Share

บทที่สาม

last update Last Updated: 2024-10-19 08:00:24

ขอความช่วยเหลือ

06.00 เช้าวันถัดมา

พลอยไพลินตื่นมาพร้อมกับความสดชื่นหญิงสาวเห็นข้อความจากอีเมลเด้งขึ้นเลยกดดูข้อความในเมลที่ถูกตอบกลับมาทำเอาหญิงสาวแทบอยากจะกระโดดกรี้ดลั่นบ้านแต่ก็ต้องข่มความดีใจเอาไว้เพราะไม่อยากให้เจ้าก้อนที่กำลังหลับอุตุอยู่ข้างๆได้ยินเสียงกรี้ดแล้วตื่นมาตอนนี้

ข้อความในอีเมลเขียนส่งมาว่าพรุ่งนี้คุณหญิงดวงแขจะเดินทางมาที่บ้านเด็กกำพร้าเพื่อช่วยเหลือตามที่พลอยไพลินได้ร้องขอเมื่อพลอยไพลินได้รับข่าวดีหญิงสาวก็รีบโทรหาแม่น้อยของเธอและบอกข่าวดีทันที

“จริงเหรอลูก คุณหญิงท่านช่างมีเมตตากับเราเหลือเกินขอบใจมากนะลูกที่ไม่ทิ้งแม่กับน้องๆ”  เสียงปลายสายที่ตอบกลับมานั้นดูมีความหวังและสบายใจขึ้นกว่าเดิมแม่น้อยพูดกับพลอยไพลิน พร้อมน้ำตาคลอ เธอไม่เคยผิดคำพูดเลยจริงๆแม่สาวน้อยคนนี้

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ พลอยกับลูกแก้วจะไปหาแม่แต่เช้านะคะ แม่สบายใจได้แล้วน้า ไม่ต้องเครียดแล้วนะ..เห็นไหมพลอยบอกแล้วปัญหาทุกอย่างมีทางออกเสมอ  พลอยรักแม่นะจ้ะ”   มือเรียวปาดน้ำตาแห่งความยินดีลวกๆก่อนที่จะกดวางสายแม่ของเธอ

ไร่บดินทร์เดชา

ไร่นี้เป็นไร่ที่อยู่ทางเหนือมีอาณาเขตพื้นที่สีเขียวหลายร้อยไร่บรรยากาศดีเป็นที่ที่สุด

“คุณหญิง สวัสดีค่ะ จะมาทำไมไม่โทรบอกกันก่อนล่ะคะ นิดจะได้จัดห้องไว้ให้”  นมนิดหญิงวัยกลางคนที่อยู่ในชุดเสื้อลายลูกไม้สีขาวนุ่งซิ่นสีเทาเหลือบม้วนเก็บผมด้วยตัวหนีบสีดำตัวใหญ่เธอรีบสาวเท้าถี่ๆออกมาจากบ้านเพื่อต้อนรับดวงแขคุณหญิงวัยกลางคนที่ยังดูสาวดูสวยไม่ต่างจากสาววัยแรกรุ่น

“หวัดดีจ้ะนิด ตาพอลเป็นยังไงบ้าง ได้ทำกายภาพบ้างหรือเปล่า”   คุณหญิงดวงแขเดินลงจากรถตู้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมทักทายแม่นมของลูกชายที่เดินมารับอยู่ที่หน้าบ้านพร้อมถามถึงอาการของลูกชายของเธอว่าการรักษาไปถึงไหนแล้ว

“เอ่อ คุณหญิงเข้าไปดูข้างในเองดีกว่าค่ะ”   นมนิดเอ่ยเสียงอ่อนก่อนที่จะมองเข้าไปในบ้านหลังสีขาวด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

“ฉันเห็นหน้านิดฉันก็รู้และ ลูกชายฉันมันไม่ยอมอีกล่ะสิ เฮ้อ...ฉันล่ะเหนื่อยกับลูกคนนี้จริงๆ”   ดวงแขหวังว่าจะได้รับข่าวดีจากปากคนสนิทแต่เมื่อเธอเห็นหน้าของนมนิดแล้วเธอก็เดาออกได้ทันทีว่าคำตอบมันเป็นแบบไหน

ดวงแขก็รู้ทันทีว่าลูกชายตนเองคงจะอารมณ์ร้ายจนเข้าหน้าใครไม่ติดตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุจนเดินไม่ได้ลูกชายตัวดีของเขาก็ไม่ออกสังคมขลุกตัวอยู่แต่ในบ้านไร่แถมอารมณ์ยังขึ้นๆลงๆอีกต่างหาก

“ออกไป ฉันบอกให้ออกไปไงวะ”  

เคร้งๆๆ ปังๆๆๆ 

“ว้ายยย”  

เสียงทุ้มตวาดเสียงดังก่อนจะมีเสียงปาข้าวของดังรวมถึงเสียงร้องโวยวายของพยาบาลสาวจากในบ้านจนไปถึงด้านนอกทำให้นมนิดและดวงแขต้องรีบเดินเข้ามาในบ้านโดยเร็วเพื่อดูว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“เสียงเอะอะ อะไรนิด”   เมื่อเข้ามาในตัวบ้านได้เสียงโวยวายที่ดังขึ้นเรื่อยๆทำเอาดวงแขต้องยกมือทาบอกหันไปถามนมนิดด้วยสีหน้ากังวลและตกใจ

“เอ่อ คงจะเรื่องเดิมค่ะ คุณหญิง”  นมนิดตอบพร้อมทำสีหน้าระอา ก่อนจะก้มหน้าลงเล็กน้อย

“ว้าย ช่วยด้วยค่ะ เอ่อ คุณนิดคะ หนูไม่รับงานนี้แล้วนะคะ หนูลาล่ะค่ะ”   พยาบาลสาวที่วิ่งตาลีตาเหลือกออกมาจากห้องของแผ่นดิน วิ่งเข้ามาหานมนิดและขอลาออกดวงแขเห็นเช่นนี้ก็รู้เลยว่าพยาบาลคนนี้คงทนฤทธิ์ของลูกชายเธอไม่ไหวแล้วจริงๆก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องของลูกชายเธอเพื่อปรับนิสัยกันรอบที่ล้าน

“อะไรกันตาพอล ใครมารักษาก็อยู่ไม่ถึงวันสักคนแล้วเมื่อไรจะหายใครเข้ามารักษาแกก็ไล่ตะเพิดเขาไปหมด”  คุณหญิงมองลูกชายที่ทำตัวซกมกปล่อยผมเผ้ารุงรังกลิ่นตัวก็มีแต่กลิ่นแอลกอฮอลล์ ที่นั่งพิงหัวเตียงด้วยสายตาระอา

“คุณแม่”  ชายหนุ่มลูกครึ่งที่ตอนนี้หนวดเคราเฟิ้มหันมามองคนที่เข้ามาใหม่เมื่อรู้ว่าเป็นแม่ตนจึงผ่อนความโมโหลง

“คุณแม่ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะมาล่ะครับ”

“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย เมื่อไรจะยอมรักษ.....”

“ผมง่วงครับ ขอพักผ่อนนะครับ”   คุณหญิงดวงแขยังพูดไม่จบประโยคแผ่นดินที่นั่งอยู่บนเตียงก็ทิ้งตัวลงนอนทันที

“นี่...”  ดวงแขที่กำลังจะเดินเข้าไปถึงตัวลูกชายก็โดนนมนิดดึงออกมาซะก่อน

“เอ่อ คุณหญิงคะปล่อยคุณหนูพักผ่อนเถอะค่ะ”  นมนิดเมื่อเห็นท่าไม่ดีเลยดึงคุณหญิงออกมาจากห้องก่อนที่แม่กับลูกจะทะเลาะกันอีกคู่หนึ่ง

“นี่ดูมันนะนิดดูคุณหนูของนิดนะ  หึ่ยยยยยย ฉันละเหนื่อยจริงๆ”  ดวงแขเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่นค่อยๆหย่อนก้นลงโซฟาพร้อมบ่นลูกชายตัวดีอุก

“ปล่อยคุณหนูแกไปก่อนเถอะค่ะ คุณหญิง”  นมนิดที่ดูแลแผ่นดินมาตั้งแต่เด็กๆอดสงสารแผ่นดินที่เป็นแบบนี้ไม่ได้นมนิดคิดว่าคงต้องให้เวลาคุณหนูของเธออีกนิด

“เอ่อ แล้วคุณหญิงจะมาอยู่ที่นี่กี่วันคะ”

“ฉันจะอยู่จนกว่าตาพอลจะหาย คอยดูนะนิดฉันจะหาคนที่รักษาตาพอลให้หายจนได้”

คุณหญิงดวงแขทำท่าทางเอาจริง เพราะเธอก็อยากให้ลูกชายหายดีเหมือนกันถึงปากจะบ่นแต่ก็เป็นห่วงลูกชายคนเดียวอยู่ไม่น้อยเพราะเธอเองก็มีลูกชายเพียงคนเดียวแถมสามีก็มาจากไปอย่างรวดเร็วอีกทำให้คุณหญิงดวงแขไม่ค่อยมีเวลาให้กับลูกมากเท่าไรต่อจากนี้เธอจะกลับมาดูแลครอบครัวจริงจังซักที

“เฮ้อ..” นมนิดเห็นท่าทางคุณหญิงแล้วตอนนี้คงจะเอาจริงเล่นมาอยู่ที่นี่จนกว่าคุณหนูของเธอจะหายเธอนึกภาพไม่ออกเลยว่าใครจะเอาคุณหนูอยู่

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก   บทที่หกสิบสาม ตอนจบ

    “คิดถึงแต่คุณย่าใหญ่เหรอคะไม่คิดถึงคุณย่าเล็กบ้างเลยเหรอแบบนี้ย่าก็น้อยใจแย่เลยนะเนี่ย” พิไลเมื่อเห็นยัยหนูชมพูเข้ามากอดหอมผู้เป็นพี่สาวของตัวเองก็อดหยอกหลานตัวน้อยที่กำลังส่งเสียงเจื้อยแจ้วอยู่ตอนนี้ไม่ได้“ชมพูก็คิดถึงคุณย่าเล็กเหมือนกันค่ะ”ฟอดดดดดเด็กหญิงตัวกลมผละจากคุณย่าใหญ่แล้วเข้าไปกอดคุณย่าเล็กของเธอพร้อมหอมฟอดใหญ่ๆแบบเท่าเทียมกัน“ว่าไงคุณพ่อลูกสอง” พีรพัตรเอ่ยหยอกผู้เป็นพี่ชายที่กำลังเดินจูงลูกชายคนเล็กเข้ามาในบ้านพร้อมพลอยไพลินชายหนุ่มพอจะเดาออกที่พี่ชายเขามาช้าก็คงจะเป็นเพราะสองแสบนี่อีกล่ะสิ“เออ..เหนื่อยดี” แผ่นดินได้แต่อมยิ้มแล้วส่ายหัวให้กับพีรพัตรให้น้องของเขาเห็นว่าว่ามีลูกสองแล้วมันเป็นยังไงแต่ถึงเหนื่อยแต่เขาก็มีรอยยิ้มได้ทุกวันก็เพราะลูกสองคนนี้แหละทำงานเสร็จปุ้ปต้องรีบกลับมาหาลูกหาเมียทันที“แล้วนี่ลูกแก้วกับตาเก้าไปไหนล่ะ” แผ่นดินว่าจะให้ลูกชายของเขาไปเล่นกับหลานชายสักหน่อยแต่ไม่เห็นทั้งแม่และลูกก็เลยถามหา“เมื่อกี้แก้วพาตาเก้าไปเข้าห้องน้ำน่ะเดี๋ยวก็มา......นั่นไงมาพอดีเลยเก้ามาพาฌอนไปเล่นหน่อยสิลูก”“ได้ฮะคุณพ่อ” พีรพัตรเห็นลูกแก้วเดินจูงลูกเข้ามาพอ

  • สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก   บทที่หกสิบสอง

    ก๊อกๆๆๆ“อ้าวพี่วินขึ้นมาทำอะไรคะ” จอมขวัญได้ยินเสียงเคาะประตูเลยเดินออกมาเปิดทั้งที่ยังไม่ทันได้มองตาแมวว่าเป็นใครเพราะคิดว่าอาจจะเป็นคนในบ้านมาตามไปทานข้าวแน่ๆแต่เมื่อเห็นเป็นชายหนุ่มเธอจึงตกใจไม่คิดว่าเขาจะขึ้นมาหาเธอถึงที่ห้อง“พี่มาดูขวัญไงเห็นคุณพ่อขวัญบอกว่าขวัญไม่สบายพี่เลยขึ้นมาดู...พี่เข้าไปข้างในได้ไหม” ธาวินเห็นสีหน้าหญิงสาวที่ดูจะไม่ค่อยดีนักเขาจึงขอเข้าไปคุยกับเธอด้านในชายหนุ่มเห็นอาการซึมของหญิงสาวก็พอจะดูออกว่าที่ซึมๆอยู่เนี่ยคงจะเป็นเพราะผลจากที่เขาแกล้งเธอแน่ๆอยากจะต่อยหน้าตัวเองชะมัดที่เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง“เอ่อ...ค่ะ” ธาวินเดินเข้ามาในห้องของจอมขวัญเมื่อเห็นหญิงสาวนั่งลงบนเตียงเขาก็ถือวิสาสะยื่นหลังมือไปแตะที่หน้าผากของเธอทันทีเพื่อดูว่าเธอป่วยจริงหรือเปล่า“ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา...ป่วยการเมืองหรือเปล่าเราอะ” ธาวินอมยิ้มแลัวมองหน้าหญิงสาวจอมเจ้าเล่ห์เขารู้ว่าที่เธอแกล้งป่วยกะทันหันเพื่อที่จะได้ไม่ต้องลงไปเจอเขาแน่ๆ“ตกลงพี่วินมาหาขวัญมีอะไรคะ” จอมขวัญไม่ได้ตอบปฏิเสธอะไรจากคำกล่าวหาของเขาตอนนี้เธอไม่กล้าที่จะมองหน้าของเขาด้วยซ้ำเลยเร่งถามคนตรงหน้าว่าที่มามีธุร

  • สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก   บทที่หกสิบเอ็ด

    “ต้องยกความดีความชอบให้ขวัญแล้วหละที่คอยดูแลเอาใจใส่จนมันออกลูกมาดกขนาดนี้” ธาวินเห็นหญิงสาวยืนยิ้มภาคภูมิใจกับสิ่งที่หญิงสาวลงมือทำเองจนประสบผลสำเร็จก็อดชมไม่ได้“ก็ขวัญใช้หัวใจดูแลไงคะ..รู้ไหมคะตั้งแต่ขวัญมาดูแลสวนให้พี่วินขวัญรู้สึกต้นไม้ในสวนมากเลยค่ะ” จอมขวัญรู้สึกรักและก็ผูกพันธ์กับสิ่งที่เธอทำเธอไม่รู้ว่าเธอชอบที่จะตากแดดตากลมทำงานในสวนตั้งแต่เมื่อไรแต่มารู้ตัวอีกเธอก็รู้สึกว่ามีความสุขทุกครั้งที่อยู่ในสวนผลไม้นี้ไปแล้ว“พี่ก็รัก....รักมากด้วย” ธาวินพูดคำว่ารักออกมาก่อนจะมองไปทางหญิงสาวด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้มทำเอาคนที่ยืนยิ้มมาทางชายหนุ่มถึงกับหลบสายตาที่ส่งมาแทบไม่ทันถึงจะคิดว่าเขาคงพูดว่ารักสวนผลไม้ก็เถอะแต่เธอก็เขินกับคำที่เขาพูดว่ารักอยู่ดี“เอ่อ...พี่วินพึ่งกลับมาเหนื่อยๆเดี๋ยวขวัญไปหยิบน้ำมาให้นะคะ” หญิงสาวรีบชิงบอกว่าจะไปหยิบน้ำให้ชายหนุ่มเพื่อแก้อาการเขินเธอรีบวิ่งเข้าไปในครัวอย่างรุกรี้รุกลนเพราะกลัวว่าเขาจะเห็นว่าเธอเขินอยู่แต่มันก็ไม่ทันแล้วหน้าเธอออกจะแดงขนาดนั้นเขาแค่แกล้งนิดเดียวเองที่เขาพูดว่าพี่ก็รักเขาหมายถึงรักสวนนี้เหมือนกันแต่ที่บอกว่ารักมากด้วยคำนั

  • สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก   บทที่หกสิบ

    “อ้าวคุณน้าสวัสดีครับ” แผ่นดินที่กำลังเดินจูงมือยัยหนูชมพูที่เริ่มเดินได้แข็งแล้วเมื่อเห็นผู้เป็นน้าเขยก็รีบยกมือสวัสดีทำเอายัยหนูชมพูยกมือขึ้นสวัสดีตาม“จ้า” ยัยหนูชมพูยกสองมือป้อมๆตามผู้เป็นพ่อแล้วส่งเสียงสวัสดีตามที่ผู้เป็นแม่เคยสอนแต่ก็ดันพูดออกมาได้คำเดียวว่าจ้าทำเอาทุกคนที่ยืนอยู่ต่างขำกับท่าทีของเด็กหญิงตัวกลมคนนี้กันยกใหญ่“โอ้โหหลานปู่ไหว้สวยจังเลยค่ามาให้ปู่หอมหน่อยเร็ว” พอพิศิษฐ์ได้เห็นท่าทางของหลานก็รู้สึกเอ็นดูลูกของหลานชายเขาทำไมถึงได้จ้ำม่ำน่าฟัดขนาดนี้เขาทำท่าชูสองแขนให้ยัยหนูมาหาเมื่อยัยหนูเดินมาหาเขาก็อุ้มก่อนที่เขาหอมที่แก้มย้วยๆไปหนึ่งฟอด“ลูกเราพูดได้หลายคำหรือยังเนี่ยตาพอล” เมื่อสักครู่พิศิษฐ์เห็นหลานพูดจ้าได้ก็เลยอยากรู้ว่าหลานสาวเขาพูดได้กี่คำแล้ว“ตอนนี้ก็พูดได้ทีละคำครับแต่ก็ยังได้ไม่เยอะเรียกพ่อกับแม่กับหม่ำๆได้แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วครับ” แผ่นดินดีใจมากตอนที่ได้ยินว่ายัยหนูเรียกพ่อกับแม่ได้ตอนนั้นเขารู้สึกไม่เชื่อหูตัวเองเลยเค้นให้ยัยหนูพูดอยู่หลายรอบจนพลอยไพลินต้องปรามอาการเห่อที่ลูกพูดได้ของเขายกใหญ่ไม่อย่างนั้นคงให้ลูกพูดทั้งวันไม่หยุดแน่ๆ“ไหนลองเ

  • สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก   บทที่ห้าสิบเก้า

    “งั้นเราทานข้าวก่อนเถอะจะได้ทานยา” วรรณาที่คุยกับหลานชายเรียบร้อยก็เห็นว่านี่มันจะเลยเวลาทานข้าวเช้าแล้วจึงรีบบอกให้หลานชายทานข้าวจะได้ทานยาเพราะกับข้าวที่หญิงสาวทำก็ดูว่าจะเริ่มเย็นแล้วเดี๋ยวมันจะไม่อร่อย“เดี๋ยวขวัญไปตักข้าวต้มมาให้คุณป้าแล้วทานด้วยกันเลยนะคะ” จอมขวัญเห็นว่าป้าของชายหนุ่มมาแต่เช้าท่าทางจะยังไม่ได้ทานอะไรมาแน่ๆหญิงสาวจึงเอ่ยปากจะไปตักข้าวต้มมาให้“ขอบใจจะ” วรรณายิ้มรับคำของจอมขวัญนึกเอ็นดูคนตรงหน้าที่ดูจะเป็นแม่ศรีเรือนคนนี้เสียจริง“หืมอร่อยมากเลยหนูขวัญ..แบบนี้ป้าต้องฝากท้องกับหนูขวัญบ่อยๆแล้วล่ะจะ”“ขอบคุณค่ะคุณป้า...สูตรนี้เป็นของนมนิดที่อยู่ที่บ้านไร่ของป้าขวัญเองค่ะ” ทั้งสามทานข้าวกันไปด้วยนั่งคุยกันไปด้วยจนวรรณารู้ว่าทั้งสองรู้จักกันด้อย่างไรและจอมขวัญเป็นลูกเต้าเหล่าใครด้วยเสียงที่เจื้อยแจ้วและพูดเก่งของจอมขวัญที่หาเรื่องคุยได้ตลอดเวลาทำเอาวรรณายิ้มไม่หุบเธอไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหลานชายของเธอจึงดูสดใสทั้งที่ยังมีอาการเจ็บอยู่น่าจะเป็นเพราะหญิงสาวคนนี้นี่แหละ จะว่าไปเธอคงจะต้องไปคุยอะไรกับหลานชายเธอหน่อยแล้วที่ลูกสาวบ้านอื่นมาตามเฝ้าถึงที่แล้วคนเ

  • สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก   บทที่ห้าสิบแปด

    จักรพงษ์เอ่ยเรื่องราวทั้งหมดให้จอมขวัญได้ฟังเขาไม่กลัวว่าจะโดนคนเป็นหัวหน้าตำหนิแล้วในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แค่ขอให้จอมขวัญเก็บเรื่องสถานที่ที่นี่เป็นความลับพอซึ่งจอมขวัญก็รับปากทุกอย่างขอแค่ให้เธอได้อยู่คอยดูแลธาวินเท่านั้นเอง“เชิญครับคุณขวัญหัวหน้าหลับเพราะฤทธิ์ยาน่ะครับคุณขวัญอยู่ที่นี่ตามสบายเลยนะครับเดี๋ยวผมจะโทรบอกทางบ้านคุณให้เอง”“ขอบคุณค่ะ” จักรพงษ์พาจอมขวัญไปเยี่ยมธาวินที่ในห้องหญิงสาวก็ปล่อยโฮออกมาทันทีเมื่อเห็นสภาพของชายหนุ่มเธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นหนักขนาดนี้แต่ก็ยังดีที่ยังรอดกลับมา จอมขวัญเทียวไปเทียวมาอยู่หลายครั้งร่วมเดือนจนธาวินเริ่มดีขึ้นจึงย้ายกลับมาที่บ้านของเขาหญิงสาวเฝ้าดูแลชายหนุ่มอยู่ไม่ห่างจนแผลตอนนี้เริ่มดีขึ้นมากเดินเหินก็สะดวกมากขึ้นแต่ก็ยังต้องมีคนดูแลอย่างดีเพราะตอนนี้ชายหนุ่มอยู่บ้านคนเดียวแล้ว หลังจากจบคดีของเสี่ยวันชัยเมฆินก็โดนเรียกตัวไปช่วยคดีอื่นต่อจึงทำให้ธาวินพักรักษาตัวอยู่คนเดียวหญิงสาวจึงตามดูแลธาวินอยู่ไม่ห่างทั้งดูงานในสวนสั่งงานลูกน้องของธาวินเองหาตลาดส่งผลใหม่ เพราะว่าโรงงานของวิเวียนได้ปิดตัวลงแล้วหญิงสาวดูงานในสว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status