6. ความลับ

การตัดสินใจอยู่ด้วยกัน ต้องมาจากพื้นฐานการเปิดเผยตัวตนกันตั้งแต่แรก

-----------------------------------

อัญชนาตกใจมากที่เห็นสุราชมีอาการแปลกๆ ขณะนี้เขาปวดหัวมากเกินกว่าจะทำอะไรได้ เธอรีบวิ่งจากห้องนอนออกไปที่ตู้เย็นตรงมุมแพนทรี เปิดตรงช่องฟรีซคว้าเจลประคบเย็นที่แช่ไว้ออกมา

“คุณ... มา มา!!! ฉันประคบให้” เธอคว้าเอาผ้าขนหนูเช็ดผมของเขามาห่อและค่อยลูบไล่ตั้งแต่กลางกระหม่อมลงมาถึงต้นคอ

“อืม...อืม...” เสียงบางเบาลอดจากไรฟันของเขา

“นอนคว่ำหน้าลงไปที่หมอนเลย... ฉันประคบให้ ไม่นานจะดีขึ้น” เธอเอามือรีบคว้าหมอนมาวางให้เขาขยับกายขึ้นไป แล้วกระซิบตรงกกหูให้เขาทำตามที่สั่ง

เสียงอืออาเบาๆ หลับตาทำตามที่อัญชนาสั่งอย่างว่านอนสอนง่าย สุดท้ายเธอจึงขอให้เขานอนหงายและเอาถุงเจลวางลงบนหน้าผาก จากนั้นเธอก็ไล่นวดคลึงขมับของเขาเบาๆ ทั้งสองข้าง หญิงสาวใช้เวลาอยู่ตรงนี้ช่วยให้เขาดีขึ้นถึงหนึ่งชั่วโมง

“คุณหลับไปนะ... ฉันจะไปชงชาเขียวร้อนๆ ให้ถ้าตื่นขึ้น” เธอกระซิบก่อนลงจากเตียง ฝ่ามือของชายหนุ่มจับแขนเธอคลึงวนไปมา

“ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวฉันมานะ” เธอโน้มตัวลงไปกระซิบเขาอีกครั้ง

อัญชนาได้เขียนไลน์ไปบอกแม่ว่า คืนนี้จะอยู่เป็นเพื่อนชายหนุ่ม เพราะเขาปวดหัวอย่างรุนแรง

<ข้อความในไลน์...>

... ... ... ...

“แม่คะ หนูขอไม่กลับบ้านนะคะคืนนี้ จะอยู่เป็นเพื่อนสุราช เขาปวดหัวรุนแรงมาก ถ้าไม่ดีขึ้น หนูจะพาเขาไปโรงพยาบาล”

“แม่เป็นห่วงนะ ระวังตัวด้วย ป้าเบลเขียนมาบอกแม่แล้ว ให้พวกหนูอยู่ด้วยกันก่อนตัดสินใจ... เฮ้อ” อัญญาถอนหายใจเป็นห่วงลูกสาว

“อย่ากังวลนะคะ หนูจะพยายามให้ดีที่สุด” เธอเข้าใจถึงความรู้สึกของมารดา

“แม่จะพยายามเข้าใจพวกเรานะ”

อัญญาได้ข้อคิดอย่างเปิดกว้างจากกังสดาล ให้ยอมรับและปรับตัวกับการเปลี่ยนแปลงของโลกทุกวันนี้

การแต่งงานของผู้คนยุคนี้ต้องผ่านการมีเพศสัมพันธ์ เพื่อดูว่าเข้ากันได้มากน้อยแค่ไหน นี่คือเรื่องซึ่งสอนมนุษย์แม่ๆ ทั้งหลายควรเปิดใจให้กว้าง เพื่อลูกจะได้ไม่ลำบากใจและรู้สึกผิดต่อการกระทำของพวกเขา

“แม่คะ... หนูไม่อยากปิดบังอะไรแม่ ถ้าหนูมีอะไรกับเขา แม่คงไม่ว่าหนูนะคะ” อัญชนาไม่เคยปิดบังอะไรแม่ตั้งแต่เล็ก และไม่อยากโกหก แม่สั่งสอนเสมอให้เธอรู้จักผิดชอบชั่วดี จึงทำให้เธอรู้สึกผิดถ้าไม่บอกความจริง

“แม่เข้าใจหนูนะ ป้องกันด้วย แม่เคยสอนไว้แล้ว” อัญญาตระหนักดีแล้วว่า เหตุการณ์ต้องเป็นไปเช่นนั้น สุราชมีพฤติกรรมเพลย์บอยตามที่รับรู้จากกังสดาล เมื่ออยู่ด้วยกันสองต่อสอง ลูกสาวเธอคงไม่เหลือความบริสุทธิ์ผุดผ่องกลับมาอย่างแน่นอน

“ค่ะ...หนูจะรู้สึกผิด ถ้าไม่บอกแม่” หญิงสาวหายใจทั่วท้องเมื่อรู้ว่าแม่ได้รับรู้และเข้าใจเธอแล้ว

“ฝากเรียนคุณพ่อนะคะ เผื่อท่านถามหา” เธอเป็นกังวลกับอีกหนึ่งบุพการี

“พ่อน่ะ ไม่ต้องห่วง ท่านเข้าใจเรื่องนี้ดีกว่าแม่อีก”

... ... ... ...

หลังจากจบแช็ตกับแม่ เธอแอบชะโงกหน้าตรงประตูห้องนอนมองไปที่เตียง เห็นเขาเงียบไม่ขยับตัวคงหลับอยู่

หญิงสาวเดินไปตรงแพนทรีเปิดตู้เก็บของลอยตัว มองหากล่องชาเขียว และเห็นมันวางอยู่ข้างกระปุกน้ำตาล เธออมยิ้มขณะกวาดสายตามองไปทั่วชั้น

“นี่กินเก่งเหมือนกันนะ... มีสารพัดชากาแฟ เครื่องดื่มสมุนไพรหลายอย่าง น้ำมะตูมสำเร็จรูปก็มี...” เธอพึมพำกับตนเอง

การได้เห็นพฤติกรรมการกินอยู่ ความชอบในรสชาติอาหาร และเรื่องหนึ่ง...เรื่องบนเตียง เธอยอมรับว่าน่าหนักใจ ชายหนุ่มคนนี้มีปัญหาทางจิตหรือไม่ ทำไมความชอบเรื่องนี้ของเขาจึงมากมายขนาดนี้ เรียกได้ว่า ‘เสพติดเซ็กส์’

“เฮ้อ... สุราช เห็นฉันเป็น sex doll ไหมนี่ ให้มาดูแลแต่กลับเป็นตุ๊กตาบาร์บี้ของ

นายไปซะแล้ว ฉันนี่...เอ้าเฮ้ย!!!” เธอบ่นกับตัวเองดังพอสมควร หันกลับไปตกใจ

เขามายืนอยู่ข้างหลังเงียบๆ

“No… คุณเป็น my babe ที่รักของผม อย่าคิดแบบนั้น ผมจะรู้สึกผิด” เสียงเขาอบอุ่นมาก ไม่มีวี่แววจะเริ่มทะเลาะกันได้อีก

“คุณปรับเปลี่ยนอารมณ์เร็วมาก ก่อนหน้าจะทำอะไรฉัน โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ อุ้มฉันออกจากห้องน้ำโยนลงบนเตียง แล้วจู่โจมเอาจู่โจมเอา”

“ไม่ชอบเลยเหรอ... ผมหงุดหงิดจะอย่างนั้น แต่ถ้าอารมณ์ดีผมจะมอบความฟินให้คุณจนสยิวเลย”

“ฉันชงชาเขียวให้แล้วนะ เห็นมีชามะตูมด้วย เอาไหมจะชงให้ใหม่”

“เอาสิ... ยกมาข้างใน ดื่มกันบนเตียง” เขาสั่งแล้วเดินกลับเข้าไป

อัญชนายกชามะตูมมายื่นให้ และนั่งลงบนเตียงมองดูเขายกถ้วยซด

“หอมชื่นใจ...ดีขึ้นแล้ว แต่ยังเจ็บหนึบๆ”

“คุณต้องไปหาหมอบ่อยๆ นะ น่าเป็นห่วง”

“ห่วงผมแล้วสิ...” เขาทำตาเยิ้มใส่

“เอ้า... จะแช่งให้ตายเลยเหรอ”

“อย่าขนาดนั้น ผมยิ่งขาดรักอยู่” เขาทำเสียงออดอ้อน

“ถามอะไรหน่อย... คุณมีผู้หญิงอยู่ในสต๊อกกี่คน”

“โห...ถามอย่างกับผมเก็บไว้เป็นสินค้า” เขาอมยิ้มให้เธอ

“แน่นอน... ฉันเป็นห่วงตัวเอง”

“ผมเข้าใจคุณ... ถ้าแต่งงานกันจริงๆ พฤติกรรมอย่างผม คุณจะปวดหัว” สีหน้าของเขาดูซีเรียส

“พรุ่งนี้ไปหาหมอแล้ว ผมมีบางอย่างจะโชว์ให้คุณรับรู้”

“ได้เลย... หนึ่งอาทิตย์นี้ ฉันคงรู้แล้วว่าเสียเปรียบมากมาย”

“เอ้า... ไม่อยากมีความสัมพันธ์แบบนี้ แล้วจะแบบไหนดี” เขาทำหน้าสงสัย

“สุราช... คุณไม่ได้เสียเปรียบอะไรเลย ผู้หญิงเป็นฝ่ายเสียหาย นี่ถ้าฉันมีใครอยู่แล้ว เขารู้จะเป็นเรื่อง”

“my babe ที่รัก ผมไม่คิดแบบนั้น เรามีเซ็กส์ร่วมกัน…ผมได้คุณเสีย นี่คือคำของคนยุคก่อน แต่สมัยนี้คือการ balance ความสัมพันธ์ ผมไม่อยากได้เปรียบคุณ และผมเป็นฝ่ายทำให้คุณมีความสุข ปลดปล่อยอารมณ์เครียด คั่งค้าง สารแห่งความสุขหลั่งด้วย”

“โห... สาธยายซะ ให้ตัวเองดูดี ใช่ไหมล่ะ”

“หน้าตาคุณดูมีความสุขมาก ลองไปส่องกระจกดู สาวขึ้นกว่าตอนเช้าที่มาหาผมซะอีก” เขาพยักพเยิดแล้วดุนหลังให้อัญชนาลองเดินเข้าไปสำรวจดูหน้าตนเองที่กระจกในห้องน้ำ

สาวน้อยเดินเข้าไปในห้องน้ำด้านใน เอาน้ำลูบหน้าและส่องกระจกถามตนเอง

“เอ่อ... จริงด้วย แก้มสองข้างแดงมากเลย... หรือว่า เราอายเขาเรื่องนี้” เธอพูดกับตัวเอง

“เป็นไง self-talk แล้ว... เห็นไหมว่าตัวเองสวยปิ๊งขนาดไหน ร่วมรักกับผมสาวทุกคนสวยหมด”

“เข้าข้างตัวเอง...ล่ะไม่ว่า” เธอค้อนให้เขา

“ขอโทษนะ ที่ทำให้คุณยังไม่ถึงจุด climax ดึกๆ มาต่อ ถ้าผมโอเคกว่านี้”

“นี่... คุณสุราช!!! จะไม่ต้องทำอะไรเลยหรือ... วันๆ คุณได้ทำงานบ้างไหมนี่” เธอสงสัยพฤติกรรมที่ไม่ปกตินี้จริงๆ

“ผมทำงานออนไลน์ สมัยนี้ไม่ต้องเข้าออฟฟิศ ผมแค่เข้าซูมสั่งงาน คุณป้าผมรู้ดีว่าผมประชุมบอร์ดออนไลน์ ผมอยู่ที่นี่ทำงานสะดวกกว่า”

“แล้วไม่เคยกลับบ้านเลยหรือ...” อัญชนาขมวดคิ้ว

“กลับสิครับ... คุณแม่ให้ผมไปกินข้าวทุกวันอาทิตย์กับที่บ้าน ท่านคิดถึงผมมาก ท่านบอกว่าผมเป็นลูกชายที่เกเร ทำตัวเหลวไหล”

“อือ... น่าเป็นห่วงนะ ลูกคนเดียวอีก ทำให้ท่านเหงา จะเป็นบาป”

“ใครบอกคุณ... ผมอยู่บ้านจะเป็นบาป ผมจะมีผู้หญิงมาหาผมวันละหลายคน ท่านจะยิ่งกังวลกว่านี้” เขาค่อยเล่าชีวิตส่วนตัวด้านมืดของเขาให้เธอรับรู้ เป็นเรื่องดีที่ทำให้การตัดสินใจอยู่บนพื้นฐานของการเปิดเผยตัวตนกันตั้งแต่แรก

“เห็นด้วย... ไม่ดีสำหรับคุณแม่แน่ๆ”

“เห็นไหมว่า ผมเป็นคนดีขนาดนี้แล้ว คุณจะยังลังเล นี่ถือว่าเสียโอกาส”

“นี่... สรรพคุณแบบนี้ ทำให้ฉันยิ่งลังเล”

“อ้าววว... ผมเปิดเผยตัวตนขนาดนี้ ส่วนคุณผมยังไม่รู้อะไรเท่าไหร่ ยกเว้น...”

“อะไร... ว่ามา” อัญชนาเสียงแหวไม่พอใจทันที

“ก็แค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น ผมยังไม่รู้เลยว่าคุณมีข้อเสียอะไรบ้าง”

“นี่... ฉันขี้โมโห... ปากเสีย ด่าเก่ง ปากจัดด้วย และอาจลงมือตบหน้าคุณได้อย่างแรงเลยล่ะ” เสียงเข้มของอัญชนาไม่ได้ทำให้เขาตกใจอะไรเลย เขารู้อยู่แล้วตั้งแต่วันนั้นที่เจอกันครั้งแรก แต่ความทรงจำของเขาแค่รางเลือนยังไม่ชัดเจนในภาพเหล่านั้น

“ตกลง...คืนนี้จะอยู่ที่นี่ไหม...น่า I need you so much…ผมต้องการคุณมากนะ” สายตาเว้าวอนจ้องมองเธออย่างขอร้อง

“ฉันเขียนไปบอกคุณแม่แล้ว ท่านรับรู้แล้วล่ะ”

“เห็นไหม... ผมบอกแล้วว่าครอบครัวเรารู้หมดแล้ว”

“ท่านเป็นห่วงฉันมาก และฉันเป็นคนที่ไม่เคยปิดบังพ่อแม่ ไม่เคยโกหกท่านด้วย”

“คงไม่โกหกผมด้วย...ใช่ไหม”

“ไม่แน่... เพราะพฤติกรรมของคุณแบบนี้ ทำให้ฉันยิ่งต้องระวังตัว ฉันอาจเป็นคนที่โกหกเพื่อให้อะไรมันดีขึ้น ตรงเกินไปอาจไม่ดีก็ได้ จริงไหม”

“ผมชอบคุณนะ... ที่พูดตรงๆ ผมไม่ชอบคนหวานแต่โกหกทั้งหมด”

“ผ่านผู้หญิงมาเยอะขนาดนี้... คุณป่วยไหม”

“อืม... จะว่าผิดปกติก็ได้”

“คุณเป็นอะไร บอกได้ไหม เผื่อว่าฉันอาจตัดสินใจเข้ามาช่วย”

“จริงนะ... ผมตกลงทำสัญญาให้เราผูกพันกันแค่หนึ่งปี ผมบอกทางบ้านไปแล้ว ไม่อยากให้คุณมาทรมานกับผม ถ้าผมไม่ดีคุณจะได้ say bye…”

“คุณเป็นอะไรกันแน่...” น้ำเสียงหญิงสาวดูซีเรียส

เขาดึงร่างอัญชนามาซบอกเปลือยเปล่าก่อนเอ่ยเบาๆ ตรงซอกหู

“ไฮเปอร์เซ็กส์...”