าหลายครั้ง แต่ไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดมาก่อน“สวัสดีค่ะคุณเจสสิก้า”หล่อนยกมือไหว้สตรีสูงวัยที่ยังสวยไม่สร่างตรงหน้าด้วยความนอบน้อม ก่อนจะหันไปบอกลูกสาวให้ยกมือไหว้เช่นกัน ซึ่งปิ่นงามก็ทำตามอย่างว่านอนสอนง่าย เรียกรอยยิ้มเอ็นดูของเจสสิก้าได้อย่างมากมายเลยทีเดียว“หลานย่า... มาให้ย่ากอดหน่อยลูก”ปิ่นงามมองหน้าหล่อนเล็กน้อยราวกับขอความเห็น และเมื่อหล่อนพยักหน้าอน
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 53
หลังจากที่หล่อนบอกความจริงกับยายฟองจันทร์และตาคำสาย ทั้งสองตายายก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นตกใจ ก่อนที่ยายฟองจันทร์จะพูดออกมา“ยายว่าแล้วเชียวว่ามันต้องมีอะไรในกอไผ่”“ทำไมแกพูดอย่างนั้นล่ะยายฟองจันทร์ หรือว่าแกเดาออกว่าคุณอเล็กกับหนูเตยเป็น...” ตาคำสายเอ่ยถามภรรยายังไม่ทันจบก็ถูกแทรกขึ้นเสียก่อน “ก็แกไม่เห็นสายตาที่คุณอเล็กมองหนูเตยในงานศพคุณเจนหรือไงล่ะ มองตาเชื่อมจนมดกัดแบบนั้น แล้วยังที่บุกมาถามวันเดือนปีเกิดของน้องปิ่นอีก”ตาคำสายผงกศีรษะรับหงึกๆ ก่อนจะหันไปถามอเล็กซิสที่ยืนอุ้มปิ่นงามเอาไว้ในอ้อมแขน“นี่ถ้าผมเป็นคุณอเล็กนะ ผมคงไม่ยอมปล่อยให้เมียหนีไปนานถึงสี่ปีหรอกครับ แค่สี่วันผมก็อกจะแตกตายอยู่แล้ว”อเล็กซิสอมยิ้ม ทอดสายตามองเตยหอมที่ยืนหน้าแดงระเรื่ออยู่ข้างกาย“ใครว่าผมยอมปล่อยกันล่ะครับ หนูเตยของคุณตาคุณยายหนีไปต่างหาก ผมตามหาแทบพลิกแผ่นดินก็ไม่เจอ จนเกือบถอดใจอยู่แล้วล่ะครับ”“ที่เตยหนีไปก็เพราะเตยจำเป็น คุณอเล็กก็รู้นี่คะ ยังมาว่าเตยอีก” สาวน้อยอ้อมแอ้มตัดพ้อสามีเสียงอ่อยอเล็กซิสมองภรรยาด้วยความเอ็นดูก่อนจะก้มหน้าลงมาจูบแก้มแดงๆ โดยไม่มีปี่มีขลุ่ย สองตายายเห็นเข้าก็อมยิ้มฟิ
Anda juga akan menyukai
ลุ้นรักคุณแม่ตัวแสบ
ผู้แสวงหาชีวิตที่เป็นสุข57.9K Dibacaขย้ำรักเลขา NC-20
C182.6K Dibacaพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี112.3K Dibacaรวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ22.9K Dibacaยัยคู่หมั้นตัวร้าย ของคุณชายเย็นชา
หลงเวลา /จู้หมิง115 Dibacaบทเรียนลับคลับชั้นสูง
ผลิกา(เลอบัว)17 Dibacaแดนอารยะ
รวิวร, จุฑารัตน์214 Dibacaเมีย(คู่นอน)พาร์ทไทม์
คุณธิดา2.8K Dibaca
