Share

บทที่ 15 ไม่สมควรจะรู้

ลินด์ซีย์ จูลรู้สึกเป็นห่วงเซน กุกเกนไฮม์ พวกเขามีจำนวนมาก แล้วเขาจะรับมือได้เหรอ?

แต่ภายในพริบตา ความกังวลของลินด์ซีย์ก็ได้รับคำตอบ

บอดี้การ์ดเหล่านั้นล้มลงนอนโดยไม่เคลื่อนไหวอยู่บนพื้นและเซนก็กำลังยืนอยู่อย่างมั่นคงพร้อมกับใบหน้าเหยียดหยาม คนพวกนี้ไม่คู่ควรกับเขา!

ลินด์ซีย์มึนงง และตอนนี้คุณลีที่ตกตะลึงกับภาพตรงหน้าก็ตะลึงมากกว่าเดิม

เขาเลือกบอดี้การ์ดเหล่านั้นมาอย่างดี แล้วทำไมพวกเขาถึงได้ถูกจัดการง่าย ๆ อย่างนี้เพียงแค่การเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวของชายคนนี้ล่ะ? จบลงง่ายขนาดนี้เชียวหรือ?

“แก…ฝากไว้ก่อนเถอะ!”

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ดูไม่ดี คุณลีจึงอยากจะหนี

แต่เซนจะปล่อยให้เขามีโอกาสทำอย่างนั้นเหรอ?

“”แกกล้ามาแตะต้องผู้หญิงของฉันและคิดจะหนีไปง่าย ๆ เหรอ? หืม?”

เซนหันหลังไปขวางทางออก น้ำเสียงเรียบง่ายของเขาทำให้คนอื่น ๆ ตัวสั่น

ตอนนี้คุณลีรู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองแล้ว ถ้าเขารู้ว่าคนที่เขายั่วยุเป็นปีศาจ ต่อให้เขากล้าหาญกว่านี้ เขาก็คงไม่แตะต้องลินด์ซีย์ จูลแน่

“คืออย่างนี้นะคุณผู้ชาย ฉัน…ฉันแค่ล้อเล่น ถ้าคุณชอบเธอ ฉันให้คุณก็ได้…”

“อ๊า! อ๊า! ฉันผิดไปแล้ว! ไว้ชีวิตฉันด้วย…”

ก่อนที่คุณลีจะพูดจบ ก็ได้มีเสียงคร่ำครวญดังขึ้นไม่หยุด !

ลินด์ซีย์ไม่เคยเห็นด้านรุนแรงของเซนเลย แต่จนกระทั่งคุณลีหมดสติไป เซนก็หยุด

เขากำลังทำเพื่อเธอเหรอ?

ลินด์ซีย์กำลังนั่งนิ่งค้างอยู่ในห้องส่วนตัว หลังจากที่เซนระบายความโกรธทั้งหมดของเขา เขาคว้ามือของลินด์ซีย์และลากเธอออกไป

แรงที่เขาใช้เกือบทำให้ข้อมือของเธอแหลก มันไม่มีความอ่อนโยนเลยแม้แต่น้อย!

ลินด์ซีย์ยังคงตกใจจากเหตุการณ์ เธอจึงปล่อยให้เขาลากเธออกไปอย่างนั้น

เธอมองไปยังมือที่จับเธออยู่และสัมผัสได้ถึงความสบายใจ น้ำตาของเธอไหลลงมาที่หน้าของเธอและรอยยิ้มที่ขมขื่นของเธอดูน่าสงสาร

ยังไงก็ตาม เซนกลับไม่เห็นสิ่งนี้!

ณ คฤหาสน์กุกเกนไฮม์

ในระหว่างทางกลับบ้าน เซนไม่ได้พูดอะไรสักคำเดียว ท่าทีของเขามืดมนจนน่ากลัว หัวใจของลินด์ซีย์ที่สงบลงอยู่ ๆ ก็เคร่งเครียดขึ้นอีกครั้ง

เมื่อพวกเขากลับมาถึงบ้าน เซนเหวี่ยงลินซีย์ลงบนเตียง

“เซน คุณโกรธอะไรอีกแล้ว?”

ความรู้สึกซึ้งใจที่ได้รับมาก่อนหน้านี้กลับหายไปอย่างกะทันหัน เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่สถานบันเทิงผุดขึ้นมาในใจของเธออีกครั้งจนทำให้ร่างกายของเธอสั่น!

ตอนนี้เซนเหมือนกับสิงโตที่บ้าคลั่งและปิดกั้นทุกสิ่งอย่างออกไป

“เซน! คุณบ้าหรือเปล่า? ปล่อยฉันนะ!”

ตอนเซนเห็นว่ามีผู้ชายคนอื่นพยายามแตะต้องลินด์ซีย์ เขาอยากจะหั่นผู้ชายคนนั้นเป็นชิ้น ๆ และให้สุนัขกินเสีย

เซนเกรี้ยวกราดอย่างมาก!

“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ! คุณใจเย็นก่อนได้ไหม?”

ลินด์ซีย์อยากอธิบาย แต่เซนกลับไม่ยอมให้โอกาสเธอเลย

นาทีที่มือของผู้ชายคนนั้นเอื้อมไปจับเธอวันนี้ เขาก็รู้สึกโกรธแล้วและในตอนนี้ทำให้เขาเสียสติไปโดยสิ้นเชิง

ลินด์ซีย์ไม่มีเวลาที่จะอธิบาย เธอมองไปยังชายที่บ้าคลั่งคนนี้ในขณะที่น้ำตาของเธอไหลลงมาจากดวงตาของเธอ!

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status