LOGINShare
ตอนที่ 29 มุ่งไขว่คว้า
Last Updated:
2025-05-05 10:00:18สายลมอ่อนๆ พัดโชยผ่านศาลาน้อยกลางสวนที่ล้อมด้วยกลิ่นหอมจางๆ ของบุปผา ลู่ซือหนานนั่งอยู่บนม้านั่งไม้ ทอดสายตาไปยังเผิงเหยียนเฉิงที่นั่งอยู่ไม่ไกล เขาก้มหน้าก้มตาอยู่กับกระดาษขาวสะอาด ปลายนิ้วเรียวยังคงจับพู่กันอย่างมั่นคง ขีดเขียนตัวอักษรอย่างสง่างาม
บรรยากาศในยามเย็นสงบนิ่ง มีเพียงเสียงแผ่วเบาของใบไม้ไหวเคลื่อนไหวเป็นจังหวะ
เมื่อเสร็จสิ้นการเขียน เผิงเหยียนเฉิงจึงวางพู่กันลงอย่างแผ่วเบา พลันเงยหน้าขึ้นสบตากับนาง ยิ้มบางเบาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน
“เขียนกลอนหรือเจ้าคะ” ลู่ซือหนานเอียงคอถามด้วยรอยยิ้มบาง นัยน์ตาวาวระยับด้วยความอยากรู้อยากเห็น
เผิงเหยียนเฉิงพยักหน้าช้าๆ ยื่นกระดาษให้โดยไม่พูดจา นางรับมาเบาๆ พลันสายตาก็ไล่อ่านตัวอักษรอันงดงามทีละบรรทัด
ดั่งเดือนกลางฟ้า เพียงได้ชื่นชมแต่ไกล
ใจนี้เงยหน้ามอง มิอาจไขว่คว้า
แม้ห่างไกลเสมอฟ้า แต่รักนี้ไม่เคยเลือน
ตัวอักษรเรียบง่าย แต่แฝงความรู้สึกลึกล้ำ ลู่ซือหนานอ่านจบแล้ว มือข้างหนึ่งกำแน่นบนตักโดยไม่รู้ตัว หัวใจน้อยๆ เต้นแรงไม่เป็นส่ำ นางเม้มริมฝีปา
Latest chapter
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 90 เจ้าสาวในห้องหอ
ขบวนเจ้าสาวเคลื่อนตัวเข้าสู่ประตูเมืองหลวงในยามสาย ขบวนมงคลยาวเหยียดนำโดยขบวนนักดนตรีส่งเสียงเป็นจังหวะรื่นเริง ท่ามกลางสายตาของชาวเมืองที่ออกมายืนแน่นสองฝั่งถนนเพื่อชมขบวนเจ้าสาวอันทรงเกียรติของจวนโหวเผิงเกี้ยวเจ้าสาวสีแดงเข้มตัดขอบทองประดับด้วยพู่ไหมสีแดงสดและกระดิ่งเงินเบาๆ ที่สั่นไหว เคลื่อนไปอย่างช้าๆ ข้างเกี้ยวเผิงเหยียนเฉิงในชุดเจ้าบ่าวเต็มยศควบม้าคู่ใจอย่างมั่นคง ดวงตาแน่วแน่มุ่งหน้าสู่ประตูใหญ่ของจวนโหวซึ่งเพิ่งได้รับพระราชทานอย่างเป็นทางการจากฮ่องเต้เมื่อขบวนมาถึงหน้าเรือนโหว เสียงประทัดยาวชุดใหญ่ก็ดังขึ้นเป็นสัญญาณต้อนรับเกี้ยวเจ้าสาว เสียงประทัดแดงปลิวว่อนเต็มพื้นประหนึ่งโรยด้วยกลีบดอกไม้แดง ตำรับพิธีแต่งงานของขุนนางชั้นสูงถูกปฏิบัติอย่างครบถ้วน เหล่าข้ารับใช้สกุลเผิงออกมายืนเรียงรายสองข้างประตูคารวะเจ้าสาวเมื่อถึงหน้าประตูจวน ขันทีหลวงที่รับมอบหมายจากในวังเดินออกมาเปิดม่านเกี้ยวชั้นนอก เสี่ยวหลานช่วยประคองลู่ซือหนานลงจากเกี้ยวในขณะที่นางยังคงคลุมหน้าเผิงเหยียนเฉิงเดินเข้ามาพร้อมถาดทองเล็กที่มีผลทับทิมสองผล และเชิญลู่ซือหนานเข้าเรือนด้วยตั
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 89 พักเกี้ยว
ขบวนเกี้ยวเคลื่อนออกจากเจียงเฉินท่ามกลางเสียงประโคมกลองมงคลและเสียงโห่ร้องอวยพรของชาวบ้าน ขบวนอันสง่างามเดินทางผ่านเส้นทางเลียบแม่น้ำและป่าเขาเป็นเวลาหนึ่งวัน จนกระทั่งถึงเมืองซินหลิน เมืองเล็กๆ ที่เป็นจุดพักระหว่างทางก่อนเข้าสู่เขตเมืองหลวงเมื่อถึงโรงเตี๊ยมใหญ่ใจกลางเมืองซินหลิน บ่าวไพร่ต่างช่วยกันจัดห้องพักให้คู่บ่าวสาวแยกกันอย่างเคร่งครัดตามธรรมเนียม ลู่ซือหนานถูกพาไปยังห้องฝั่งในที่ตกแต่งด้วยผ้าม่านสีแดงจาง กลิ่นกำยานหอมอ่อนๆ ลอยคลุ้ง เสี่ยวหลานจัดแจงทุกอย่างเสร็จก็ยิ้มแย้ม พลางแซวเบาๆ ด้วยเสียงขบขัน“คุณหนูเจ้าคะ อีกเพียงวันเดียวก็จะได้อยู่กับท่านโหวแล้วอดใจรออีกนิดเถิดเจ้าค่ะ อย่าทำตาเศร้าเช่นนั้นเลย”ลู่ซือหนานหัวเราะน้อยๆ แก้มแดงซ่านแต่ก็พยักหน้าเบาๆในอีกมุมหนึ่งของโรงเตี๊ยม ฝั่งห้องพักของเผิงเหยียนเฉิง อาหมิงยืนกอดอกมองนายตนเดินไปเดินมาอย่างกระสับกระส่าย ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความหงุดหงิด ปลายนิ้วเคาะโต๊ะเบาๆ อย่างคนที่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว“นายท่าน อย่าคิดอะไรแผลงๆ นะขอรับ”“เจ้าบอกว่าอะไร”
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 88 ขบวนรับเจ้าสาว
ภายในเรือนใหญ่ของสกุลลู่ อากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นดอกไม้แห้งและกลิ่นไหมหอมอ่อนๆ จากผ้าชุดมงคลช่างฝีมือหลายคนกำลังเร่งมือตกแต่งเรือนให้สมเกียรติขบวนเกี้ยวเจ้าสาวที่กำลังจะมาถึง ทุกห้องทุกซุ้มถูกประดับด้วยผ้าสีแดงสด ปักลายเมฆมงคลด้วยด้ายทองลู่ซือหนานยืนอยู่หน้าชุดเจ้าสาวสีแดงเพลิงที่ถูกส่งมาพร้อมจดหมาย ลายปักบนไหมทำจากดิ้นทองและประดับอัญมณีเล็กละเอียดลออ เมื่อมือลูบผ่านผืนผ้า เนื้อสัมผัสนุ่มราวกับขนนกเสี่ยวหลานผู้ติดตามคนสนิทกำลังจัดเตรียมสินเดิมที่จะขนไปเมืองหลวงอย่างขะมักเขม้น พอเงยหน้าขึ้นเห็นลู่ซือหนานยืนนิ่งมองชุด ก็หัวเราะคิกพลางว่า“คุณหนูเจ้าขา ชุดนี้พอดีตัวท่านยิ่งกว่าช่างวัดเสียอีกเจ้าค่ะ มิทราบว่าท่านโหวเผิงสายตาดีถึงเพียงไหน ถึงรู้ว่าสะโพกท่านงามเท่าใด เอวคอดเท่าไร หรือว่าคืนที่ท่านอยู่เรือนจวนโหวนั้น...”ลู่ซือหนานหันขวับมาในทันที แก้มแดงปลั่งขึ้นมาทันตา“เสี่ยวหลาน เจ้าอย่าพูดจาเหลวไหล”“เหลวไหลหรือเจ้าคะ บ่าวยังไม่ได้พูดเลยว่าอะไร แต่ใบหน้าท่านแดงขนาดนี้ บ่าวก็พอดูออกแล้วเจ้าค่ะ&rd
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 87 เกียรติยศสกุลลู่
หลายวันต่อมา รุ่งเช้าในเมืองเจียงเฉิน ขบวนราชโองการจากเมืองหลวงก็มาถึงหน้าประตูเรือนสกุลลู่ ขุนนางผู้นำราชโองการแต่งกายเต็มยศ ควบม้าขาวมาพร้อมขันทีหลวงและเหล่าทหารองครักษ์ ขบวนธงหลวงโบกสะบัดกลางลมเช้า เป็นที่จับตามองของชาวเมืองซึ่งต่างพากันออกมาดูด้วยความตื่นตระหนกเสียงฆ้องดังสามครั้ง ขันทีผู้ถือราชโองการลงจากรถม้า แล้วประกาศเสียงดังกังวาน“ราชโองการจากใต้หล้าผู้ยิ่งใหญ่ ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท สมเด็จพระจักรพรรดิแห่งแคว้นสือทรงมีพระราชประสงค์ให้ประกาศแด่ สกุลลู่ เมืองเจียงเฉิน”คหบดีลู่หยวนฉีและภรรยาต่างรีบพาบุตรีออกมาต้อนรับ พอลู่ซือหนานคุกเข่าลงรับราชโองการ เสียงขันทีหลวงก็อ่านต่อด้วยเสียงมั่นคง“ด้วยลู่ซือหนาน บุตรีแห่งลู่หยวนฉี แม้เป็นสตรีแต่มีน้ำใจกล้าหาญ มุ่งมั่นเสียสละเพื่อบ้านเมือง ยอมลำบากไปยังเมืองเห่ยโจว ดูแลผู้ตรวจราชการเผิงเหยียนเฉิงยามเจ็บป่วยขณะสร้างเขื่อน และอุทิศกายใจดูแลผู้คน อีกทั้งมีปัญญา จัดตั้งสำนักศึกษาสำหรับเยาวชนในถิ่นกันดาร มีผลงานเป็นที่ประจักษ์ต่อราชสำนัก” เสียงประกาศเกียรติคุณดังก้องไปทั่วถนนหน้าเรือน ก่
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 86 ชื่อเสียง
บ่ายวันหนึ่งในเมืองเจียงเฉิน ลู่ซือหนานเดินทอดน่องอย่างสงบอยู่ในตลาดกับเสี่ยวหลาน ผู้คนเริ่มหันมามองและกระซิบกันเบาๆ เมื่อนางผ่านไป ในน้ำเสียงนั้นมีทั้งชื่นชมและเหยียดหยามปะปนกันขณะนางยืนเลือกซื้อผ้าลายสวย เสียงใสของหญิงสาวผู้หนึ่งก็ดังขึ้นอย่างนอบน้อม“คุณหนูลู่”ลู่ซือหนานหันกลับไป ก็พบกับคุณหนูซุนบุตรีนายอำเภอเจียงเฉินในชุดผ้าสีเขียวอ่อน กิริยาเรียบร้อยและท่าทางนอบน้อมกว่าแต่ก่อนมาก“ข้าดีใจที่ได้พบท่านอีกครั้ง” คุณหนูซุนกล่าวพร้อมโค้งศีรษะเบาๆ“ข้าอยากกล่าวคำขอโทษอย่างจริงใจต่อสิ่งที่เคยเกิดขึ้น... ข้าเคยหลงกลและเป็นเครื่องมือของคุณหนูโจวโดยไม่รู้ตัว” นางกล่าวถึงเรื่องราวที่ผ่านมานานตั้งแต่ปีก่อน เพราะเพิ่งมีโอกาสได้เจอหน้ากันลู่ซือหนานพยักหน้าช้าๆ ก่อนคลี่ยิ้มบาง“เรื่องผ่านไปแล้ว หากท่านรู้ผิดและตั้งใจจะไม่ให้ซ้ำอีก ข้าก็ไม่ถือโทษ”ขณะทั้งสองยืนคุยกันอย่างสงบ เสียงกระซิบที่เคยแว่วมาก่อนหน้านี้ก็ดังชัดขึ้นจนเกินพอดี“นี่ใช่ไหมล่ะ นางที่ตามบุรุษไปอยู่เมืองอื
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 85 คำครหา
เช้าวันรุ่งขึ้น ม่านหมอกบางที่ปกคลุมจวนโหว ลู่ซือหนานสวมเสื้อคลุมผ้าต่วนสีอ่อนเรียบง่าย ท่ามกลางขบวนรถม้าที่เตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางกลับเจียงเฉินเผิงเหยียนเฉิงยืนส่งนางอยู่ตรงหน้าประตูใหญ่ของจวน ท่ามกลางสายลมเย็นที่พัดปลายผ้าแพรปลิวไสว ดวงตาเขามองนางไม่กะพริบ ราวกับจะจดจำทุกเสี้ยวภาพของนางไว้ให้ลึกสุดหัวใจ“ท่านต้องดูแลตัวเองให้ดี อย่าฝืนงานหนักจนล้มป่วยอีก ข้าจะรอจดหมายจากท่าน” ลู่ซือหนานยิ้มอ่อน สายตานางหม่นเศร้าเล็กน้อยแต่เปี่ยมไปด้วยความอุ่นใจ“ข้ารู้” เขากล่าวเสียงเบา“รักษาตัวด้วย” พูดจบนางก็ขึ้นรถม้า เสี่ยวหลานยกม่านลงอย่างเงียบงัน ขบวนเดินทางค่อยๆ เคลื่อนออกจากจวนท่ามกลางเสียงกีบม้ากระทบพื้นและฝุ่นดินเบาๆเผิงเหยียนเฉิงยังคงยืนมองจนกระทั่งปลายขบวนลับสายตาไปนานแล้ว เขาถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าจวนขณะเดินเข้าไปในลานกลาง อาหมิงที่ยืนรออยู่ด้านข้าง ก็เดินเข้ามาถามเสียงเบา“นายท่าน ในเมื่อท่านตั้งใจจะแต่งงานกับคุณหนูลู่หลังจากภารกิจสร้างเขื่อนเสร็จสิ้นอยู่แล้ว เหตุใดจึงกราบทูลข
You may also like
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว158.9K viewsชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน17.1K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน28.4K viewsอ๋องใจร้ายกับพระชายาที่(ไม่)รัก
อิ่น เยว่20.4K viewsองครักษ์ลับกับบุปผาซ่อนพิษ
ชาไทยเย็น1.2K viewsหลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว
หิมะที่ปลิดปลิว9.9K viewsชายาของท่านอ๋องจวนร้าง
Lovedee1.6K viewsข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า
ป่าดอกท้อ1.3K views
