ตอนที่ 8 ความทรงจำใหม่

กุลวดีที่นั่งเงียบมาตลอดทางตั้งแต่ออกจากร้าน เธอมองออกไปนอกถนนโดยไม่มีจุดโฟกัส เขารู้ทุกอย่างแต่เขาไม่พูด ถอนหายใจเบา ๆ ใบหน้ายังคงหงอยอยู่ แต่ต้นเหตุไม่ใช่แม่กับไอ้เจิดเพราะเธอชาชินกับสองผัวเมียนี้เสียแล้ว แต่เป็นความรู้สึกผิดกับคนข้าง ๆ 

ทั้งที่เขาเคยช่วยและปกป้องเธอ แต่เป็นเธอเองที่มองแค่ในมุมของตัวเองเท่านั้น และเข้าใจเขาผิดเอง วันนี้ก็เป็นเขาที่ปกป้องเธออีกครั้งจากแม่บังเกิดเกล้าที่สร้างเรื่องไม่หยุดหย่อน และพ่อเลี้ยงใจหมาอย่างไอ้เจิด

จักรพรรดิขับรถไปเรื่อย ๆ ลอบมองคนข้าง ๆ ที่นั่งนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา และเขาก็ปล่อยให้เธอเงียบอยู่อย่างนั้นโดยไม่คิดจะกวนใจ

“มายด์ยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้ค่ะ”

“พี่เมย์จับสังเกตเก่งเดี๋ยวก็ต้องถาม ไม่อยากให้พี่เมย์ไม่สบายใจ”

กุลวดีเดินตามผู้ชายตัวโตขึ้นมาบนคอนโด เธอยังอยู่ในชุดยูนิฟอร์มของบริษัทมองดูนาฬิกาเลยเวลาเลิกงานได้สักพักแล้ว จักรพรรดิวางเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของเขาและผ้าขนหนูบนโซฟา

“คุณอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อเถอะจะได้สบายตัว”

เธอหยิบเสื้อและผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำอย่างว่าง่าย สักพักหลังจากอาบน้ำและจัดแจงตัวเองเสร็จเรียบร้อย ก็เดินมาหาเขาที่โซฟาหย่อนก้นลงนั่งข้าง ๆ ก่อนถอนหายใจและมองหน้าชายหนุ่ม

“ขอโทษด้วยนะคะเรื่องวันนี้ที่ทำให้คุณวุ่นวาย”

“แล้วก็…”

“เรื่องวันนั้นด้วย ที่เข้าใจคุณผิด”

เบี่ยงตัวไปมองหน้าเขา เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ที่เธอสวมอยู่ไม่หนามาก และยาวลงมาถึงหน้าขาแต่ตอนนี้เธอนั่ง ทำให้ชายเสื้อมันร่นขึ้นและสั้นขึ้นไปอีก มือเล็กวางอยู่บนหน้าตัก และจดจ่ออยู่กับความกังวลในใจจนลืมสำรวจตัวเอง

ชายหนุ่มเผลอมองผิวขาวเนียนที่เรียวขา อดคิดไม่ได้ว่าภายใต้เชิ้ตตัวใหญ่ของเขามีบราและอันเดอร์แวร์ของเธออยู่หรือเปล่า ภาพในคืนนั้นลอยเข้ามาในหัวอีกครั้ง ทำไมเรื่องคืนนั้นของเขาและเธอถึงไม่ยอมหายไปจากภาพในความจำ ทั้งที่ประสบการณ์เรื่องนี้ของเขาก็มีอยู่ไม่น้อย เรียกว่าตัวพ่อก็น่าจะได้อยู่ และกลืนน้ำลายผ่านลูกกระเดือกอย่างฝืดคอ ก่อนละสายตามามองผู้พูด

“วันนั้นที่คุณโกรธ เพราะผู้ชายคนนั้นเป็นผม?”

“เปล่า” ตอบแบบไม่ต้องคิด

“ไม่ใช่อย่างงั้น”

“แล้วยังไง?” สายตายังจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าสวย

ชายหนุ่มจ้องลึกลงไปในดวงตาคู่สวย ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน

“มายด์คิดว่า…คุณรู้เห็นกับแม่…ก็เลย…”

“….”

แววตาอของเธอหม่นลง มือที่ประสานกันอยู่บีบแน่น แววตาคมของชายหนุ่มกระตุกวูบชั่วขณะที่สัมผัสกับแววตาที่เต็มไปด้วยความหม่นหมองและสับสนของคนตรงหน้า

เหตุการณ์ในคืนนั้นคงไม่ได้เป็นความทรงจำที่ดีกับหล่อนแน่นอน และเขาเองก็ทำไปตามสัญชาตญาณไม่ได้มีความอ่อนโยนใด ๆ เฉกเช่นคนรักกันที่พร้อมยอมมอบความสุขให้กันและกันอย่างเต็มใจ คิดแต่เพียงว่าเป็นหน้าที่ของเธอเท่านั้น

จักรพรรดิสัมผัสมือบางและกุมไว้ บีบเบา ๆ นิ้วโป้งเกลี่ยมือเล็กอย่างเบามือ ปลอบให้เธอคลายความอึดอัดที่เขาสัมผัสได้จากแววตาและภาษากาย ดึงไหล่บอบบางเข้ามากอด

“เขาคงไม่กล้าทำอะไรคุณแล้วล่ะ ต่อไปคุณก็ไม่ต้องกังวลแล้ว”

วางมือลงบนแผ่นหลังบางถูไปมาปลอบประโลมอย่างแผ่วเบา

“ผมอยากให้คุณลืมเรื่องราวในคืนนั้นให้หมด คิดเสียว่ามันไม่ได้เกิดขึ้น”

น้ำเสียงอ่อนโยนหวังให้คนฟังผ่อนคลาย และมันได้ผล คนที่อยู่ในอ้อมแขนแนบหน้าลงที่ไหล่กว้าง เธอหลับตาสูดลมหายใจเข้าลึกอย่างแผ่วเบา และผ่อนออกยาวจนคนที่กอดอยู่รับรู้ได้จากร่างบางที่โยนตามแรงหายใจในอ้อมแขน

กุลววีหลับตาในอ้อมอกเขา ตั้งแต่จำความได้คนที่จะทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยมีเพียงผู้เป็นพ่อและเมยาวีเท่านั้น และตอนนี้ชายหนุ่มก็ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยไม่ต่างกัน

จักรพรรดิปล่อยให้เธอนิ่งอยู่อย่างนั้น มือใหญ่เลื่อนมาลูบที่เรือนผมอย่างอ่อนโยน คนในอ้อมกอดหลับตารับความอบอุ่นจนเต็มเปี่ยม ความทรงจำในคืนนั้นที่ขาดหายไปก็ดีแล้ว กุลวดีคิดในใจ เพราะหล่อนจะเลือกเก็บไว้เฉพาะสิ่งที่ดีกับเขาในตอนนี้เท่านั้น ร่างบางผละออกจากอ้อมอกสบตาคนที่อยู่ตรงหน้า

“ขอบคุณนะคะ”

ริมฝีปากที่เจือด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ของหญิงสาวตรงหน้าส่งสัญญาณว่าเจ้าของรอยยิ้มคลายความกังวลทิ้งไปหมดแล้ว ดวงตาคู่สวยที่ส่งประกายสบกับสายตาคมไม่ยอมหลบ มือเล็กที่บีบกันแน่นก่อนหน้านี้ เปลี่ยนเป็นวางบนแขนเขาที่โอบกอดเธอไว้อย่างหลวม ๆ

ไม่มีคำพูดใด ๆ ออกจากปากทั้งสอง ต่างฝ่ายต่างค้นหาคำตอบที่ซ่อนอยู่ในแววตา ใบหน้าของเขาที่โน้มลงมาใกล้ จนภาพเบลอก่อนที่เธอจะหลับตาพริ้มและริมฝีปากของเธอก็ถูกประกบด้วยปากหนาได้รูป เขาค่อย ๆ ดื่มด่ำเก็บความหอมหวานจากเรียวปากสวย จูบอย่างดูดดื่มเนิ่นนาน สร้างความคุ้นชินครั้งใหม่ให้กับเธอ

ก่อนถอนริมฝีปากออก มองสบตากับหญิงตรงหน้าที่ส่งประกายรับสัมผัสจากเขาอย่างเต็มใจ และประทับจูบลงไปใหม่อีกครั้ง ดึงร่างบางเข้าหาตัวอย่างอ่อนโยน จุมพิตจากเขาเริ่มหนักและเร่าร้อนขึ้นอย่างควบคุมไม่อยู่จนหญิงสาวส่งเสียงในลำคอ เขาผละออกเปลี่ยนที่หอมหวานไปที่ลำคอระหงและฝังจมูกลงไปเพื่อให้หล่อนได้พักหายใจ ก่อนจะประกบลงอีกครั้งและบดขยี้อย่างหิวกระหายตามแรงปรารถนาที่ลุกโชน ก่อนที่ร่างเล็กจะถูกอุ้มขึ้นจากโซฟา

เขาวางเธอลงบนเตียงนุ่มอย่างนุ่มนวล มือเล็กดันแผ่นอกหนาไว้เบา ๆ ก่อนจะเลื่อนมาที่ไหล่และคล้องคอเขาไว้ ขณะที่ปากยังไม่ยอมห่างออกจากกัน ชายหนุ่มดันลิ้นเข้าค้นหาความหอมหวานด้านใน ผ่อนความหนักหน่วงลงจูบอย่างอ้อยอิ่งให้หล่อนได้พัก หญิงสาวเผยอปากรับให้เขาค้นหาความหวานด้านในตามความพอใจ

เชิ้ตตัวใหญ่ที่เธอสวมอยู่ร่นขึ้นมาถึงเอว เขาลูบไล้ตามส่วนโค้งของสะโพกและเอวคอด เลื่อนขึ้นด้านบน บราตัวจิ๋วถูกเขากำจัดออกไป ก็พบดอกบัวคู่สวยและครอบครองไว้ในมือ เคล้าคลึงแสดงความเป็นเจ้าของ จนร่างบางสะท้านและเผลอส่งเสียงออกมาอย่างแผ่วเบาตามแรงสัมผัสอันเร่าร้อน เชิ้ตถูกเหวี่ยงลงไปกองอยู่ข้างเตียง เขาย้ายที่เก็บความหอมหวานเลื่อนปากและจมูกไต่ลงมาตามซอกคอและหยุดอยู่ที่ปทุมคู่สวย

มือบางโอบแผ่นหลังแน่นไว้ อีกข้างประคองใบหน้าคมเข้มไว้ในมือ เลื่อนลูบต้นคอแข็งแรงและท้ายทอยเขาตามแรงปรารถนาอย่างลืมตัว ก่อนที่เสื้อผ้าของเขาจะลงไปกองรวมกันอยู่ข้างล่างกับของเธอ

อันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วชิ้นสุดท้ายถูกเขากำจัดออกไป เขาแทรกตัวเข้าไปตรงกลางร่างบาง มือเกลี่ยผมที่แก้มนวลออกประคองแก้มไว้ในมือ และประทับจูบลงไปอีกครั้ง ก่อนที่สองร่างจะแนบสนิท มือเล็กเผลอจิกลงแผ่นหลังเขา ใบหน้าสวยขมวดคิ้วเข้าหากัน กัดฟันแน่นก่อนจะส่งเสียงออกมาแผ่วเบา ชายหนุ่มหยุดเคลื่อนไหวให้เธอคุ้นเคยกับสิ่งล่วงล้ำจากตัวเขาในกายเธอ วางหน้าผากเขาแนบกับหน้าผากหญิงสาว เริ่มหายใจแรง ถูจมูกโด่งกับจมูกรั้นไปมา

และจูบปลอบที่ริมฝีปาก ก่อนขยับเนิบนาบและเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้น เนื้อนุ่มสองปทุมกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะโยก หล่อนเชิดคางขึ้นพร้อมกับเสียงแห่งความสุขออกจากปากบางอย่างแผ่วเบา ตามจังหวะขยับของร่างกำยำที่อยู่ด้านบน ก่อนจะหนักและถี่ขึ้นจนคนที่อยู่ด้านล่างหายใจไม่เป็นจังหวะ

มือเล็กขยุ้มและดึงผ้าปูที่นอนจนยับและตึง เสียงกระเส่าที่ดังอยู่ข้างซอกหูชายหนุ่ม เหมือนเชื้อเพลิงชั้นดีที่เพิ่มแรงขับเคลื่อนให้พุ่งทะยานโลดแล่นไปอย่างคึกคะนองโดยไม่ปรานีหล่อนแม้แต่น้อย กว่าจะถึงจุดหมายร่างบางก็แทบขาดอากาศ มือเล็กเลื่อนมากอดแผ่นหลังเขาไว้แน่น ก่อนจะอ่อนระทวยและวางลงอย่างอ่อนแรง พร้อมกับร่างบึกบึนที่ซบลงบ่าบอบบางหลังจากตักตวงความสุขจนเต็มอิ่ม

กุลวดีที่เพิ่งวางสายจากผู้เป็นพี่บอกจะค้างบ้านเพื่อน ส่วนชายหนุ่มเพิ่งตอบผู้เป็นพ่อว่าจะค้างคอนโด หลังจากที่บ้านโทรตามสองหนุ่มสาวเพราะรอกินข้าวมื้อเย็นพร้อมกันที่บ้าน

“พรุ่งนี้คุณอยากไปไหนหรือเปล่า?” เสียงนุ่มถามอยู่ข้างซอกหูของคนในอ้อมกอด

“เหนื่อยมาทั้งอาทิตย์แล้ววันหยุดอยากพักมากกว่าค่ะ”

“คุณมีธุระที่ไหนหรือเปล่าคะ?”

พลิกตัวหันมาเผชิญหน้ากับเจ้าของอกกว้างที่แนบชิดแผ่นหลัง ชายหนุ่มส่ายหน้า กดริมฝีปากลงจูบอย่างอ้อยอิ่ง มองด้วยสายตาหยาดเยิ้มพร้อมสตาร์ท ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงไม่ประสีประสาคนเดิมจะทำให้เขาอยากอยู่ใกล้ได้ขนาดนี้ และหงุดหงิดทุกครั้งที่เธอทำท่าเฉยเมยและไม่สนใจเขา ทั้งที่ผู้หญิงมากมายที่ต่อคิวรอขึ้นทะเบียนแม้เพียงเป็นแค่คู่ควงเขาพวกหล่อนก็พร้อมยินดี แต่เขากลับถูกใจผู้หญิงอ่อนประสบการณ์อย่างเธอได้อย่างไร

“งั้นก็นอนพักผ่อนอยู่ห้อง”

หญิงสาวยิ้มและพยักหน้าก่อนเบียดตัวเข้าไปหาอ้อมกอด ชายหนุ่มสวมกอดร่างเล็กเข้าแนบชิดตัว จูบลงหน้าผากหนัก ๆ ฟอดใหญ่เธอหลับตาพริ้มและซุกตัวในอกอบอุ่นนั้นและหลับไปพร้อมกัน

เช้าวันสดใสแสงแดดลอดผ่านม่านเข้ามาเล็กน้อยแค่พอให้เห็น เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นที่หัวเตียง ปลุกให้จักรพรรดิงัวเงียลืมตา มือควานหาต้นเสียงที่หัวเตียง กะพริบตาหนัก หรี่มองเวลาที่หน้าจอมือถือ ก่อนจะดันตัวให้ลุกนั่งเสยผมและเอนตัวพิงหัวเตียง มีเพียงผ้าห่มผืนเดียวที่คลุมร่างกำยำ

(“แกอยู่ไหนวะ”) เสียงปลายสายจากพีรภัส

“มีอะไร?”

(“มาดื่มกัน”)

“กูไม่ว่าง”

อ้างเรื่องเพื่อปฏิเสธ พีรภัสที่รู้สึกงุนงง ไม่ว่าจะชวนกี่ครั้ง จะติดธุระอะไร ที่ไหนเขาก็จะบอกให้รอ ไม่เคยที่จะปฏิเสธสักครั้งถ้าเป็นพีรภัสเพื่อนซี้ที่ชวน ก่อนพูดคุยสักครู่และวางสายไป

เขาหันมองที่นอนข้าง ๆ ที่ตอนนี้เจ้าของร่างเล็กที่ซุกตัวในอ้อมแขนของเขาทั้งคืนลุกจากเตียงไปตอนไหนเขาไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ ก่อนจะลำดับเหตุการณ์วาบหวิวของเมื่อวานและตลอดทั้งคืน และยิ้มอย่างพึงใจ

เจ้าของร่างเล็กเดินออกมาจากห้องน้ำ หล่อนตื่นแต่เช้าอาบน้ำจัดแจงตัวเองเรียบร้อยแล้ว โดยหาเสื้อตัวใหญ่ของเขาจากตู้เสื้อผ้า วันนี้เป็นหยุดที่นัดจะไปเดินซื้อของกับชิดสุดาในตอนสาย แต่ส่งข้อความไปยกเลิกเพื่อน พร้อมแอบเขินตัวเองอยู่ในใจ

เก็บกวาดทำความสะอาดห้องเรียบร้อย คนที่อาบน้ำเสร็จก็เดินออกมา มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวที่ห่อท่อนล่างของเขาอยู่ หยดน้ำเกาะตามลำตัวแข็งแรงของเขา เผลอมองร่างนั้นอย่างลืมตัว สะดุดที่แผ่นอกบึกบึน ซิกแพคแน่น ๆ และไหล่กว้างที่ตัวเองซุกและหนุนนอนทั้งคืน พร้อมภาพความวาบหวิวที่ลอยเข้ามาในหัว พลันใบหน้าสวยก็แดงก่ำขึ้นโดยอัตโนมัติ ก่อนเฉมองไปทางอื่น

เจ้าของร่างกำยำต้นเหตุของความหน้าแดง เดินมาถึงดึงตัวเธอเข้ามากอด กดจมูกลงข้างแก้มหอม

“เปียก…ไปเช็ดตัวก่อนค่ะ”

ใบหน้าสวยที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ผลักเขาออกแบบไม่จริง เอนตัวออกมองหน้าเจ้าของอ้อมกอด มือวางบนแผ่นอกเปียกชุ่มน้ำ

“หลับสบายไหม๊เมื่อคืน?”

ถามและโน้มลงมาจูบหน้าผากแผ่วเบา สองแขนยังโอบเอวบางไว้แนบชิดตัว คนถูกถามหลับตารับจุมพิตหวานจากเขา พยักหน้าและส่งยิ้มให้

มองหน้าและยิ้มอยู่อย่างนั้น ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายเฉยชาอย่างเขาจะมีมุมที่ขัดกับบุคลิกภายนอก และดูเหมือนหล่อนจะแพ้มุมอ่อนโยนนั้นเสียแล้ว