หลังจากตำรวจกลับไป อรุณวดีก็เข้ามาเยี่ยมเธอด้วยสีหน้าท่าทางที่รู้สึกผิด พร้อมกล่าวคำขอโทษ“ฉันแค่อยากให้แกสบาย”“แล้วเป็นไง ฉันสบายมั้ย”“ฉันขอโทษ”“พอเหอะ”“แล้วแกไม่เห็นหน้าคนร้ายจริงเหรอ”“ไม่เห็น ฉันรอดมาได้ก็บุญแล้ว”“แล้วแกจะเอาไงต่อ จะกลับเมืองไทยเลยมั้ย”“ไม่ ฉันจะไปเที่ยวต่อ ว่าแต่ทำไมไม่เห็นข่าวเรื่องพ่อผัวแกถูกฆ่าตายเลยล่ะ”“เอริกเขาปิดข่าว เขาต้องการให้ตำรวจสืบเรื่องนี้เงียบๆ เขารู้ว่าแกถูกพ่อเขา...เอ่อ...ล่วงเกิน เขาจะให้เงินค่าทำขวัญแกด้วยนะเดือน”“เงินค่าปิดปากน่ะสิ ไม่อยากให้คนรู้เรื่องเลว ๆของพ่อตัวเอง แล้วเขารู้มั้ยว่าแกล่อฉันให้พ่อเขา...”“ฉันขอโทษ แกอย่าบอกเอริกนะว่าฉันทำแบบนั้น ไม่อย่างนั้นเขาไม่ให้อภัยฉันแน่ ฉันผิดไปแล้วนะแก”“ฉันไม่บอกหรอก เดี๋ยวชีวิตรักแกมีปัญหา เอาเป็นว่า เราจบปัญหานี้กันแค่นี้พอ ฉันไม่อยากวุ่นวายอีกแล้ว บอก เอริกด้วยว่าฉันขอบคุณมากสำหรับเงินค่าทำขวัญ ส่วนแก ฉันต้องขอโทษด้วยที่คงอยู่ร่วมงานแต่งไม่ได้แล้ว แกคงเข้าใจนะ”หลังจากบอกลาเพื่อนรักที่แสนร้ายกาจของเธอแล้ว ดุจเดือนก็ออกจากโรงพยาบาล พร้อมเงินค่าทำขวัญจำนวนมหาศาลจากเอริก ซึ่งมากพอที่เธอจะใ
“นังเพื่อนชั่ว! อย่าเจอกันอีกเลย!!”เฮลิคอปเตอร์ขับผ่านท้องฟ้าสีฟ้าเข้มสดใสของอิตาลี ห่างออกมาไกลจากเรือลำยักษ์หลายไมล์ทะเลเขาจะโยนเธอลงจากเฮลิคอปเตอร์เมื่อไหร่ เธอยังไม่รู้เลย เธอกลัวมาก แม้ความตายเป็นเหมือนเพื่อนของเธอในเวลานี้ แต่เธอก็ยังไม่อยากตายตอนนี้เลยจริงๆ“คุณรอดแล้ว และฉันยังไม่เห็นหน้าคุณเลยนะ ฉันให้การกับตำรวจไม่ได้หรอก ปล่อยฉันเถอะ”“ผมปล่อยคุณแน่ ไม่ต้องห่วง”เธอขมวดคิ้ว “ทำไมเสียงคุ้นจัง”“คุณโป๊อยู่นะ”“เอ๊!” เธอตกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อก้มมองตัวเอง กายเปล่าในเสื้อคลุมที่ไม่ได้ผูกสายชุดคลุมไว้ไม่ได้ปลอดภัยต่อสายตามากนัก เธอใช้อีกมือที่ไม่ได้สวมกุญแจมือจับขอบชุดปิดร่างไว้เท่าที่ทำได้ “แล้วนี่เราจะไปไหนกัน”“เดี๋ยวก็รู้” เขาขับเฮลิคอปเตอร์อย่างคล่องแคล่ว ชำนาญ คงไม่ใช่มือปืนกระจอกแน่ เขาตรงไปยังเกาะเล็ก ๆเกาะหนึ่งกลางทะเล ซึ่งไม่มีคนอยู่อาศัย ราวกับเป็นเกาะร้าง เขานำเครื่องลงจอดอย่างไม่ลังเล“คุณวางแผนมาอย่างดี”“ลงจากเครื่องได้แล้ว เราจะไปนั่งเรือกันต่อ ก่อนตำรวจจะแห่กันมาที่นี่” เขาจัดการไขกุญแจให้เธอ แล้วลากเธอลงจากเฮลิคอปเตอร์ ลากเธอผ่านทุ่งหญ้าท่วมหัวออกไปที่ท้ายเกาะอ
“ฉันชอบแบบนี้...ฉันชอบแบบนี้” เขาบอกด้วยน้ำเสียงซ่านสั่น กดริมฝีปากจูบทั่วลำคอระหง มือไม้ป่ายปีนบีบขยำอกก้อนโตทั้งสองข้างอย่างหยาบคาย“ปล่อยนะคะ! ปล่อยฉัน! อย่าทำแบบนี้เลย คนรวยอย่างคุณสามารถซื้อผู้หญิงสวย ๆได้มากมายนะคะ”“แต่เธอถูกสเป๊กฉันมาก ฉันหาผู้หญิงหน้าตาอย่างเธอหุ่นอย่างเธอมานานแล้วที่รัก” คำพูดของเขาส่อให้เห็นเลยว่า เขาจ้องจะงาบเธออยู่ก่อนแล้ว แม้ไม่มีเรื่องเพื่อนของเธอเข้ามาเกี่ยวข้อง“โอ๊ย...อย่าทำนะคะ...ฉัน...ฉันเป็นโรคร้ายนะคะ”คำว่าโรคร้ายทำให้ตาเฒ่าชะงักไปอึดใจหนึ่ง ก่อนจะยิ้มร่าออกมา“แต่ฉันรู้มาจากเพื่อนของเธอว่า...เธอยังโสดและ...ยังเวอร์จิ้นอยู่เลยนะแม่กระต่ายน้อย”“ว่าไงนะคะ!”“ใช่ ฉันคุยกับลูกสะใภ้ของฉันเรื่องเธอ” เขาลูบไล้ลำตัวของเธอไปด้วย ขณะสายหื่นและลมหายใจกลัดมันรดลงตามใบหน้าตื่นตระหนกของเธอ “ลูกสะใภ้ของฉันเห็นใจที่คืนนี้ฉันต้องนอนคนเดียว เธอก็เลย...”“หมายความว่า...ไม่ได้มีการเล่นชู้ใด ๆ ทั้งสิ้น อรุณวดีหลอกฉันงั้นหรือคะ”“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก แต่เพื่อนของเธออยากให้เธอสบาย ฉันสัญญานะว่าจะเลี้ยงดูเธออย่างดี ในฐานะเมียเก็บของฉันคนหนึ่งเลยล่ะ”“เมียเก็บ!”“เธอจะม
“ถ้าเอริกรู้เข้า ฉันต้องตายแน่เลยแก”“แต่ตอนนี้พ่อเขารู้แล้วไง เขาไม่ฆ่าแกกับฉันทิ้งลงทะเลเหรอเนี่ย ตายแน่!”“ไม่ตายหรอกแก ถ้าแกตกลงนะ”“ตกลงอะไร”“คือ...ฉันขอโทษนะ...เขาสัญญากับฉันว่า...ถ้าแกยอมนอนกับเขา เขาจะลืมเรื่องนี้ไป เขาจะไม่รื้อฟื้นมันอีก เขาจะจบมัน”คำตอบของเพื่อนรักทำให้เธอช็อคไปหลายวินาทีทีเดียว เธอเงยหน้ามองตาเฒ่าที่ยืนยิ้มกริ่มอยู่ตรงหน้าแล้วขนลุกขนชันไปหมด“แกจะบ้าเหรอวดี!!! แกจะให้ฉันนอนกับพ่อสามีแกน่ะเหรอ ทุเรศ อุบาศก์!”ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงนอน ได้ยินทุกประโยคที่เธอเอื้อนเอ่ยน่ะแหละ ทั้งบทสนทนาระหว่างเธอกับเป้าหมายของเขา และการคุยโทรศัพท์ภาษาไทยระหว่างเธอกับเพื่อนจอมร่านตัวแสบเขาไม่พอใจหรอกนะ ที่เธอเองก็กลายเป็นเป้าหมายของตาเฒ่าขี้โกงนั่น แต่เขาก็ไม่ได้ห่วงสักเท่าไหร่ เพราะค่อนข้างมั่นใจว่าตาเฒ่าไม่ได้มีชีวิตอยู่จนถึงพรุ่งนี้แน่“ช่วยฉันหน่อยนะแก ไม่อย่างนั้น ฉันต้องเสียเอริกไปแน่ๆ ฉันขอร้อง นะแก”เพื่อนสารเลว เธออยากจะด่าไปแบบนั้น แต่เธอชิงปิดโทรศัพท์เสียก่อนจะผรุสวาท“ถ้าฉันนอนกับคุณ” เธอหันมาพูดกับตาเฒ่ามาคัสจอมหื่นอย่างเหนื่อยหน่ายใจ “คุณจะยอมปล่อยเพื่อนของฉ
เมื่อเธอเป็นเหมือนเค้กก้อนโตแสนอร่อยที่ไม่ต้องเสี่ยงกับการกินขนาดนี้ เขาจึงตั้งใจจะกัดกินเธอแบบจัดหนักไม่ให้เหลือเลยล่ะ อย่างน้อยก่อนจะลงจากเรือไป เขาต้องมีความสุขแบบคุ้มสุดคุ้มไปเลย“อ่า...” เขาสอดใส่อาวุธเข้าไปในกายเธออย่างรุนแรง แรงกว่าครั้งก่อนที่เคยทำกัน มันทำให้เธอสะดุ้งสุดตัวก่อนจะกรีดร้องออกมาอย่างทรมานเธอคร่ำครวญเสียงหลง ยามเขาจัดการเธอในจังหวะที่หนักแน่น รุนแรง และไร้ความปราณี“อ๊า...” เหมือนเขาจะลืมความนุ่มนวลอ่อนหวานไปชั่วขณะ เขาโหมกระหนำใส่เธอแบบไม่มียั้ง มันทำให้ความสาวสวยสดใสของเธอแทบพังเลยทีเดียว“โอว...เชส...คุณ...ฉันเจ็บไปหมดเลยค่ะ” แต่มันก็เป็นความเจ็บปวดที่เธอไม่นึกรังเกียจเลยสักนิด เธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองชอบความซาดิสม์ หากเขาจะทำรุนแรงมากกว่านี้ เธอก็จะไม่ห้ามและไม่ถอยอย่างแน่นอน“ทำฉัน...ทำฉันเลยค่ะเชส...ทำฉันอย่างที่คุณอยากทำ”เมื่อเธอเชิญชวนเขาด้วยน้ำเสียงโหยหาขนาดนั้น มีหรือที่เขาจะล่าถอยไปง่าย ๆ“คุณไม่กลัวเหรอ”“ไม่ค่ะ” เธอส่งสายตายั่วยวนให้เขา อย่างที่อยากทำกับผู้ชายสักคนมานาน “มาถึงขนาดนี้แล้ว ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแล้วค่ะ ทำให้ฉันเจ็บจนแทบทนไม่ไหวเลยสิคะ”เ
“อ่า...” เขาทำให้เธอมีความสุขสดชื่นไปทั้งร่าง มันเป็นครั้งแรกที่แสนวิเศษจนเธอไม่อยากจะลืมเลือนเธอกับเขาดำเนินบทรักกันต่ออีกสามยก กระทั่งเกือบจะหมดแรงไปทั้งคู่“ฉันว่า...ฉันต้องกลับห้องพักของฉันแล้วล่ะ”เธอจัดการใส่เสื้อผ้าจนเรียบร้อย เมื่อจะลุกยืน เขาคว้ามือของเธอไว้ นำมาจูบหอม พร้อมสายตาหวานล้ำที่ส่งให้“ผมตกลง”ดุจเดือนขมวดคิ้วเล็กน้อย “ว่าไงนะคะ”“ผมตกลงจะไปกับคุณ เรามาคบกันนะ”“จริงหรือคะ”“จริงสิ” เขาจำเป็นต้องหลอกเธอ เพื่อให้งานมันสำเร็จลุล่วง อย่างน้อยก็ต้องใช้เธอเป็นเครื่องมือเพื่อเข้าถึงคนพวกนั้น จนกว่างานจะสำเร็จ“เราจะคบกันจริง ๆเหรอ???”“ถ้าคุณไม่รังเกียจผมนะ ผมอยากไปเที่ยวกับคุณ” เขาก็อยากจะไปเที่ยวกับเธอ ตามที่เธอวางแผนเอาไว้นะ แต่มันคงเป็นไปได้ยาก เพราะเขากับเธอ มันเหมือนอยู่คนละโลก เขาก็แค่ฆาตกรคนหนึ่งเท่านั้น ส่วนเธอเป็นผู้หญิงที่อยู่ในโลกใบสวย โลกที่ยังมีความฝัน มีความหวัง และมีความสนุกในชีวิตเพราะงั้น...เขากับเธอ...คงไปด้วยกันไม่ได้หรอก !!! “อ้าวยัยเดือน....แกหายไปไหนมาเนี่ย”“อ๋อ...ฉันก็แค่...ไปเดตมา”“หา???”นั่นแหละ ทำหน้าแบบนั้นแหละ เธอล่ะอยากจะเห็นใบหน้าตกตะ