คบกันไหม

- วันต่อมา -

เวลา 10.30 น.

"ชุดไหนดีนะ" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบชุดเดรส 2 ชุด มายื่นทาบตัวหน้ากระจกอย่างลังเลใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปแล้วส่งไปถามเพื่อนรักของเธอ

แชะ

Line

Rin : [ส่งรูป]

Namwan : อะไรมึง

Rin : มึงว่าชุดไหนสวยกว่า

Namwan : แค่ไปกินข้าวต้องแต่ตัวสวยขนาดนี้เลยรึไง

Rin : เลือกมาเถอะน่า

Namwam : สีดำ ดูถอดง่ายดี

Rin : ทุเรศอีนี่ เอาดีๆ

Namwan : สีชมพูสีดำไว้ใส่กับกูคืนนี้ค่ากลับมาไวๆ นะมึง

Rin : รู้แล้วจ้า

รินลดาพิมพ์ตอบเพื่อนรักเธอเสร็จก็จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและนั่งแต่งหน้ารอเพราะว่าใกล้เวลาที่รันเวย์จะมารับเธอแล้ว

Line

Runway : อยู่ล่างหอเธอแล้ว

Rin : กำลังลงไป

ร่างบางที่พึ่งแต่งหน้าเสร็จพิมพ์ตอบชายหนุ่มก่อนจะหมุนตัวดูความเรียบร้อยของเธอก่อนจะยิ้มออกมาและเดินออกจากห้องไป

"รอนานไหม" รินลดาเอ่ยถามทันทีที่เดินลงมาถึงรถสปอร์ตคันหรูขอรันเวย์ก่อนจะเปิดประตูรถเข้าไปอย่างเร่งรีบเพราะคิดว่าคนตรงหน้าคงจะรอมาพักนึงแล้ว

"ไม่เลย ฉันก็พึ่งมาถึงตอนที่ทักเธอไปวันนี้ดูสวยเป็นพิเศษเลยนะ" รันเวย์เอ่ยพร้อมกับมองร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้า

ไม่ใช่เเค่เขาอยากพูดเอาใจเธอเท่านั้นแต่เขาคิดว่าวันนี้เธอสวยจริงๆ

"หรอ ฉันก็ว่าเหมือนทุกวันนะแค่เเต่งหน้าเยอะเพราะมีนัดต่อตอนเย็น"

"นัดกับใคร" รันเวย์เอ่ยถามทันทีเสียงเข้มอย่างไม่ชอบใจเมื่อได้ยินว่าร่างบางมีนัดต่อเย็นนี้

"ถามทำไม" รินลดาหันไปเอ่ยถาม

"ก็ฉันหึงนิ เผื่อเธอนัดกับผู้ชาย"

"ประสาท" รินลดาเอ่ยว่ารันเวย์ออกไปอย่างพยายามเก็บอาการใจสั่นกับคำว่าหึงที่รันเวย์เอ่ยออกมาและแสร้งทำเป็นมองออกไปนอกหน้าต่างรถแทน

ณ ร้านอาหารญี่ปุ่นสุดหรู

"ได้จองไว้รึป่าวคะ"

"ครับชื่อรันเวย์"

"ห้องส่วนตัวใช่ไหมคะ"

"ครับ"

"เชิญค่ะ"

หลังจากมาถึงร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งนึงที่รันเวย์จองไว้ก็มีพนักงานเดินมาบริการและเอ่ยถามขึ้นทันทีก่อนจะเดินนำทั้งคู่ไปยังห้องอาหารที่จองไว้

ระหว่างทางเดินไปยังห้องอาหารร่างบางก็ได้แต่มองไปรอบๆ ร้านอาหารที่หรูหราแห่งนี้อย่างชื่นชมความสวยงามในการตกแต่งร้านที่ดูจะแพงไปสะทุกอย่างและเธอก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้มีโอกาสมากินร้านหรูๆ แบบนี้

"เมนูค่ะ" ทันทีที่เข้ามานั่งในห้องไพรเวทที่จองไว้พนักงานก็เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งนำเมนูอาหารส่งให้กับทั้งเขาและเธอ

"เธออยากกินอะไรสั่งเลยนะ" รันเวย์เอ่ย

"แพงจัง นายสั่งเถอะฉันไม่กล้าสั่งหรอก" รินลดาเอ่ยขึ้นเมื่อเปิดดูเมนูอาหารข้างในก็ต้องตกใจกับราคาที่มันแพงเกินไปมากสำหรับเธอ

"เธอชอบกินอะไร" รันเวย์เอ่ย

"ชอบทุกอย่าง"

"ชอบฉันด้วยไหม" รันเวย์เอ่ยถามอย่างเล่นมุขพลางจ้องหน้าร่างบางอย่างหยอกล้อ

"ประสาท" รินลดาเอ่ยอย่างไม่สบสายตาและแสร้งเปิดเมนูกลบเกลื่อนความเขินอายของตน

"เอาชุดปลาดิบรวมครับ อูนิ เทมปุระรวม ไข่หวาน กุ้งอบเกลือ และก็เนื่อย่างมิโซะใบโอบะ ส่วนของหวานของเป็นไอติมโมจิรสชาเขียว" รันเวย์เอ่ยพร้อมกับยื่นเมนูคืนให้พนักงาน

"กรุณารอสักครู่นะคะ" พนักงานที่รับออเดอร์เอ่ยขึ้นก่อนจะเดินออกไป

"สั่งขนาดนั้นนายกินหมดรึไง" รินลดาเอ่ยถามทันทีเมื่อพนักงานเดินออกไป

"ก็ฉันอยากให้เธอกินเยอะๆ นี่"

หลังจากนั้นไม่นานพนักงานก็นำอาหารที่เขาสั่งเข้ามาเสิร์ฟ

"ว้าว น่ากินจัง" รินลดาเอ่ยออกมาด้วยสายตาที่เป็นประกายเมื่อเห็นอาหารหน้าตาหน้ากินที่พนักงานกำลังทยอยนำมาวางเรียงบนโต๊ะ

"ชอบก็กินเยอะๆ " รันเวย์เอ่ยพร้อมกับคีบอาหารใส่จานให้ลินลดา

"งั้นฉันกินแล้วนะ" รินลดาเอ่ยด้วยรอยยิ้มกว้างพร้อมกับคีบอาหารเข้าปากอย่างมีความสุขโดยที่ไม่ได้คีพลุคใดๆ

รันเวย์นั่งมองร่างบางกินอาหารด้วยสีหน้ามีความสุขและไม่ห่วงสวยเหมือนกับคนอื่นที่เขาเคยเจอก็เผลอยิ้มออกมาก่อนจะตักอาหารเข้าปากตัวเอง

ทั้งคู่ทานอาหารกันไปอย่างเเลื่อยๆ โดยมีรันเวย์เอ่ยชวนคุยด้วยๆ คอยหยอดคำหวานให้ร่างบางเป็นระยะๆ จนทานเสร็จ

"คิดเงินด้วยครับ" รันเวย์เอ่ยบอกกับพนักงานที่เขาพึ่งกดปุ่มเรียกมาเก็บเงินพร้อมกับหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดริมฝีปาก

"อิ่มจัง ขอบคุณนะ" รินลดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับตบพุงตัวเองเบาๆ

"แค่เห็นเธอชอบฉันก็ดีใจแล้ว"

ก๊อกๆ

"ของที่สั่งได้แล้วครับ" พนักงารชายเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้ามาพร้อมกับช่อดอกกุหลาบสีแดงยื่นให้กับรันเวย์ก่อนจะออกจากห้องไปโดยมีสายตาของรินลดามองตรงมาที่ช่อดอกไม้นั้น

"ฉันให้เธอ" รันเวย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นช่อดอกกุหลาบสีแดงสดให้กับรินลดาที่นั่งแก้มเเดงระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด

"ขอบคุณนะ" รินลดาเอื้อมมือไปรับช่อดอกไม้มาจากชายหนุ่มแต่ยังไม่ทันที่จะได้ชักมือกลับมือหนาของรันเวย์ก็กุมมือเธอไว้พร้อมกับเอ่ยขึ้น

"ฉันชอบเธอจริงๆ นะรินเธอจะคบกับฉันได้ไหม"

"เออ..คือ" รินลดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงตระกุกตระกักอย่างไม่มั่นใจที่จะให้คำตอบชายหนุ่มในเวลานี้ทั้งที่ใจของเธอเต้นแรงจนกลัวว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะได้ยิน

"เธอยังไม่ต้องให้คำตอบฉันตอนนี้ก็ได้ฉันจะรอจนกว่าเธอจะพร้อม" รันเวย์เอ่ยขึ้นพร้อมจ้องเขาไปยังดวงตาของร่างบางที่นั่งเงียบอยู่ก่อนจะปล่อยมือจากเธอและให้พนักงานเข้ามาเก็บเงิน

หลังจากที่รันเวย์จ่ายเงินเสร็จเขาก็ขับรถมาส่งรินลดาที่หอพักโดยที่เธอนั่งเงียบมาตลอดทาง

"ขอบคุณนะที่มาส่งแล้วก็เลี้ยงข้าวอีก" รินลดาเอ่ยขึ้นเมื่อรถคันหรูของรันเวย์มาจอดอยู่หน้าหอพักของเธอ

"ไม่เป็นไรแค่นี้เอง ให้เลี้ยงเธอมากกว่านี้ฉันก็เลี้ยงไหว" รันเวย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับโน้มตัวมาปลดเข็มขัดนิรภัยให้กับเธอ

"ประสาท กลับไปได้แล้ว" ร่างบางเอ่ยก่อนจะรีบเปิดประตูลงจากรถไปอย่างเขินอายและวิ่งเข้าไปภายในหอพักพร้อมกับยกมือเรียวขึ้นมาทาบอกของตัวเอง

เธอรู้สึกได้ถึงเสียงของหัวใจที่เต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมาจากการกระทำของร่างสูง

"หึ" หลังจากที่ร่างบางเดินเข้าไปในหอจนลับสายตาแล้วรันเวย์ก็เค้นหัวเราะออกมาจากลำคอก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อนจะโทรหาซีนอล

(ว่าไงไอเสือ)

"พวกมึงเตรียมเงินไว้ได้เลย" รันเวย์เอ่ยขึ้นพร้อมกับขับรถออกไปทันที