Share
บทที่ 10
Related chapter
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 11
ฉินซูวิ่งตรงไปยังห้องผู้ป่วยของคุณย่า แต่กลับไม่พบใคร“คุณฉินคะ พวกคุณได้ทำเรื่องย้ายคุณฉินกู้เซียงไปที่โรงพยาบาลอื่นแล้วไม่ใช่หรือคะ คุณเป็นคนในครอบครัวทำไมถึงไม่รู้เรื่องนี้ล่ะ?”เมื่อได้ยินพยาบาลพูดดังนั้น ฉินซูขมวดคิ้วเล็กน้อย “ย้ายไปเมื่อไรคะ?”“วันนี้ช่วงสาย ๆ ค่ะ”ฉินซูรู้สึกเย็นวาบขึ้นมาที่หัวใจ จะต้องเป็นโจวซือฉินและจงจื้อหย่วนแน่ ๆ!อาการป่วยของคุณย่า แค่ขยับเล็ก ๆ น้อย ๆ ยังต้องระวัง ไม่ต้องพูดถึงการย้ายโรงพยาบาล!พวกเขาต้องการทำอะไรกันแน่ฉินซูบอกขอบคุณพยาบาลและรีบออกไปฉินซูโทรหาโจวซือฉิน “คุณย่าอยู่ที่ไหน?”ที่ปลายสายโทรศัพท์ โจวซือฉินไม่แม้แต่จะปิดบังความผิดของเขาสักสักนิด มิหนำซ้ำยังพูดออกมาอย่างภูมิใจว่า “ว้าว เธอนี่เป็นหลานสาวที่กตัญญูจริง ๆ นะ ไปโรงพยาบาลมาแล้วสินะ?”เขาพูดด้วยเสียงที่เยือกเย็นขึ้น “ฉินซู ถ้าเธออยากเจอย่าของเธอ ก็เอาเงินมาแลกซะโดยดี เข้าบ้านฉู่ไปแล้วยังไม่ได้เงินมาง่าย ๆ อีกเหรอ? จำไว้นะ ห้าล้านเท่านั้น ขาดไปนิดเดียวฉันก็ไม่ยอม””คุณ!”ฉินซูยังไม่ทันพูดจบ โจวซือฉินก็วางโทรศัพท์ไปเสียก่อน ฉินซูโกรธจนกำโทรศัพท์ไว้แน่น ข้อนิ้วของเธอกลายเป็
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 12
รถมายบัคสีดำจอดอยู่บนถนนที่มีต้นไม้ร่มรื่นสองข้างทางด้านหลังโรงพยาบาลเว่ยเหอเปิดประตูอย่านุ่มนวล ฉินซูเห็นสันกรามคมชัดของฉู่หลินเฉิน เขาใส่สูททอมือสีดำ ดูงดงามมีความปราณีต ตอนเข้าที่บ้านตระกูลฉู่ เธอไม่รู้ต้องทำตัวอย่างไรแต่ตอนนนี้เธอรู้ภูมิหลังทั้งหมดของตระกูลฉู่แล้ว และยังรู้ด้วยว่าคุณชายฉู่เป็นคนที่เธอไม่อาจแตะต้อง เพราะรังสีที่น่าเกรงขามของเขา ฉินซูเลือกที่นั่งข้างคนขับให้ตัวเอง เธอเตรียมตัวลดตัวลงนั่ง“มานี่!”เสียงคำสั่งเย็นชาจากคนที่นั่งอยู่เบาะหลังดังขึ้น ไม่ง่ายที่เธอจะขัดขืนคำสั่งนั้นฉินซูทำได้เพียงขยับย้ายตัวเองไปนั่งอยู่ที่เบาะหลังเธอนั่งห่างกับฉู่หลินเฉินหลายสิบเซนติเมตร มือขวาวางไว้บนประตูรถข้างนึง ราวกับว่าการทำแบบนี้มันจะทำให้เธอคลายความกดดัน ที่ต้องเผชิญหน้ากับชายหนุ่มคนนี้ได้บ้าง.... ฉู่หลินเฉินวางแล็ปท็อปเครื่องหนึ่งไว้บนตัก มุมหนึ่งของดวงตาชำเลืองมองท่าทางเหล่านั้นของฉินซู เขาหัวเราะเยาะเบา ๆรถยนต์วิ่งไปอย่างราบรื่นฉู่หลินเฉินจ้องแล็ปท็อปอย่างเดียว มือที่เรียวยาวของเขาสัมผัสแป้นพิมพ์นั่น ราวกับว่าเขากำลังจัดการกับเรื่องบางอย่างอยู่ และไม่ได้สน
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 13
ด้านนอกบ้านพักตากอากาศ เว่ยเหอที่ยังไม่ได้กลับไป มาปรากฏอยู่ข้างหน้าคนทั้งสองอย่างรวดเร็วอีกครั้ง“นายพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าและของใช้” ฉู่หลินเฉินกำชับพร้อมทิ้งบัตรใบหนึ่งไว้ให้เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้าฉินซูก็พูดออกมาว่า “คุณชาย พอดีที่บ้านของฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ...” ฉู่หลินเฉินเรียบตอบเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันให้เวลาเธอครึ่งวันจัดการเรื่องของตัวเอง”เดิมทีคิดว่าเขาจะไม่เห็นด้วย ไม่คิดว่าจะง่ายขนาดนี้ เธอยิ้มรับ “ขอบคุณ” ฉู่หลินเฉินตอบกลับอย่างเย็นชา เขายื่นมือเรียวยาวออกมา “เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน” ฉินซูไม่เข้าใจแต่ก็ยอมทำตามเขาบันทึกเบอร์โทรศัพท์ลงบนมือถือของเธออย่างรวดเร็ว ยืนยันด้วยการโทรออก หลังจากนั้นก็คืนโทรศัพท์ให้เธอ “บันทึกเบอร์ของฉันเอาไว้ จัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จแล้วมาหาฉันที่ห้องอ่านหนังสือ” “ได้” ฉินซูตอบกลับ บันทึกเบอร์ของเขาไว้ว่า ‘คุณชายฉู่’ เมื่อเห็นเขาหันหลังให้แล้ว เธอก็หันกลับมา “คุณผู้ช่วยเว่ย พวกเราไปกันเถอะค่ะ” ทั้งสองออกไปซื้อของเว่ยเหอพาฉินซูไปแหล่งชอปปิ้งที่มีชื่อเสียงของเมืองให่เฉิงเครื่องแต่งกาย, เครื่องประดับ, กระเป๋า...แบรนด์ดังร
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 14
ฉินซูใช้ความเร็วสูงสุดในการวิ่งเข้ามาที่โรงพยาบาล เธอวิ่งไปที่เคาท์เตอร์พยาบาล ถามอย่างมีมารยาทว่า "สวัสดีค่ะ ขอถามที่นี่มีคนไข้ที่ชื่อว่าฉินกู่เซียงไหมคะ? เพิ่งเข้ามาเมื่อวันนี้ตอนเช้า"คนไข้ที่มารักษาที่โรงพยาบาบเอกชนมีไม่เยอะ จะมีก็แต่คนที่ป่วยหนักหรือต้องได้รับการรักษาเป็นพิเศษ ดังนั้นพยาบาลจะคุ้นหน้าคนไข้เป็นอย่างดี"ห้องไอซียู 402""ขอบคุณค่ะ!"พูดสองคำจบฉินซูก็รีบวิ่งไปเธอยืนอยู่นอกประตูวอร์ดและมองผ่านกระจกเข้าไป ผู้สูงอายุรูปร่างผอม ผมสีขาวดังหิมะที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยคือคุณย่าของเธอจริง ๆ!เธอดูอ่อนแอลงกว่าเมื่อก่อนมาก ต้องใส่เครื่องช่วยหายใจ แขนของเธอเสียบสายเต็มไปหมด มีชุดให้น้ำเกลือ และยังมีจอสำหรับแสดงค่าอาการต่าง ๆ อีกด้วยฉินซูมองดูด้วยความสงสาร ดวงตาของเธอเจ็บปวดในตอนนี้ เสียงดุที่คุ้นหูก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง"นี่มันโรงพยาบาลอะไรกัน ฉันเพิ่งจะจ่ายไปห้าพัน ผ่านไปแปบเดียวก็หมดแล้ว จะถลุงเงินกันใช่ไหม?"ใบหน้าของคุณหมอเต็มไปด้วยความเหนื่อยหน่าย "คุณผู้หญิง ค่ารักษาของเราเป็นไปตามมาตรฐานทั้งหมดนะครับ อาการป่วยของคุณแม่ของคุณมันซับซ้อนมาก พวกเราใช้ห้องไอซียูที
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 15
ฉินซูพยายามเก็บความประหม่าเอาไว้ พยายามพูดอย่างสบาย ๆ ว่า "ตอนนั้นสถานการณ์มันค่อนข้างซับซ้อน คุณหมอก็รู้ว่าฉันคือใครแล้ว ฉันก็คงพูดว่าไม่ใช่ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? ถ้าทำแบบนั้นก็จะเป็นการทำลายชื่อเสียงของตระกูลฉู่ใช่ไหม?"เมื่อพูดจบก็แอบสังเกตปฏิกริยาของชายหนุ่มเงียบ ๆเขาไม่ได้พูดอะไร แต่ดวงตาของเขากลับเคร่งขรึมขึ้นทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นและเดินไปหาฉินซูช้า ๆ"ดูแล้วที่แท้เธอฉลาดกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลยนะ รู้ด้วยว่าโรงพยาบาลฟู่คังอยู่ภายใต้ตระกูลฉู่ ดังนั้นตำแหน่ง "ภรรยาของทายาทตระกูลฉู่" ไม่เพียงแต่ทำให้คนในครอบครัวเธอได้รับการรักษาที่ดีที่สุด แต่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดยังฟรีอีกด้วย"เขาเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าฉินซู ก้มลงมองเธอและพูดค่อย ๆ ว่า "ถ้าอย่างนั้นฉันควรจะชมเธอดีไหม....เหมือนสุนัขที่อาศัยบารมีของเจ้านายมาอวดเบ่ง?ฉินซูกระตุกมุมปากชมอย่างนั้นเหรอ? เขาว่าเธอเป็นสุนัขชัด ๆเมื่อรู้ว่าเขาเข้าใจเธอผิด เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองเขาตรง ๆ "คุณชายฉู่ ฉันไม่เคยชิดจะใช้ประโยชน์จากตำแหน่งภรรยาตระกูลฉู่ หรือเอารัดเอาเปรียบแม้แต่นิดเดียว”เมื่อเห็นท่าทางที่ดูสงบของเธอ ฉู่หลินเฉินเลิ่กคิ้วขึ้นพลางถาม "อ
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 16
ฉู่หลินเฉินออกไปได้ไม่นาน ฉินซูก็เดินออกมาจากห้องรู้สึกหิวแล้วสิไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวัน เมื่อเห็นว่าเป็นเวลาอาหารเย็นเธอก็เตรียมลงไปทำอะไรกินที่ห้องครัวเมื่อเปิดตู้เต็นเครื่องใหญ่ออกมาแล้ว ก็พบว่านอกจากน้ำดื่มแล้วก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นในตู้เย็นเลย ปกติผู้ชายคนนั้นอยู่บ้านไม่ทำกับข้าวเหรอ?เธอมองไปที่เตาและเครื่องครัวที่แทบจะใหม่เอี่ยม เป็นการยืนยันว่าสิ่งที่เธอเดาของเธอนั้นถูกแล้ว ฉินซูวุ่นวายอยู่พักหนึ่ง เธอทนไม่ได้จึงกดโทรเบอร์ของผู้ชายคนนั้น"คุณชายฉู่ ไม่ทราบว่าคุณจะกลับมาเมื่อไร?"ฉู่หลินเฉินพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "มีเรื่องอะไร?""เปล่า ฉันแค่อยากถามว่าข้าวเย็นต้องทำยังไง?"ฉินซูเหลือบมองไปที่ห้องครัวไรควันนั่นอีกครั้ง พลางพูดขึ้นว่า "ถ้าจะให้ออกไปกินข้างนอก ฉันดูมาแล้วว่าข้างนอกไม่มีร้านอาหาร ถ้าไปไกลกว่านั้นก็จะเจอกับนักข่าว....." เธอไม่อยากถูกรายล้อมไปด้วยนักข่าวเหมือนคราวก่อนฉู่หลินเฉินตกอยู่ในความเงียบครู่หนึ่งผ่านไปครู่หนึ่ง เขาถามขึ้นเบา ๆ ว่า "ขับรถเป็นไหม?""เป็น ฉันสอบใบขับขี่เมื่อปีที่แล้ว และก็เคยช่วยคุณครูขับรถอยู่หลายครั้ง""กุญแจอยู่ในลิ้นชักชั้นแ
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 17
ฉินซูหันกลับไปมองอย่างไม่พอใจ หลินเมิ่งฟานนี่ ทำไมถึงได้หน้าด้านหน้าทนขนาดนี้นะ? ฉู่หลินเฉินพูดดำน้ำเสียงที่เข้มงวด "ขึ้นรถ!" เธอจำต้องยอมขึ้นไปนั่งบนรถหลังจากนั้น ฉู่หลินเฉินก็เหลือบมองหลินเมิ่งฟานอีกครั้ง แค่มองครั้งเดียว ก็ทำให้อีกฝ่ายหยุดฝีเท้าและถอยกลับอย่างเกรงใจ ไม่กล้าบุ่มบ่ามอีกดวงตาของฉู่หลินเฉินแสดงออกถึงความเหยียมหยาม เขาออกคำสั่ง "ออกรถ!"เมื่อรถแล่นออกไปไกล ฉู่หยุนซีและหวังอี้หลินที่เฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ในมุมมืดด้วยความตื่นเต้น จึงเดินออกมา"มีละครสนุก ๆ ดู ฉันต้องไปดูสักหน่อยแล้ว พี่ชายฉันจะจัดการกับยายของปลอมนั่นยังไงนะ!"ฉู่หยุนซีพูดอย่างมีความสุข"หยุนซี ถ้าอย่างนั้นฉันไม่ต้องไปแล้วไหม พี่ชายของเธอเคยบอกว่า ช่วงนี้อย่าเพิ่งออกมาเจอหน้าเขา"หวังอี้หลินพูดขึ้น สายตามองไปยังหลินเมิ่งฟานที่ยังไม่ได้ออกจากภัตตาคาร"ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนนะ เธอรอที่นี่ไปก่อน ฉันจะให้ผู้ช่วยมารับเธอ"ฉู่หยุนซีไม่รอให้เธอตอบ เธอรีบขับรถตามออกไป เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้ หวังอี้หลินยกยิ้มที่มุมปากของเธอเบา ๆ เธอเดินตรงไปยังหลินเมิ่งฟานเธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "นี่คงไม่ใช่คุ
วุ่นรักวิวาห์ลวง บทที่ 18
แล้วอีกอย่าง ที่อยู่ของภัตตาคารนี้คุณก็เป็นคนให้ฉันมา ถ้าฉันอยากจะนัดเจอใครจริง ๆ ฉันจะทำให้ตระกูลฉู่เสียหน้าทำไม และก็คงจะไม่เลือกช่วงเวลานี้ ในสถาที่นี่หรอกนะ?"ฉู่หลินเฉินยังคงนิ่งเฉย เขาเพียงแค่หัวเราะเย้ย "นั่นมันคือเรื่องที่เธอฉลาดและกล้าทำไม่ใช่หรือไง?"ฉินซูเงียบ ใบหน้าหม่นลง "มันคืออคติที่คุณมีต่อฉัน"เขาไม่ฟังคำพูดนั้น เหลือบมองไปที่เธอ "เรื่องคืนเงิน ก็เป็นเรื่องที่เธอเพิ่งแต่งขึ้นมาสินะ""ไม่ใช่! หลินเมิ่งฟานเอาเงินคืนฉันแล้ว เงินก้อนนี้ฉันตั้งใจเอามาคืนคุณ""ไหนเงินล่ะ""เขาเอาใส่ไว้ในบัตรธนาคารและได้ให้บัตรฉันมาแล้ว"พูดเสร็จ ฉินซูก็เอามือจับที่กระเป๋า"บัตรล่ะ?"สีหน้าของฉินซูเปลี่ยนไปทันที นัยตาเย็นชาของฉู่หลินเฉินหรี่ลงเล็กน้อย ราวกับเขาเดาอะไรบางอย่างได้จากการกระทำของเธอเขาตะโกนเสียงเย็น "หยุดรถ!"คนขับรถเหยียบเบรกกระทันหันร่างของฉินซูกระแทกเข้ากับเบาะที่นั่ง เธอพยายามจับเอาไว้ ได้ยินเขาพูดขึ้นอย่างเดือดดาล "ไสหัวไป!"เธอถูกไล่ลงจากรถอย่างไร้ความปราณี เธอมองดูความไร้น้ำใจพลางเดินไปที่หลังรถ ฉินซูแสยะยิ้มอย่างอดไม่ได้ผู้ชายคนนั้นอารมณ์แบบไหนกัน
Latest chapter
