“จริงๆเหรอครับคุณปู่ เจอบอมบอมแล้วจริงๆเหรอครับ”เสียงทุ้มพูดกับเจ้าสัวเวทินด้วยความตื่นเต้น หลังจากที่คุณปู่ของเขารับปากว่าจะตามหาคนที่เขาคิดถึงและโหยหาให้เพียงไม่ถึงเดือนเขาก็ได้รับข่าวดีจากเจ้าสัวเวทินคุณปู่ของเขา วรงกรณ์เลยรีบตรงดิ่งมายังบริษัททันทีที่เลิกเรียนเพื่อมาหาคุณปู่ มารับฟังข่าวดีข่าวค
“คุณหนูบอมคะ มีแขกมาขอพบค่ะ” สาวใช้เข้ามาบอกกิตติภพที่เอนหลังพักผ่อนอยู่ที่เรือนกุหลาบหลังบ้านใหญ่ช่วงบ่ายแก่ๆ คุณแม่ท้องโตเลยค่อยๆวางหนังสือที่อ่านอยู่ลงไว้ข้างลำตัวก่อนที่จะยิ้มให้พี่เลี้ยงสาวและถามเสียงเบื่อหน่ายพอจะเดาได้ว่าใครมาหา “ใครมาหาบอมเหรอครับพี่จอย เค้าได้บอกไว้ไหม” “เอ่อ คุณหม
หลังจากที่เคลียร์ตัวเองกับข่าวของเชอร์รี่แล้วตอนนี้เวลาว่างวรงกรณ์ก็พยายามที่จะตามสืบข่าวเรื่องของกิตติภพเขาอยากจะรู้ว่าอีกคนไปเรียนที่ไหนหรือใช้ชีวิตยังไง แต่เขาก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรคืบหน้าเลยเพราะตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เขาไม่เคยได้ให้ความสนใจอีกฝ่ายเลยรู้แค่ชื่อจริงชื่อเล่นแล้วก็เรียนอยู่คณะแพทย์แ
“เอ่อ ขอโทษนะเชอร์รี่ เราไม่เป็นไรหรอกมีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะ” ชายหนุ่มบอกขอโทษเพื่อนสาว“คิดเรื่องอะไรคะ พอจะบอกเชอร์รี่ได้ไหม ให้เชอร์รี่ช่วยคิดได้ไหมคะสองหัวดีกว่าหัวเดียวนะ” สาวสวยยังอยากจะตื้ออยากจะร่วมเป็นส่วนหนึ่งของหนุ่มฮ็อตอยู่“ไม่เป็นไรหรอก คิดเรื่องส่วนตัวน่ะ” วรงกรณ์บอกปัดไป“แหม ทุกว
“ขอบคุณมากนะครับคุณหมอที่เป็นแพทย์เจ้าของไข้ให้ นี่คือตรวจเสร็จแล้วใช่ไหมครับ ผมจะได้พาลูกชายกลับบ้านสักที”พ่อเลี้ยงธนากล่าวกับคุณหมอหนุ่มที่เป็นเจ้าของไข้และแพทย์ประจำตัวที่ดูแลเรื่องการตั้งครรภ์ของกิตติภพลูกชายตัวเอง วันนี้เขาพาลูกชายมาตรวจครรภ์ตามที่หมอนัด สุขภาพโดยทั่วไปแข็งแรงดีเด็กในครรภ์มีพั
หวังดีกับเพื่อนเสมอ พู่กัน ร่างสูงอ่านจดหมายจากพู่กันที่ฝากถึงตัวเอง หลังจากที่ลุงหมอโทรมาบอกว่าพู่กันได้ฝากไว้ให้ก่อนไปเที่ยว เขาก็รีบขับรถไปรับมาพอมานั่งเปิดอ่านในรถ เขาแทบจะอยากไปหาร่างบางทันทีที่รู้ว่าร่างบางนั้นรู้สึกดีกับตัวเอง และกำลังเข้าใจตัวเองกับเชอร์รี่ผิด เขาไม่เคยคิดอะไรกับเชอร์รี่