MasukShare
15 น้องหอมยอมตลอด
Terakhir Diperbarui:
2024-11-22 15:55:2715 น้องหอมยอมตลอด
ฮู ฮา ฮู ฮา
ยามเช้าวันเสาร์เวลาเดิมตีห้า ยังคงเป็นวันซ้อมของเหล่านักมวยของค่าย ส อรุณ ไม่เว้นแม้แต่สุดแสน
เขาวิ่งพร้อมเพื่อนร่วมค่ายคนอื่น ทำเช่นนี้มาตั้งแต่อายุเก้าขวบ พลันเหลือบเห็นชานนท์ที่ตาเขียวปั้ด เมื่อคืนเขาคงหนักมือไปหน่อย แต่ด้วยทิฐิเขาจะไม่เอ่ยขอโทษก่อน
แสงทองเริ่มสาดส่องทุกคนจึงแยกย้าย ยกเว้นเขาที่เดินเข้าไปในโรงยิมสนามมวย นั่งลงใช้ผ้าพันฝ่ามือหางตาเห็นชานนท์เดินวนไปเวียนมา - - ฮึ
หลังจากแค่นเสียงในใจสวมนวมผูกเชือกรัดเรียบร้อยจึงเดินตรงไปยังกระสอบทราย
เพราะอารมณ์พลุ่งพล่านภายในตั้งแต่เมื่อคืน อาการนอนน้อย ซ้ำต้องการปลดปล่อยพลังงานลบออกมาด้วยการใช้แรง บางทีการพุ่งหมัดใส่กระสอบทรายอาจทำให้เขาลดความงุ่นง่านลง แล้วไปขอโทษเทียนหอมอย่างที่พี่ชายแสนดีพึ่งกระทำ
พลั่ก ตุบ พลั่ก ตุบ
หมัดซ้ายเหวี่ยงออกก่อนตามด้วยหมัดขวา ย่อเข่าแล้วศอก จากนั้นเหวี่ยงหมัดพร้อมเต้นฟุตเวิร์ค ได้ออกแรงจนเหงื่อท่วมหน้าตาสุดแสนค่อยมีสีสันขึ้นไม่บึ้งตึงจนทุกคนเข้าหน้าไม่ติด
สุดแสนยังคงซ้อมกระสอบทรายต่อโดยที่ไม่รู้ตัวว่าเทียนหอมยืนรออยู่แถวนั้น เวลาผ่านไปราวสามสิบนาทีจึงได้หยุดลง
“พี่แสน”
เสียงหวานอ่อนเบาจึงค่อยดังขึ้นด้านหลังพร้อมผ้าเย็นในมือ
“ผ้าเย็นค่ะ”
สุดแสนตวัดตามองเทียนหอมแล้วหลุบตาลงมองผ้าเย็น แม้ว่าในใจลิงโลดขนาดไหนแต่ยังคงรักษาสีหน้านิ่งเรียบเฉย หยิบผ้าเย็นทำท่ารับมาอย่างเสียไม่ได้
“พี่แสนไปกินข้าวเลยไหมคะ เช้านี้หนูทำข้าวต้มทะเลไว้ให้”
สุดแสนยังเงียบเดินไปมุมห้องจะถอดนวมออก แต่มือเล็กคว้าไว้ แล้วเป็นคนดึงเชือกรัดออกให้เสียเอง
แม้ว่าเทียนหอมจะสูงถึงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบ แต่สุดแสนยังสูงมากกว่าอยู่ดี เขาก้มศีรษะลงมองกระหม่อมผมดำขลับที่กำลังตั้งใจถอดนวม
เหงื่อบนใบหน้าเริ่มไหลเข้าดวงตาจนแสบ ทว่าสุดแสนไม่กล้ากะพริบตาหรือยกมือปาดทิ้งด้วยซ้ำ เขาต้องการมองมุมนี้ของน้องสาวบุญธรรมไว้ ตอนที่เธอทำโน้นทำนี่ให้เขา เช้านี้เธอสวมกางเกงขาสั้นเสื้อยืดพอดีตัวเอวลอยจนมองเห็นผิวขาวรอบเอวคอด อยากหาผ้ามาปิดไม่ให้ใครมาเห็นแต่คงเป็นไปไม่ได้ จึงทำเพียงยืนนิ่งปล่อยให้น้องถอดนวมออกจนเสร็จ
“พี่เหงื่อออกเต็มเลย หนูเช็ดให้นะ”
เทียนหอมก้มลงหยิบผ้าขนหนูผืนเล็ก เช็ดปาดเหงื่อออกจากหน้าผากสุดแสน คิ้วเรียวเล็กขมวดเล็กน้อยเมื่อขยับผ้าเลื่อนลงจนถึงหางตาพี่ชาย
“หางคิ้วพี่เขียวแล้ว”
“ไม่เท่าไอ้นนท์ ตามันเขียว”
เทียนหอมค่อยสบายใจระบายรอยยิ้มออกมาทีละน้อยขณะยืดลำแขนขึ้นเช็ดกรามลงมายังลำคอ สังเกตเส้นชีพจรเหมือนเต้นตุบแรงขึ้น
“พี่แสนหูแดงอีกแล้ว พี่ควรไปหาหมอบ้างนะรู้ไหม”
“ทำไมล่ะ” เสียงแหบแห้งดั่งคนขาดน้ำเอ่ยถามในลำคอ ลูกกระเดือกขยับกลืนน้ำลาย
“ก็ช่วงหลังมานี่พี่หูแดงบ่อย ๆ หนูกลัวพี่จะเป็นโรคอะไรหรือเปล่า”
สุดแสนไม่ตอบยังยืนนิ่งปล่อยให้เทียนหอมปรนนิบัติเช็ดเหงื่อจนทั่วใบหน้า ดวงตาหลุบลงต่ำมองพวงแก้มสาดสี และสังเกตถึงเสื้อยืดตึงขึ้นจนเห็นรอยนูนอวบอิ่มกลมกลึง
“พี่หน้าแดงเชียว ร้อนมากเหรอคะ หนูพัดให้เอาไหม”
“ไม่ต้อง พอแล้ว”
สุดแสนแย่งผ้ากลับมาจากเทียนหอม แล้วยกขึ้นเช็ดสันจมูกเล็กเรียวของเธอแทน
“ยี้!! เหม็นเหงื่อ”
“ว่าไงนะ เหม็นเหงื่อเหรอ นี่แน่ะ”
คราวนี้สุดแสนเลยแกล้งน้องสาวด้วยการคล้องผ้าขนหนูที่ต้นคอแล้วตวัด ให้ตัวเองไปยืนซ้อนด้านหลังโอบมือมาด้านหน้าคล้ายคนกำลังยืนกอดกันก็ไม่ปาน ใช้หัวเปียกเหงื่อถูไปบนแผ่นหลังน้องสาว
“พี่แสนนนน พอแล้ว ฮ่า ฮ่า หนูจักจะจี้นะ”
“พี่แสน ๆ ๆ อยู่ในนี้ไหม”
สุดแสนคลายลำแขนออกแล้วดึงผ้าขนหนูกลับมา
“เออ อยู่ข้างใน มีอะไร”
“พ่อครูให้มาตาม พี่นนท์ด้วย ไปเดี๋ยวนี้นะพี่แสน ดูท่าจะเกิดเรื่อง”
จากนั้นเด็กในค่ายตะโกนเรียกชานนท์ไปด้วยวิ่งไปด้วยกระทั่งได้ยินเสียงชานนท์ขานรับ
“พี่แสน หรือว่าเรื่องเมื่อคืน...”
“ไม่เป็นไรหรอก ไปกันเถอะ”
สุดแสนเดินออกจากสนามมวยพร้อมเทียนหอมจึงเห็นชานนท์เดินออกมาพอดีเช่นกัน ต่างคนต่างไม่พูดมีเพียงส่งสายตาให้กันแล้วเดินไปยังเรือนไทย โดยมีเทียนหอมจับมือสุดแสนไปด้วยตลอดทาง
“ไอ้ห่าแสน ไอ้นนท์ พวกมึงขึ้นมาบนเรือนนนน!!!”
เทียนหอมสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงพ่อครูสถิตคุณตะโกนกร้าวเสียงดังผิดไปจากทุกคราว ตั้งแต่เธอมาอยู่ที่ค่ายมวยแม้ว่าสุดแสนจะประพฤติร้ายแรง ผิดแค่ไหน ไปแข่งรถซิ่ง โดดเรียน ขึ้นห้องปกครอง แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่พ่อครูจะใช้น้ำเสียงเช่นนี้
เธอเหลือบสายตาขึ้นมองพี่ชายบุญธรรมที่ยังแสดงสีหน้าเรียบเฉย เธอบีบมือเขาแน่นจนทำให้สุดแสนต้องก้มลงมอง
“ไม่มีอะไรหรอก ขึ้นบ้านเถอะ เข้าไปอยู่ในห้อง”
“ไม่ หอมจะไปด้วย หอมเองก็ผิด”
“อย่าดื้อ กลับห้อง”
สุดแสนปล่อยมือเทียนหอม ก้าวขึ้นบันไดเรือนไม้ตามชานนท์ไปทางห้องนั่งเล่นแบบโบราณ คลานเข่าเข้าไปเหมือนเคย
“พวกมึงทำกูขายหน้า ไอ้แสน ไอ้นนท์”
สองหนุ่มนิ่งเงียบไม่ตอบ
ปัง!! โครม! พลั่ก!
พ่อครูโยนกระดานรุกใส่ลูกชายตัวแสบ หน้าคมเหลี่ยมของชายสูงวัยแดงซ่านโกรธจัด จมูกบานพะเยิบพะยาบดั่งพ่อม้า
“กูเลี้ยงพวกมึงมา ไอ้แสนมึงเป็นลูกแท้ ๆ ลูกในไส้กู ส่วนไอ้นนท์แม้มึงไม่ใช่ลูก แต่กูชุบเลี้ยงมึงมาความรู้สึกรักเหมือนลูก”
“พ่อครู ผมผิดไปแล้วครับ”
ชานนท์ก้มกราบสำนึกผิดลงแทบเท้ายกเว้นสุดแสนที่เพียงปรายตามองชานนท์แล้วทำหน้านิ่งเฉย
“แม่! ไปเอาไม้มา วันนี้กูจะเฆี่ยนมันทั้งคู่ให้รู้สำนึก”
ใบหน้าเหลี่ยมพ่อครูเม้มตึงเมื่อเห็นลูกชายยังทำสีหน้าไร้สำนึกผิด เหยียดแผ่นหลังนั่งตรงแถมจ้องตาไม่หลบ
“มึงไอ้แสน ในฐานะเป็นลูกกู ลูกเจ้าของค่ายมวย แต่เสือกมีเรื่องต่อยตีกับเด็กในค่ายเพราะเรื่องผู้หญิง กูจะเฆี่ยนมึงให้หลาบจำหลายไม้หน่อย” พ่อครูรับไม้เรียวทำจากหวายน้ำหนักพอดีมือ ยาวเรียวจนน่าหวาดเสียว
เทียนหอมได้ยินถึงกับสะอึก ผู้หญิงที่พ่อครูกล่าวถึงคือเธอ ตั้งท่าจะคลานเข่าเข้าไปแต่สุดแสนยังปรายตามองดุดันมาให้จึงชะงักหยุด
“ไอ้แสน มึงเป็นลูกกู ฉะนั้นมึงย่อมต้องโดนก่อน”
“ถ้าผมโดนก่อนแล้วพ่อครูจะเหลือแรงไว้ตีไอ้นนท์ไหวเหรอ”
“ไอ้ห่าแสน!! วอนสะแล้ว” พ่อครูกระทืบเท้าก่อนจะลุกยืน
Bab terbaru
สุดแสนร้าย 37 ตอนพิเศษ
37 ตอนพิเศษสองปีที่แล้ว สามเดือนที่สุดแสนต้องบวชพระแสนจดฝีเท้าเปล่าไร้รองเท้า พาร่างตนเองบิณฑบาตรตามหลังหลวงพ่อ ยามเช้าตรู่ของจังหวัดบ้านนอก รถราไม่ได้ขวักไขว่เช่นเมืองหลวงกรุงเทพฯพระแสนก้มหน้านิ่งเดินผ่านญาติโยมกระทั่งหยุดลงตามหลวงพ่อที่เดินนำหน้า หันบาตรแล้วเปิดฝา ทำตามปกติอัตโนมัติ“นิมนต์เจ้าค่ะหลวงพี่”เสียงหวานใสดังขึ้น เสียงคุ้นเคยที่หลอกหลอนเขาทั้งกลางวันกลางคืนจนแม้แต่การบวชเรียนยังไม่อาจช่วยได้พระแสนเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กทรุดลงคุกเข่ากับพื้นก้มกราบสามครั้งอย่างไม่รังเกียจพื้นดินสกปรก ก่อนจะลุกขึ้นวางถุงข้าวลงในบาตร“หลวงน้องเป็นอย่างไรบ้าง”เสียงเฮียเสือทำให้เขาได้สติหันไปมอง “อืม” คำเดียวสั้น ๆ ตอบรับก่อนจะหันหน้ากลับไปมองดวงหน้าหวานไร้เครื่องสำอางจนเห็นเส้นเลือดพาดลำคอในชุดเสื้อลายลูกไม้สีขาวคอกระเช้า อวดไหปลาร้า“หลวงน้องชอบทานอะไร”เฮียเสือยังพูดขึ้นอีกครั้ง “อะไรก็ได้ แล้วแต่ญาติโยม” พระแสนตอบแบบไม่มอง เพราะสายตายังจ้องที่มือเล็กกำลังวางดอกไม้ธูปเทียนบนฝาบาตร แล้วคุกเข่าลงอีกครั้งจนเขามองเห็นกระหม่อม เส้นผมดกหนาสีอ่อน“หลวงน้องไม่ให้พรหรือ”เขาเอี้ยวหน้าไปมองเฮียเสื
สุดแสนร้าย 36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์
36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์“ก็พี่อยากเห็นหัวนม นะคนดี” สุดแสนทึ้งชุดเกาะออกจนหลุดพ้นหน้าอกจนได้ กอบด้วยสองมือดันขึ้นแล้วบีบแรง “สวยมาก ใหญ่ล้นมือ พี่เลือกคนไม่ผิดเลย โตมาแล้วสวยอย่างที่คิด”“คนลามก อ่า พี่คิดลามกตั้งแต่เด็ก”“เปล่าสักหน่อย” เขารั้งร่างเล็กลงเข้าหาแทน รัดจนอกอวบเบียดชิดแล้วเป็นฝ่ายตอกลำขึ้นหาท่อนเนื้อยาวสอดใส่แทรกเข้าถี่รัวยิ่งกว่าที่เทียนหอมจัดการขย่ม เขากดสะโพกเธอไว้ให้อยู่นิ่งระดมแรงชายตอกขึ้น“พี่แสน เบา ลึกเกินไปแล้ว”“ไม่เลย อ่า พี่ไม่ได้คิดลามก แต่หอมของพี่น่ารักขนาดนั้น ยิ่งแกล้งหน้ายิ่งแดง ผิวขาวจนเห็นเส้นเลือด พี่มองแล้วชอบมาก หอมของพี่”เทียนหอมหันหน้าประกบปากดูดลิ้น ปล่อยให้พี่ชายกระหน่ำร่างเธอด้วยท่อนเนื้อใกล้สุขสมเต็มทน ก่อนจะผละออก“เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน”“หืมม์ อะไร พี่ใกล้แล้วนะ”“หนูยังไม่ได้พูดเลย ปล่อยหนู”สุดแสนจำใจปล่อยมือให้เทียนหอมลุกขึ้นนั่งตามเดิม ร่างระหงหยุดนิ่งก้มศีรษะมองลงมายังคนร่างโตด้านล่าง“เมื่อเย็นนี้ตอนเดินแบบ หนูคิดถึงพี่มาก” เธอโยกร่องรักเบา ๆ “มากเสียจนปวดร้าว” คลึงเคล้นเบียดรอยแยกให้สัมผัสแผ่นท้อง ขนอุยดกหนา “หนูอยา
สุดแสนร้าย 35 สองปีต่อมา
35 สองปีต่อมาสองปีต่อมาในยามราตรีของจังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดที่ได้ชื่อว่าตะวันออกสุดของประเทศเทียนหอมพารถหรูสีขาวที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองขับเคลื่อนผ่านตัวเมืองเพื่อตรงไปยังค่ายมวย ส อรุณ จุดหมายที่เธอตั้งใจไว้ เหลือบมองเวลาบนหน้าปัดจอแอลซีดี“เกือบเที่ยงคืนแล้ว” เอ่ยรำพึงคนเดียวแล้วเหยียดมือเมื่อยขบ “ไม่รู้ว่านอนหรือยังนะ”เธอตวัดรถเลี้ยวจอดหน้ารั้วก่อนจะลดกระจกรถลง ชะโงกหน้าออกไปให้ยามเห็น“ลุงชิดคะ ส้มเองค่ะ”“อ้าวคุณหนูส้ม มาเสียดึก ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะกลับบ้าน เดี๋ยวผมเปิดให้ครับ”เธอยิ้มกว้างแล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นตามเดิม เร่งเครื่องเลี้ยวตีวงไปจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่“ขอบคุณนะคะลุงชิด ไม่ต้องช่วยยกของหรอกค่ะ มีแต่ขนม”“ครับ”เธอหยิบถุงกระดาษบรรจุขนมหวานที่แวะซื้อกลางทาง และอีกถุงซึ่งเป็นถุงพิเศษที่เธอนำกลับมาด้วยจากงานวันนี้ดวงหน้าหวานยังเกลื่อนรอยยิ้มอ่อนละมุนขณะก้าวขึ้นบันไดเรือนไทยหลังคุ้นเคยตั้งแต่สิบขวบ นับจากย่างเท้าจดลงไม้กระดานมันเงาหลังนี้งานแฟชั่นโชว์เมื่อเย็น ทำให้เธอตระหนักถึงความสำคัญบางอย่าง ยามเธอเยื้องย่างชุดฟินนาเล่ ชุดสุดท้ายปิดงานแฟชั่นด้วยชุดแต่ง
สุดแสนร้าย 34 NC
34 NC“พี่แสน”เธอซาบซ่านเสียวเนินรักยามสองนิ้วรูดผ่านจุดอ่อนไหวข้างใน หัวแม่มือบี้ลงติ่งนุ่มด้านนอก สอดเข้าสอดออกจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ“เสียวไหม เด็กดี บอกพี่สิ” สุดแสนดันนิ้วเข้าลึกหยุดนิ่งใช้นิ้วหัวแม่มือบี้เม็ด“อืออ หนู อ่า อ๊า”เขาดึงลากนิ้วออกหงายมือจนปลายนิ้วสัมผัสปุ่มเล็กด้านในร่องเนื้อแสนฉ่ำ กดขึ้น“ตรงนี้ หนูเสียวไหม”เทียนหอมอ้าปากค้าง งอตัวขึ้น มือยังจับที่นอนไว้ด้านหลัง ร่างกายเกิดอาการเครียดขมึงรวดร้าว“ไม่ตอบพี่เลย”เธอมองรอยยิ้มบนใบหน้าคมสันด้านบนแล้วจับข้อมือเขาไว้“พี่แสน อ่า อย่า อืออ หนู”สุดแสนก้มมองรอยแยกสีชมพู กลีบอ่อนบางนุ่มนิ้วถูกแยกแหวกออกด้วยสองนิ้ว และกำลังแดงช้ำจากแรงกดของนิ้วหัวแม่มือ เขาขยับถี่ขึ้นอีก“สามเดือน อืมมม น้ำแฉะไปหมดเลยคนดี พี่ให้สามเดือน สึกแล้วเราจะหาฤกษ์แต่งเลย”“พี่แสน!”เขายกคิ้วแล้วเร่งความถี่แรงขึ้นอีก เฝ้ามองสีหน้ารวดร้าวของเทียนหอมอย่างพึงพอใจ ถ้าเธอคิดจะใช้เรือนร่างมามีอำนาจเหนือเขา เขาก็จะใช้อำนาจทางกายหยัดขึ้นเหนือเธอเช่นกัน“จากนั้นหอมจะไปทำงานนางแบบก็ตามใจ อ่า ใกล้แล้ว ร่องมันตอดนิ้วพี่แล้ว อืม”เขาเกือบจะเลื่อนนิ้วออกแต่คำปฏิเสธห
สุดแสนร้าย 33 NC
33 NCจริงอย่างที่สุดแสนพูดมา เธอเปียกชื้นจนแฉะตั้งแต่เริ่มก้าวขาลงอ่าง เธอเริ่มเรียนรู้พลิ้วลิ้นเคลื่อนไหวโฉบปลายลิ้น ด้านข้างแล้วเกี่ยวกระหวัด อ้าปากหอบเอาลมหายใจก่อนจะดันไปด้านหน้าจนประกบ เป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปยังโพรงปากอุ่นของเขาแทนข้างในของพี่ชายอุ่นจัดและฉ่ำด้วยน้ำเช่นเดียวกับเธอ เขามีรสชาติบุหรี่เจือจาง ยามปลายเรียวเล็กสอดลอดข้างกระพุ้งแก้มเสาะหาไรฟัน วนไปยังอีกฝั่งแล้วอ้าปากค่อยปล่อยคายลิ้นถอยห่าง มองขอบปากหนาชื้นน้ำ“พี่ชอบไหม ถ้าพี่ให้หนูสองปี พี่จะไม่ต้องเหนื่อยแรง”“จริงหรือ?” น้ำเสียงสุดแสนกระเส่าร้อนระอุ ดันนิ้วจนลึกหมุนวน สังเกตสีหน้าหวานแดงระเรื่อขึ้นทีละน้อย “แน่ใจเหรอว่าจะเป็นฝ่ายขย่มพี่ได้ตลอด”เธอส่งรอยยิ้มยั่วที่เขาเห็นว่ามันมีเสน่ห์ เพราะดวงหน้าหวานพลันดูลึกลับราวแม่มด สุดแสนขยับนิ้วอีกครั้งแล้วพบว่าแววตากวางทอแสงหรี่ปรือช่างดูงดงามเธอเอียงหน้าเข้าหาพยายามเคลื่อนปากเข้าใกล้ ต้องการจูบเขาอีกครั้ง แต่สุดแสนขยับหนีแล้วยิ้ม ขยับนิ้วเร็วขึ้นจนคล้ายรุนแรง เธอวางมือบนผนังห้องน้ำพยุงตัวยันร่างที่อ่อนยวบจากฤทธิ์พิศวาส“พี่ยอมแล้วใช่ไหม”“ยอมอะไร”“ก็..ที่หนูขอไป อือออ” ร
สุดแสนร้าย 32 18+
32 18+ ปัง!!สุดแสนย่ำเท้าเข้าไปในห้องนอนของเทียนหอมทันทีเมื่อเธอเปิดประตูให้ หลังจากที่เขาลงฝ่ามือบนแผ่นไม้เสียงดังก้อง“พี่แสนควรทำตัวมีมารยาทบ้าง”“มารยาท?”“พ่อครูกับแม่อยู่บนบ้าน”“แล้วไง พี่บอกไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน พี่ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทถ้าจะเข้าห้องเมีย และเมียดันลงกลอนประตู!”“พี่แสน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”สุดแสนกระชากข้อมือเธอให้หันหน้ากลับมา “กลืนลงคอจนหมด เอร็ดอร่อยเลียริมฝีปาก แต่กลับบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน”เทียนหอมเม้มปากสะบัดหน้าหนี “พี่บังคับหนู”“แน่ใจเหรอว่าบังคับ ไม่เสร็จเหรอ ร้องดังขนาดนั้น”“พี่แสน” เสียงหวานตวัดสูงขึ้นแล้วบิดข้อมือออก “หนูว่าพี่ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เย็นใจ แล้วเราค่อยคุยกัน”“รังเกียจหรือไง”“พี่นี่เหมือน...หมาบ้า พูดไม่รู้เรื่อง”สุดแสนหรี่ตาลงขยับตัวไปยืนด้านหน้า เทียนหอมเบือนหน้าไปอีกทาง เขาขยับต่อไปยืนด้านหน้าอีกครั้ง เธอหนีหน้าเบือนไปตรงข้าม สุดแสนจึงคว้าปลายคางบีบไว้ให้หันมา“ไม่เจอกันห้าปี ปากกล้าขึ้นเยอะ”“ปล่อย หนูเจ็บ” เทียนหอมสะบัดหน้าออกแล้วเดินหนี “พี่เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนูไปขัดขี้ไคลให้”“ฮึ เอาใจแบบนี้ มีแผนอีกแล้วใช่ไห
Anda juga akan menyukai
รอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด286.8K Dibacaขย้ำรักเลขา NC-20
C175.5K Dibacaพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย17.5K Dibacaพราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.2K DibacaBad Love ถึงเฮียจะร้ายหนูก็จะรัก
BlueSoda1.1K Dibacaซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก
จินต์พิชา121 Dibacaก็แค่เมียเก่า
ดอกอ้อลู่ลม968 Dibacaซ่อนลีลารัก
จินต์พิชา1.6K Dibaca
