5. บทต่อไป

บทพิศวาสของเขา มีอะไรน่าสงสัย

-------------------------------------------

อัญชนาตกใจตื่นจากอาการหลับใหล หลังจากได้ร่วมรักกันอย่างเผ็ดร้อน จิตสำนึกระคนความเศร้าจะทำให้เธอกลับบ้านไปด้วยความรู้สึกผิดกับครอบครัว

“เป็นไงบ้าง... คุณช่วยผมรื้อฟื้นความทรงจำได้ดีทีเดียว” เขาเดินมาที่เตียงเปิดผ้าห่มซุกร่างเข้ามาโอบเธอไว้แนบอก

“เงียบ...เป็นอะไรไหม...เจ็บรึเปล่า” เสียงนุ่มอบอุ่นของเขากระซิบข้างหู

“ไม่พูดอะไรเลยหรือ... ผมจะรู้สึกผิดนะ ผมรุนแรงไปหรือ” เขาสะดุ้งรู้สึกน้ำตาของหญิงสาวชุ่มตรงแผงน้ำอกที่มีขนประปราย

“my babe…สาวน้อยของผม ขอโทษ!!! เราไม่ได้ตกลงกันก่อนที่จะมีอะไรกัน” เขาจูบพวงแก้มและเช็ดน้ำตาให้เธอ

“เราควรตกลงกันก่อน... ผมใจร้อนไปหน่อย ไม่คิดว่าจะเกินเลยขนาดนี้ ขอโทษนะ คุณทำให้ผม horny มาก ...นวดคลึงตรงจุดนั้น มัน arousing ปลุกอารมณ์ผมจนเตลิด” เขากระซิบเบาๆ ตรงกกหู ทำอัญชนาสยิว

“ผมรับผิดชอบ... เราแต่งงานกันนะ” เขาออดอ้อนเสียงยั่วยวน

“ผมจะไปต่อได้... คืนนี้ช่วยผมหน่อย” เขายังสาธยายยืดยาว

“ผมอยากรู้จักคุณให้มากกว่านี้ รับอารมณ์ผมได้ไหมตอนร่วมรักกัน” อัญชนาได้ยิน

ประโยคนี้ทำให้เธอหวั่นไหว เขาเป็นคนแบบไหน ซาดิสม์ หรือ ประเภทชอบความรุนแรงกับคู่นอน

“อย่างเช่น...” เธอเอ่ยปากถามคำแรกทันที

“พูดแล้วเหรอ... นึกว่าโกรธอยู่” เขาจ้องตาเธอและขำเบาๆ

“ผมชอบท่าแปลกๆ รับผมได้ไหม เรามีอะไรกันก่อนแต่งงาน ถ้าไม่ชอบคุณปฏิเสธเลย ผมจะไม่เอาคุณมาทรมาน” เขาตรงมากกับเรื่องนี้

“ฉันจะรู้ได้ยังไง...” เธอขมวดคิ้ว

“ผมอยากให้เราอยู่ด้วยกันก่อน ซึ่งคุณเป็นคนเสนอบททดสอบ ผมก็สนองตอบแล้วไง” แผนการของชายหนุ่มวางไว้เพื่อช่วยเธอนั่นเอง

“อยู่ด้วยกัน... มันอาจไม่ดีเท่าไหร่ ถ้าเราไม่เรียนรู้เรื่อง love making ผมเป็นคนชอบเรื่องพวกนี้”

“หมกมุ่นขนาดนั้นเลย...”

“ใช่... ผมทำงานหนัก ต้องปลดปล่อย...และบ่อยด้วย ถ้าคุณรับไม่ได้ เราไม่ควร move forward เพราะถ้ายังติดกับอะไรเดิมๆ ... ผมสูญเสียความทรงจำ นับว่าดีมากแล้ว ผมชอบอะไรที่คุณอาจตกใจ”

“โห... นี่ทำฉันตกใจมากเลย...จู่โจมขนาดนี้” อัญชนาเสียงสั่น

“คุณทำผมคลั่งมาก รู้ไหม” แววตาหยาดเยิ้มของเขาจ้อง ทำใจเธอแทบละลาย เธอชอบลีลาของเขามากขณะร่วมรัก เป็นประสบการณ์ครั้งแรกที่ประทับใจสุดบรรยาย

“ทำไม...” เธออยากรู้

“ร้องสุดเสียงขนาดนี้ ผมชอบมาก จริงๆ ผมไม่ถึงกับซาดิสม์ แต่ผมชอบให้ผู้หญิงร้องครวญครางแบบเจ็บปวด คุณทำได้ถึงใจผมเลย... my babe ที่รักของผม...”

“ฉันเจ็บมาก คุณไม่รู้หรอก”

“เอ้า... ครั้งแรกเหรอ ทำไมไม่บอกผม จะหาเจลไว้ช่วย”

“มันลืมๆ ตอนคุณกำลังบรรเลงถึงใจขนาดนั้น ใจฉันมันเลยละลายไปด้วย” เขาขำเธอที่ทำหน้าขยาด

“ไปหาหมอกัน... ผมอยากตรวจด้วย เผื่อคุณจะได้สบายใจ” เสียงอบอุ่นของเขาทำอัญชนารู้สึกอยากมอบกายถวายชีวิต

“คืนนี้... ต้องกลับบ้านไหม ผมอยากคุยกับคุณ เรานอนคุยกัน ผมไม่ทำอะไร ทำใจให้สบาย ผมมีอะไรให้ดู” เขากระตุ้นต่อมความอยากของหญิงสาว

“บอกก่อนได้ไหม... จะได้เป็นข้ออ้าง ไม่อยากให้ทางบ้านรู้เรื่องนี้”

“ครอบครัวเรา รู้หมดแล้ว...” เขาอมยิ้ม

“ผมเขียนไลน์ไปบอกคุณแม่กับคุณป้าแล้ว”

“ฮะ... ต้องรายงานขนาดนั้นเหรอ” เธอทำหน้าไม่พอใจ เป็นเรื่องส่วนตัวกลายเป็นไปโพนทะนา

“ผมแค่บอกว่า เราควรเรียนรู้กัน... ครอบครัวน่าจะเข้าใจ เรื่องเพศสัมพันธ์เป็นธรรมชาติน่ะ ถ้าไม่ลองอยู่ด้วยกัน แล้วแต่งงานไป คุณเสียหายมากกว่าผมอีก ถ้าเราอยู่ด้วยกันไม่ได้”

“อย่าบอกนะว่า เรื่องบนเตียง เป็นเรื่องใหญ่สำหรับคุณ”

“สำหรับผม... ร้อยเปอร์เซ็นต์ ผมมีความต้องการสูงมาก”

เขาพยายามรื้อฟื้นความทรงจำที่ผ่านมา ผู้หญิงของเขาหลายคนถอยหมดเมื่อรู้ว่า เขาสูญเสียความทรงจำ คนที่รู้ใจมากที่สุด คือนิชารัตน์ เธอทำให้เขาได้ทุกอย่างที่ต้องการ แต่ตอนนี้เธอหายหน้าไปแล้ว เขาจำเป็นต้องหาใครสักคนมาช่วยทำให้เขากลับมาเหมือนเดิม แม้กระทั่งความต้องการทางเพศที่เขายอมรับว่า อาจทำให้ผู้หญิงบางคนทนไม่ได้

“อย่าบอกว่า คืนหนึ่งหลายครั้งเลยเหรอ”

“ผมต้องการเกือบยี่สิบครั้ง”

“ฮะ... จะบ้าตาย”

“คุณทนผมได้ไหมล่ะ...”

“ถามจริง... ตอนนี้อาการทางร่างกายหายเป็นปกติแล้วใช่ไหม” เธอทำหน้าตกใจ ตาโต โพล่งขึ้นมาทันที

“ใช่... เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ ผมจะให้ผู้หญิงที่มาเมื่อช่วงเช้า มาจัดกระดูกอีกครั้งอาทิตย์หน้า ผมจะฟิตมากกว่าเดิม” เขายิ้มให้เธอแววตาระริก

“ผมจำได้ว่า คืนนั้นผมทะเลาะกับนิชารัตน์ ตอนกลับมาที่นี่ เธอชอบความรุนแรง ซึ่งผมชอบแต่ไม่ใช่ที่อื่น...ต้องบนเตียง แต่เธออยากให้ผมทำในรถ ผมกำลังขับรถ” เขาเริ่มเล่าสิ่งที่อยู่ในความทรงจำ...ได้แค่เทาๆ จางๆ

“โห...ตายแล้ว บ้าจริง แล้วฉันต้องมาทำอะไรนี่” อัญชนาเผลอพ่นใส่เขา

“ผมจำไม่ได้แล้วล่ะ แต่คุณต้องชดใช้ผม” เขามองหน้าเธออย่างตำหนิ

“อะไร... นี่มันมากไปแล้วนะ” เธอผลักอกเขาออกอย่างไม่พอใจ

“ชดใช้ค่าเสียหาย ที่ทำให้ผมต้องเป็นอย่างนี้”

“จะบ้าตาย... จำอะไรที่ดีๆ กว่านี้ได้ไหม”

“ผมจำได้ว่า เราทะเลาะกัน ทำให้ผมเสียสมาธิ” เขาเริ่มขึ้นเสียง

“คืนนั้น... คุณยั่วผมจนผมตัวสั่นมาก”

“อะไรกัน...!!!” เสียงอัญชนาปรี๊ดแตก เธอลุกจากเตียงจะไปห้องน้ำ และกำลังคว้าเสื้อผ้าที่อยู่มุมเตียงไปด้วย

“กลับมาก่อน ยังคุยกันไม่รู้เรื่อง”

“ไม่คุยแล้ว คนประสาทแดก” เธอเริ่มหลุดไม่อยากดีด้วยแล้ว...คนบ้า

สุราชรีบคว้าประตูห้องน้ำ เขาดันออกทันทีแล้วเข้าไปดึงร่างเปลือยเปล่าอุ้มออกมาที่เตียง เขาจัดการระดมจูบเธอจนหายใจแทบไม่ทัน และยังไล่เลียอย่างมันเมาที่เต้าเต่งชูช่ออมชมพูนั้นอย่างรัญจวนใจ อัญชนาดิ้นพรวดพราดขัดขืนแต่ในที่สุดก็อ่อนระทวยไปกับอารมณ์ร่วมที่คลั่งไคล้อย่างรุนแรงของเขา

ครั้งนี้เขาเปิดหาได้เจลใสมาใช้เพื่อหล่อลื่นให้ทั่วบริเวณนั้น ในขณะนี้มันกำลังอวบอูมได้ที่ รอให้เขาดันสุดหล่อเข้าไปอย่างละมุน ลมหายใจถี่ๆ ของเขาประสานเป็นจังหวะรับกันกับร่างกายส่วนล่างที่กำลังดุนดันอยู่อย่างนุ่มเนียนสุนทรีย์

สาวน้อยผู้นี้เข้ามาเติมเต็มปลุกเร้าอารมณ์ใคร่ให้เขาปั่นป่วนไปได้ทั่วสรรพางค์กาย ในคืนนี้คงไม่หยุดเท่านี้ เขายังอยากรู้สึกเสียวซาบซ่านให้ถึงที่สุดแห่งความกระสันร่วมกับเธอทั้งคืน

ตั้งแต่หายจากอาการบาดเจ็บเขายังไม่ได้เริ่มบทพิศวาสเหล่านี้กับสาวคนไหนเลย เธอจึงเป็นคนแรกที่เข้ามาจุดไฟปรารถนาอันพิสุทธิ์เหลือล้นของเขา อาการอยากร่วมรักกับเธอนับแต่วันแรกที่พบกันวันนั้น ยังอยู่ในความทรงจำที่ผุดขึ้นมาเป็นระยะๆ อย่างไม่ปะติดปะต่อ

มันเป็นความทรงจำที่กลับมาตรงช่วงการปะทะกัน ที่เริ่มต่อเป็นภาพจิ๊กซอว์ได้บ้างไม่ได้บ้างเป็นครั้งคราว แต่เขายอมรับว่า มันคือเชื้อไฟที่สปาร์กความต้องการอย่างที่สุด...

ภาพในขณะนั้นเขากำลังอยู่ในอารมณ์บรรเจิดกำลังกอดเธอไว้ในอ้อมอก ผู้หญิงคนนี้ตัวสั่นร้องไห้สะอึกสะอื้น เขาจำภาพได้เพียงรางๆ เนื้อตัวเธอแทบเปลือยเปล่า ปลุกกระตุ้นอารมณ์เสียวซ่านของเขาให้กระเจิดกระเจิง... ฝันไปได้ไกลแสนไกล แล้วภาพหนึ่งก็อุบัติขึ้น... รถกำลังชนต้นไม้

ตึง!!!...ตึง!!! เสียงฟูกกระดอนเด้งข้างๆ

อัญชนาตกใจตัวสั่นกำลังค้างอยู่ด้วยลีลาท่าด้านหลัง from behind

สุราชร้องตะโกนสุดเสียง ร่างกระตุกถอยออก...ล้มตัวลงไปบนเตียงทันที เธอรีบพลิกตัวกลับมานอนหงาย ตะลึงขณะมองไปยังร่างคุดคู้ตัวงอ เขากำลังเอามือกุมศีรษะหมุนตัวไปมา

“โอย... เจ็บ!!!...ปวดหัว!!!”  เธอรีบขยับไปคว้าตัวเขามากอดไว้...