ตอนที่ 9 คนไม่มีเหตุผล

ทวีออกตารางเดินสายพบปะกับลูกค้า โดยจุดประสงค์หลักของเขาคือจะวางมือจากตำแหน่งประธาน และดันลูกชายคนเดียวเป็นผู้รับตำแหน่งต่อ การต่อยอดธุรกิจจากรุ่นสู่รุ่น

“คดีฟ้องร้องการละเมิดทรัพย์สินทางปัญญา ที่ทีมกฎหมายเบอร์หนึ่งของกิตติณรงค์ดำเนินการไปก่อนหน้า กับบริษัทคู่แข่งทางการค้าที่ตกเป็นจำเลย ได้ส่งตัวแทนเข้าไกล่เกลี่ยนอกศาลและจบลงด้วยดีแล้ว โดยไม่เปิดเผยรายละเอียดสู่สาธารณะ”

คือข้อความที่ระบุในหน้าข่าวธุรกิจในวันนี้ ถือเป็นข่าวดีต้อนรับตำแหน่งประธานหนุ่มคนใหม่ของกิตติณรงค์ “จักรพรรดิ กิตติณรงค์”

ส่วนประเด็นที่ยังค้างอยู่และต้องเคลียร์ให้จบ คือ การโปรโมทประชาสัมพันธ์คอนโดมิเนียมหรูของลูกค้าที่เลื่อนออกไปในครั้งก่อน เพราะปัญหาข้อมูลรั่วไหล ได้มีการนัดประชุมตกลงร่วมกันกับลูกค้าใหม่อีกครั้ง

จากมติการประชุมคือการจัดทำขึ้นใหม่ยกเซท เพื่อไม่ให้ซ้ำกับข้อมูลเก่าที่ถูกขโมยก่อนมีการฟ้องร้องคดี และกิตติณรงค์จะเป็นผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ลูกค้า โดยถือเป็นการชดเชยที่ผิดสัญญาจนต้องเลื่อนแผนออกไปจนทำให้เกิดความล่าช้า

ปัญหาต่อมาคือนางแบบที่จะมาร่วมการถ่ายทำวิดีโอและถ่ายภาพในการโปรโมทครั้งนี้ ประสบอุบัติเหตุไม่สามารถดำเนินการตามแผนได้ ถูกเปลี่ยนให้เป็นชายหนุ่มบุตรชายเจ้าของธุรกิจคอนโดมิเนียม “กวินวัฒน์” มาเสียบเป็นพรีเซนเตอร์เอง

โดยคอนเซปการนำเสนอคือใช้ห้องชุดสวีทเป็นหลัก กับสโลแกน “ห้องเซทคู่รัก” โดยการถ่ายทำจะจัดให้มีนายแบบและนางแบบเพื่อให้เข้ากับสโลแกน แต่เนื่องจากตารางงานกระชั้นชิดเกินไป ทำให้ไม่มีเวลาในการจัดหานางแบบมาทดแทนได้ทัน

เพื่อให้งานเดินต่อได้ตามกำหนดการ มติที่ประชุมเห็นชอบให้ กุลวดี รับหน้าที่ “นางแบบจำเป็น” ในโครงการนี้ร่วมกัน กวินวัฒน์ และกำหนดแผนงานเร่งดำเนินการโดยทันที

กุลวดีถูกเรียกเข้าพบที่ห้องเจ้านายหนุ่มทันที หลังจากที่อ่านบันทึกการประชุมที่สรุปร่วมกับลูกค้าในวันนี้ จากที่เธอวางไว้บนโต๊ะทำงานของเขา หน้าตาที่บอกบุญไม่รับมองหญิงสาวเหมือนแค้นมาเป็นปี

“ทำไมถึงออกมาเป็นแบบนี้?” ถามเสียงห้วนและเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ

“แต่ลูกค้าพอใจมากนะคะ”

“แต่ผมไม่พอใจ คุณควรจะถามผมสักคำก่อนไหม๊”

“เซทคู่รักบ้าบออะไร”

เมินหน้าไปทางอื่นและข่มอารมณ์หงุดหงิด ในอนาคตคนเขาจะคิดยังไงที่เห็นภาพ และวิดีโอนี้ของเธอกับกวินวัฒน์ ประธานบริษัทให้เมียถ่ายรูปคู่กับชายอื่นเพื่อโปรโมทงานให้ลูกค้า ภาพและวิดีโอนี้ต้องอยู่ไปอีกนานกี่ปีที่คนจะเห็นและพูดถึงกันอยู่ ชายหนุ่มคิดอยู่ในใจเพียงคนเดียว แต่ไม่ยอมบอกเหตุผลของตัวเองออกไปสักคำ

“แต่คุณบอกให้มายด์ตัดสินใจได้เลยนี่คะ”

เสียงออดอ้อนหวังให้เขาอารมณ์เย็นลง

“แล้วแผนดำเนินงานก็แบ่งความรับผิดชอบให้ทุกส่วนไปหมดแล้วด้วย ยกเลิกไม่ได้แล้วนะคะ มายด์ไม่อยากมีปัญหากับลูกค้า”

“แต่ผมไม่ชอบ ดูสายตาที่เขามองคุณสิ หมายังมองออกเลย”

เขาเอาเวลาไหนมาเห็นตอนเธอกับกวินวัฒน์คุยงานกันแค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้น ส่วนนัดกินข้าวกับลูกค้าก็ไปกันตั้งหลายคน

“คิดแค่เรื่องงานเสียที่ไหน อย่าบอกนะว่าคุณมองไม่ออก”

หัวคิ้วย่นจ้องหน้าหญิงสาวแบบไม่สบอารมณ์

“แต่มายด์ไม่ได้คิดอะไรกับเขาสักหน่อย ก็แค่เรื่องงานเท่านั้น”

“คุณอย่าหงุดหงิดเลยนะคะ”

เดินเข้าไปใกล้เขย่งปลายเท้าพร้อมจูบลงที่ปลายคางสากของเขา สิ่งยิ้มหวานอยู่ตรงหน้า หวังให้หัวคิ้วที่ผูกกันอยู่คลายออก

“พรุ่งนี้เรียกประชุมใหม่อีกครั้ง ผมจะคุยกับลูกค้าเอง”

เขาตัดบทจูบหวานของเธอไม่เป็นผลสักนิดกับอารมณ์ของชายหนุ่มตอนนี้

“ไม่ได้นะคะ ทุกอย่างเซทไว้ลงตัวหมดแล้ว”

“ดูคนจะอยากถ่ายจนออกนอกหน้านะ”

ไม่เพียงแต่คิ้วไม่คลายออก ดูเหมือนมันจะผูกให้ย่นขึ้นมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ จ้องหน้าคนตัวเล็กอย่างหงุดหงิด

“คุณไม่มีเหตุผลน่ะ” เธอจ้องหน้าเขาเริ่มหัวร้อนขึ้นมาบ้าง

อะไร ๆ ก็อ้างลูกค้า ลูกค้า และลูกค้า นี่แหละคือเหตุผลที่เขาไม่ชอบงานเอเจนซี่ของจิดาภา แต่จนแล้วจนรอดก็หนีไม่พ้น เอาไว้โอกาสเหมาะจะโยนออกให้พ้นอกเสียให้หมดเขาคิดในใจ

“ครั้งนี้คุณให้มายด์ตัดสินใจมันก็ควรจบตามนั้นไม่ใช่เหรอ”

“แล้วต่อไปคนอื่นเขาจะคิดยังไง ใครเขาจะอย่างทำงานด้วยเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ไม่เป็นมืออาชีพสักนิด”

“ตกลงคุณจะถ่ายให้ได้ใช่ไหม๊?”

“ค่ะ”

ตอบเสียงหนักแน่น ลงนามร่วมกับลูกค้าไปแล้วคิดจะเปลี่ยนตามใจตัวเองได้ที่ไหนกัน

“งั้นผมคงไม่มีอะไรจะพูด”

เดินหัวเสียออกจากห้องไป กุลวดีมองตามร่างสูงที่เดินออกไปจนลับตา คนอะไรไม่มีเหตุผล จะอะไรหนักหนาก็แค่ถ่ายรูปคู่ ช่างเถอะอยากโกรธก็โกรธไปเธอทำเพื่อตัวเองเสียที่ไหน ทุกอย่างก็เพื่องานทั้งนั้น ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย

จักรพรรดิมองรูปภาพในหน้าจอโทรศัพท์ที่อภินันท์ส่งมาให้อย่างหัวเสีย สองหนุ่มสาวที่อยู่ในตำแหน่งคู่รักสมมุติ ทำท่าทางสวีทหวานบนเตียงนอนนุ่มในคอนโดหรูหรา ภาพหันหลังพลอดรักโอบกอดบนมุมสูงของคอนโดมิเนียม และย้ายไปห้องครัว จับมือถือแขนในมุมนั่งเล่นที่โซฟา ต่อด้วยห้องอาบน้ำ

เลือดในกายมันฉีดขึ้นหน้าจนร้อนวูบวาบ และยิ่งเวลาคุยงานกับไอ้หน้าอ่อนนั่นดูหล่อนจะระริกระรี้จนเกินงาม สงสัยคงต้องเรียกมาเตือนสติอยู่บ่อย ๆ แล้วกระมัง ไม่อย่างนั้นคงจะลืมตัวว่าตัวเองมีเจ้าของแล้ว เที่ยวหว่านเสน่ห์จนเคยตัว นี่ถ้าไม่ติดงานด่วนจะไปนั่งดูต่อหน้าการถ่ายทำ ดูซิว่าเธอจะยังกล้าส่งสายตาหว่านเสน่ห์ให้ผู้ชายคนอื่นต่อหน้าเขาอีกหรือเปล่า

สิ้นสุดงาน ห้องเซทคู่รัก ผ่านไปอย่างราบรื่นพร้อมความพึงพอใจของลูกค้า แต่ไม่พึงพอใจของเจ้านายหนุ่ม ประเด็นต่อมาหล่อนจะง้อเขายังไง กับคนที่เคยบอกหล่อนให้แยกแยะเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงาน แต่ตัวเองกลับทำไม่ได้

วันนี้ทวีและจักรพรรดิออกไปคุยงานข้างนอกบริษัทตั้งแต่เช้า หลังจากกุลวดีเคลียร์งานที่คั่งค้างอยู่ให้เรียบร้อย และรอเจอหน้าคนเอาแต่ใจจนค่อนบ่ายก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาที่จะกลับเข้ามาในสำนักงาน ตกเย็นทวีกลับเข้าบ้านคนเดียว คำบอกกล่าวของเขาคือผู้เป็นลูกชายรู้สึกไม่ค่อยสบายขอนอนพักที่คอนโด นี่เขายังโกรธหล่อนอยู่แน่ ๆ

กุลวดีเปิดเข้าไปในห้องคอนโดที่เขาเคยให้รหัสไว้ หลังจากโทรเข้าแล้วแต่ชายหนุ่มไม่ยอมรับสาย ส่งข้อความอ่านแล้วแต่ไม่ตอบ ภาพข้างหน้าที่เห็นคือเขานั่งดื่มคนเดียวบนระเบียงมุมสูงของคอนโด หันมามองผู้มาเยือนด้วยสายตาเย็นชา ใบหน้าตึงยิ่งกว่าฉีดโบท็อก กุลวดีอมยิ้มน้อย ๆ ก่อนเดินไปหา

“มายด์โทรหาคุณไม่รับสายก็เลยเป็นห่วงว่าคุณไม่สบายหรือเปล่า”

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”

เอียงหน้าก้มลงมองเขาไม่มีเสียงตอบรับแถมเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ยกแก้วขึ้นดื่ม

“เลิกงานแล้วแทนที่จะพักผ่อน ยังมานั่งดื่มอีก”

พูดพลางดึงแก้วจากมือเขาออกวางบนโต๊ะ โอบกอดเขาจากด้านหลังวางคางไว้ที่ไหล่เขา เอียงหน้าฝังจมูกลงที่แก้มฟอดใหญ่

“ไปอาบน้ำนะคะ”

อ้อนเหมือนเขาเป็นเด็ก เมื่อไม่มีเสียงตอบรับก็ลุกมายืนเผชิญหน้ากับเขาคล้องแขนที่คอแข็งแรง วางศีรษะพิงหน้าผากเขาจุ๊บลงที่ริมฝีปากหนาที่เจือด้วยกลิ่นไวน์อ่อน ๆ โชยเข้าจมูก

 “ยังไม่หายโกรธมายด์อีกเหรอคะ?”

“ไหนคุณเคยบอกว่าให้แยกเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานไง”

เธอพูดเสียงง๊องแง้งต่อว่าเขา

“ดูคุณจะแยกเก่งนะ” เขาประชดประชัน ตวัดตาขึ้นมองใบหน้าสวย

“มันเป็นเรื่องงานนะคะมายด์ไม่ได้ไปนอนกับเขาสักหน่อย”

เธอเถียงสู้ แต่ก็แกล้งหน้าหงอยลงทันทีเมื่อรู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังง้อเขาอยู่ นั่งลงที่ตักเขาแขนยังคล้องที่คออยู่ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้

“มีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น ต่อไปมายด์จะกอดคุณคนเดียว”

“โอเคไหม๊คะ” ยิ้มออดอ้อน

“หายโกรธนะคะ” วางหน้าผากลงที่ศีรษะแข็งแรงดันตัวเข้าใกล้ เลื่อนมือมาประคองใบหน้าเขาไว้

“งั้นมายด์ไปอาบน้ำก่อน”

จูบลงที่ปากคนหน้าบึ้งก่อนลุกออกจากตักเขาและเดินเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำเสร็จออกมานอนนั่งเล่นที่โซฟาไม่สนใจคนหน้าบึ้งที่ลอบมองตลอดเวลา ก่อนที่เขาจะหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าไปอาบน้ำ กลับออกมาเธอก็เปลี่ยนอิริยาบถนอนเขี่ยหน้าจอโทรศัพท์ หัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว ไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย

ชายหนุ่มสวมเสื้ออย่างหงุดหงิด ก่อนเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงนอนและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเขี่ยบ้าง

กุลวดีเดินมาทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ แต่ไม่พูดไม่จาซุกตัวลงไปใต้ผ้าห่ม นอนหันหลังให้เขา ชายหนุ่มทิ้งตัวลงที่นอนบ้าง นอนตะแคงหันหลังให้คนตัวเล็กความหงุดหงิดเพิ่มเป็นสองเท่า

ก่อนหญิงสาวจะพลิกตัวหันมามองเจ้าของแผ่นหลังหนาที่นอนไม่พูดไม่จา ยกตัวขึ้นขยับเข้าไปใกล้แนบหน้าลงไปใกล้อยู่ซอกหูเขา

“หลับแล้วเหรอคะ?”

กัดติ่งหูเขาเบา ๆ และแกล้งขบริมฝีปากลงที่ต้นคอ เลื่อนไซร้ซอกคอแบบที่เขาเคยทำกับเธอ แต่มันคนละแบบกัน ทำให้จั๊กกี้มากกว่าจะเคลิบเคลิ้ม สิ่งยิ้มให้เขา

ดูเธอจะมีความสุขที่แกล้งเขาให้อารมณ์ขุ่นมัวได้ ดันตัวเองขึ้นเกยอยู่บนตัวเขา มองหน้าบึ้ง ๆ นั้นอย่างอารมณ์ดี

“มายด์คิดถึงคุณ”

ยื่นหน้าเข้าใกล้แตะริมฝีปากที่ปากเขาเบา ๆ และส่งยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนชายหนุ่มจะพลิกตัวดันคนตัวเล็กให้อยู่ข้างล่าง เพียงแค่นี้อารมณ์ขุ่นมัวก็ละลายเสียแล้ว ริมฝีปากได้รูปของเขาที่ยังคงมีกลิ่นไวน์อ่อน ๆ เจืออยู่ บดขยี้ปากเล็กแทบระบม จนต้องเผยอออกรับลิ้นอุ่น ๆ ของเขาไว้และส่งความหวานมอบให้โดยที่เขาไม่ต้องควานหาให้เสียเวลา ต่างฝ่ายต่างแลกจูบกันอย่างดูดดื่มเนิ่นนาน

เพียงครู่เดียวก็ไม่มีอาภรณ์ใดปกปิดร่างอรชรแล้ว สัมผัสจากมือใหญ่ตอนนี้ไม่ได้อ่อนโยนเสียแล้ว และดูเหมือนเจ้าของร่างเล็กจะไม่สะทกสะท้านกับแรงสัมผัสอันดุดันของเขาเลยสักนิด เบียดตัวเข้าหาเขารับสัมผัสที่เร่าร้อนอย่างเอาใจ

มือบางจับชายเสื้อของเขาดึงขึ้นและถอดมันออกโยนลงข้างล่าง โอบกอดแผ่นหลังเขาไว้และเลื่อนมือสอดเข้าท้ายทอย พร้อมเสียงแผ่วเบาที่หลุดออกจากปากทันทีที่เขาขบริมฝีปากลงตรงกลางยอดดอกบัว เก็บความหอมของกลิ่นกายไว้ด้วยริมฝีปากและจมูก จนร่างเล็กสะท้าน และป้วนเปี้ยนอยู่แถวเนินเนื้อนุ่มอยู่เนิ่นนาน ก่อนจะวนกลับมาหาซอกคอและริมฝีปากอีกครั้ง ดันลิ้นหาความหอมหวานด้านใน

ร่างหล่อนสัมผัสได้ถึงความแข็งแรงบนกายเขาที่ดันกางเกงออกมา มือเล็กรั้งขอบกางเกงเขาลงก่อนที่จะถูกกำจัดออกไป มือที่บีบเคล้นเนินเนื้อนุ่มกลางอกอย่างหนักหน่วง จนร่างเล็กแอ่นตามแรงสัมผัส เลื่อนไปประสานมือกับคนด้านล่าง

หญิงสาวเผยอปากส่งเสียงแห่งความสุขออกมาโดนไม่อาจต้านทาน ตาพร่ามองใบหน้าคมที่อยู่ใกล้จนภาพเบลอ ประคองใบหน้าเขาด้วยมือข้างเดียวเข้ามาใกล้ ร้องขอจุมพิตจากเขา เมื่อส่วนแข็งแรงของความเป็นชายป้วนเปี้ยนอยู่หน้าขาและท้องแบนราบ ก่อนที่ร่างเล็กจะยุบลงที่นอนนุ่มเพราะแรงกดจากร่างกำยำ

สองร่างกลมกลืนเป็นร่างเดียว โยกขยับตามจังหวะควบคุมของคนที่อยู่ด้านบนอย่างคึกคะนอง พร้อมเสียงกระเส่าที่ไม่อาจต้านทานไว้ได้กับรสสัมผัสที่เขามอบให้จนแทบแผดเผาร่างเล็กด้วยแรงไฟปรารถนา และเหมือนจะไม่จบลงง่าย ๆ ในคืนนี้ ให้สาแก่ใจชายหนุ่มที่เธอบังอาจทำให้อารมณ์เขาคุกรุ่นอยู่ตลอดทั้งสัปดาห์