ตอนที่ 33 คำสารภาพจากหัวใจ

ตอนที่

33

คำสารภาพจากหัวใจ

เมื่อเสียงประตูห้องทำงานปิดลง พราวตะวันยืนนิ่งอยู่กลางห้อง ความรู้สึกชาไปทั้งตัว คำพูดเยาะเย้ยของณิชายังคงดังก้องอยู่ในหัว แม้ปากจะบอกว่าไม่รู้สึกอะไรแล้ว แต่ในใจลึกๆ ความรู้สึกเหมือนถูกย้ำแผลก็ยังคงก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ ความทรงจำในอดีตที่เคยเจ็บปวดจากคำพูดของฟิล์มและบาดแผลที่ณิชาทิ้งไว้ในวันแรกที่มาเจอเธอก็ย้อนกลับมาหลอกหลอน เธอคิดว่าเธอจัดการกับความรู้สึกเหล่านั้นได้แล้ว แต่สุดท้ายมันก็ยังกลับมาทำร้ายเธอได้อีก

เสียงกุกกักที่หน้าประตูดังขึ้นเรียกสติของเธอกลับมา อคิณเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นและใบหน้าที่มีความสุข แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าของพราวตะวันที่ดูไม่สู้ดีนัก รอยยิ้มนั้นก็จางหายไปในทันที

“พราวเป็นอะไรไปครับ” อคิณถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่แฝงไปด้วยความกังวล เขารีบก้าวเข้ามาหาเธอและจับมือของเธอไว้แน่น

“คุณไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าครับ”

พราวตะวันเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา แววตาที่สั่นไหวของเธอบ่งบอกถึงความสับสนภายในใจ เธอไม่ได้ตอบอะไร แต่ในใจกลับอยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ เพื่อระบายความอัดอั้นทั้งหมด

“มีใครเ