เมื่อรักต้องลับ ( 18+)

“มองไรของมึงวะโปรด”

เสียงทุ้มถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทกำลังมองสองสาวอยู่นานสองนานไม่วางตา มองเสียจนลืมไปแล้วกระมังว่าเขาก็ยืนอยู่ตรงนี้ ไอ้นิสัยมองหญิงจนลืมเพื่อนมันต้องเป็นเขามากกว่า ส่วนมันก็ต้องเป็นคนด่าคนปราม วันนี้ทำไมถึงสลับตำแหน่งกันเสียได้

“มองของสวย ๆ งาม ๆ” ทรงโปรดตอบกลับ ทว่าสายตายังคงจดจ้องใบหน้าหวานของหญิงสาวคนนั้นไม่เลิก

“แก๊งยายลูกคนรวยใจแตกนั่นอะนะ ทำไมวะ มึงสนใจเหรอ?” เตชินถาม ทรงโปรดละสายตาจากสาวสวยมามองหน้าเพื่อนสนิทแล้วกลอกตาพลางด่าในใจว่า..

‘ไอ้ห่า ไปเหยียดเขาว่าลูกคนรวยใจแตก มึงจนมากมั้ง! ไอ้ลูกคุณหญิงพราวพรรณ ไอ้สันเขื่อน! แล้วถ้าผู้หญิงพวกนั้นใจแตกก็ไม่รู้จะนิยามคนอย่างเตชินว่าอะไรแล้ว สำส่อนยังฟังดูดีไป’

แต่ก็นั่นแหละ ทรงโปรดได้แค่สบถด่าอยู่ในใจ เพราะหากพูดดังออกไปมีหวังได้ทะเลาะกับไอ้เตชิน จนเสียเวลาล่อสาวสวยตรงหน้าเป็นแน่

“มึงรู้จัก?” ทรงโปรดยิงคำถามที่มองว่าเป็นประโยชน์กับตัวเองมากกว่า เขารู้อยู่หรอกว่าเตชินกว้างขวาง แต่มันจะรู้จักผู้หญิงทุกคนทั้งประเทศเลยหรือไง

“หึ! รู้จักดีเลยละ” ชายหนุ่มเค้นเสียงหึในคอพลางมองไปยังหญิงสาวอีกคน

จะไม่รู้จักได้ยังไง ก็หนึ่งในนั้นดันเป็นยายตัวแสบที่ทำให้ตนชวดงานใหญ่ เตชินจำสาวสวยหน้าเฉี่ยวชุดสายเดี่ยวสีแดงได้ขึ้นใจ

“ทำไมไปพูดถึงผู้หญิงแบบนั้น” ทรงโปรดนึกตำหนิเพื่อน รู้อยู่ว่าเตชินปากไม่ค่อยดีเหมือนหน้าตา แต่พูดให้ผู้หญิงเสียหายก็ไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ

“ก็เรื่องจริง มึงดูแต่ละคนแต่งตัว โดยเฉพาะยายชุดแดงนั่น คู่กัดกูเองแหละ แรดจะตายชัก” เตชินขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน พลางลามไปดูถูกอีกหนึ่งสาวในกลุ่มเดียวกันที่ทรงโปรดกำลังสนใจอยู่ด้วยเช่นเดียวกัน พลางคิดในใจว่าหากคบกันได้นิสัยคงไม่ต่างกันมาก

เขามันเป็นคนแบบนี้แหละ หน้าตาดี แต่ปากดีกว่า ซึ่งคนสนิทมักจะชมว่าเขาเป็นหมอปากหมา ลองได้เกลียดขี้หน้าแล้วไม่ว่าจะสวยเอ็กซ์แตกน่าเอาแค่ไหนเขาก็ด่าได้ทั้งนั้น

คนอย่างเตชิน เตชะดำรงกุล ไม่เคยสนใจใครหน้าไหนอยู่แล้ว!