LOGINเมื่อสุพจน์ปลุกเร้าอารมณ์ของสาวเนิร์ดด้วยมือและปากเสร็จเรียบร้อย ชายสูงวัยก็งัดตัวตนออกมาแล้วดันกางเกงออกไปทางปลายเท้า แก่นกายของเขาตรงเข้าสอดประสานไปที่ร่องสวาททันที ก่อนจะออกแรงกระแทกกระทั้นร่องหลืบของเธออย่างเร่าร้อน ผิวกายสาวแดงระเรื่อไปด้วยเลือดฝาดเรื่อยลงมาจนถึงลำคอระหง
“อื้อ!! โอยยย!!..คุณสุจน์ขา...อื้อ!..” ศิรดาครางไปตามอารมณ์ที่เธอถูกเขาปลุกเร้ามาเป็นอย่างดี
สุพจน์มองเธอด้วยดวงตาพิศวาส มันมากเสียจนเกือบกลายเป็นความลุ่มหลง เพราะตั้งแต่เขาปรารถนาในตัวเธอตอนแรก เขาก็พยายามบีบลูกน้องที่เป็นศัตรูหัวใจให้ออกห่างเธอ..ทีละน้อย ๆ
เพียงแต่ความต้องเขาของเขามันถูกจำกัดไว้เพียงแค่ความปรารถนาที่ไร้ซึ่งความรัก ต่างจากเมธาวินที่มองเธอด้วยความรักและลุ่มหลง ศิรดารู้ข้อนี้ดี แต่เงินคือปัจจัยขับเคลื่อนหลักของการใช้ชีวิตของเธอ เมื่อเมธาวินไม่สามารถตอบสนองเรื่องเงินกับเธอได้ เธอจึงยอมมอบกายให้สุพจน์เจ้านายของเขาตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา
ใบหน้าหยาบเหี่ยวย่นลดลงมาเรื่อย ๆ เพื่อมองทรวงอกอวบอิ่มเต่งตึง ริมฝีปากเรียวงามอันอ่อนนุ่มที่เขาเพิ่งได้สัมผัสเมื่อสักครู่ของศิรดามีสีเดียวกับปลายยอดถันสีชมพูระเรื่อของเธอ มันถูกประดับแต่งแต้มอวดโฉมอยู่บนยอดอกขาวนวลได้อย่างลงตัว
เม็ดทับทิมสีชมพูสดที่เต่งตึงกำลังพุ่งชูชันหลังจากที่เขาลิ้มรสมันด้วยอุ้งปากหนาจนบวมเปล่ง ถ้าไม่บอกว่าเธอเคยผ่านผู้ชายมาหลายคน เขาแทบจะไม่เชื่อเลย เพราะมองอย่างไรก็ไม่ถือว่าบุบสลายไปสักนิด
“คุณสุพจน์ขา” หญิงสาวแตะเรียวนิ้วเข้าหาชิดริมฝีปากหนาของชายสูงวัยเพื่อประวิงเวลาก่อนจะถูกเขาจู่โจม ชายสูงวัยมองเด็กสาวด้วยสายตาที่อ่อนโยนเล็กน้อย นั่นก็เป็นเพราะมิตรภาพที่เธอมอบให้เขาในครั้งแรก และเขาก็จะตอบแทนเธอ
“ไม่ต้องกลัว ฉันไม่รุนแรงกับหนู เหมือนครั้งก่อนอย่างแน่นอน”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นค่ะ แต่ดาอยากขอให้ท่านเมตตา..ช่วยดาเรื่องอื่นค่ะ” ปากคอของศิรดาแห้งผากเมื่อเธอถูกสายตาของสุพจน์โลมเลียไม่หยุด ชายสูงวัยผู้นี้มีเรือนผมสีขาวแซมบ้างเล็กน้อย เส้นผมของเขาถูกแต่งทรงเรียบกริบตามการทำงานในตำแหน่งสูงเลยทีเดียว
“แล้วหนูมีเรื่องอะไรจะให้ฉันช่วยล่ะ..บอกมาสิ”
“ภรรยาของเสี่ยองอาจเค้าตามราวีหนูไม่เลิกค่ะ ทั้งที่หนูเลิกกับสามีเค้าไปแล้ว” เสียงออดอ้อนของเธอทำให้เขาเอ่ยขึ้นทันควัน
“อ๋อ!! เรื่องนั้นเดี๋ยวฉันจัดการให้ รับรองเธอจะไม่มีวันมายุ่งกับหนูอีกแน่”
“ขอบคุณค่ะ!” เสียงหญิงสาวกระซิบขอบคุณไม่ทันไรก็กลายเป็นเสียงหวีดร้องทันที ก่อนจะกลายเป็นเสียงดังอู้อี้ในลำคอ เพราะชายสูงวัยที่ใช้แขนข้างหนึ่งสอดใต้เรียวขากลมกลึง แล้วบงการให้มันเปิดรับการขับเคลื่อนร่างกายอันใหญ่เข้าหา เธอโดยที่หญิงสาวไม่ทันระวังตัว
“อรอยย!!! อร่อยย!! อร๊ายย!!..อ๊ะห์ คุณสุจน์ อื้อ ดาเจ็บ” หญิงสาวครางเมื่อแก่นกายของเขาพุ่งทะยานอย่างรวดเร็วเข้าช่องทางรักของเธอ แม้จะมีน้ำหล่อลื่น แต่ความใหญ่ก็ทำให้หญิงสาวเจ็บได้เหมือนกัน จนเธอต้องกัดฟันแน่น
ก่อนที่สุพจน์ชายสูงวัยจะฉกริมฝีปากจุมพิตดูดกลืนเต้านมอวบเต่งตึงเข้าสู่ปากร้อนผ่าวของเขา ศิรดาหอบหายใจ วงแขนกระหวัดกอดเรือนกายของชายสูงวัยเอาไว้แน่นด้วยความเสียวซ่าน
ตอนที่ 25 สาวบ้านป่าร้อนรัก“ไม่ต้องอายหรอก..น้องมลจ๋า ใคร ๆ เขาก็ทำกันแบบนี้” เมธาวินบอกเสียงแหบพร่า ก่อนที่จะรู้ว่าเธอคงไม่สันทัดเรื่องพวกนี้จริง ๆ ราวกับรู้ความคิดของเด็กสาวมือหนาพลางเอื้อมไปกดศีรษะของศยามลให้ก้มลงไปหาความแข็งกร้าวที่ตั้งตระหง่านรอคอยหญิงสาวอยู่ในขณะที่เขาก็อ้าอุ้งปากร้อน ๆ งับเข้าไปเต็ม ๆ ที่ร่องสวาทอันฉ่ำเยิ้มด้วยความหื่นกระหาย ก่อนจะดูดกลืนน้ำเมือกของเธอและตวัดลิ้นเลียไปที่ติ่งเสียวจนศยามลดิ้นพล่าน“อ๊าาาา..พี่เมธขา อื้อออ มลเสียว” สาวน้อยกระตุกไปทั้งตัวเมื่อถูกลิ้นอุ่นร้อนแตะลงไปที่กลีบแคมขาวและลากผ่านเกสรเล็กๆ มือบางเผลอรูดแท่งรักและบีบกระชับมากขึ้นกว่าเดิมจนเธอได้ยินเสียงร้องอื้ออึงออกมาจากชายหนุ่ม ลมหายใจของเธอหอบแรงสะท้านตัวกระตุกเกร็งความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิตทำให้ศยามลต้องละริมฝีปากจากลำกายแกร่งตรงหน้าแล้วส่งเสียงครางหวานออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอสั่นสะท้านไปทั่วร่าง โดยเฉพาะตรงติ่งเสียวที่ถูกไล่เลียอย่างจาบจ้วงมันรู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยอยู่ในอากาศ ขณะที่ภายในของเธอก็กระตุกตอดรัดตุบ ๆ เป็นจังหวะ ยิ่งโดนลิ้นของเขาสำรวจลึกเท่าไหร่ความปรารถนาท
ตอนที่ 21 เพลงรักที่เร่าร้อน NCเสียงครางของเธอทำให้เขาแทบอยากกระโจนขย้ำร่างเล็กๆ และตักตวงความหอมหวานให้อิ่มเอมตั้งแต่วินาทีแรกแต่เพราะความรัก จึงอยากที่อยากทะนุถนอมสาวน้อยคนนี้ และก็ไม่อยากให้เธอตื่นตกใจ เขาจึงจำเป็นต้องขยับไปทีละสเต็ปอย่างช้า ๆ“เสียวมากมั้ย..คนดี”“เสียวมากเลยค่ะ มลใจจะขาดอยู่แล้ว”“งั้นให้พี่ลองเอาของพี่เข้าไปมั้ย”“พี่เมธขา...เดี๋ยวก่อน!!!!” เสียงดังกระท่อนกระแท่นเมื่อต้นขาขาวนวลถูกมือหนาแยกออกกว้าง“ทำไมครับ”“พี่เมธ...มลกลัว”“กลัวอะไรคนดี..ไม่ต้องกลัวนะ”“พี่!!...มันจะเจ็บมั้ย เพื่อนมลเคยบอกว่ามันเจ็บมาก”“รับรองว่า มันจะเจ็บแค่นิดเดียวครับ” สิ้นเสียงปลอบประโลมเขาก็รีบค่อย ๆ แทรกตัวตนลงมาอย่างช้า ศยามลไม่กล้าสบตากับเขาในตอนนี้ เพราะมันดูน่าอายเหลือเกินสำหรับเธอ ก่อนจะรับรู้ได้ว่าจุดเสียวของตนเองถูกแท่งรักของชายหนุ่มถูไถไปมา จนเกิดความน้ำเมือกมากมายขึ้นและมันก็หลั่งไหลออกมาโดยที่เธอเองก็ห้ามไม่อยู่“น้ำเต็มเลย...น้องมลจ๋า” เขาเอานิ้วสอดเข้าไป แล้วตวัดเอาน้ำเมือกที่ติดนิ้วมาให้เธอดูใกล้ ๆ“พี่เมธขา..มลอาย” หญิงสาวรีบยกมือปิดหน้าตนเอง ชายหนุ่มยิ้มให้กับคำพูดนั้
ตอนที่ 20 ไม่อาจห้ามใจ NCจุมพิตของเขาแผดเผาเหมือนไฟ ศยามลผู้ไม่เคยถูกใครทำแบบนี้มาก่อน มันเป็นความทรมานที่อ่อนหวานซาบซ่านบวกกับความเร่าร้อนอย่างบอกไม่ถูกริมฝีปากบางเผยอแย้มออกโดยอัตโนมัติ เพื่อรับจุมพิตที่เขายัดเยียดให้อย่างไม่เกรงใจ วงแขนแกร่งรั้งร่างบางเอาไว้แน่น ศยามลลองพยายามดิ้นมาแล้วในช่วงแรก แต่ทำไปทำมาก็เธอเองที่อ่อนระทวยไม่กล้าขัดขืน ด้วยเพราะเธอมีใจให้เขามานานแล้วเช่นกันพอชายหนุ่มรับรู้ว่าเธอเลิกดิ้นรนและไม่ต่อต้าน ริมฝีปากที่ออกจะกระด้างและก้าวร้าว ก็กลับกลายเป็นนุ่มนวลและอ่อนโยนขึ้น เด็กสาวไม่รู้ว่าตัวเองได้โอบกอดลำคอของเขาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ จนกระทั่งรู้สึกว่ามีเส้นผมนุ่มอยู่ระหว่างนิ้ว และเธอก็ไม่ทันนึกเลยว่าตนเองมีจุดอ่อนที่อาจจะถูกเขาโจมตีได้ง่าย ๆ กระทั่งรู้สึกว่ากลางกายของเขาแทรกอยู่ระหว่างต้นขาอ่อนของเธอ“อุ้ย!” เสียงอุทานดังขึ้นเบาๆ เมื่อแผ่นหลังสัมผัสลงบนฟูกที่นอนในเต็นท์อันเย็นเฉียบ เธอถูกจัดท่าให้นอนราบไปบนฟูกภายในเต็นท์ที่กางเอาไว้ก่อนหน้านี้ดวงตากลมโตกะพริบปรือมองเห็นชายหนุ่มตัวใหญ่ที่กำลังใช้แขนทั้งสองข้างกักร่างกายของเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อย เมธาวินทอดตัวค้ำ
ตอนที่ 19 ไม่เคยครึ่งปีต่อมาทุกวันเมธาวินและศยามลจะใช้เวลาในยามว่างอยู่กับธรรมชาติให้มากที่สุด เพราะตอนนี้ทุกอย่างก็เริ่มลงตัวบ้างแล้ว แถมในรีสอร์ตยังมีพนักงานอีกหลายชีวิตตามแผนกต่าง ๆ ทำให้ทั้งสองเบาแรงลงไปกว่าเมื่อก่อนหลายเท่า ที่นี่ยังมีสถานที่ห่างไกลจากแสงสีแบบเมืองหลวงอยู่อีกหลายแห่งวันนี้ทั้งสองได้เดินขึ้นไปสำรวจบริเวณต้นน้ำที่สูงขึ้นไปไม่กี่ร้อยเมตร ก็เหมือนกับได้ย้อนเวลาไปอยู่ในยุคเมื่อหลายสิบปีก่อน ข้างบนนั้นมีแต่ต้นไม้ใหญ่และสายน้ำโอบล้อมแทนอาคารตึกแถว ในตอนกลางคืนทั้งสองเคยมานอนกางเต็นท์กันบนนั้นเพื่อดูดาวด้วยกันมาแล้ว และวันนี้เมธาวินก็ตัดสินใจชวนศยามลขึ้นมากางเต็นท์พักที่นี่อีกครั้ง“ไหวมั้ยครับน้องมล ส่งมือให้พี่สิครับ”“เดี๋ยวนี้พี่ปีนเก่งกว่ามลอีกนะคะ” หล่อนทิ้งท้ายเอาไว้แล้วเดินนำไป เมธาวินเริ่มชอบธรรมชาติที่นี่ นับตั้งแต่ที่เขาตามศยามลขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้งใจในครั้งแรก จนเขาเริ่มปีนหน้าผาและโขดหินได้อย่างคล่องแล้ว เพราะไม่ได้นั่งจมอยู่ในผับหรือแค่เดินไปเดินมาในออฟฟิศอย่างเมื่อก่อน เลยทำให้เขาดูเฟิร์มและบึกบึนขึ้นมากกว่าแต่ก่อนหลายเท่าการตระเวนสำรวจไปรอบ ๆ รีสอร์ตใ
ตอนที่ 18 กำลังใจที่ดี..ทำอะไรก็สำเร็จชีวิตที่เริ่มต้นใหม่อีกครั้งของเมธาวิน ศยามลทำให้เขาไม่รู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่ท่ามกลางพายุที่โหมกระหน่ำอีกต่อไปเช้าวันรุ่งขึ้นเมธาวินเดินสำรวจรีสอร์ตที่กำลังปรับปรุงด้วยความสดชื่น แดดอ่อน ๆ ในเช้าวันนี้มันช่างสดใสกว่าทุกวัน คงเป็นเพราะพนักงานสาวสวยคนเดียวในรีสอร์ตของเขากระมัง ที่มาเดินข้าง ๆ ทำให้เขามีกำลังใจที่ดีเมธาวินไม่อยากหาเหตุผลให้ตัวเองไปมากกว่านั้น ว่าทำไมเวลาอยู่ใกล้ ๆ เธอแล้วเขารู้สึกดี เพราะหากนี่เป็นโชคชะตาที่เขียนเอาไว้ให้เขาต้องมาพบเจอเธอที่นี่ เขาก็จะไม่ปฏิเสธหัวใจของตัวเองและถ้าโชคดีหากเธอมีใจที่ตรงกันละก็ เขาก็ตั้งใจว่าจะอยู่ที่นี่ตลอดไปมารดาของเขานั่งรออยู่ที่หน้ารีสอร์ต หญิงวัยกลางคนมีคำแนะนำเสนอลูกชาย“แม่ว่าเราลดค่าห้องพักลงมาหน่อยดีมั้ย..อาจจะเหลือสักคืนละ 800 บาท”“ก็ได้ครับแม่ แต่ผมว่าจะทำที่จอดรถบ้านด้วย เพราะว่าเดี๋ยวนี้ คนใช้รถบ้านกันเยอะมาก”“ก็ดี แต่ว่าเมธจะทำยังไงเหรอ”“ก็ทำเหมือนเป็นที่จอดรถนั่นแหละครับแต่จะกว้างกว่าหน่อย แล้วก็มีจุดชาร์ทไฟกับน้ำประปาให้เขาใช้ สำหรับชาร์จแบต พอดีผมจะทำใกล้กับลำธาร ทำห้องน้ำเอาไ
ตอนที่ 17 ค่ำคืนที่น่าจดจำโคมไฟตามทางเดินเปิดไว้เป็นแสงเรืองรอง กระจายกันเป็นหย่อม ๆ บางตัวติดบางดวงดับ เรื่อยไปจนถึงสนามหญ้าหน้ารีสอร์ต บรรยากาศช่างเหน็บหนาว แต่ขณะเดียวกันสถานที่แห่งนี้ก็เงียบเหงาด้วยเช่นกัน อากาศที่เย็นเฉียบทำให้หญิงสาวยกมือขึ้นกอดอก เมธาวินจึงถอดเสื้อคลุมออกแล้วยื่นให้เธอ“น้องมลใส่เสื้อพี่ก่อนนะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”“อะ อืม..จะดีเหรอคะ” หญิงสาวมองหน้าเขา“ทำไมล่ะ น้องมลรังเกียจเสื้อของพี่เหรอ”“อ๋อ ปะ เปล่า ค่ะ เพียงแค่มลเกรงใจ” ศยามลรีบบอก“ใส่เถอะน้ำค้างลงแล้ว เดี๋ยวจะไม่สบายเอา” หญิงสาวยอมรับเสื้อคลุมของเขาไปสวมใส่ก่อนจะเดินตามเขาไปเรื่อย ๆ เมธาวินเดินเอามือซุกกระเป๋าเพื่อให้ร่างกายอบอุ่น ก่อนที่หญิงสาวจะเอ่ยถาม“เอาเสื้อมาให้มลใส่แล้วพี่ก็มาหนาวซะเองเนี่ยนะ” “ไม่เป็นไร พี่ชอบอากาศแบบนี้ อยู่กรุงเทพฯ ไม่ค่อยมีอากาศแบบนี้ให้สัมผัสเลย” ทั้งสองเดินมาเรื่อย ๆ จนถึงใกล้ซุ้มเรือนไม้ ได้กลิ่นดอกไม้บางอย่างหอมระรวยมาตามสายลมอ่อน ๆ เมธาวินชวนให้ศยามลนั่งลงบนมานั่งตัวยาว ก่อนที่เขาจะทรุดนั่งเอนกายข้าง ๆ เธออย่างเป็นกันเอง“คืนนี้เป็นคืนเดือนดับแฮะ มืดสนิทเลย” เขาเอ่ยขึ้







