MasukShare
Chapter4
Terakhir Diperbarui:
2025-09-14 01:30:15Chapter4
ณ มิราเคิลผับ
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาก้าวเข้ามาในผับด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ เขาเดินเข้าไปด้านในก่อนจะกระแทกตัวนั่งบนโซฟาหุ้มหนังเนื้อดีเต็มแรง แล้วคว้าแก้วเหล้าของเพื่อนสนิทบนโต๊ะมากระดกดื่มหมดแก้ว จากนั้นก็รินบรั่นดีใส่แก้ว ดื่มรวดเดียวจนเกลี้ยงอีก
“เฮ้ยๆๆ ไอ้อ๋อง มึงเบาๆ หน่อย มาถึงก็พรวดเอาพรวดเอา กลุ้มใจอะไรมาวะเนี่ย” กิตติพัทธ์รีบห้ามเพื่อนรัก เมื่อเห็นธัชธรรม์เอาแต่ดื่มบรั่นดีไม่พูดไม่จา
“จะมีอะไร มาอีหรอบนี้ละก็ไม่พ้นเรื่องเดิม”
จารุวิทย์คาดเดา ซึ่งเขาคิดว่าเดาไม่ผิด เนื่องจากเรื่องทุกข์ใจของ ธัชธรรม์ ภาสวัชร์ ลูกชายคนโตของธัชชัยกับคุณหญิงลักขณา ภาสวัชร์ มหาเศรษฐีระดับต้นของประเทศไทย เจ้าของกิจการเครื่องดื่มชูกำลังชื่อดังครองอันดับขายดีอันดับหนึ่งของประเทศไทยและอีกหลายประเทศในอาเซียน รวมทั้งแถบทวีปยุโรปและอเมริกาใต้
ชีวิตของธัชธรรม์สมบูรณ์ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงินทอง การศึกษา ชื่อเสียง และหน้าตาที่โดดเด่นไม่แพ้พระเอกดังทั้งหลาย จะมีเพียงเรื่องเดียวเท่านั้นที่เขายังขาดอยู่ นั่นคือคู่ครอง ซึ่งเป็นเรื่องที่ธัชธรรม์กำลังหนักอกหนักใจเป็นที่สุด
“เรื่องนี้ยังไม่จบอีกเหรอวะ ฉันนึกว่าคุณแม่ของมันจะรามือแล้วซะอีก” กิตติพัทธ์เดินทางไปฝรั่งเศสเกือบครึ่งเดือน ทำให้พลาดข่าวสำคัญของเพื่อนรักไปโดยปริยาย
“รามือไปสิบวันไง มาจี้อ๋องหนักก็สี่ห้าวันมานี้ แถมยังยืนยันเสียงแข็งว่าถ้าอ๋องหาเมียไม่ได้ก่อนปีใหม่ หญิงแม่จะให้แต่งงานกับคนที่ท่านหาให้ มันเลยกลุ้มดื่มเหล้าอย่างกับน้ำไงล่ะ” จารุวิทย์อธิบายให้เพื่อนเข้าใจ หญิงแม่คือสรรพนามที่พวกเขาเรียกมารดาของธัชธรรม์อย่างขำๆ เมื่ออยู่ในหมู่เพื่อนฝูง
“หา! หาเมียก่อนปีใหม่เหรอ” กิตติพัทธ์อุทานกับระยะเวลาที่คุณหญิงลักขณากำหนดให้เพื่อน “ปีใหม่ปีไหนวะ ปีนี้หรือปีหน้า”
“ก็ปีนี้สิวะ ถ้าปีหน้าไอ้อ๋องมันคงไม่กลุ้มหนักหรอก”
จารุวิทย์บอก หยิบแก้วเหล้าขึ้นมาจิบ
“ปีนี้ก็อีกแค่ห้าวันน่ะสิ แล้วมันจะหาเมียได้ไง แฟนมันยังไม่มีเลย”
“ก็ใช่ไง ถ้ามันหาเมียไม่ได้ มันก็ต้องแต่งงานกับคนที่หญิงแม่หาให้ มันก็จะบ้าอย่างที่นายเห็น”
จารุวิทย์เห็นใจเพื่อนไม่น้อย แต่ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยอย่างไร เพราะลำพังตัวเขาก็ถูกมารดารุกเร้าถามเรื่องนี้เช่นกัน แต่ดีที่มารดาไม่ได้กะเกณฑ์หรือบังคับให้เขาแต่งงานกับใคร
“มึงสองตัวช่วยกูคิดหน่อยสิว่าจะทำยังไงดี กูมึนไปหมดแล้ว” เจ้าของเรื่องขอความช่วยเหลือเพื่อนรัก หลังจากดื่มบรั่นดีไปหลายแก้ว
“จะช่วยยังไงวะ เหลือเวลาอีกห้าวันที่หญิงแม่กำหนด แกจะหาเมียที่ไหนไปให้หญิงแม่ ถ้าหาได้จริงหญิงแม่จะเชื่อเหรอว่าเป็นเมียแกจริงๆ เพราะแกไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนมาก่อนนอกจากควงกันชั่วครั้งชั่วคราว จู่ๆ มีเมียโผล่ขึ้นมา ร้อยทั้งร้อยหญิงแม่ไม่มีวันเชื่อ ท่านต้องรู้ว่าแกอุปโลกน์มาแน่นอน”
ใช่ว่าจารุวิทย์ไม่อยากช่วยเพื่อน แต่เขาคิดไม่ออกว่าจะช่วยธัชธรรม์ด้วยวิธีไหน วิธีง่ายที่สุดที่คิดได้คือ หาผู้หญิงสักคนมาอุปโลกน์ว่าเป็นภรรยาเพื่อให้เรื่องทุกอย่างจบ แต่คงไม่จบง่ายๆ เพราะคุณหญิงลักขณาไม่มีทางเชื่อพันเปอร์เซ็นต์
“เออใช่ ถ้าใช้วิธีหาผู้หญิงสักคนมาเป็นเมียแก นอกจากแม่แกจะไม่เชื่อแล้ว บางทีอาจเชื่อแล้วโขกสับเมียกำมะลอของมึงจนทนไม่ได้ สุดท้ายมึงก็ต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่หญิงแม่หาให้” กิตติพัทธ์พูดอีกก็ถูกอีก
“ก็ใช่ไง กูถึงได้กลุ้มอย่างนี้” ธัชธรรม์ก็คิดจะใช้วิธีนี้ แต่ต้องเบรกตัวโก่งเพราะเหตุผลที่เพื่อนกล่าวมา
“เอิ่ม ขอโทษนะคะ ขอออกความคิดเห็นนิดนึงได้ไหมคะ” รุ่งราตรีคู่ควงของจารุวิทย์ที่นั่งฟังการสนทนาตั้งแต่ต้นแทรกขึ้น ทำให้สามหนุ่มหันมามองเธอเป็นตาเดียว
“อย่ายุ่งน่า ไม่ใช่เรื่องของเธอ” กิตติพัทธ์ดุคู่ขาที่ริอ่านยุ่งเรื่องของเพื่อนรัก
“จุ๋มก็แค่อยากช่วยคิดเท่านั้นค่ะ ไม่ได้คิดอยากจะแส่”
รุ่งราตรีพูดเสียงเบา หลบสายตาดุๆ ของกิตติพัทธ์
“ช่างเถอะเจมส์ ช่วยๆ กันคิดหลายหัวก็ดีเหมือนกัน ดีกว่าคิดคนสองคน” ธัชธรรม์ปรามเพื่อนที่กำลังโมโห “เธอจะพูดอะไรก็พูดมา” เขาเปิดโอกาสให้รุ่งราตรีพูด เพราะคิดว่าคำพูดของเธออาจเป็นประโยชน์ต่อเขา
“จากที่จุ๋มนั่งฟังพวกคุณพูด ทำให้จุ๋มเข้าใจว่าคุณอ๋องกำลังประสบปัญหาหาเมียให้คุณแม่ แล้วถ้าใช้วิธีหาเมียกำมะลอ คุณแม่ของคุณอ๋องก็ต้องไม่เชื่อ แล้วนอกจากไม่เชื่อก็อาจถูกคุณแม่ของคุณอ๋องกลั่นแกล้งจนแพ้ภัยไปเอง คราวนี้ทุกอย่างก็เข้าทางคุณแม่ของคุณอ๋อง จุ๋มคิดว่าวิธีนี้ก็ทำได้นะคะ แต่ต้องทำให้แนบเนียนให้ดูสมจริง และผู้หญิงที่จะมาเป็นเมียจัดฉากของคุณอ๋องจะต้องเก่งและรับมือคุณแม่ของคุณอ๋องได้ค่ะ”
จิตใจที่มืดมนไร้ซึ่งทางออกของธัชธรรม์ เปรียบเสมือนมีแสงไฟสว่างไสว แม้ว่าจะไม่อาจขจัดความมืดนั้นได้ทั้งหมด แต่ธัชธรรม์ก็มองเห็นทางออกปลายทาง
“ทำยังไง บอกฉันมาเร็วเข้า” ธัชธรรม์รีบถาม
“คุณอ๋องก็ต้องลงทุนกับเรื่องนี้สักหน่อย ให้ดูสมจริงสมจังด้วยการจดทะเบียนสมรสกับเมียจัดฉาก ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็ต้องเก่งพอตัว เพราะต้องรับมือกับคุณแม่ของคุณอ๋อง ไม่อย่างนั้นทุกอย่างจะพังไม่เป็นท่า สุดท้ายคุณอ๋องก็ต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่คุณแม่หาให้”
“จดทะเบียนสมรส!” สามเพื่อนสนิทประสานเสียงพร้อมกัน แต่ละคนมีสีหน้าไปในทิศทางเดียวกันคือ ตกใจ
“ต้องจดทะเบียนสมรสด้วยเหรอ ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้มั้ง” ธัชธรรม์ค้าน
“ถ้าไม่จดมันจะสมจริงเหรอคะ คุณอ๋องจะเดินดุ่มๆ พาเมียไปหาคุณแม่ก็ได้ แค่แนะนำตัวว่าผู้หญิงคนนี้คือเมีย ทำทีเป็นนอนห้องเดียวกัน ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน แต่นั่นไม่ทำให้คุณแม่ของคุณอ๋องเชื่อได้เต็มร้อยหรอกค่ะ ถ้าจดทะเบียนสมรสด้วย ความน่าเชื่อถือมันก็มีมากขึ้น คุณแม่ของคุณอ๋องคงไม่คิดหรอกค่ะว่า คุณอ๋องจะลงทุนจดทะเบียนสมรส ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เมียจริงๆ”
สามหนุ่มมองหน้ากันแล้วคิดตรงกันว่าคำพูดของรุ่งราตรีมีเหตุผลไม่ใช่น้อย ถ้ามีทะเบียนสมรสไปยืนยันมันก็สมเหตุสมผลกว่าและน่าเชื่อถือกว่าด้วย
“แต่ถ้าใช้วิธีนี้ นายต้องตกลงกับผู้หญิงที่จะจ้างมาเป็นเมียกำมะลอของนายดีๆ นะ ไม่อย่างนั้นอาจเป็นปัญหาระดับชาติก็ได้” กิตติพัทธ์ให้ข้อคิด
“ก็ไม่เห็นยากเลยค่ะ จดทะเบียนวันนั้นก็หย่าซะวันนั้นเลย แล้วเอาใบทะเบียนสมรสไปอ้างกับคุณแม่ของคุณอ๋อง แค่นี้ก็หมดปัญหากวนใจตามมา หรือถ้าตามกฎหมายทำอย่างนั้นไม่ได้ คุณอ๋องก็พามาจดทะเบียนหย่าในวันรุ่งขึ้นก็ได้” รุ่งราตรีเสนอเพิ่มเติม
Bab terbaru
สะใภ้สุดขั้ว แม่ผัวสุดขอบ Chapter35
Chapter35“ก็ไม่รู้ไงว่าจะมีให้เมื่อไหร่ถึงตอบไปแบบนั้น” เจ๊เพียงตอบกวนๆ กระแทกเสียงและทำเสียงดังใส่ “เสริมมาเก็บไม่เห็นถามมากมายอย่างนี้เลย เอาเป็นว่าถ้าฉันมีแล้วจะจ่ายก็แล้วกันนะ”ภัทรียารู้สึกเฉยๆ กับคำพูดคำจาและท่าทางของเจ๊เพียง อาจเพราะซอยต้นมะขามที่เธออยู่มาตั้งแต่เกิดมีคนประเภทนี้อยู่มาก หญิงสาวจึงไม่สะทกสะท้านเท่าไรนัก และไม่มีความหวาดกลัว“ของใหม่ป้าก็ไม่จ่าย ของเก่าก็ค้างไว้ ป้าไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือคะ” ภัทรียาย้อนคนถูกย้อนหยุดโบกพัดในมือ จ้องหน้าสาวรุ่นลูกเขม็ง ก่อนจะตะเบ็งเสียงใส่ “แกว่าฉันหน้าด้านอย่างนั้นเหรอ”“หนูพูดอย่างนั้นเหรอคะ” เธอแกล้งทำไขสือ “ป้าว่าตัวเองนะคะ หนูไม่ได้ว่าป้าสักคำ”“แกไม่ต้องมาย้อนยอก คำพูดของแกมันหมายความอย่างนั้น” เจ๊เพียงตะโกนใส่อย่างเดือดดาล ทำให้คนในตลาดเริ่มหันมามองเจ๊ส้มแม่ค้าเขียงหมูกับเจ๊ตุ๊กแม่ค้าขายปลาสด สองเพื่อนสนิทของเจ๊เพียง รีบลุกจากแผงเดินมาดูเหตุการณ์“ถ้าป้ารู้ตัวว่าหน้าด้านก็รีบจ่ายค่าเช่าแผงมาสิคะ ของใหม่ห้าพันห้า ของเก่ารวมๆ แล้วก็สี่หมื่นสามพันเจ็ดร้อยบาท รีบจ่ายมาอย่าให้เด็กมาถอนหงอกหรือให้คนอื่นรับรู้นิสัยของป้าไปมากกว่าน
สะใภ้สุดขั้ว แม่ผัวสุดขอบ Chapter34
Chapter34 สามวันต่อมา ภัทรียาทำหน้าเซ็งเมื่อเห็นทีมลักขณานั่งครบองค์ประชุม คิดว่าจะเลี่ยงการปะทะคารมแล้วเชียว สุดท้ายก็หนีไม่พ้น แต่ละคนมองเธอเป็นตาเดียว แถมยังทำปากขมุบขมิบราวกับว่ากำลังนินทาซึ่งหน้าก็ไม่ปาน อีกทั้งยังยิ้มเยาะให้อีกต่างหาก คงจะปรามาสเรื่องที่เธอจะไปเก็บค่าเช่าแผงในตลาดรุ่งอุดมอยู่เป็นแน่ “ว่าไงยะเธอ เตรียมตัวไปเก็บเงินค่าเช่าแผงใช่ไหม” ลักขณาถาม แสยะยิ้ม “ใช่ค่ะคุณแม่สามี” ภัทรียาหยุดเดิน ตอบคำถามด้วยรอยยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นฉันก็อวยพรให้หล่อนโชคดีสำลีแปะหัว เอ๊ย! ไม่ใช่ ขอให้เก็บเงินได้ทั้งหมดนะ” ลักขณาพูดจบ เสียงหัวเราะของลูกทีมก็ดังขึ้น ซึ่งประกอบไปด้วย ลักษิณา อังคณี และศิริพรแม่บ้านสูงวัย “ไม่ต้องห่วงค่ะคุณแม่สามี รับรองว่าคุณลูกสะใภ้จะเก็บเงินมาให้ทุกบาททุกสตางค์ ไม่ให้ตกหล่นเลยค่ะ แถมยังจะเก็บเงินค้างเก่าให้ด้วยอีกค่ะ” ภัทรียาพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ไม่มีความหวาดหวั่นแม้แต่น้อย “ให้มันเก่งอย่างปากว่าก็แล้วกัน ฉันกลัวจะได้ไม่ครบซะมากกว่า ฉันไม่เห็นจะมีใครหน้าไหนเก็บได้ครบสักคน” แม่สามีสบป
สะใภ้สุดขั้ว แม่ผัวสุดขอบ Chapter33
Chapter33ภมรหนุ่มเริ่มลุกล้ำมากขึ้น สูดเก็บกักสายธารหวานล้ำ ที่ไหลบ่าเนืองนอง มือใหญ่ข้างหนึ่งกอบกุมบงกชคู่งามสลับกันไปมา มืออีกข้างปลุกกระตุ้นอารมณ์พิศวาสให้โหมหนัก ภัทรียาถูกรุกทั้งสามทางพร้อมกัน มีหรือจะทานทนเก็บกลั้นอารมณ์ไหว หญิงสาวกรีดร้องรับความสุขสมจากการปรนเปรอของธัชธรรม์“อา...คุณอ๋อง...คุณอ๋องขา” เสียงของเธอเบาหวิวคล้ายกำลังขาดใจ จะไม่ให้เธอไม่ขาดใจได้อย่างไร เมื่อเขายังไม่ละใบหน้าจากความเป็นอิสตรี ดื่มด่ำราวพบโอเอซิสกลางทะเลทรายแห้งผาก ทั้งยังเฝ้าดอมดมความหอมชื่นใจอย่างหลงใหลดั่งต้องมนตร์ ทุกอณูบนสรรพางค์กายสาว ไม่มีที่จะคลาดคลาจากสัมผัสเสน่หาแห่งบุรุษเพศ“คุณอ๋องขา...คุณอ๋อง...ปราง...ปรางต้องการคุณ” เธอยังคงส่งเสียงครวญกระเส่าไม่หยุด ร่างกายอัดแน่นไปด้วยความร้อนจนกายแทบระเบิด ต้องการให้เขามาเติมเต็มความสุข ร้องขอธัชธรรม์อย่างลืมอายไม่ได้มีเพียงภัทรียาเท่านั้นที่ร่างกำลังระเบิด ธัชธรรม์ก็รู้สึกเช่นเดียวกัน ความปรารถนาระอุเดือดในกาย เผาผลาญทุกสรรพางค์จนแทบไม่เหลือชิ้นดี ชายหนุ่มจุมพิตกลีบดอกไม้งามเป็นการส่งท้าย ก่อนจะยันตัวขึ้น ใช้หัวเข่าดันขาเรียวสวยทั้งสองข้างออกเพื่อจะ
สะใภ้สุดขั้ว แม่ผัวสุดขอบ Chapter32
Chapter32“วันไปเก็บเงิน ฉันจะไปเป็นเพื่อนนะ มีอะไรจะได้ช่วยเธอ” ธัชธรรม์อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ เพราะรู้กิตติศัพท์พ่อค้าแม่ขายในตลาดดีว่าเป็นอย่างไร“ไม่ต้องค่ะ ปรางไม่อยากให้คุณแม่มาอ้างว่าปรางทำงานนี้ไม่ได้จึงให้คุณอ๋องช่วย เชื่อมือปรางนะคะ ปรางทำได้ค่ะ”“ฉันเชื่อมือเธอและเป็นห่วงเธอด้วยนะปราง เพราะเรื่องที่เธอทำอยู่นี้มันนอกเหนือข้อตกลงของเรา ถึงยังไงฉันก็ไม่สบายใจอยู่ดี”“เอาอย่างนี้ดีไหมคะ เพื่อความสบายใจของคุณอ๋อง ถ้าปรางทำงานนี้สำเร็จคุณอ๋องต้องจ่ายเงินให้ปรางหนึ่งแสนบาท เท่ากับคุณอ๋องจ้างปรางทำงานนี้” เธอหาทางออกให้เขา“อืม ก็ดีเหมือนกัน งั้นตกลงตามนี้” ธัชธรรม์ตอบแบบไม่คิด“ค่ะ ตกลงตามนี้ค่ะ” เธอยิ้มให้อีกฝ่ายรอยยิ้มสดใสของภัทรียาทำให้คนที่เห็นรอยยิ้มรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองทำงานหนัก เต้นถี่อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นัยน์ตาสีนิลของธัชธรรม์นิ่งมองดวงหน้าสวยฉาบรอยยิ้มซึ่งมองแล้วไม่รู้สึกเบื่อ พร้อมกันนี้ความรู้สึกดีที่มีต่อเธอยังถักทอขึ้นในจิตใจของเขาอีกด้วยภัทรียาหน้าแดงทันใดเมื่อชายหนุ่มมองแบบตาไม่กะพริบ เธอตื่นเต้นและทำอะไรไม่ถูก ไม่น่าเชื่อว่าคนก๋ากั่นและไม่กลัวใครจะใจเต้นโค
สะใภ้สุดขั้ว แม่ผัวสุดขอบ Chapter31
Chapter31 สมุดบัญชีเล่มใหญ่สองเล่มและเล่มขนาดกลางอีกหนึ่งเล่มกางอยู่บนโต๊ะกระจกตัวเตี้ยภายในห้องนอนของธัชธรรม์ ภัทรียานั่งอยู่บนพื้น อ่านสมุดบัญชีสองเล่มใหญ่ที่เพิ่งไปขอมาจากเสริมศักดิ์ เจ้าหน้าที่ดูแลตลาดซึ่งคุณหญิงลักขณาว่าจ้างมาหลายปี เพื่อมาตรวจว่าเธอต้องเก็บเงินค่าเช่าแผงใดบ้าง และแผงไหนมียอดค้างจ่ายเท่าไร โดยสมุดบัญชีที่ได้มาคือ สมุดบัญชีรายรับรายจ่ายของตลาด สมุดบัญชีรายชื่อบุคคลที่เช่าแผงขายของที่ระบุว่าแผงใดจ่ายหรือค้างค่าเช่าในแต่ละเดือนจากนั้นเธอก็ไปซื้อสมุดบัญชีมาอีกหนึ่งเล่ม ซึ่งถือว่าเป็นสมุดบัญชีส่วนตัวเพื่อรวบรวมข้อมูลว่าแผงใดต้องจ่ายค่าแผงเป็นจำนวนเงินเท่าไร ค้างจ่ายกี่บาท เพื่อทวงถามได้อย่างถูกต้อง“โห...กว่าจะเสร็จ เล่นเอาปวดหมองเลย”ภัทรียาพูดหลังจากทำทุกอย่างเสร็จสิ้น วันพรุ่งนี้ก็จะได้เวลาไปเก็บค่าเช่าแผงเสียที และนั่นทำให้เธอวิตกกังวลไม่น้อย เพราะจำนวนคนที่ค้างจ่ายซึ่งระบุด้วยปากกาสีแดงมีอยู่เกือบครึ่งหนึ่งของจำนวนคนเช่าพื้นที่ทั้งหมด คงเป็นเรื่องยากน่าดูที่จะเก็บเงินให้ได้ภายในระยะเวลาที่ลักขณากำหนด แต่ไม่ว่าจะยากยิ่งเพียงใด ภัทรียาก็มั่นใจว่าต้องทำได
สะใภ้สุดขั้ว แม่ผัวสุดขอบ Chapter30
Chapter30 “คุณเรย์...แตกลัว” เธอกล่าวอย่างขลาดกลัว ใจสั่นหนักเมื่อหลุบตาเห็นขนาดของกายแกร่ง กลัวร่างกายตัวเองจะฉีกขาด “แตไม่เคยค่ะ”เรวินยิ้มพอใจกับประโยคที่ได้ยิน เขาพอเดาได้ว่าเธอไร้เดียงสากับเรื่องนี้ การแสดงออกทุกอย่างไม่เหนียมอาย ขวยเขิน จูบ การตอบสนองที่ไม่ได้เรื่อง หรือร่างกายที่สั่นอยู่ตลอดเวลา เป็นการแสดงออกโดยธรรมชาติ ทว่าเขาจะพอใจมากขึ้นหากพิสูจน์ด่านสุดท้ายว่าเธอบริสุทธิ์จริงหรือไม่ “ไม่ต้องกลัว ใหม่ๆ ก็อย่างนี้แหละ พอได้ลองครั้งแรกแล้วเธอจะติดใจ”เขาพูดปลอบ ก่อนจะแยกขาเรียวทั้งสองข้างให้กว้างมากขึ้น ก้มใบหน้ามองดอกไม้สีชมพูสดใสแล้วใจกระตุก เพราะมันสวยงามจนเขาอยากฝังใบหน้าลงไปซุกซบ สูดดมกลิ่นสาบสาวเพื่อไม่ให้เสียเวลา เขาจดแก่นกายชายตรงปากถ้ำ แล้วดันฝ่าความคับแน่นที่แทบจะทำให้หัวใจเขาหยุดทำงาน“คุณเรย์...จะ...เจ็บค่ะ...อืม...เอาออกไป...กะ...ก่อน”ความเจ็บแปลบวิ่งปราดสู่ร่างน้อยของสุมณฑาทันทีที่เขานำความแข็งแกร่งเข้าสู่ถ้ำสวาท ซึ่งไม่เคยถูกรุกรานมาก่อน เธอเกร็งตัวจนแข็ง ใบหน้าเหยเก ริมฝีปากขบเม้ม น้ำตาไหลเป็นทาง“โอ้...ฉะ...ฉันก็เจ็บปวดเหมือนกัน อา...ดีช
Anda juga akan menyukai
ร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย23.9K Dibacaเรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C57.9K Dibacaคู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น38.9K Dibacaห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน119.9K Dibacaพลีกาย
ฤกษ์รัก140 Dibacaยัยคู่หมั้นตัวร้าย ของคุณชายเย็นชา
หลงเวลา /จู้หมิง359 Dibacaเด็กเลี้ยงหมอคีรินทร์
จินต์พิชา220 Dibacaเมียเสี่ย
มังกรเล่นน้ำ1.4K Dibaca
