ตอนที่ 115 ผลกระทบ

หลังจากกลับเข้ามารับตำแหน่งได้ครบเดือน ปลัดอำเภอซ่งจื่ออวี้แม้ยังคงแสดงออกอย่างสุขุม ยึดมั่นในกฎระเบียบและนโยบายเดิม แต่ในใจลึกๆ เขาเริ่มรู้สึกถึงแรงต่อต้านจากการบริหารพื้นที่ที่ชาวบ้านไม่ยอมให้ความเชื่อมั่นง่ายๆ เช่นเดิม

ตอนเช้าเมื่อเขาเดินตรวจตลาด ชาวบ้านหลายคนเมินหน้าหนี หรือบางคนแสร้งทำเป็นไม่เห็นเสียด้วยซ้ำ

“คนพวกนี้ลืมง่ายก็จริง แต่บางครั้งก็จดจำไม่ลืม” เขาพึมพำกับตัวเองขณะกลับจวน

ด้านโจวจิงหยู นางกลับมาสวมบทบาทภรรยาผู้สงบเสงี่ยมตามคำของสามี แต่ในเบื้องหลังกลับค่อยๆ วางหมากของนางใหม่อีกครั้ง

หลังได้รับจดหมายตอบกลับจากบิดาให้นางรอ นางก็จะรอแต่ก็มิอาจอยู่นิ่งเฉย นางเริ่มส่งของกำนัลเล็กๆ น้อยๆ ให้กับบรรดาภรรยาของขุนนางในเมืองตุนโจว เพื่อสร้างความสัมพันธ์

โจวจิงหยูยืนอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง จ้องมองใบหน้าของตนเองที่แม้ยังงดงาม แต่ก็ไม่อาจปิดรอยแผลจากโรคได้สนิท นางจ้องเงาในกระจก ก่อนจะพึมพำ

“หากร่างกายข้าไม่งามเท่าเดิม เช่นนั้น ข้าจะใช้อำนาจ ใช้เล่ห์กล ใช้ทุกอย่างที่ข้ามี เพื่อแย่งทุกสิ่งกลับคืนมาให้ได้”