Novels by khanrutai

ปัง!เสียงประตูที่ปิดลง พร้อมกับเสียงร้องไห้ที่กลั้นไว้ของฉันก็พรั่งพรูออกมา ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้รู้สึกยังไง เสียใจ? เจ็บปวด? หรือแม่กระทั้งน้อยใจ ที่คนที่เรารักมาตลอดหลายปีทำร้ายเราทั้งร่างกายและจิตใจแบบนี้“อื่อๆๆๆๆ” ฉันร้องไห้อย่างไม่อายเพราะตรงนี้มีเพียงพี่มาโครผู้ที่เป็นเซพโซนชั้นดีของฉัน“ร้องออกมาไม่ต้องกลั้น อยู่กับพี่ น้องปลดปล่อยได้เต็มที่เลย” มาโครพูดขึ้น พลางขยับตัวเข้าใกล้น้องสาวเขามากขึ้น ก่อนจะโน้มใบหน้าเธอมาซบอกเขา ทำให้ซอนญ่ากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เธอร้องไห้อย่างหนัก เธอเองก็ไม่มั่นใจว่าเธอเสียใจเรื่องอะไรกันแน่ เสียใจที่เขาไม่แคร์ หรือเสียใจที่ต่อจากนี้เธอจะไม่ได้อยู่ใกล้เขาอีกต่อไปแล้ว“พาน้องกลับบ้านเลยได้ไหม น้องอยากกลับแล้ว” พอร้องไห้มาสักพัก ซอนญ่าก็เอ่ยขึ้นด้วยดวงตาที่บวมไปหมดทำเอามาโครเห็นแล้วอดสงสารน้องสาวไม่ได้ แต่ก็โทษออสตินไม่ได้เช่นกัน เพราะอย่างที่ออสตินบอกไม่รักก็คือไม่รัก แล้วเขาก็ไม่คิดจะบังคับเพื่อนให้มารักน้องสาวตัวเองเหมือนกัน สู้เขาคอยปลอบใจเธอให้ผ่านช่วงเวลาแบบนี้ไปน่าจะดีกว่า ซอนญ่าอายุยังน้อย เธอยังมีเวลาค้นหาความรักอีกยาวไกล“ได้สิเดียวพี่พากลับ

ตอนที่ 8ทางใครทางมัน #1“เธอจะเอาอย่างไรก็ว่ามาเลย ถ้าอันไหนพี่ทำให้ได้ พี่ก็จะทำให้ ขอแต่อย่ามาทำเหมือนเด็กๆ ที่แค่นอนด้วยกันแล้วจะให้พี่ต้องแต่งงานด้วย อันนั้นพี่คงทำให้ไม่ได้ เพราะถ้าพี่จะต้องแต่งงาน พี่จะแต่งกับคนที่พี่รักเท่านั้น ไม่ใช่แค่คนที่นอนด้วย เพราะถ้าเป็นแบบนั้น พี่คงจะต้องแต่งงานหลายพันครั้งไปแล้ว” ออสตินเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ในขณะที่ปากยังพ่นควันบุหรี่ออกไม่หยุด เขาไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าน้องสาวเพื่อนสักนิดท่าทางเหมือนเขาพูดแบบไม่คิดจะใส่ใจอะไร ทำให้ซอนญ่าที่นั่งฟังอยู่ยกมือขึ้นปาดน้ำตาตัวเองให้หมดจากใบหน้าเนียนใส คำพูดของเขามันเหมือนหอกที่ทิ่มแทงเข้ามาในหัวใจน้อยๆ ของเธอ มันทำให้เธอทั้งจุกทั้งเจ็บ (...พี่จะแต่งกับคนที่พี่รักเท่านั้น ไม่ใช่แค่คนที่นอนด้วย)ซอนญ่าเช็ดน้ำตาออก เธอเชิดหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง ก่อนที่เธอจะพูดออกมาอย่างเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยว“ซอนเองก็ไม่ได้อยากจะให้พี่มารับผิดชอบอะไรหรอกค่ะ ก็ในเมื่อพี่คิดว่ามันคือแผนของซอน แล้วจะมารับผิดชอบทำไม จริงไหมคะ และซอนเองก็ไม่ต่างจากพี่เหมือนกัน คนที่ซอนจะแต่งงานด้วย ก็ต้องเป็นคนที่ซอนรักและเขาก็ต้องรักซอนมากเหมือนกัน”

ตอนที่ 7ตื่นมาพบกับความเจ็บปวด#2ก่อนหน้านี้ พี่ออสตินจะมองฉันด้วยแววตาเอ็นดูเสมอ แต่ตอนนี้เหมือนพี่เขามองฉันด้วยแววตาโกรธไม่พอใจอาจจะถึงขั้นรังเกียจเลยด้วยซ้ำ รวมทั้งคำพูดนั่นอีก ทำให้ฉันรู้ว่าพี่เขาไม่โอเคกับฉันแน่ ๆ เพราะคงปักใจว่าฉันเป็นคนสร้างเรื่องทั้งหมดขึ้นมาเพราะสิ่งที่พี่ออสตินพูดออกมาเหมือนเขาจะคิดว่าฉันตั้งใจเข้าไปหาเขาเองนะ บ้า!!! มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง ในเมื่อฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้อย่างไร และฉันไม่มีวันทำแบบนั้นแน่ ต่อให้ฉันจะรักพี่เขาแค่ไหน ฉันก็ไม่คิดถวายตัวให้ใครง่ายๆ ตราบใดที่ฉันไม่มั่นใจพอ ฉันไม่เคยคิดที่จะเอาเซ็กมาเพื่อยึดใครไว้แต่การแสดงออกของพี่ออสตินนี่ชัดเลย ที่ฉันคิดไว้ถูกเผงเลย แล้วอะไรทำให้พี่เขาคิดแบบนั้น เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันจึงถามออกไป“แล้วมีเหตุผลอะไรที่ซอนต้องทำอย่างนั้นค่ะ ซอนจะทำมันไปเพื่ออะไร”“เหตุผลมันก็ชัดเจนอยู่แล้วนี่ ซอนชอบพี่ไม่ใช่เหรอ เหตุผลเท่านี้มันยังไม่พออีกเหรอ สำหรับเด็กเอาแต่ใจอย่างเรา” ชาไปเลยค่ะ ฉันไม่คิดเลยว่าจากที่เป็นผู้ถูกกระทำ อยู่ๆจะกลายเป็นผู้กระทำเฉยเลย ชาไปทั้งหน้า ชาไปทั้งตัวฉันยังไม่ไ

ตอนที่ 6ตื่นมาพบกับความเจ็บปวดพอฉันกับพี่มาโครเดินออกมา ก็เห็นพี่ออสตินนั่งรอเขาอยู่ก่อนแล้วที่โซฟา พี่เขาใส่เสื้อยืดด้านในและใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีฟ้าทับด้านนอก กางเกงขาสามส่วนสีขาว พี่เขาเป็นลูกครึ่งที่ไม่ถึงกับฝรั่งจ๋า แต่จะคงความเป็นฝรั่งมาแค่สีผิวคือความขาว และความสูง พี่ออสตินสูง 190 ซม. จมูกพี่เขาโด่งมาก เบ้าหน้าที่แบบฟ้าประทาน คือบอกตามตรงหล่อแบบวัวตายควายล้มเลย ฉันอยากกรี๊ดมาก คือก็รู้แหละว่ามีเรื่องอยู่ แต่ไอ้โรคบ้าผู้ชายของฉันมันก็ห้ามไม่อยู่เสียด้วยสิ อ่อ ไม่สิไม่ใช่โรคบ้าผู้ชาย แต่เป็นโรคบ้าพี่ออสตินต่างหาก แต่ฉันก็ยังนั่งนิ่งๆ สำรวมอยู่นะ ส่วนภายในก็ให้มันระริกระรี้ไปเมื่อมาโครพาซอนญ่าเดินออกมาจากห้องนอน ก็เจอออสตินนั่งอัดบุหรี่อย่างหนักอยู่บนโซฟาอยู่ก่อนแล้ว ทั้งคู่มีสีหน้าเครียดไม่ต่างกัน มาโครพาซอนญ่าเดินมานั่งลงตรงข้ามเพื่อนของเขา ต่างคนต่างเงียบไม่มีใครพูดอะไรออกมา“มึงจะเอาอย่างไร จะให้กูรับผิดชอบอย่างไรก็บอกมา อย่ามาทำแบบนี้กูอึดอัด” สุดท้ายเป็นออสตินที่ทนกับความอึดอัดแบบนี้ไม่ไหวเอ่ยขึ้นมาก่อน“มึงช่วยเล่าให้กูฟังที ว่ามันเกิดเรื่องเหี้ยๆ แบบนี้ได้อย่างไร” มาโ

ตอนที่ 5ทำไมไม่รู้สึกอะไรปัจจุบันก๊อกๆๆๆ“ยัยน้อง เสร็จหรือยัง” เสียงเคาะประตูห้องน้ำและเสียงเรียกของพี่มาโครทำให้ฉันตื่นจากภวังค์ และร้องตอบพี่ชายออกไปเพราะกลัวเขาเป็นห่วง“ซอนใกล้จะเสร็จแล้วค่ะพี่ชาย” เมื่อตอบเสร็จฉันก็รีบอาบน้ำทันทีสุดท้ายการอาบน้ำที่แสนทรมานของฉันก็จบลงอย่างรวบรัดตัดตอน เพราะฉันทนความเจ็บแสบตรงน้องสาวไม่ไหว แถมมันยังบวมเป่งอย่างมาก ยิ่งโดนน้ำยิ่งทรมาน นี่ขนาดว่าเป็นน้ำอุ่นนะ ส่วนร่างกายฉันก็มีรอยจ้ำๆ ไปทั้งตัว โดยเฉพาะเนินอกที่เหมือนโดนกัดจนขึ้นรอย ฉันเลยรีบอาบรีบเสร็จ หยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวมก่อนเดินออกจากห้องน้ำไป พอเปิดประตูออกมาก็เจอพี่มาโครยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องน้ำ“อุ้ย! พี่ไม่ต้องอุ้มซอนก็ได้ ซอนเดินไหว” ฉันท้วงขึ้นเมื่อพี่ชายฉันก้มลงอุ้มฉันขึ้นมาก่อนจะพาฉันไปวางบนเตียงนอน และมีชุดของฉันวางไว้พร้อมหมดแล้ว ยันชุดชั้นใน พี่ชายฉันก็เตรียมไว้ให้หมดไม่ต้องงงกันนะคะ พี่ชายฉันดูแลฉันแบบนี้มาโดยตลอด นี่ถือว่าเป็นเรื่องปกติค่ะ บอกแล้วพี่ฉันเป็นพี่ชายที่แสนดีที่สุดในโลก“ซอนจะนอนเลยหรือจะกินข้าวก่อน” พี่มาโครถามขึ้นเมื่อวางฉันลงเตียง“ซอนอยากนอนเลยมากกว่า รู้สึกไม่

ตอนที่ 4งานปาร์ตี้วันนี้ฉันมาในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวเหนือเข่า โชว์เรียวขาสวยๆ ให้พี่ออสตินมอง ส่วนความบางไม่ต้องพูดถึงถ้าเป็นกลางวันไม่ผ่านพี่มาโครชัวร์ แต่นี่กลางคืนมันคงมองไม่เห็นด้านในชัดมากนัก แม้คนใส่จะอยากให้เห็นชัดๆ ก็เถอะ ฉันดูตัวเองในกระจกแล้วหมุนตัวไปมาให้พี่น้ำหวานดู“ซอนโอเครึยังพี่น้ำหวาน เซ็กซี่มากไหม พี่ออสตินจะชอบไหมพี่ว่า” ฉันถามพี่น้ำหวานเพื่อเรียกความมั่นใจให้ตัวเองมากขึ้น“อย่าว่าแต่ชอบเลย หลงเลยแหละพี่ว่า” พี่น้ำหวานก็ยังเป็นกำลังเสริมและพลังบวกกับฉันเหมือนเคย เราสองคนเข้าขากันได้ดี ความจริงฉันมีพี่เชียร์เป็นกำลังเสริมอีกคนด้วยนะ แต่ตอนนี้กำลังเสริมอีกคนของฉัน น่าจะลุกขึ้นมาเสริมกำลังให้ฉันไม่ไหวแล้ว อย่าว่าแต่จะมาเสริมกำลังให้ฉันเลย กำลังจะลุกก็ไม่รู้ว่าพี่เชียร์จะไหวรึเปล่า เห็นพี่น้ำหวานบ่นให้พี่สงครามอยู่เมื่อชมกันไปชมกันมาจนมั่นใจมากแล้ว ฉันและพี่น้ำหวานก็มาถึงงานปาร์ตี้ของพวกเราที่จัดขึ้นที่ริมสระว่ายน้ำ หน้าบ้านพักนี่แหละ เป็นไพรเวทที่สุด มีแต่ก๊วนพวกเราที่มากัน แต่แสง สี เสียง ก็ใช่หยอกอยู่นะพอมาถึงพี่ชานนท์ก็ชงเหล้ามาให้ฉันทันที ถามว่าฉันกินเหล้าเก่งไหม