Share

48

last update Terakhir Diperbarui: 2025-09-26 10:29:46

หญิงสาวที่ถูกถามได้แต่พยักหน้ารับขณะสูดปากคราง เธอสุขจนไม่รู้จะสุขยังไง เสียวจนไม่รู้จะเสียวยังไง สุขแล้วสุขเล่า เสียวแล้วเสียวเล่า สุขเสียวจนแทบจะไร้แรงยืนหยัด ต้องโอบแขนกับรอบลำคอแกร่งเพื่อเป็นหลักยึด

“คืนนี้จะตามใจฉันทั้งคืนใช่ไหมยอดรัก”

“ค่ะ”

คำตอบของเธอทำให้เขาพึงพอใจที่สุด จึงจูบปากที่บวมเจ่อนิด ๆ นั้นซ้ำอีกหนัก ๆ ลวนลามร่างนุ่มนิ่มนั้นอย่างย่ามใจ...

กว่าจะได้ถูหลังขัดขี้ไคลให้เขา เธอก็ถูกเขาจับขัดดอกไปก่อนจนแทบจะหมดแรง นับเป็นการอาบน้ำที่นานและเสียวสะท้านที่สุดเท่าที่เคยอาบมา..

“หนูยังไม่ได้บอกฉันเลยนะ” หยางอี้พูดขึ้นขณะล้มตัวลงนอนบนเตียง ดึงเธอมากกกอดแนบอก

“บอกอะไรคะ” เธอเงยหน้าจากอกอุ่นแล้วถามอย่างสงสัย ตอนนี้รู้สึกอยากจะหลับเต็มที่เพราะทั้งเหนื่อยจากงานบ้านและเพลียจากงานรักที่หนักหนาเมื่อสักครู่

“ทำไมวันนี้ถึงกลับบ้านเร็ว”

“ก็อย่างที่หนูบอกไปนั่นแหละค่ะ หนูอยากมีเวลาให้คุณบ้างก็เท่านั้น”

“แล้วทำไมถึงชอบปิดโทรศัพท์นัก รู้

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • สวาทหวาน   60

    แม้แต่ตอนบ่นเธอก็ยังบ่นได้อย่างน่ารักและน้ำเสียงนุ่มนวล น้าอี้โชคดีจริง ๆ “แต่เหล้ามันอร่อยกว่านี้นะครับ”“เหล้ามีแต่โทษ ส่วนชาถ้วยนี้มีประโยชน์ คุณไทเลอร์ต้องดื่มค่ะ”แม้เธอจะอ่อนโยน แต่ก็มีความเผด็จการอยู่ไม่น้อย ช่างสมกับน้าอี้จริง ๆ “ทำไมต้องจริงจังขนาดนั้นด้วยล่ะครับคุณหยิน ผมโตแล้วนะครับ”“ถึงโตแล้วคุณไทเลอร์ก็คือหลานชายที่คุณหยางอี้รักมากอยู่ดี ดังนั้นหยินจะต้องดูแลคุณไทเลอร์ให้ดีที่สุดเพื่อให้คุณหยางอี้สบายใจค่ะ” เธอตอบด้วยน้ำเสียงฉะฉานแต่อ่อนโยน “ระหว่างที่หยินไปทำข้าวต้มให้ คุณไทเลอร์ต้องดื่มชาให้หมดนะ”“ครับ” ไทเลอร์รับคำอย่างว่าง่าย ยอมจำนนต่อคำพูดสุดซาบซึ้งของเธอ ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อน้าอี้เบคกี้หยางเดินออกจากมุมที่ยืนแอบฟังการสนทนาของปันหยีกับหลานชายหัวแก้วหัวแหวน แล้วเดินไปที่โซฟารับแขก“เป็นอะไร” นางทำเหมือนเพิ่งเดินเข้ามา นั่งลงแล้วเอ่ยถามหลานชายที่กำลังจิบชาด้วยท่าทางขมขื่น“เมาค้างครับคุณยาย”“

  • สวาทหวาน   59

    ณ สถานบันเทิงชื่อดังแห่งหนึ่ง ไทเลอร์เดินเข้าไปด้านในแล้วกวาดสายตามองหากลุ่มเพื่อน ๆ เท้าที่ยืนนิ่งเริ่มก้าวไปข้างหน้าเมื่อมองเห็นพวกเขาทั้งสามแล้ว“ทำไมมาช้าจัง” ไคถามเพื่อนที่เพิ่งมาถึง“ติดธุระนิดหน่อย อลันยังมาไม่ถึงอีกเหรอ”“มันรับปากนายว่าจะมาเหรอ” ลีออนถามอย่างสงสัย“มันไม่ได้รับปากแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธนะ”“ฉันคิดว่ามันคงไม่มาหรอก ก่อนที่จะมานี่ ฉันโทรไปหามัน มันบอกว่ามาไม่ได้เพราะอยู่กับสาว แต่ถ้ามาได้ก็จะมา”คำตอบของเพื่อนพานทำให้ไทเลอร์นึกถึงพรพิมลทันทีวันนี้เขากลับไปที่บ้านแต่ไม่เจอเธออยู่ที่นั่น และก่อนจะมาที่นี่เขาก็รับอาสาขับรถพาคนรักของน้าไปส่งที่คอนโด ระหว่างที่นั่งรถไปด้วยกันเขาก็แกล้งถามถึงเธอ จึงได้คำตอบว่าเมื่อคืนเธอไม่ได้กลับบ้าน ก่อนหน้านั้นไม่กี่วันเธอก็ไม่ได้กลับ.. หรือว่าเพื่อนรักกับผู้หญิงคนนั้น.. แต่เขาบอกว่าไม่ได้เจอกับเธออีกเลยตั้งแต่คืนนั้นนี่นา.. หรือว่าเขาโกหก“พวกนายจำคุณบีได้ไหม” ความสงสัยทำให้เขาเอ่ยปากถาม“ทำไมจ

  • สวาทหวาน   58

    หนึ่งอาทิตย์แล้วที่พรพิมลพยายามจะหลบหน้าไทเลอร์ ด้วยเหตุผลเพียงข้อเดียว.. นั่นก็คือเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากไปดื่มที่ผับด้วยกันในคืนนั้นเธอมักจะหาข้ออ้างปฏิเสธเมื่อถูกเบคกี้หยางชวนให้อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกัน และจะต้องแน่ใจก่อนทุกครั้งว่าหลานชายของท่านไม่ได้อยู่ที่บ้านจึงจะยอมแวะไปหาแต่ปัญหาที่หนักกว่าการหลบหน้าไทเลอร์ก็คือเรื่องของอลัน เพราะฝ่ายนั้นไม่รู้จะหลงใหลได้ปลื้มอะไรกับเธอนักหนา จึงโทรมาพร่ำคำคิดถึงและขอพบได้ทุกวัน จะปฏิเสธก็ไม่ได้ เพราะกลัวเขาจะเปิดเผยความสัมพันธ์ให้ไทเลอร์รู้“ฉันบอกนายแล้วใช่ไหมว่าฉันต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ไม่ว่างจะรับโทรศัพท์ของนายได้ตลอดเวลา แล้วก็ออกมาหาบ่อย ๆ แบบนี้ไม่ได้ด้วย” เธอบอกกับเขาหลังจากจบเกมรักในอ่างอาบน้ำ และกำลังยืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจกบานใหญ่“บ่อยที่ไหนกันครับบี คุณเพิ่งจะออกมาพบผมแค่สองครั้งเท่านั้น ทั้ง ๆ ที่ผมอยากจะพบคุณทุกวัน” เถ้าบุหรี่ในมือของชายหนุ่มถูกดีดลงบนที่เขี่ย“สองครั้งที่นายว่าคือครั้งละมากกว่ายี่สิบสี่ชั่วโมง ไม่ใช่แค่หนึ่งคืนหรือหนึ่งวันเท่านั้น นายทำให้

  • สวาทหวาน   57

    คำแก้ตัวของหญิงสาวที่ตัวเองไม่ค่อยชอบขี้หน้า เพราะมีตัวเทียบที่คิดว่าดีกว่า ทำให้เบคกี้หยางมองเธอแปลกไปจากเดิม เพราะคิดไม่ถึงว่าเธอจะยืดอกยอมรับแบบนี้“มาดามอาจจะคิดว่าหนูเป็นผู้หญิงใจง่าย หรืออาจจะคิดว่าหนูหวังรวยทางลัด หรืออยากเป็นหนูตกถังข้าวสารก็แล้วแต่มาดามจะคิดเลยค่ะ หนูจะยอมทนความรู้สึกดูถูกเหล่านั้นอย่างเต็มใจ แต่ได้โปรดอย่ามองคุณหยางอี้ด้วยความรู้สึกที่ไม่ดี เพราะหนูจะไม่ทน”“คิดว่าพูดแบบนี้แล้วฉันจะยอมรับเธอเป็นลูกสะใภ้อย่างเต็มใจอย่างนั้นเหรอ” น้ำเสียงที่ใช้ไม่ได้กระด้างเหมือนตอนแรก แต่ก็ยังฟังดูเย็นชา“หนูไม่คิดหรอกค่ะมาดาม หนูคิดมาตลอดว่าหนูไม่มีค่าคู่ควรกับผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอย่างคุณหยางอี้ แต่ถึงหนูจะคิดแบบนั้น หนูก็ไม่เจียมตัวหรอกค่ะ เพราะหนูรักเขา รักมาก ดังนั้นหนูจึงตั้งใจเรียนให้หนักที่สุดเพื่อถีบตัวเองให้ดูมีค่าขึ้นมาบ้าง อย่างน้อย ๆ คนอื่นจะได้มองว่าหนูก็มีดี แต่ก็คงไม่ใช่สำหรับมาดาม ดังนั้นหนูจะยอมทนทุกอย่าง ทนจนกว่ามาดามจะยอมรับหนูเป็นลูกสะใภ้”ไม่ต้องอดไม่ต้องทนมันต่อไปแล้ว เปิดอกพูดกันไปเลยดีกว่

  • สวาทหวาน   56

    “ที่หนูทำอยู่ทุกวันนี้ก็ดีที่สุดแล้ว แค่นี้ฉันก็ชื่นใจแล้วจ้ะ” เธอดีทุกอย่างจริง ๆ เขาไม่ได้เยินยอ บางเรื่องก็ดีเกินไปจนน่าโมโหด้วยซ้ำ เขาจูบเธออีกครั้งอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยนเธอเผยอปากรับจูบดูดดื่มของเขาอย่างเต็มใจ และขยับขึ้นไปนั่งบนตักของเขาตามที่มือใหญ่ของเขาพาไป…ติ๊ด ๆ ๆ ๆแต่เสียงประตูที่เตือนว่ากำลังจะมีคนเปิดเข้ามาก็ทำให้หญิงสาวที่ถูกจูบรีบฝืนตัวหนี แต่ชายหนุ่มกลับไม่แคร์ถ้าใครจะเข้ามาเห็น เพราะที่นี่คือบ้านของเขา เป็นรังรักของเขากับเธอ ดังนั้นคนที่ควรต้องเกรงใจคือคนที่เข้ามาต่างหากซึ่งเขาก็รู้ว่าไม่ใช่ใครนอกจากพรพิมล หญิงสาวที่ไปเสนอหน้าอยู่กับมารดาของเขาวันนี้ เขาจึงไม่ยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ แต่กลับจูบหนักหน่วงยิ่งกว่าเดิม เพื่อให้หล่อนได้เห็นและเอาไปฟ้องมารดา“นี่มันอะไรกัน! ทำไมถึงทำประเจิดประเจ้อแบบนี้!”เสียงที่ดังขึ้นทำให้ปันหยีใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ความตกใจทำให้เธอผลักคนรักออกห่างสุดแรง แล้วยืนขึ้นอย่างร้อนรนจนลืมความเจ็บตรงบาดแผลที่หัวเข่า“ขอโทษค่ะมาดาม” เธอกล่าวโดยที่ไม่

  • สวาทหวาน   55

    มื้อเย็น บนโต๊ะอาหาร“พอนั่งแบบนี้แล้วยังเจ็บอยู่ไหม” หยางอี้ถามคนรักเมื่อวางเธอลงบนเก้าอี้“ก็บอกแล้วไงคะว่าไม่ค่อยเจ็บแล้ว ไม่ต้องอุ้มก็ได้ หนูเดินเองไหว” ตั้งแต่ที่เขาเริ่มอุ้มเธอมาจากห้องนั่งเล่น เขาก็ถามว่าเจ็บไหม พออุ้มมาได้ครึ่งทางก็ถามอีกว่าปวดแผลไหม พอตอนนี้วางเธอลงแล้วก็ยังถามอีก เธอซาบซึ้งในความรักความเอาใจใส่ของเขาหรอกนะ แต่เขาก็ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ เหมือนเด็กที่ยังไม่โตเธอถูกเขาบังคับให้หยุดอยู่กับบ้านเพื่อรักษาอาการป่วยและบาดแผล ทำให้รู้สึกดีขึ้นมากหลังจากกินยาตามที่หมอสั่ง แต่ในสายตาของเขาเธอก็ยังเป็นคนป่วยอยู่ดีจนถึงตอนนี้“ก็ฉันเป็นห่วงของฉันนี่”“เลิกห่วงได้แล้วค่ะ เพราะหนูไม่ได้เป็นอะไรมากจริง ๆ”“ไม่เป็นก็ไม่เป็น” สายตาลุ่มลึกที่เต็มไปด้วยความรักมองใบหน้าพิมพ์ใจ “พักนี้หนูดูเหนื่อย ๆ นะ อ่านหนังสือหนักไปหรือเปล่า”“ก็ไม่เท่าไหร่นะคะ”“ทำไมต้องหักโหมด้วยล่ะ ฉันไม่ได้บังคับให้หนูต้องรีบเรียนรีบจบเลยนะ และก็ไม่ได

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status