บทที่ 115 นายหญิงยังต้องมีชีวิตอยู่แน่นอน

เซนหยิบบางอย่างไว้ในมือและเดินออกจากบ้านราวกับว่าเขาไม่ได้ยินเสียงคำรามนั้น

สิ่งที่เขาเอาติดตัวไปด้วยคือหมอนสีขาว

......

ในเวลานี้ในอพาร์ตเมนต์ภายใต้ชื่อเซน

โซเร็นมองไปที่ชายที่หันหลังให้เขาและรายงานอย่างระมัดระวัง “ท่านประธาน ครีดต้องการพบคุณอีกครั้ง”

เซนเงียบไปนาน เมื่อโซเร็นคิดว่าเซนจะไม่ตอบ จู่ ๆ เขาก็พูดว่า "ฉันไม่อยากเห็นมัน"

ในช่วงสองสัปดาห์นี้ครีดได้เล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างการลักพาตัวของลินด์ซีย์และเจนนี่

ภาพรวมของสถานการณ์ทั้งหมดค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น

เมื่อโซเร็นได้ยินว่าเจนนี่วางแผนไว้ทั้งหมด เขารู้สึกตกใจกับสิ่งที่ความริษยาของผู้หญิงจะทำได้

อย่างไรก็ตามเซนไม่ได้ดูแปลกใจอะไรมากมาย

ยิ่งกว่านั้นในช่วงครึ่งเดือนนี้ นอกจากการแสดงออกที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินรายงานจากการค้นหาและกู้ภัยแล้ว เวลาอื่นใบหน้าของเขาจะไม่มีอารมณ์ใด ๆ ราวกับว่าวิญญาณของเขาได้ติดตามลินด์ซีย์ไปด้วยตั้งแต่ที่เธอกระโดดลงไปในทะเล สิ่งที่เหลืออยู่คือเปลือกแข็งที่เย็นเยียบและแข็ง

โซเร็นคิดย้อนกลับไปในวันนั้นหลายครั้งและรู้สึกว่าเซนต้องการจะกระโดดตามลินด์ซีย์ไปจริง ๆ

หลังจากเหตุการณ์ดังกล่าว เซนกล