“สะใภ้” ในความลับ
ผู้เขียน กาสะลอง
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น
ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล
และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา
อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ
……….
นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา
ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์
ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง
ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง
*เราเตือนท่านแล้ว*
“สะใภ้” ในความลับ
บนเตียงนอนภายในห้องสี่เหลี่ยมของคอนโดเล็กๆ ใจกลางเมืองหลวง ดาหลานอนนิ่งฟังเสียงลมหายใจของผู้เป็นลูกชายที่ระบายออกมอย่างสม่ำเสมอในอาการหลับสนิท
“ถ้าพ่อของหนูยังอยู่ เราสองคนแม่ลูกก็คงไม่ต้องลำบากกันขนาดนี้”
‘ดาหลา’ พึมพำถึง ‘ตะวัน’ ผู้เป็นสามี นึกตัดพ้อโชคชะตาที่ล้อเล่นกับชีวิตของหล่อนและลูกอย่างโหดร้าย
ร่างซึ่งยังเอิบอิ่มไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวขยับลุกขึ้นนั่ง มือเรียวของผู้เป็นมารดาค่อยๆ ลูบไล้หน้าผากของ ‘ริว’ ผู้เป็นลูกชายด้วยความรักใคร่เอ็นดู ก่อนจะค่อยๆ ทิ้งศีรษะลงบนหมอนอีกครั้งด้วยความรู้สึกอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวเหลือเกิน
ร่างรัดรึงในชุดนอนบางๆ นอนนิ่งมองเพดานต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ เสียงฝนที่ตกพรำๆ อยู่ภายนอกและกระแสลมเย็นที่สาดเข้ามาทางระเบียงหลังห้อง ยิ่งกระตุ้นอารมณ์เปล่าเปลี่ยวของแม่ม่ายที่สามีตายตั้งแต่ยังสาว ความหนาวลึกๆ ในอารมณ์ปรารถนาลึกเร้นบางอย่าง กำลังทำให้ดาหลารู้สึกสะท้านเยือกไปทั้งร่าง
หญิงสาวพยายามข่มบังคับเปลือกตาให้ปิดลงด้วยความรู้สึกอ้างว้างอย่างที่สุด... แต่ช่างยากเย็นนัก กระทั่งหล่อนรู้ว่าอารมณ์บางอย่างที่สุมรุมอยู่ลึกๆ ในอกดูจะเพิ่มพูนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ดาหลารู้... ว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้ไม่อาจหลับลงได้ หล่อนกระสับกระส่ายและร้อนรนจนต้องผุดลุกขึ้นจากเตียงนอน ตัดสินใจก้าวเงียบเชียบเข้าไปในห้องน้ำ
เมื่อเข้ามาอยู่คนเดียวภายในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ของห้องน้ำที่ติดกับระเบียงหลังห้อง หล่อนค่อยๆ เปลื้องชุดนอนบางๆ ออกจากร่าง
ม่ายสาวยืนนิ่งพินิจเรือนร่างและทรวงอกเปล่าเปลือยของตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกเงาบานน้อย ทรวงอกซึ่งยังสวยงามเต่งตึงเหลือเกิน หากน่าเสียดายที่วันนี้ตะวันผู้เป็นสามีของหล่อนไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อเชยชมความงดงามของมันอีกแล้ว
ดาหลาเริ่มสัมผัสร่างกายของตัวเองแผ่วเบา มือเรียวลูบไล้ลงมาบีบขยำทรวงอก ลูบคลำแล้วคลี่ปลายนิ้ววนคลึงรอบวงป้านปทุมจนขนลุกซู่ไปทั้งร่าง
‘อ่าห์... ’
ฝ่ามือน้อยค่อยๆ เคล้นคลึงทรวงอกอวบใหญ่ของตัวเองด้วยความรู้สึกชื่นชมในความอิ่มสมบูรณ์ของเรือนร่าง การมีลูกไม่ได้ทำให้สองเต้าของหล่อนหย่อนคล้อย แต่กลับได้ความอวบใหญ่และเอิบอิ่มเข้ามาแทนที่
ดาหลาเอื้อมมือเปิดน้ำจากฝักบัว หวังให้แรงจากสายน้ำที่ฉีดพ่นออกมาเป็นสายปะทะใบหน้าและเนื้อตัวเปล่าเปลือย จะช่วยดับความร้อนรุ่มในอารมณ์ที่รุมรึงอยู่ภายในอก
‘อ่าห์... เสียว’
มือข้างหนึ่งถือฝักบัว มืออีกข้างเค้นคลึงบีบขยำเต้านมอวบใหญ่ล้นมือของตัวเองไปพลาง จู่ๆ เนื้อตัวก็ร้อนผ่าว สั่นเทิ้ม โหยหา ราวกับว่าร่างกายของหล่อนกำลังตกอยู่ในอาการสะบัดร้อนสะบัดหนาว คล้ายจะเป็นไข้ หากลึกลงไปในอารมณ์… ดาหลาเท่านั้นที่รู้ดีว่าอะไรเป็นสาเหตุ
‘ซี้ดส์... ’
ดาหลายังคงพริ้มตาซ่านสยิว หลุบตาลงมองเม็ดหัวนมของตัวเองที่กำลังโดนบีบบี้จนส่วนปลายชี้งอนเป็นตุ่มไตแข็งตั้งขึ้นมาจากวงป้านปทุมเพราะโดนบีบบี้สลับกดคลึงฝักบัวเข้ากับหัวนมทั้งสองข้างอยู่นานเป็นครู่
ความเสียวปลุกเร้าให้เลือดในกายสาวแล่นล้อมเข้ามารอบส่วนปลายของยอดปทุมแดงเรื่อ
‘อูยยย... เสียว’
ดาหลาร้องครางอยู่ในใจ ความเหว่ว้าในอารมณ์ ทำให้หล่อนแอบจินตนาการไปว่าฝักบัวที่กดเข้าหาหัวนมนั้นก็คือปลายลิ้นสากๆ ของบุรุษเพศกำลังไล้เลียยอดถันของหล่อนด้วยความโหยหา
‘อ่าห์... ’
ริมฝีปากอิ่มขยับเผยอด้วยความสยิว ความเย็นยะเยือกของน้ำไม่ได้ช่วยดับความร้อนรุ่มในกาย แต่กลับยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ทำให้หล่อนรู้สึกโหยหาความรู้สึกที่เคยได้รับจากการร่วมเพศ
“อ่าห์... ซี้ดส์”
ดาหลาเปล่งเสียงครางออกมาดังด้วยความลืมตัว เมื่อพบว่ายิ่งสัมผัสปลุกเร้าตัวเอง ความว้าเหว่และเปล่าเปลี่ยวในอารมณ์กระสันที่เก็บกดเอาได้นาน กำลังส่งผลให้ร่างกายเริ่มประท้วงถึงความต้องการตามธรรมชาติขึ้นมาอีกครั้ง
หล่อนค่อยๆ ลูบล้วงมือเรียวลงไปที่ง่ามขา เสียดสีฝ่ามือกับโคกเนื้อที่แอ่นนูนขึ้นมาเหมือนหลังเต่า ทว่าในนาทีนี้หล่อนก็ทำได้เพียงแต่พึ่งพาลำนิ้วน้อยๆ ของตัวเองเท่านั้น ทั้งที่รู้ว่ามันไม่อาจเทียบเคียงได้กับแก่นกายของบุรุษเพศที่หล่อนแอบถวิลหามาตลอด นับจากสามีจากไปอย่างไม่มีวันกลับ
“อูยยยย... ”
ดาหลายังคงพริ้มตา จินตนาการวาบหวิวได้ทำให้อารมณ์ของหล่อนเตลิดเพริด ขณะสอดลำนิ้วน้อยๆ เข้าๆ ออกๆ อยู่ตรงรอยแยกกึ่งกลางกาย นิ้วหัวแม่มือกดคลึงบีบเค้นจุดอ่อนไหวที่สุดของร่างกายเป็นจังหวะต่อเนื่องจนติ่งเสียวรวบรัดตัวเองเป็นตุ่มไตขึ้นมา ร่างกายกระสันหาการเติมเต็มอย่างที่สุด
ดาหลาใช้นิ้วน้อยๆ ปลุกเร้าตัวเองอยู่นานเป็นครู่ ก่อนที่จะเปล่งเสียงร้องครวญครางออกมาด้วยความสุขสมลืมตัว
เสียงเร่งเร้ากระเส่าสั่น สองมือกอดรัดร่างกำยำของรอนน์เอาไว้แน่น รั้งบ้างผลักบ้างด้วยความสับในใจ เพราะว่าทั้งเสียวทั้งเจ็บแปลบในบางจังหวะ เพราะรอนน์รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้“ผัวจะซอยแล้วนะจ๊ะเมียจ๋า”รอนน์บอกขณะขยับเอวเป็นจังหวะถี่ๆ ดุ้นเอ็นมหึมาของเขาส่งความเสียวซ่านและจุกแน่นแล่นร้าวเข้ามาถึงมดโพรงมดลูกของภรรยาที่นอนครางอยู่ใต้ร่างวันนี้รอนน์รุนแรงเหลือเกิน ความต้องการที่เก็บกดเอาไว้หลายวันทำให้เขากระแทกกระทั้นไม่ลืมหูลืมตา“อ๊ะ... จะถึงแล้วรอนน์ขา ผัวจ๋า... เมียจะ... อ๊ะ อ๊อย... กรี๊ดดดดด”ดาหลากรีดร้องออกมาในนาทีที่ดวงตาหรี่ปรือ ครั้นแล้วสวรรค์รำไรรางก็พร่าเลือนอยู่ภายใต้เปลือกตาหรี่พริ้ม น้ำรักของรอนน์ฉีดพุ่งเข้ามาชุ่มโพรงมดลูก ท่อนเนื้อของเขากระตุกแรงเหลือเกิน“อ๊าห์... ”รอนน์พรูลมหายใจออกมา บั้นท้ายตึงเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเขาสามารถเคลื่อนไหวได้น่าทึ่งราวกับเป็นเครื่องจักร“เมียมีความสุขที่สุด... ผัวจ๋า”ดาหลาละล่ำละลักบอก รอนน์ทำให้อารมณ์ของหล่อนโลดทะยานขึ้นไปพบกับความสุขสุดยอดพร้อมๆ กัน“แบบนี้แสดงว่ารักผม... หายโกรธผัวแล้วสินะ”“รักสิคะ... ถ้าไม่รักจะไม
พ่อผัวสอดลิ้นเข้าสู่ร่องปากละมุนของสะใภ้ ไล้เลียจนลิ้นของดาหลารัดร้อยเข้าด้วยกันดื่มด่ำราวกับมีอำนาจแม่เหล็กดึงดูดเอาไว้ สองมือของดาหลารัดรอบลำคอบึนหนาของเขาเอาไว้แน่น“อูย... น่าดูดที่สุด”รอนน์พึมพำเมื่อสะใภ้แอ่นเต้านมให้เขาดูดเลียอย่างหิวกระหาย ก่อนที่พ่อผัวสุดหื่นจะไซ้ลงมาตามลำตัวเกลี้ยงเกลาแล้วเฟ้นฟอนเนินสวาทสีชมพูเบียดแน่นอย่างเมามัน“ฮึ่ก... ฮื่อ”ดาหลาแหกขา แอ่นอ้ากลีบงามขึ้นมาจากง่ามขาที่มีเส้นขนสีเดาโอบล้อมตามแนวยาวของกลีบเนื้อนูนเด่น รอนน์ทั้งดูดทั้งเน้น ขบเลียเม็ดกระสันของดาหลาจนมีน้ำหล่อลื่นหลั่งทะลักออกมาอาบเลื่อมไปทั้งดุ้นลิ้นของเขา “ถ่างให้ผมนะ... ดาจ๋า... หลายวันมานี้คุณไม่ยอมให้ผมแตะต้องตัวคุณ ทรมานจะแย่... วันนี้ผมอยากเข้าไปในตัวคุณใจจะขาด”ซุ่มเสียงและสีหน้าของรอนน์หื่นมาก เพราะว่าตลอดหลายสับดาห์ที่ผ่านมาดาหลาไม่ยอมให้เขาแตะเนื้อต้องตัวหล่อน เพราะเรื่องของมะลิทำให้ความสัมพันธ์ของเขากับหล่อนตึงเครียดมาตลอดกระทั่งทุกอย่างได้คลี่คลายไปสู่ทิศทางที่ดี อารมณ์โหยหารัญจวนของรอนน์กับดาหลาที่เก็บกดเอาไว้จึงถูกระบายให้กันและกันอย่างเร่าร้อนในวันนี้ดาหลาเอื้อมมือลงมาผัมผัส
“รอนน์คะ”หล่อนเหลือบมองหน้าเจ้าของโครงร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับ ขณะรถแล่นเข้ามาใกล้น้ำตกจนได้ยินเสียงโครมครืนแว่วมา“หืม... เรียกผัวทำไมจ๊ะ”รอนน์หวานใส่ “ขอบคุณนะคะ... ที่รักดากับลูกชาย ขอบคุณที่ให้โอกาสดา”“ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณดากับลูกชายที่ไม่รังเกียจคนแก่บ้านๆ อย่างตารอนน์สุดหื่นคนนี้... ว่าแต่ดากังวลอะไรหรือจ๊ะ”รอนน์สงสัย“ก็มีบ้างค่ะ... ดากลัวว่าตัวเองอาจจะไม่ดีพออย่างที่คุณคาดหวัง”หญิงสาวบอกความกังวลในใจ“อย่าคิดมาก... ผมรักคุณกับลูกด้วยหัวใจอย่างแท้จริง... และผมก็ไม่ได้ตั้งความหวังอะไรทั้งนั้น ชีวิตที่ผ่านๆ มามันสอนให้รู้ว่าการใช้ชีวิตร่วมกันกับใครสักคนไม่ใช่เรื่องง่าย ผมก็ไม่ได้ตั้งความหวังว่าทุกๆ อย่างจะต้องราบรื่นอย่างที่เราต่างก็คาดหวัง แต่ผมสัญญาว่าจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ขอเวลาให้เราได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน และผมมั่นใจว่าเราเข้ากันได้”รอนน์เอื้อมมือข้างหนึ่งมาขยี้ศีรษะของหล่อนเบาๆ เหมือนผู้ใหญ่เอ็นดูเด็ก“ขอบคุณที่เอ็นดูดาค่ะ”ดาหลากล่าวเสียงเครือ“ตอนนี้ผมเอ็นดูคุณ... แต่ตอนลงเล่นน้ำตกคุณจะได้ดูเอ็นผม... คริคริ”คนทะลึ่งได้ทุกสถานการณ์หัวเราะคิ
“อันที่จริงเธอไม่เห็นจะต้องทำถึงขนาดนี้”รอนน์ไม่โกรธหล่อน ดาหลาก็เช่นกัน และความเมตตาของทั้งสองทำให้มะลิตัดสินใจเล่าความจริงให้ฟังว่าเมื่อเก้าเดือนก่อนหล่อนไปทำงานที่บาร์เบียร์แห่งหนึ่งในพัทยา และได้พบรักกับฝรั่งต่างชาติเชื้อสายอเมริกันคนหนึ่งซึ่งเป็นพ่อของเด็ก “มะลิขอโทษค่ะ”มะลิร้องไห้สะอึกสะอื้น ยกมือขึ้นไหว้รอนน์กับดาหลาที่กลายมาเป็นผู้มีพระคุณ เพราะว่ารอนน์เป็นคนออกเงินค่าใช้จ่ายในการทำคลอดให้หล่อนทุกบาททุกสตางค์“แล้วจะเอายังไงต่อไป”รอนน์ถาม“หนูจะเอาลูกกลับไปเลี้ยงที่พัทยาค่ะ... หาบ้านเช่าสักหลังอยู่กับลูก รอให้หย่านมแล้วหนูคงหางานทำเหมือนเดิม”มะลิบอกถึงแผนการในอนาคตของตัวเอง“งั้นฉันจะช่วยเหลือเธอเรื่องค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงดูลูกในช่วงนี้... ในระหว่างที่เธอยังไม่มีงานทำ”รอนน์เห็นแก่เด็กตาดำๆ ซึ่งดาหลาก็เห็นด้วยอีกสามเดือนต่อมามะลิก็ส่งข่าวกลับมาขอบคุณรอนน์กับดาหลา สำหรับความช่วยเหลือเรื่องเงินที่ส่งให้หล่อนเป็นค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงดูลูกอ่อน แต่ตอนนี้หล่อนคงไม่ต้องพึ่งพาเขาแล้ว เพราะว่ามะลิเพิ่งได้แฟนใหม่เป็นฝรั่งสูงวัยใจดีชาวอเมริกันที่อาสาจะช่วยเลี้ยงดูหล่อนกับลู
“หมอบอกว่าภายในอาทิตย์นี้แหละค่ะ”มะลิตอบด้วยสีหน้าเป็นกังวล“อย่าเพิ่งคิดอะไรมากนะ... ถ้าเครียดลูกในท้องพาลจะเครียดไปด้วย”ดาหลายกมือขึ้นแตะบ่ามะลิ ท่าทางใจดีและเป็นมิตรของหล่อนทำให้มะลิรู้สึกอุ่นใจ นึกในใจว่ารอนน์คิดไม่ผิดที่เลือกผู้หญิงแสนดีและมีเมตตาคนนี้มาเป็นภรรยา“หิวข้าวมั้ย... กินอะไรมาหรือยัง ในตู้มีอาหารนะ หิวก็หากินเองได้เลย”“ค่ะ... คุณช่างใจดี แต่ขอนอนสักพักจะดีกว่า นั่งรถมานานเวียนหัวค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”มะลิยกมือไหว้ ก่อนที่ดาหลาจะก้าวออกมาจากห้องแล้วตรงมาหาคนก่อเหตุ“รอนน์... ”เสียงของดาหลาดุจนรอนน์สะดุ้ง“จ๋า... ”“ไม่ต้องมาทำเสียงหวาน... เชิญที่ห้องรับแขกค่ะพ่อตัวดี เรามีเรื่องต้องคุยกัน”ดาหลาเดินนำมาที่ห้องรับแขก รอนน์เดินคอตกตามมาต้อยๆ สีหน้ามีความกังวลอย่างเห็นได้ชัด“พรุ่งนี้ดากับลูกตัดสินใจแล้วว่าจะย้ายออกไปจากบ้านของคุณ”ความอัดอั้นและเจ็บปวดในอก จากเรื่องที่เกิดขึ้นแบบไม่มีใครคาดฝัน ทำให้ดาหลาตัดสินใจบอกรอนน์“โห... จะไปไหน ทำไมวู่วามขนาดนี้ล่ะ”รอนน์หน้าเสีย เขาขาดใจตายแน่ๆ ถ้าหล่อนกับลูกชายหายไปจากชีวิตของเขา“คุณอยู่กับเมียกับลูกของคุณไปเถอะนะคะ”ดาหลารู้ส
บทเรียนครั้งนี้กำลังจะสอนว่าการที่เขามักง่ายก่อเรื่องเอาไว้โดยไม่คิดหน้าคิดหลังให้รอบคอบ ทำให้ความเดือดร้อนวุ่นวายกำลังจะวกกลับเข้ามาพัวพันในชีวิตอีกครั้งเหมือนกงกรรมกงเกวียน“ตอนแรกมะลิกะว่าจะขอมาพักกับคุณสักคืน... แต่ตอนนี้คงไม่เหมาะแล้วละค่ะ”สีหน้าของมะลิสลดลง“แล้วจะไปพักไหน”ความเป็นผู้หญิงด้วยกันทำให้ดาหลานึกเป็นห่วงมะลิ หล่อนเดินทางมาในสภาพท้องแก่ใกล้คลอดและยังมาคนเดียว“มะลิจะไปพักที่โรงแรมในเมืองค่ะ”หล่อนบอกพลางคว้ากระเป๋าเสื้อผ้า ทำท่าว่าจะเดินกลับออกไปจากบ้านของรอนน์“ไหนๆ ก็มาแล้ว ไม่เป็นไร ค้างที่นี่ก็ได้มะลิ... ห้องว่างเยอะแยะไป”ดาหลาแสดงน้ำใจกับคนท้องโย้“เธอจะเอายังไงก็ว่ามา... ”รอนทำเสียงเข้ม รู้สึกไม่พอใจที่มะลิจะค้างคืนที่บ้านของเขา“...”มะลิไม่ตอบอะไร มองหน้ารอนน์แล้วน้ำตาก็ไหลพรากออกมา“มะลิไม่มีเงินทำคลอดค่ะ”หล่อนสารภาพถึงสาเหตุที่บากหน้ามาหาเขา“งั้นฉันจะจ่ายค่าทำคลอดให้เธอ... แล้วจะให้เงินก้อนนึง เอาไว้เลี้ยงดูลูกของเธอ”รอนน์สรุป มะลิเชิดหน้าขึ้นตอบ“ลูกของเราค่ะ... ไม่ใช่ลูกของมะลิคนเดียว”มะลิตีสำนวน รอนน์ส่ายหน้า ความอึดอัดใจทำให้เขาต้องเอ่ยออกมาเหมือ