บททั้งหมดของ หนี้คล้องใจ: บทที่ 1 - บทที่ 6

ต่างคาดหวังในสิ่งที่ตนเองไม่ต้องการณ ห้องอาหารในโรงแรมแกรนด์เซนเตอร์พอยต์ย่านสุขุมวิทเป็นสถานที่นัดหมายของหญิงสาวและชายหนุ่ม...“สวัสดีค่ะ...” อัญชนาก้าวเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงโต๊ะ ที่พนักงานเสิร์ฟได้เชิญเธอเข้ามา“สวัสดีครับ... คุณใช่ คนที่คุณป้าผมเชิญมา!!!” น้ำเสียงสะบัดห้วนกล่าวทักทายจากชายหนุ่มที่นั่งก้มหน้ากับมือถือ เงยหน้าขึ้นมองเธออย่างไม่เต็มตาเขาคือทายาทคนหนึ่งของตระกูลพงษ์กุล เป็นหลานชายของประพันธ์พ่อสามีของกังสดาลประธานใหญ่ของบริษัทสหพันธ์กรุ๊ป“อัญชนาค่ะ...” ร่างบอบบางในชุดสูทลำลองสีกรมท่าสวมทับกางเกงสแล็กสีดำ ตอบกลับอย่างเฉยเมย ราวกับว่าเขาไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลยในการนัดหมายครั้งนี้“เราสองคนต้องมาทำความเข้าใจกัน...” ชายหนุ่มในชุดสูทสีเทาเข้มผูกเนคไทดำเอ่ยขึ้น โดยยังก้มหน้ากดโทรศัพท์มือถืออยู่“เรื่องนั้น...ฉันทราบจากคุณป้าคุณทั้งหมดแล้ว ไม่ทราบว่าต้องทำความเข้าใจอะไรอีกคะ”“เราไม่เคยเจอกันมาก่อน มาเจอกันนี่เป็น blind date ไหม” เขาเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามเต็มตา แววตาของเขาดูระริกเข้าไปในความรู้สึกของอัญชนา“ไม่ใช่... นี่มันคือการต่อรองทางธุรกิจมากกว่า” เ

ภาระอันยิ่งใหญ่...ยากปฏิเสธ-------------------สุราชสั่งให้สาวน้อยของเขาเฝ้าอัญชนาไว้ไม่ให้เธอออกจากห้องน้ำ ตัวเขาเดินออกไปยังลานจอดรถ ไปที่รถเพื่อหยิบผ้าห่มผืนน้อยมาให้เธอห่อตัวออกไป“ผมเอาผ้าห่มมาให้...ห่อตัวซะ” น้ำเสียงของเขาดูสงสารเธออยู่บ้างเขาสั่งสาวน้อยพาอัญชนาออกมายืนรอที่หน้าคลับ เขาจะขับรถมารับ“นิ...พาเธอมารอตรง...หน้าคลับ”“นางทำให้พวกเรายุ่งยาก...วุ่นวายจริงๆ” นางบ่นพึมพำใส่หน้าอัญชนาสุราชขับรถไปตามแผนที่ที่เขาขอให้เธอส่งให้เขาที่ไลน์“ใกล้ถึงบอกด้วย...ผมจะชะลอ”“ค่ะ... บ้านหลังในสุดด้านซ้าย” เขาเริ่มชะลอรถให้ค่อยคลานเข้าไปจอดหน้าประตูรั้ว อัญชนากดรีโมต เธอขออนุญาตลงรถ สาวน้อยหน้าหวานจึงเปิดประตูลงไปก่อนที่จะให้อัญชนาก้าวออกไป“ฝันดีนะครับ... ฝากบอกคุณพ่อคุณแม่ด้วยว่า ผมขอโทษ” เขาหันหน้ามาตะโกนบอกเบาๆ“ค่ะ...” หญิงสาวเดินเข้าประตูบ้านไปอย่างห่อเหี่ยวใจ“อ้าว...ไปทำอะไรกัน ทำไมเอาผ้าห่อตัวมา” แม่อัญญาเข้ามากอดลูกสาวตบหลังเบาๆ“ไม่มีอะไรค่ะ คนไม่ดีลวนลามหนู” เธอบอกแม่เสียงสั่น“เขารึ... แย่นะนายคนนี้”“ไม่ใช่ค่ะ... พวกที่เมาในคลับนั้นค่ะ”“ขึ้นไปอาบน้ำ...นอนซะลูก ตัวสั่น

บทพิศวาสของเขา มีอะไรน่าสงสัย-------------------------------------------อัญชนาตกใจตื่นจากอาการหลับใหล หลังจากได้ร่วมรักกันอย่างเผ็ดร้อน จิตสำนึกระคนความเศร้าจะทำให้เธอกลับบ้านไปด้วยความรู้สึกผิดกับครอบครัว“เป็นไงบ้าง... คุณช่วยผมรื้อฟื้นความทรงจำได้ดีทีเดียว” เขาเดินมาที่เตียงเปิดผ้าห่มซุกร่างเข้ามาโอบเธอไว้แนบอก“เงียบ...เป็นอะไรไหม...เจ็บรึเปล่า” เสียงนุ่มอบอุ่นของเขากระซิบข้างหู“ไม่พูดอะไรเลยหรือ... ผมจะรู้สึกผิดนะ ผมรุนแรงไปหรือ” เขาสะดุ้งรู้สึกน้ำตาของหญิงสาวชุ่มตรงแผงน้ำอกที่มีขนประปราย“my babe…สาวน้อยของผม ขอโทษ!!! เราไม่ได้ตกลงกันก่อนที่จะมีอะไรกัน” เขาจูบพวงแก้มและเช็ดน้ำตาให้เธอ“เราควรตกลงกันก่อน... ผมใจร้อนไปหน่อย ไม่คิดว่าจะเกินเลยขนาดนี้ ขอโทษนะ คุณทำให้ผม horny มาก ...นวดคลึงตรงจุดนั้น มัน arousing ปลุกอารมณ์ผมจนเตลิด” เขากระซิบเบาๆ ตรงกกหู ทำอัญชนาสยิว“ผมรับผิดชอบ... เราแต่งงานกันนะ” เขาออดอ้อนเสียงยั่วยวน“ผมจะไปต่อได้... คืนนี้ช่วยผมหน่อย” เขายังสาธยายยืดยาว“ผมอยากรู้จักคุณให้มากกว่านี้ รับอารมณ์ผมได้ไหมตอนร่วมรักกัน” อัญชนาได้ยินประโยคนี้ทำให้เธอหวั่นไหว เขา