LOGINShare
บทที่ 1625
Latest chapter
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1625
นี่คือบททดสอบแรกในชีวิตแต่งงานของพวกเขาชีวิตที่หวานชื่น กลับถูกย้อมด้วยรสขมของยาเรื่องเช่นนี้ ย่อมต้องให้เขากลับมาเป็นผู้ตัดสินใจเขาได้รับข่าวรีบร้อนกลับมา ไม่แม้แต่ไปคารวะแม่ก่อน ก็ตรงดิ่งกลับเข้าห้องทันทีเขานำไอหนาวกลับมาทั้งตัว หิมะเกาะไหล่ยังไม่ละลาย ยืนสั่นอยู่นอกห้องสักครู่ แล้วจึงให้คนเอากะละมังไฟมาผิงอุ่นมือ ก่อนจะกล้าก้าวเข้าไปกอดนางเขากล่าวเสียงสั่นเครือ “ป่วยแล้วเหตุใดจึงไม่บอกข้า ต่อไปห้ามทำเช่นนี้อีก หากไม่สบาย ต้องรีบบอกข้าโดยพลัน”เมื่อเขากลับมา นางก็รู้สึกเหมือนมีหลักยึด จิตใจก็สงบนิ่งขึ้นมากเพียงเห็นนางซูบผอมเช่นนี้ เขาก็เสียใจจนหลั่งน้ำตา “ทำให้เจ้าทรมาน เป็นความผิดของข้าเอง ที่ไม่ดูแลเจ้าให้ดี”นางซบหน้าลงบนอกเขา ฟังเสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะมั่นคง ความไม่สบายใจตลอดหลายวันที่ผ่านมาก็จางหายไปมาก นางกล่าวว่า “เป็นข้าที่ทำให้เจ้าลำบาก เจ้าก็ยุ่งอยู่ แล้วยังต้องกลับมาอีก”“ในกองทัพ แม้ข้ายุ่ง ก็ยังมีผู้แทนแทนข้าได้ แต่ข้างกายเจ้า ไม่มีผู้ใดแทนข้าได้” เขาลูบแผ่นหลังนางเบาๆ “ข้าเข้าใจเรื่องราวแล้ว เดี๋ยวข้าจะไปปรึกษาหมอมหัศจรรย์ดันอีกครั้ง แล้วเราค่อยตัดสิน
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1624
เขามิได้ให้คำสัญญาใดว่าจะปฏิบัติต่อนางเช่นไร เพียงกล่าวว่าเมื่อแต่งแล้วเป็นสามีภรรยา ย่อมต้องร่วมใจกันใช้ชีวิตให้ดีคืนส่งตัวเข้าหอ นางรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ครั้นผ้าม่านห้องหอถูกปล่อยลง นางก็พลันตัวสั่นขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุก่อนออกเรือน แม่นมเคยสั่งสอนนางถึงวิธีปรนนิบัติสามีในคืนแรก แม้นางจะรู้สึกเขินอาย ทว่าก็ฟังจนจบทุกถ้อยคำ นับว่าพอเข้าใจถ่องแท้ทว่าเมื่อถึงคราแห่งความจริง นางกลับไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นเช่นไร ทั้งร่างจึงสั่นเทิ้มด้วยความประหม่าโชคดีที่เขาอ่อนโยนยิ่งแม่นมเคยบอกไว้ว่า คืนส่งตัวเข้าหอสำหรับสตรีนั้น ไม่ใช่ประสบการณ์ที่น่าพิสมัย ทว่าหากอดทนผ่านพ้นไปได้สองสามวัน ทุกสิ่งย่อมดีขึ้นแต่นางกลับรู้สึกว่า คำของแม่นมก็ใช่จะถูกไปเสียทั้งหมด ความแนบชิดของร่างกาย การหลอมรวมของจิตวิญญาณ ทำให้นางรู้สึกว่าสิ่งนี้ช่างงดงามนักแน่นอนว่า เรื่องพวกนี้นางเก็บไว้ในใจ ไม่ได้กล่าวแก่เซี่ยเจิงชีวิตหลังแต่งงาน หวานชื่นเกินความคาดหมายของนางเดิมนึกว่าเขาเป็นบุรุษเคร่งขรึม เจ้าระเบียบ น่าจะจืดชืดสักหน่อย ทว่าเขากลับเอาใจใส่ละเมียดละไม ย่อมสังเกตอารมณ์ของนาง รับรู้ความรู้สึกของนาง วันหยุด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1623
แรกเริ่มนางรู้เรื่องเหล่านี้โดยบังเอิญ ประกอบกับความประทับใจแรกพบในครั้งนั้น ยิ่งทำให้นางรู้สึกว่าเจ้าสิบเอ็ดฝางเป็นผู้มีจริยธรรมสูงส่งนางถึงวัยปักปิ่นแล้ว ใจย่อมมีความฝันว่าอนาคตจะได้แต่งกับบุรุษเช่นไรเพียงแต่ว่า บุรุษที่ฝันถึงนั้นเลือนรางคล้ายภาพในความคิด ทว่าเมื่อมีคนผู้หนึ่งปรากฏขึ้นในฝันของนางอย่างมีชีวิตชีวา นางก็รู้ในทันทีว่า เป็นเขาผู้นี้ นางอยากแต่งกับเขาในตอนแรก ปู่ของนางคัดค้าน นอกจากเพราะอายุที่ห่างกันมากแล้ว ยังเพราะเจ้าสิบเอ็ดฝางเคยมีภรรยา นางถึงจะเป็นภรรยาเอก แต่ก็ไม่ใช่ภรรยาเดิมนางเป็นหลานสาวแท้ๆ ของไทฟู่ ชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่ว แห่งเมืองหลวงมีตระกูลมากมายที่อยากสู่ขอ เหตุใดจึงต้องแต่งกับเจ้าสิบเอ็ดฝาง? แม้เขาจะกลับจากศึกพร้อมผลงาน แต่อนาคตก็ยังไม่แน่นอนแต่นางกลับยืนกรานเช่นนั้น ปู่จึงต้องยอมอ่อนข้อให้ นั่นเป็นครั้งเดียวในชีวิตที่นางดื้อรั้นท่านปู่จึงเชิญคนมาสู่ขอ แต่คาดไม่ถึงว่าเจ้าสิบเอ็ดฝางกลับปฏิเสธคนในตระกูลต่างตกตะลึง บ้างก็ว่าเขาไม่รู้ดีชั่ว บ้างก็ว่า นางเป็นฝ่ายเสนอตัวกลับถูกปฏิเสธ ช่างน่าอับอายแม่นมของนางโกรธยิ่งนัก พูดกับนางว่า “คุณหนูอย่างท่า
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1622
แม้จะเป็นการกินขนมกันสามคน แต่เซี่ยเจิงกลับรู้สึกราวกับว่ามีเพียงสองสามีภรรยากำลังรับประทานกันอยู่เท่านั้นในซาลาเปาหมูแดงลูกหนึ่ง ไส้กลับเป็นมันหมูเสียมาก หยานหรูอวี้ไม่ชอบกินมันหมู เจ้าสิบเอ็ดฝางจึงค่อยๆ คีบมันหมูออกทีละชิ้น แล้วค่อยส่งให้นางเพียงแต่นางทานได้น้อย หากกินซาลาเปาทั้งลูกก็จะกินอย่างอื่นไม่ไหว ดังนั้นเมื่อเห็นนางกัดไปหนึ่งคำ เขาก็รีบคีบไปเปลี่ยนให้เป็นขนมจีบกุ้งลูกหนึ่งยังมีไก่นึ่งข้าวเหนียวห่อใบบัวอีก เขาก็แบ่งให้นางเพียงคำเดียว พร้อมกล่าวว่า “เจ้าท้องไม่ดี อย่ากินข้าวเหนียวมากนัก ส่วนขนมเผือกนั่นก็แค่ชิมนิดเดียวก็พอ”เซี่ยเจิงวางตะเกียบลง เท้าคางมองพวกเขาสองคนบิดามารดาของนางก็รักใคร่กลมเกลียวกัน เพียงแต่มารดานางไม่ค่อยเลือกกินอะไรนัก อีกทั้งหากเป็นการกินข้าวกันสามคนพ่อแม่ลูก นางมักกินไวมาก หากเป็นของที่นางชอบ นางก็มักจะแย่งคีบก่อนจนบิดาไม่มีโอกาสคีบให้นางแต่ว่า หากเป็นในงานเลี้ยงในวังหรืองานเลี้ยงอื่น มารดานางก็จะเปลี่ยนเป็นอีกท่าทีหนึ่ง กลายเป็นสง่างามสุขุม กินหนึ่งคำ เคี้ยวเจ็ดแปดครั้งกว่าจะกลืน เรียกได้ว่าเคี้ยวละเอียดอย่างแท้จริงบิดาของนางก็มีโอกาสได้คีบ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1621
เรือบรรทุกสินค้าจอดเทียบท่า เจ้าสิบเอ็ดฝางจึงพาเซี่ยเจิงและซวงเยว่ลงจากเรือระหว่างทาง เซี่ยเจิงเอ่ยถามว่า “ท่านลุงฝาง ท่านมาครานี้เพียงลำพังหรือ? พี่ใหญ่กับพี่รองมิได้มาด้วยหรือ?”เจ้าสิบเอ็ดฝางยิ้มกล่าวว่า “พวกเขาไม่ได้มา แต่อาจารย์หยานของเจ้ามาด้วย พวกเรามาถึงได้ครึ่งเดือนแล้ว พักอยู่ที่โรงเตี๊ยมฝูชิ่ง ครั้งนี้มาเพราะได้รับคำสั่งจากบิดาเจ้าหลายประการ ประการหนึ่งคือตรวจสอบสถานการณ์โจรผู้ร้ายและโจรสลัดในกว่างโจว อีกประการก็คือดูว่าเจ้าเดินทางมาถึงกว่างโจวหรือยัง อีกประการหนึ่งก็อยากพาเจ้าอาจารย์หยานออกมาเที่ยวบ้าง ช่วงปีใหม่นี้สำนักศึกษาได้หยุดพักยาว นางขอลาหยุดอีกสักหนึ่งสองเดือนก็มิใช่ปัญหา”เซี่ยเจิงเอ่ยด้วยความยินดี “อาจารย์หยานก็มาด้วยหรือ? ดีจริงๆ รีบพาข้าไปพบนางเถิด!”อาจารย์เริ่มแรกของเซี่ยเจิงนั้นคือหยานหรูอวี้ นางเคยศึกษาที่สำนักหนังสือ ปัญญาก็เฉียบแหลม ทว่านั่งนิ่งไม่ได้นาน ช่วงที่ศึกษาอยู่ก็เคยถูกส่งไปยังเขาเหมยหลายครั้ง เพียงแต่ถูกส่งกลับมาหลายครา สุดท้ายจึงเรียนอยู่ที่สำนักถึงเจ็ดขวบจึงขึ้นเขาเหมยอีกครั้งไม่ว่าจะเป็นผู้ศึกษาเล่าเรียนหรือผู้ฝึกยุทธ์ ล้วนต้องเคารพอาจ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1620
หลังปีใหม่ สินค้าจะถูกส่งออกจากแม่น้ำจูเจียง ท่าเรือจึงเริ่มคึกคักขึ้นเรื่อยๆอำเภอหนานไห่มีผ้าไหมเป็นสินค้าขึ้นชื่อ ล้วนเป็นผ้าราคาแพง ในอดีตเมื่อจะขนสินค้าลงเรือ มักต้องแจ้งทางการล่วงหน้า ทางการจึงจะส่งคนมาคอยสอดส่อง ป้องกันการถูกปล้นเพียงแต่ช่วงปีสองปีมานี้โจรผู้ร้ายไม่ค่อยปรากฏตัว บางพ่อค้าจึงอยากประหยัดเวลา เพราะหากต้องรอให้ทางการจัดคนมา ต้องใช้เวลาตระเตรียมอย่างน้อยหนึ่งถึงสองวัน ทำให้ต้องเลื่อนเวลาขนสินค้าลงเรือพวกเขาคิดว่าไม่น่าจะมีอันตราย จึงสั่งให้ขนของลงเรือโดยไม่รอทางการผลคือ เรือเพิ่งออกจากอ่าวได้ไม่นาน ก็พบเรือเก่าๆ ผุพังห้าหรือหกลำ แล่นเข้ามาบนเรือมีคนกลุ่มหนึ่งกระโจนออกมา ขว้างเชือกที่มีตะขอขึ้นไปยังเรือพ่อค้า แล้วปีนขึ้นเรืออย่างรวดเร็วในขณะเดียวกัน เรือประมงลำหนึ่งก็แล่นเข้ามาใกล้เรือพ่อค้าอย่างรวดเร็ว บนเรือมีเพียงหัวหน้าเรือกับคนอีกสองคน คือเซี่ยเจิงกับซวงเยว่นางทั้งสองสวมเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง แต่งตัวเป็นเด็กรับใช้ลำบากๆ อยู่ที่ท่าเรือมาสามสี่วันแล้วหลังจากที่พวกนางได้ยินจากใต้เท้าเหยียนว่ามีโจรร้ายออกอาละวาด นางจึงปลอมตัวปะปนอยู่ที่ท่าเรือเพื่อตรวจสอบข้อ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1619
ใต้เท้าเหยียนเดิมคิดว่า ท่านหญิงกว่างหนานยังเยาว์วัย อีกทั้งข้างกายมีเพียงสาวน้อยอีกคนหนึ่ง มิได้นำที่ปรึกษาติดตามมาด้วย น่าจะเป็นเป้าหมายที่จัดการได้ง่ายดาย ไม่คาดเลยว่าจะต้องพบกับความล้มเหลวอย่างไม่ทันตั้งตัวฎีกาขออนุญาตการสร้างเรือรบส่งขึ้นไปนานแล้ว แต่จนบัดนี้ก็ยังไม่มีการตอบกลับ พวกเขาร้อนใจยิ่งนักราชสำนักในช่วงปีหลังๆ นี้ทุ่มเงินให้กับกองทัพมาก ตอนแรกก็นึกว่าสิ่งนี้จะไม่ยากเลย ใครจะคิดว่ากลับติดขัดอยู่นานเพียงนี้จวนองค์หญิงนั้น นึกจะสร้างก็สร้างเลย แล้วไยเพียงเรือรบไม่กี่ลำกลับลังเลชักช้า?ในใจของใต้เท้าเหยียนย่อมมีความขุ่นเคือง เพียงแต่เขาเป็นคนที่ยึดหลักความจริง ไม่ฝืนทำสิ่งที่เปลี่ยนไม่ได้ การไปขัดใจผู้อื่นก็ไม่มีประโยชน์อันใดสู้ลองเริ่มจากตรงนี้ดู บางทีอาจจะมีผลดีต่อพวกเขาบ้างถึงจะถูกปฏิเสธอย่างสุภาพ เขาก็หาได้หมดกำลังใจ เขารู้ดีว่าไม่ควรล่วงเกินท่านหญิงกว่างหนาน นางอาจไม่ช่วยก็ได้ แต่หากนางโกรธและกราบทูลว่าร้ายต่อเนี่ยเจิ้งอ๋อง เช่นนั้นเรือรบก็คงหมดหวังโดยสิ้นเชิงหลังจากต้อนรับพวกนางด้วยไมตรีจิตแล้ว ก็ปล่อยให้พวกนางเที่ยวดูด้วยตนเอง เพียงแค่ส่งคนลับติดตามเพื่อกั
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1618
ที่เสาโจว พวกนางได้รู้จักกับเพื่อนท้องถิ่นหลายคน เป็นพวกพ่อค้าเร่ที่เดินขายของตามตรอกซอกซอย ซึ่งเป็นของเล่นพื้นเมืองเฉพาะถิ่นของกว่างหนานตงลู่ล้วนเป็นของเล่นสำหรับเด็ก เซี่ยเจิงปากบอกว่าตนเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่แท้จริงกลับชอบของเล่นพวกนี้ที่สุดนางซื้อหัวสิงโตเล็กๆ สองอัน เป็นแบบย่อส่วนของการเชิดสิงโต ดูน่ารักยิ่งนักแถบกว่างหนานตงลู่ล้วนมีธรรมเนียมเชิดสิงโตกันทั้งสิ้น ไม่ว่าจะในเทศกาลปีใหม่หรือเมื่อมีงานมงคลในบ้านใด ก็สามารถเชิญทีมเชิดสิงโตมาได้ โดยเฉพาะช่วงปีใหม่จะคึกคักเป็นพิเศษช่วงปีใหม่ที่เสาโจวก็มีการเชิดมังกรเชิดสิงโตกันในหมู่บ้านด้วย ครึกครื้นยิ่งนัก พวกนางดูจนเพลินไปหมดหลังจากผ่านปีใหม่แล้ว นางก็เขียนจดหมายกลับไปยังเมืองหลวงและภูเขาเหม่ยชาน แล้วจึงออกเดินทางต่อมาถึงมณฑลกว่างโจวในเดือนสอง อากาศไม่หนาวไม่ร้อน กำลังพอดีนางไปหาใต้เท้าเหยียน ข้าหลวงประจำกว่างหนานตงลู่ นำตราองค์หญิงออกแสดง ใต้เท้าเหยียนก็รีบให้การต้อนรับอย่างแขกผู้มีเกียรติ และพาไปดูความคืบหน้าในการสร้างจวนองค์หญิงจวนองค์หญิงตั้งอยู่บนแนวแกนกลางของมณฑลกว่างโจว อยู่ไม่ไกลจากที่ว่าการ มีพื้นที่กว้างใหญ่ ช่าง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1617
เช้าวันถัดมา เซี่ยเจิงก็พาซวงเยว่ไปเที่ยวเล่นทั่วชายแดนเฉิงหลิงนางหนานเดิมทีจัดคนมาเป็นคนนำทางให้พวกนางแล้ว แต่เซี่ยเจิงไม่ต้องการ บอกว่าเที่ยวตามใจดีกว่าชายแดนเฉิงหลิงทุกวันนี้เป็นเมืองชายแดนที่เชื่อมต่อสองแคว้น วัฒนธรรมทั้งสองผสมกลมกลืน มีของแปลกใหม่มากมาย จนพวกนางมองจนตาลายขนมบางอย่างจากเมืองซีจิง ที่ชายแดนเฉิงหลิงก็ยังหากินได้ที่ชายแดนเฉิงหลิง เซี่ยเจิงยังเห็นโรงงานปักเย็บซู่เจิน ก็รู้สึกแปลกใจยิ่งนักเพราะโรงงานเย็บผ้านั้นมีอยู่ทั่วไป แต่ที่ชื่อว่าโรงงานปักเย็บซู่เจินมีเพียงที่เมืองหลวง แล้วเหตุใดที่นี่ก็มีอีกแห่ง?นางสงสัยจึงกลับไปถามนางหนาน นางหนานบอกว่านี่คือโรงงานปักเย็บซู่เจินที่หวังชิงหรูตั้งขึ้นด้วยเงินบริจาค แตกต่างจากของเมืองหลวง ที่นี่เป็นเพียงโรงปักเย็บธรรมดา ปักเย็บได้ทั้งที่โรงงานหรือที่บ้าน แล้วนำชิ้นงานมาขายให้โรงงานปักเย็บซู่เจินที่ชายแดนเฉิงหลิงก็มีหญิงที่ถูกหย่าร้างอยู่บ้าง แต่โดยมากก็ยังได้รับการยอมรับจากบ้านเดิม ไม่เคร่งครัดเหมือนในเมืองหลวงหากหญิงใดไม่ได้รับการยอมรับจริงๆ จึงจะมาอยู่โรงงาน แต่ความจริงแล้ว ตอนนี้ผู้ที่อาศัยในโรงงานมีอยู่น้อยดังน
You may also like
ชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน16.5K viewsสนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน658.3K viewsข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
เด็กน้อยคว้าฝัน8.3K viewsท่านอ๋องผู้ทรงบุญญากับพระชายาจอมเวท
อันชิงซิน37.5K viewsบุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ
เหยียนซี132.2K viewsมาเฟียสาวทะลุมิติมาเป็นเจ้าของร้านผ้าไหมอันดับหนึ่ง
ต้าซินซิน4.6K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาที่ถูกทิ้ง
น้องเหม่ยเหมย1.8K viewsสามีข้า เป็นหมีแพนด้าผู้คลั่งรัก
ผการุ้ง ช่อชมพู540 views
