Mag-log inShare
ตอนที่ 38 น้ำตาของยาหยี #2
Huling Na-update:
2025-07-17 07:47:06ตอนที่ 38 น้ำตาของยาหยี #2
ตึก ตึก ตึก
“หยุดร้องไห้ได้แล้ว “ผมเอ่ยขึ้นพร้อมก้มลงอุ้มยาหยีขึ้นมาแนบอก ในขณะที่เธอยังสะอื้นไห้ไม่หยุด แรงสะอื้นของยาหยีมันกลับทำให้หัวใจของผมมันเจ็บแปล๊บอย่างไงบอกไม่ถูก
ผมถอดกระเป๋าเป้ออกจากบ่าของเธอมาถือไว้เอง ส่วนยาหยีก็ยกมือขึ้นมาสีรอบด้วยตาตัวเองอย่างแรง ทำไมผมมองภาพนั้นแล้วมันรู้สึกหัวใจวูบวาบยังไงนี้วะ ทำไมผมรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก
แค่เสียงร้องไห้ของเธอ ก็ทำเอาผมใจอ่อนจนต้องรีบเดินหนีออกไป ผมกำลังจะเดินออกไปพ้นแล้ว ถ้าไม่ได้ยินเสียงที่เธอร้องไห้หาแม่เธอเสียก่อน มันทำเอาผมจุกจนต้องหันหลังกลับแทบจะทันที ยิ่งมาเห็นน้ำตาเต็มใบหน้าเธอ ผมยิ่งรู้สึกใจเสียอย่างไรไม่รู้ รู้แต่ว่าผมไม่อยากได้ยินเสียงร้องไห้ของยาหยีและไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอ
ตอนนี้ผมกับยาหยีก็ขึ้นมาอยู่บนรถตู้อีกครั้ง ผมนั่งมองเธอที่ผมเผ้ารุงรังก่อนจะหันไปถามเธอเสียงเบา
“มัดผมเองเป็นไหม”
“ไม่เจ็นคา ฮึก” ยาหยีตอบผมมาถามยังมีเสียงสะอื้นแถมมาด้วย
“ในกระเป๋ามียางมัดผมไหม ไหนเอาม
Pinakabagong kabanata
สุดทางรัก ตอนที่ 40 มาเฟียเลี้ยงเด็ก #2
ตอนที่ 40มาเฟียเลี้ยงเด็ก #2“อยู่กับกูตรงนี้แหละ เปิดกล้องสิ” ออสตินเอ่ยบอกปลายสายขึ้นเมื่อเขาเปิดกล้องในมือถือและส่งให้ยาหยีคุยกับมาโคร“แด๊ะดี้ คิกตึ๋งคา” ยาหยีเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหน้ามาโครที่กำลังส่งยิ้มให้เธอในโทรศัพท์เครื่องหรูของออสติน(แด๊ดดี้ก็คิดถึงยาหยีเหมือนกันค่ะ วันนี้ยาหยีเป็นไงบ้างคะดื้อกับคุณลุงออสตินไหม) มาโครถามหลานสาวน้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนโยน“จาหยีไม่ยื้อเยย แด๊ะดี้จาหยีหิว” ยาหยีที่กำลังคุยอยู่ดีๆ ก็วกเข้าเรื่องกินเฉยเลยตามประสาความเป็นเด็กช่างกินของเธอ(อ้าวลุงออสตินไม่พากินข้าวเลยเหรอ) มาโครเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพราะเขารู้ว่าหลานสาวเขาเป็นเด็กช่างกิน และถ้าออสตินยังไม่ได้หาอะไรหลานยาหยีกินไม่รู้ว่าป่านนี้หลานสาวเขาจะหิวมากแค่ไหน“จินแย้วคา แต่จาหยีอยากจินอีก” เด็กสาวเอ่ยขึ้นตามความใสซื่อของเธอ(งั้นให้คุณลุงออสตินพาไปกินข้าวก่อนนะคะ วันนี้แด๊ดดี้ยังทำงานไม่เสร็จเลย แล้วพรุ่งนี้แด๊ดดี้ไปรับค่ะ) มาโครเอ่ยบอกกับหลานสาวตัวน้อยของเขาให้เธอเข้าใจ
สุดทางรัก ตอนที่ 38 น้ำตาของยาหยี #2
ตอนที่ 38น้ำตาของยาหยี #2ตึก ตึก ตึก“หยุดร้องไห้ได้แล้ว “ผมเอ่ยขึ้นพร้อมก้มลงอุ้มยาหยีขึ้นมาแนบอก ในขณะที่เธอยังสะอื้นไห้ไม่หยุด แรงสะอื้นของยาหยีมันกลับทำให้หัวใจของผมมันเจ็บแปล๊บอย่างไงบอกไม่ถูกผมถอดกระเป๋าเป้ออกจากบ่าของเธอมาถือไว้เอง ส่วนยาหยีก็ยกมือขึ้นมาสีรอบด้วยตาตัวเองอย่างแรง ทำไมผมมองภาพนั้นแล้วมันรู้สึกหัวใจวูบวาบยังไงนี้วะ ทำไมผมรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูกแค่เสียงร้องไห้ของเธอ ก็ทำเอาผมใจอ่อนจนต้องรีบเดินหนีออกไป ผมกำลังจะเดินออกไปพ้นแล้ว ถ้าไม่ได้ยินเสียงที่เธอร้องไห้หาแม่เธอเสียก่อน มันทำเอาผมจุกจนต้องหันหลังกลับแทบจะทันที ยิ่งมาเห็นน้ำตาเต็มใบหน้าเธอ ผมยิ่งรู้สึกใจเสียอย่างไรไม่รู้ รู้แต่ว่าผมไม่อยากได้ยินเสียงร้องไห้ของยาหยีและไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอตอนนี้ผมกับยาหยีก็ขึ้นมาอยู่บนรถตู้อีกครั้ง ผมนั่งมองเธอที่ผมเผ้ารุงรังก่อนจะหันไปถามเธอเสียงเบา“มัดผมเองเป็นไหม”“ไม่เจ็นคา ฮึก” ยาหยีตอบผมมาถามยังมีเสียงสะอื้นแถมมาด้วย“ในกระเป๋ามียางมัดผมไหม ไหนเอาม
สุดทางรัก ตอนที่ 37 น้ำตาของยาหยี
ตอนที่ 37น้ำตาของยาหยีPart ออสติน“มึงเร่งแอร์หน่อยสิ ” ผมตะโกนบอกลูกน้องตัวเองที่นั่งด้านหน้าให้ช่วยเร่งแอร์ให้ยาหยี เพราะตอนนี้ผมนั่งรู้สึกผิดอยู่บนรถกับเธอ พอผมอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนรถได้ เธอก็รีบถอดเอากระเป๋าเป้ของเธอออกจากด้านหลัง และหยิบมันมาเปิดออก ก่อนจะหยิบเอาขวดนมของเธอขึ้นมาดื่มด้วยความหิว“เอาน้ำเปล่าไหม” ผมเอ่ยถามยาหยีขึ้น เมื่อนั่งมองดูเธอดื่มนมจนหมดขวด“เอาคา” ยาหยีเอ่ยตอบผม พร้อมยกมือขึ้นปัดผมออกจากไปหน้าของเธอ ผมจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดเหงื่อให้เธอทั่วทั้งใบหน้าและลำคอ ความจริงผมก็อยากมัดผมให้เธอนะแต่ผมทำไม่เป็น เลยกะว่าไปถึงบ้านค่อยให้แม่ผมจัดการแล้วกัน เพราะผมคิดไว้แต่แรกแล้วว่า ผมจะเอายาหยีไปฝากแม่ผมไว้ เพราะอย่างน้อยแม่ผมก็น่าจะเลี้ยงเด็กเป็นกว่าผมพอผมเปิดขวดน้ำให้เธอเสร็จเธอก็ยกดื่มทีเดียวเกือบครึ่งขวด เหี้ย!!กูเอาลูกเขามาทรมานรึเปล่าวะเนี้ย ผมได้แต่นึกในใจ เพราะยิ่งเห็นแก้มที่แดงก่ำของยาหยีมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดกับเธอ และตอนนี้รถตู้ของเราก็ขับเข้ามายังบริเวณบ้านของผม
สุดทางรัก ตอนที่ 36 เกิดเรื่องกับบริษัท #2
ตอนที่ 36เกิดเรื่องกับบริษัท #2“ยาหยีคะ จำคุณลุงที่เจอเมื่อวานได้ไหมคะ” มาโครเอ่ยถามหลานสาวน้ำเสียงอบอุ่นพร้อมส่งยิ้มให้เธอตลอดเวลา“เอ๋ จุนยุงจนไหนคา” ยาหยีถามขึ้นแววตางุนงงปนส่งสัย“คุณลุงออสตินค่ะ” มาโครเอ่ยตอบพร้อมลุ้นว่าหลานจะมีปฏิกิริยาอย่างไร“จาหยีจำได้คา” สาวน้อยตอบรับเสียงใสพร้อมพยักหน้าหงึกๆ ให้มาโคร“ยาหยีค่ะวันนี้ยาหยีไปอยู่กับคุณลุงออสตินก่อนได้ไหมคะ” มาโครถามขึ้นเสียงนุ่มนวลใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาพยายามพูดคุยกับยาหยีอย่างใจเย็น“ตำไมคา” เด็กสาวถามขึ้นพร้อมมองหน้ามาโครตาใสแป๋ว“คือแด๊ดดี้ต้องไปทำงานที่ไกลๆ ค่ะ งานของบริษัทเรามีปัญหาและแด๊ดดี้ต้องไปแก้ไขปัญหาค่ะยาหยียังเด็กไปด้วยไม่ได้ ยาหยีอยู่กับคุณลุงก่อนได้ไหมคะ” มาโครค่อยๆ อธิบายให้เด็กน้อยตรงหน้าฟังอย่างใจเย็น“แด๊ะดี้จะจับมาจอนไยนคา” ยาหยีถามขึ้นเมื่อมาโครเล่าจบ แต่เธอไม่ได้มีอาการงอแงแต่อย่างใด“ค่ำๆ แด๊ดดี้ก็กลับแล้วค่ะ ยาหย
สุดทางรัก ตอนที่ 39 มาเฟียเลี้ยงเด็ก
ตอนที่ 39 มาเฟียเลี้ยงเด็ก@ห้องทำงานออสตินก๊อกๆๆ“เข้ามา” เสียงออสตินตอบออกไป“นายครับผมเอาข้าวมาให้คุณยาหยีครับ” ฟ้าครามลูกน้องคนสนิทของมาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อเขาเดินเข้ามาในห้อง พร้อมยื่นถุงข้าวกล่องให้ออสตินที่กำลังยืนอยู่“อืม” ออสตินตอนรับในลำคอ“จอบจุนคา จุนน้า” เสียงใสๆ ของเด็กสาวคนเดียวในห้องดังขึ้นเมื่อคนที่เข้ามาใหม่บอกว่าซื้อข้าวมาให้เธอ ยาหยีส่งยิ้มให้ฟ้าครามจนตาหยี ทำเอาชายหนุ่มยิ้มตามเธอด้วยความเอ็นดู“ไม่เป็นไรครับ ทานให้อร่อยนะครับ”“คา” ยาหยีตอบรับเสียงใส ทำเอาฟ้าครามอดยิ้มตามไม่ได้ ก่อนที่เขาจะหันไปถามเจ้านายตัวเองอีกครั้ง“นายจะเอาอะไรอีกไหมครับ”“ไม่มีอะไรแล้วมึงไปทำงานเถอะ” ออสตินเอ่ยบอกก่อนจะเดินมานั่งลงที่โซฟากลางห้อง พร้อมเปิดข้าวกล่องส่งให้ยาหยี“ถ้างั้นผมขอตัวนะครับ” ออสตินไม่ได้ตอบอะไรเขาเพียงพยักหน้าให้ลูกน้องคนสนิทของเขาเบาๆ ในขณะที่มือและตายังอยู่ยาหยีและข้าวของเธอ“กินเองได้ไหม ลุงต้องทำงาน” ออสตินถามขึ้นเมื่อยื่นช้อนให้ยาหยี“จินได้คา” สาวน้อยแก้มป่องตอบรับพร้อมปีนขึ้นไปนั่งบนโซฟา เธอนั่งเหยียดขาตรงและวางข้าวกล่องไว้ตรงขาก่อนจะค่อยๆ ตักกินทีละคำยาหยีก
สุดทางรัก ตอนที่ 35 เกิดเรื่องกับบริษัท
ตอนที่ 35 เกิดเรื่องกับบริษัทอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ของฉันดูจะยุ่งและวุ่นวายไปหมด อย่างเช่นวันนี้ที่ฉันต้องบินไปคุยงานกับลูกค้าที่สิงคโปร์ ตอนแรกก็ไม่ได้ห่วงอะไร เพราะคิดว่ายาหยีน่าจะอยู่กับแม่ทิพย์ได้ แต่ความคิดฉันก็ต้องเปลี่ยนไป เมื่อแม่ทิพย์ยังไม่กลับจากต่างจังหวัด ถึงแม้ว่ายาหยีจะอยู่กับพี่มาโครได้ แต่ฉันก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี เพราะพี่มาโครเองก็มีงาน นี่ก็เอาหลานไปทำงานด้วย สองวันแล้ว และดูท่าจะน่าจะทั้งอาทิตย์ ฉันโชคดีที่ลูกสาวฉันเลี้ยงง่าย อยู่กับใครก็ได้ ไม่ค่อยงอแงอะไร แต่ต้องคุยหรือตกลงกันก่อนนะ“อ้าวทำไมยังไม่ไปอีกซอน เดี๋ยวก็ตกเครื่องเอาหรอก” ระหว่างที่ซอนญ่ากำลังยืนนึกเรื่องยาหยีอยู่นั้น เสียงมาโครก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง มาโครกำลังเดินลงมาจากบันไดโดยมียาหยีเดินลงมาด้วยด้านข้าง มือหนาของชายหนุ่มจับมือป้อมๆ ของยาหยีไว้แน่นเนื่องจากซอนญ่าต้องตื่นไปสนามบินแต่เช้า ทำให้เมื่อคืนยาหยีต้องไปนอนกับมาโครแต่สุดท้าย ณ ตอนนี้เธอก็ยังไม่ได้ไปไหน“พี่มาโครแน่ใจใช่ไหมว่าอยู่กับยาหยีได้แค่สองคน” หญิงสาวถามพี่ชายตัวเองขึ้นด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะมองหน้าลูกสาวตัวเองอีกครั้งด้วยความเอ็นดูเมื่อยาห
Maaari mong magustuhan
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ
กิตติรวิชญ์64.7K viewsสัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน
เพลงมีนา21.0K viewsน้องเมีย (Secret)
ลำเจียก21.7K viewsหลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี
กู่หลิงเฟย296.3K viewsร่านสวาทเมียไซด์ไลน์
อักษรปรุงรัก1.4K viewsหนี้รักลวงใจ
ยัยแม่มดแสนน่ารัก238 viewsเผลอใจรัก เมียชั่วคืน
โอชิม่อน114 viewsโปรดอยู่ให้ห่างจากมหาสมุทร
Pam18131 views
