LOGINร่างกายของเขาบ่งบอกให้หญิงสาวรับรู้ถึงความต้องการที่ดิบเถื่อนและความหื่นกระหายที่พรั่งพรูออกมา มันก็ช่างมากมายเหลือเกิน สุพจน์ตักตวงความสุขจากเรือนกายของเธอจนคุ้มค่าเม็ดเงินที่เขาได้สูญเสียไป แต่ในขณะเดียวกันศิรดาเองก็หลงเพลิดเพลินไปกับวังวนแห่งความต้องการของตัวเองด้วยเหมือนกัน
ความปรารถนาที่ยากจะถอนตัวเพราะเธอเป็นคนเซ็กซ์จัดและก็ขาดมันไม่ได้ หญิงสาวรับรู้ด้วยหัวใจที่ร้าวราน ความรู้สึกปวดแปลบในส่วนลึกทางกายสาวที่มาพร้อมกับความสุข
“ฉันทำหนูแรงไปหรือเปล่า” สุพจน์ถามขึ้นด้วยความอ่อนโยน
“ไม่ค่ะ...รีบทำต่อสิค่ะ” หญิงสาวรีบส่ายหน้า เพราะต้องการความต่อเนื่อง ก่อนจะรั้งศีรษะของชายสูงวัยลงมาเมื่อเขาผละออกห่าง ศิรดาเผยอริมฝีปากขึ้นจุมพิตปากหนาที่ร้อนผ่าวจากนั้นสุพจน์จึงจูบตอบเธออย่างเร่าร้อน
ศิรดาต้อนรับเขาด้วยร่างกายอวบอัดเต่งตึง ที่มอบให้อย่างไม่คิดจะหวงเนื้อหวงตัวเหมือนในตอนแรก เธอรับเอาความต้องการอันดุเดือดของเขาและตอบสนองชายสูงวัยที่มีกำลังเหลือล้นด้วยความเร่าร้อนที่ทัดเทียม
สาวเนิร์ดหลับตาพริ้มด้วยความสุขอันเสียวซ่านไปทั่วร่างโดยมีชายสูงวัยทิ้งน้ำหนักตัวลงมาเป็นจังหวะ ก่อนจะโยกร่างหนาที่มีแรงขับเคลื่อนอันมหาศาลพาให้บทเพลงรักของทั้งคู่มีความหนักหน่วงและเร่าร้อนจนเกือบจะกลายเป็นความรุนแรงที่สร้างความหฤหรรษ์ให้กับร่างกายของศิรดา
สองมืออันอ่อนนุ่มเกาะติดอยู่กับแผ่นหลังกร้าวแกร่ง เธอลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของเขา สลับกับการจิกปลายเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างเมื่อเขาหักโหม ร่างกายของเขาโถมเข้าหาเธอหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ เขาครางแผ่วในลำคอ ศิรดารู้สึกถึงแผ่นท้องตึงแน่นไปด้วยพุงของชายสูงวัยที่จรดแนบเข้าหาหน้าท้องนุ่มเนียน นับครั้งไม่ถ้วนที่เขาขยับออกห่างและบดเบียดร่างกายเข้าหาเธออย่างไม่มีผ่อนปรน หญิงสาวผลักดันสะโพกเย้ายวนขึ้นสูงเล็กน้อยเพื่อรับเอาบทเพลงรักรัญจวนที่ชายสูงวัยบรรเลงลงบนเรือนร่างของเธอ จนทั้งคู่กอดกันกลม เหงื่อโทรมกาย หายใจหอบด้วยความเหน็ดเหนื่อย ระรัวกับปลายทางแห่งความสุขที่เหนือจินตนาการ
หลังทั้งคู่เสร็จกิจ สุพจน์ก็รีบพาศิรดาออกจากโรงแรมไปพร้อมกัน ก่อนจะแวะมาส่งเธอที่หน้าคอนโด ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้เดินขึ้นไปหาแฟนหนุ่ม เสี่ยองอาจก็โทรหาเธอทันทีเป็นรายต่อไป
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะคุณองอาจ ลูกชายของคุณอาการดีขึ้นหรือยังคะ” เสียงหวานรับสายและพลางเอ่ยถึงเหตุผลก่อนหน้าที่เขาไม่อาจมาหาเธอได้
“ก็ค่อยยังชั่วแล้วล่ะ ตอนนี้คุณอยู่ไหน”
“ดา..อยู่ที่คอนโดค่ะ”
“รออยู่ตรงนั้น เดี๋ยวผมจะแวะไปรับ”
“แล้วคุณองอาจหาพยาบาลมาเฝ้าไข้ลูกชายได้แล้วเหรอคะ”
“อ๋อ...ได้แล้วครับ” ศิรดายังไม่ทันจะได้พักผ่อนก็ต้องออกไปกับเสี่ยองอาจอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่อย่างน้อยเสี่ยองอาจ ก็ไม่ได้แก่เท่าคุณสุพจน์หัวหน้าของเมธาวิน เพราะเขาเองเพิ่งจะสี่สิบต้น ๆ แต่เสียอย่างเดียวที่ภรรยาของเขาขี้หึงไปหน่อยและคอยราวีศิรดาอยู่ร่ำไป และสิ่งนี้เองที่ทำให้เธอต้องยอมมีอะไรกับคุณสุจน์ เพราะรู้ว่าเขาช่วยเหลือเธอในเรื่องนี้ได้ และถ้าไม่มีศรันพรภรรยาของเสี่ยองอาจที่คอยตามหึงหวงละก็ ป่านนี้เธอสบายไปแล้ว
“คืนนี้ผมว่างทั้งคืน ภรรยาผมไปประชุมที่ต่างจังหวัด” เป็นแบบนี้ทุกครั้งเมื่อภรรยาของเขาไม่อยู่ เสี่ยองอาจก็จะชวนศิรดาให้นอนค้างอ้างแรมกับเขาที่บ้านเป็นประจำ แต่เธอก็เลี่ยงไม่ได้เพราะเขาก็เป็นคนเดียวที่ทุ่มเทกับเธอได้อย่างไม่อั้น ขนาดถึงขั้นดาวน์รถหรูราคาแพง ดาวน์คอนโดที่พวกไฮโซอยู่กันราคาหลายสิบล้านให้เธอ ซึ่งมันทำให้ศิรดามองไปถึงอนาคตว่าถ้าเธอได้เป็นเมียของเขาจริง ๆ คงจะสุขสบายไปตลอดชาติแน่ ๆ
คืนนี้ศิรดาเลยจำใจนอนค้างกับเสี่ยองอาจทั้งคืน ก่อนที่เมธาวินจะโทรหาเธอเพื่อบอกเรื่องที่เขาตัดสินใจกลับไปทำธุรกิจรีสอร์ตอยู่ที่บ้าน พอศิรดาที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่เห็นสายเรียกเข้าจากเมธาวิน เธอก็รีบแอบลุกจากเตียงเพื่อมาคุยโทรศัพท์กับเขา ขณะที่เสี่ยองอาจหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
“อย่าลืมจัดของล่ะ แล้วเมธมีเงินติดตัวมั้ย”
“ไม่มีน่ะสิ ดาช่วยออกค่าน้ำมันรถให้ผมสักห้าร้อยได้มั้ย”
“อืมได้ เดี๋ยวดาโอนให้เมธเอง”
“แต่พรุ่งนี้เช้าผมอยากเจอดาเป็นครั้งสุดท้าย”
“ได้สิ เดี๋ยวพรุ่งนี้ดาจะกลับแต่เช้า” หลังจากคุยกับเมธาวินเสร็จ เธอก็ใจหายทันทีเพราะเปิดประตูออกมาก็เจอกับเสี่ยองอาจที่ยืนรออยู่หน้าประตูห้องน้ำ
ตอนที่ 25 สาวบ้านป่าร้อนรัก“ไม่ต้องอายหรอก..น้องมลจ๋า ใคร ๆ เขาก็ทำกันแบบนี้” เมธาวินบอกเสียงแหบพร่า ก่อนที่จะรู้ว่าเธอคงไม่สันทัดเรื่องพวกนี้จริง ๆ ราวกับรู้ความคิดของเด็กสาวมือหนาพลางเอื้อมไปกดศีรษะของศยามลให้ก้มลงไปหาความแข็งกร้าวที่ตั้งตระหง่านรอคอยหญิงสาวอยู่ในขณะที่เขาก็อ้าอุ้งปากร้อน ๆ งับเข้าไปเต็ม ๆ ที่ร่องสวาทอันฉ่ำเยิ้มด้วยความหื่นกระหาย ก่อนจะดูดกลืนน้ำเมือกของเธอและตวัดลิ้นเลียไปที่ติ่งเสียวจนศยามลดิ้นพล่าน“อ๊าาาา..พี่เมธขา อื้อออ มลเสียว” สาวน้อยกระตุกไปทั้งตัวเมื่อถูกลิ้นอุ่นร้อนแตะลงไปที่กลีบแคมขาวและลากผ่านเกสรเล็กๆ มือบางเผลอรูดแท่งรักและบีบกระชับมากขึ้นกว่าเดิมจนเธอได้ยินเสียงร้องอื้ออึงออกมาจากชายหนุ่ม ลมหายใจของเธอหอบแรงสะท้านตัวกระตุกเกร็งความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิตทำให้ศยามลต้องละริมฝีปากจากลำกายแกร่งตรงหน้าแล้วส่งเสียงครางหวานออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอสั่นสะท้านไปทั่วร่าง โดยเฉพาะตรงติ่งเสียวที่ถูกไล่เลียอย่างจาบจ้วงมันรู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ในอากาศ ขณะที่ภายในของเธอก็กระตุกตอดรัดตุบ ๆ เป็นจังหวะ ยิ่งโดนลิ้นของเขาสำรวจลึกเท่าไหร่ความปรารถนาท
ตอนที่ 21 เพลงรักที่เร่าร้อน NCเสียงครางของเธอทำให้เขาแทบอยากกระโจนขย้ำร่างเล็กๆ และตักตวงความหอมหวานให้อิ่มเอมตั้งแต่วินาทีแรกแต่เพราะความรัก จึงอยากที่อยากทะนุถนอมสาวน้อยคนนี้ และก็ไม่อยากให้เธอตื่นตกใจ เขาจึงจำเป็นต้องขยับไปทีละสเต็ปอย่างช้า ๆ“เสียวมากมั้ย..คนดี”“เสียวมากเลยค่ะ มลใจจะขาดอยู่แล้ว”“งั้นให้พี่ลองเอาของพี่เข้าไปมั้ย”“พี่เมธขา...เดี๋ยวก่อน!!!!” เสียงดังกระท่อนกระแท่นเมื่อต้นขาขาวนวลถูกมือหนาแยกออกกว้าง“ทำไมครับ”“พี่เมธ...มลกลัว”“กลัวอะไรคนดี..ไม่ต้องกลัวนะ”“พี่!!...มันจะเจ็บมั้ย เพื่อนมลเคยบอกว่ามันเจ็บมาก”“รับรองว่า มันจะเจ็บแค่นิดเดียวครับ” สิ้นเสียงปลอบประโลมเขาก็รีบค่อย ๆ แทรกตัวตนลงมาอย่างช้า ศยามลไม่กล้าสบตากับเขาในตอนนี้ เพราะมันดูน่าอายเหลือเกินสำหรับเธอ ก่อนจะรับรู้ได้ว่าจุดเสียวของตนเองถูกแท่งรักของชายหนุ่มถูไถไปมา จนเกิดความน้ำเมือกมากมายขึ้นและมันก็หลั่งไหลออกมาโดยที่เธอเองก็ห้ามไม่อยู่“น้ำเต็มเลย...น้องมลจ๋า” เขาเอานิ้วสอดเข้าไป แล้วตวัดเอาน้ำเมือกที่ติดนิ้วมาให้เธอดูใกล้ ๆ“พี่เมธขา..มลอาย” หญิงสาวรีบยกมือปิดหน้าตนเอง ชายหนุ่มยิ้มให้กับคำพูดนั้
ตอนที่ 20 ไม่อาจห้ามใจ NCจุมพิตของเขาแผดเผาเหมือนไฟ ศยามลผู้ไม่เคยถูกใครทำแบบนี้มาก่อน มันเป็นความทรมานที่อ่อนหวานซาบซ่านบวกกับความเร่าร้อนอย่างบอกไม่ถูกริมฝีปากบางเผยอแย้มออกโดยอัตโนมัติ เพื่อรับจุมพิตที่เขายัดเยียดให้อย่างไม่เกรงใจ วงแขนแกร่งรั้งร่างบางเอาไว้แน่น ศยามลลองพยายามดิ้นมาแล้วในช่วงแรก แต่ทำไปทำมาก็เธอเองที่อ่อนระทวยไม่กล้าขัดขืน ด้วยเพราะเธอมีใจให้เขามานานแล้วเช่นกันพอชายหนุ่มรับรู้ว่าเธอเลิกดิ้นรนและไม่ต่อต้าน ริมฝีปากที่ออกจะกระด้างและก้าวร้าว ก็กลับกลายเป็นนุ่มนวลและอ่อนโยนขึ้น เด็กสาวไม่รู้ว่าตัวเองได้โอบกอดลำคอของเขาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ จนกระทั่งรู้สึกว่ามีเส้นผมนุ่มอยู่ระหว่างนิ้ว และเธอก็ไม่ทันนึกเลยว่าตนเองมีจุดอ่อนที่อาจจะถูกเขาโจมตีได้ง่าย ๆ กระทั่งรู้สึกว่ากลางกายของเขาแทรกอยู่ระหว่างต้นขาอ่อนของเธอ“อุ้ย!” เสียงอุทานดังขึ้นเบาๆ เมื่อแผ่นหลังสัมผัสลงบนฟูกที่นอนในเต็นท์อันเย็นเฉียบ เธอถูกจัดท่าให้นอนราบไปบนฟูกภายในเต็นท์ที่กางเอาไว้ก่อนหน้านี้ดวงตากลมโตกะพริบปรือมองเห็นชายหนุ่มตัวใหญ่ที่กำลังใช้แขนทั้งสองข้างกักร่างกายของเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อย เมธาวินทอดตัวค้ำ
ตอนที่ 19 ไม่เคยครึ่งปีต่อมาทุกวันเมธาวินและศยามลจะใช้เวลาในยามว่างอยู่กับธรรมชาติให้มากที่สุด เพราะตอนนี้ทุกอย่างก็เริ่มลงตัวบ้างแล้ว แถมในรีสอร์ตยังมีพนักงานอีกหลายชีวิตตามแผนกต่าง ๆ ทำให้ทั้งสองเบาแรงลงไปกว่าเมื่อก่อนหลายเท่า ที่นี่ยังมีสถานที่ห่างไกลจากแสงสีแบบเมืองหลวงอยู่อีกหลายแห่งวันนี้ทั้งสองได้เดินขึ้นไปสำรวจบริเวณต้นน้ำที่สูงขึ้นไปไม่กี่ร้อยเมตร ก็เหมือนกับได้ย้อนเวลาไปอยู่ในยุคเมื่อหลายสิบปีก่อน ข้างบนนั้นมีแต่ต้นไม้ใหญ่และสายน้ำโอบล้อมแทนอาคารตึกแถว ในตอนกลางคืนทั้งสองเคยมานอนกางเต็นท์กันบนนั้นเพื่อดูดาวด้วยกันมาแล้ว และวันนี้เมธาวินก็ตัดสินใจชวนศยามลขึ้นมากางเต็นท์พักที่นี่อีกครั้ง“ไหวมั้ยครับน้องมล ส่งมือให้พี่สิครับ”“เดี๋ยวนี้พี่ปีนเก่งกว่ามลอีกนะคะ” หล่อนทิ้งท้ายเอาไว้แล้วเดินนำไป เมธาวินเริ่มชอบธรรมชาติที่นี่ นับตั้งแต่ที่เขาตามศยามลขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้งใจในครั้งแรก จนเขาเริ่มปีนหน้าผาและโขดหินได้อย่างคล่องแล้ว เพราะไม่ได้นั่งจมอยู่ในผับหรือแค่เดินไปเดินมาในออฟฟิศอย่างเมื่อก่อน เลยทำให้เขาดูเฟิร์มและบึกบึนขึ้นมากกว่าแต่ก่อนหลายเท่าการตระเวนสำรวจไปรอบ ๆ รีสอร์ตใ
ตอนที่ 18 กำลังใจที่ดี..ทำอะไรก็สำเร็จชีวิตที่เริ่มต้นใหม่อีกครั้งของเมธาวิน ศยามลทำให้เขาไม่รู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่ท่ามกลางพายุที่โหมกระหน่ำอีกต่อไปเช้าวันรุ่งขึ้นเมธาวินเดินสำรวจรีสอร์ตที่กำลังปรับปรุงด้วยความสดชื่น แดดอ่อน ๆ ในเช้าวันนี้มันช่างสดใสกว่าทุกวัน คงเป็นเพราะพนักงานสาวสวยคนเดียวในรีสอร์ตของเขากระมัง ที่มาเดินข้าง ๆ ทำให้เขามีกำลังใจที่ดีเมธาวินไม่อยากหาเหตุผลให้ตัวเองไปมากกว่านั้น ว่าทำไมเวลาอยู่ใกล้ ๆ เธอแล้วเขารู้สึกดี เพราะหากนี่เป็นโชคชะตาที่เขียนเอาไว้ให้เขาต้องมาพบเจอเธอที่นี่ เขาก็จะไม่ปฏิเสธหัวใจของตัวเองและถ้าโชคดีหากเธอมีใจที่ตรงกันละก็ เขาก็ตั้งใจว่าจะอยู่ที่นี่ตลอดไปมารดาของเขานั่งรออยู่ที่หน้ารีสอร์ต หญิงวัยกลางคนมีคำแนะนำเสนอลูกชาย“แม่ว่าเราลดค่าห้องพักลงมาหน่อยดีมั้ย..อาจจะเหลือสักคืนละ 800 บาท”“ก็ได้ครับแม่ แต่ผมว่าจะทำที่จอดรถบ้านด้วย เพราะว่าเดี๋ยวนี้ คนใช้รถบ้านกันเยอะมาก”“ก็ดี แต่ว่าเมธจะทำยังไงเหรอ”“ก็ทำเหมือนเป็นที่จอดรถนั่นแหละครับแต่จะกว้างกว่าหน่อย แล้วก็มีจุดชาร์ทไฟกับน้ำประปาให้เขาใช้ สำหรับชาร์จแบต พอดีผมจะทำใกล้กับลำธาร ทำห้องน้ำเอาไ
ตอนที่ 17 ค่ำคืนที่น่าจดจำโคมไฟตามทางเดินเปิดไว้เป็นแสงเรืองรอง กระจายกันเป็นหย่อม ๆ บางตัวติดบางดวงดับ เรื่อยไปจนถึงสนามหญ้าหน้ารีสอร์ต บรรยากาศช่างเหน็บหนาว แต่ขณะเดียวกันสถานที่แห่งนี้ก็เงียบเหงาด้วยเช่นกัน อากาศที่เย็นเฉียบทำให้หญิงสาวยกมือขึ้นกอดอก เมธาวินจึงถอดเสื้อคลุมออกแล้วยื่นให้เธอ“น้องมลใส่เสื้อพี่ก่อนนะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”“อะ อืม..จะดีเหรอคะ” หญิงสาวมองหน้าเขา“ทำไมล่ะ น้องมลรังเกียจเสื้อของพี่เหรอ”“อ๋อ ปะ เปล่า ค่ะ เพียงแค่มลเกรงใจ” ศยามลรีบบอก“ใส่เถอะน้ำค้างลงแล้ว เดี๋ยวจะไม่สบายเอา” หญิงสาวยอมรับเสื้อคลุมของเขาไปสวมใส่ก่อนจะเดินตามเขาไปเรื่อย ๆ เมธาวินเดินเอามือซุกกระเป๋าเพื่อให้ร่างกายอบอุ่น ก่อนที่หญิงสาวจะเอ่ยถาม“เอาเสื้อมาให้มลใส่แล้วพี่ก็มาหนาวซะเองเนี่ยนะ” “ไม่เป็นไร พี่ชอบอากาศแบบนี้ อยู่กรุงเทพฯ ไม่ค่อยมีอากาศแบบนี้ให้สัมผัสเลย” ทั้งสองเดินมาเรื่อย ๆ จนถึงใกล้ซุ้มเรือนไม้ ได้กลิ่นดอกไม้บางอย่างหอมระรวยมาตามสายลมอ่อน ๆ เมธาวินชวนให้ศยามลนั่งลงบนมานั่งตัวยาว ก่อนที่เขาจะทรุดนั่งเอนกายข้าง ๆ เธออย่างเป็นกันเอง“คืนนี้เป็นคืนเดือนดับแฮะ มืดสนิทเลย” เขาเอ่ยขึ้







