ตอนที่ 2

         “อ๊อย... อูย... อ่าห์”

ใบหน้าของหล่อนบูดเบี้ยว บิดเบ้ไปชั่วขณะ ลำนิ้วของตัวเองพอแก้ขัดได้ก็จริง... แต่ก็ไม่อาจทดแทนได้ดั่งใจปรารถนา

เพราะว่าลึกๆ ลงไปในอารมณ์โหยหา ดาหลารู้ดีว่าช่องทางรักของหล่อนกำลังกระสันหาอะไรที่ใหญ่โตและคับแน่นกว่านิ้วที่ทำได้แค่เขี่ยคลึงเสียบเข้าๆ ออกๆ ไม่อาจเสียดสีให้ร้อนผ่าวไปทั้งโพรงเนื้อดั่งที่หล่อนปรารถนา

ครั้นเมื่อสายตาปะทะเข้ากับขวดโรลออนขนาดเหมาะมือที่วางอยู่หน้ากระจก ดาหลารีบคว้าเอามาไถถูกับรูสวาทของตัวเอง เล่นเอาน้ำหล่อลื่นสาดทะลักออกมาชุ่มฉ่ำไปทั้งกลีบเสียว

จากนั้นม่ายสาวก็ค่อยๆ นั่งลงกับพื้น เอนหลังพิงผนัง ถ่างขาจนแบะอ้าออกจากกัน ปลดปล่อยอารมณ์ด้วยการเปิดรับส่วนปลายกลมเกลี้ยงและมนทู่ของลูกกลิ้ง

โรลออนที่ไชชอนเข้ามาในกลีบกระสันเป็นจังหวะ

บลั่กๆ ๆ ๆ ๆ

“ซี้ดดด... ”

ขนาดของขวดโรลออนที่ใหญ่กว่านิ้วสามารถเติมเต็มเข้ามาในร่องสวาทของหล่อนได้ดีกว่า

ดาหลากัดฟันแน่น แอ่นสองเต้าขึ้นรับฝ่ามือของตัวเองที่บีบขยำสลับไปมา

“อูยยยย... ”

หล่อนแอ่นเนินสวาทรับส่วนปลายมนทู่ที่สาดกระแทกเข้ามารัวๆ พริ้มตาซ่านสยิวจินตนาการไปว่ามันคือการกระเด้าเข้ามาถี่ๆ ในรูเสียวจนมีน้ำเหนียวหลั่งเยิ้มออกมาอาบร่องสวาทอีกระลอก

และสุดท้ายแม่ม่ายซึ่งยังสาวและเปี่ยมไปด้วยความต้องการทางเพศก็พรูลมหายใจกระท่อนกระแท่นออกมากับความปรารถนามืดดำที่กำลังจะถูกปลดเปลื้องไปในที่สุด

“อ่าห์... ”

หล่อนเสียวเกร็ง มือขยำเต้านมจนหนั่นเนื้อขาวๆ ปลิ้นออกมาตามซอกนิ้ว พยายามสะกดกลั้นเสียงครวญคราง หากมันก็ดังลั่นหลุดออกมาจนได้ เสียงหายใจหอบระโหยถูกพ่นออกมาอย่างแรงและต่อเนื่อง เมื่อความเสียวปลาบวาบแล่นลงไปตลอดร่าง ภายในช่องท้องแขม่วเกร็งกลีบสวาทตอกรัดไม่ตุบๆ

ทว่ายังไม่ทันที่ดาหลาจะบรรลุในสิ่งซึ่งปรารถนา เสียงของลูกชายที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน

“แม่ดาทำอะไรอยู่... เร็วๆ ครับ  ริวปวดฉี่”

ลูกชายเร่ง ทั้งเคาะประตูและเรียก ดาหลาไม่คิดว่าริวจะตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะปวดฉี่

“จ้ะๆ... รอเดี๋ยวลูก”

ดาหลาตกใจ รีบคว้าผ้าขนหนูขึ้นมากระโจมอกเปล่าเปลือยแล้วเปิดประตูให้ลูกชายในวัยเจ็ดขวบของหล่อนได้เข้ามาใช้ห้องน้ำ

“แม่ดาทำอะไรครับ”

ลูกชายถามด้วยสีหน้าวัวเงีย

“อะ... อาบน้ำจ้ะ แม่อาบน้ำ”

ดาหลาตอบอึกอัก รีบเดินออกมาสวมเสื้อผ้า พอลูกชายเดินกลับออกมาจากห้องน้ำ หล่อนก็ตามขึ้นไปบนเตียง ทอดร่างในชุดนอนบางๆ ลงนอนกอดลูกชายที่รักปานแก้วตาดวงใจ

ดาหลาพยายามข่มตาให้หลับ ทั้งที่รู้ว่าลึกๆ ในอารมณ์ยังคงค้างคาทรมานเหลือเกิน

อีกสัปดาห์ต่อมา

         “ไม่ไปได้ไหม... ”

         ความดื้อรั้นทำให้เด็กชายในวัยเจ็ดขวบทำหน้าอิดออดใส่ดาหลาผู้เป็นมารดา หลังจากหล่อนบอกว่ามีความจำเป็นที่จะต้องพาไปอยู่กับ ‘รอนน์’ ซึ่งเป็นพ่อผัว

อันที่จริงดาหลาไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับรอนน์มากนัก รู้เพียงว่าเขาเป็นคนเลี้ยงดูตะวันสามีของหล่อนมาตั้งแต่เด็กๆ และตอนนี้เขาอาศัยอยู่ในจังหวัดเชียงราย มีที่ดินหลายร้อยไร่สำหรับปลูกต้นยูคาลิปตัสแลยางพารา รวมทั้งสวนปาล์มขนาดใหญ่

“ริวไม่อยากไป”

ลูกชายยังคงส่ายหน้าดื้อดึง

         “ไม่ได้จ้ะ ตอนนี้แม่ดาต้องทำงานหนักอยู่คนเดียว อะไรๆ ไม่เหมือนก่อนแล้วนะลูก อย่าลืมว่าพ่อตะวันของหนูไม่อยู่แล้ว อย่าดื้อให้แม่ต้องเหนื่อยสิจ๊ะคนดีของแม่”

         ดาหลากอดร่างจ้ำม่ำของลูกชายเอาไว้แน่น ไม่คิดว่าตะวันผู้เป็นสามีจะมาด่วนจากไปเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสองปีก่อน ทำให้ทุกวันนี้หล่อนต้องตกอยู่ในสภาพแม่ม่ายยังสาว เลี้ยงดูลูกชายคนเดียวมาเพียงลำพัง

         “ปู่รอนน์จะดุไหม?”

         ท่าทางแข็งขืนของริวค่อยๆ อ่อนลง เริ่มถามถึงคนที่มารดาบอกว่าจะพาไปอยู่ด้วย

         “แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน... แต่คิดว่าคงไม่”

         ที่ดาหลาตอบไม่ได้ ก็เป็นเพราะว่าหล่อนเองก็ไม่เคยเจอหน้ารอนน์มาก่อน  รู้แต่ว่าเขาเป็นลูกครึ่งสเปนรูปร่างสูงใหญ่ สิ่งที่ได้ยินได้ฟังก็จากการบอกเล่าทั้งนั้น

         ตะวันเล่าให้ฟังว่ารอนน์เป็นพ่อเลี้ยง ไม่ใช่พ่อผู้ให้กำเนิด  ทว่าถึงแม้รอนน์จะเป็นเพียงพ่อเลี้ยง แต่เขาก็ส่งเสียเลี้ยงดูตะวันมาตั้งแต่เล็กๆ

         ‘ผมไม่ค่อยชอบหน้าพ่อเลี้ยง’

         ดาหลายังจดจำคำพูดของตะวันได้ดี  สาเหตุที่เขาไม่ชอบพ่อเลี้ยงจนมีอคติก็เพราะตะวันคิดมาตลอดว่ารอนน์เข้ามาแย่งมารดาไปจากบิดาของเขา

โดยที่ตะวันหารู้ไม่ว่าการที่แม่ของตนตัดสินใจทิ้งพ่อนั้นเป็นเพราะว่าปมปัญหาซึ่งมีความลึกซึ้งและซับซ้อนกว่าที่เขาเข้าใจ

เกี่ยวกับทัศนคติในการใช้ชีวิตไม่ตรงกันก็เป็นเหตุผลสำคัญอันหนึ่ง และอีกเหตุผลซึ่งดาหลารู้ว่าสำคัญมากจากการบอกเล่าของตะวันก็คือ ‘เรื่องบนเตียง’ นั่นเอง เพราะตะวันบอกว่าบิดาของเขาเคยประสบอุบัติเหตุตกม้าจนต้องผ่าตัดพวงสวรรค์ครั้งใหญ่ ซึ่งอาจส่งผลกระทบถึงความแข็งแกร่งจนไม่สามารถให้ความสุขภรรยาได้

         ‘สงสัยชอบใหญ่ๆ... เลยเอาฝรั่ง... ไม่งั้นคงไม่ชอบไอ้รอนน์’

         บางครั้งตะวันก็เอ่ยถึงมารดาอย่างไม่ให้เกียรติเพราะความโกรธ ซึ่งดาหลาเองก็ไม่ชอบให้เขาพูดอะไรในทำนองนี้ จะชั่วดียังไงก็แม่ของตัว

         ‘บ้า... พูดอะไรน่าเกลียดอ่ะ’

         ดาหลาว่าให้สามี

         ‘ก็มันจริงนี่นา... ว่าแต่คุณเถอะ อย่าไปหลงของนอกของใหญ่เข้าล่ะ ผมหวงนะ’

         ตะวันแกล้งทำเสียงเข้ม

         ‘จ้ะ... ดาไม่ชอบของใหญ่ ชอบอันเล็กๆ ของตะวันคนเดียวจ้ะ’

         ดาหลาทำเสียงหวานใส่สามี ทว่าคนโดนตำหนิว่า ‘เล็ก’ กลับทำหน้ามุ่ยใส่เมียรัก