บทที่ 60

“ผมอยากทำอย่างนั้นได้ อยู่กับอดีตตลอดชีวิต แต่สายน้ำก็ไหลไป...ไม่เคยหวนคืน” เหมือนหัวใจของเขา นิตาได้แต่เก็บความเศร้าไว้ข้างใน ทุกอย่างผ่านไปและคงไม่มีอะไรเหมือนเดิมตลอดกาล หญิงสาวเกือบจะปล่อยให้น้ำรื้นในดวงตาไหลออกมาหากมันก็เหือดแห้งไปอีกครั้งเมื่อใบหน้าคร้ามเข้มโน้มลงไปหา คลีฟจูบซับที่เปลือกตาของเธอที่ปิดลง

“มีวิธีไหนบ้างที่เราจะสามารถกลับไปอยู่ในอดีตได้โดยที่ไม่ต้องรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงในอนาคต”

“เราทำไม่ได้หรอกค่ะ” หญิงสาวค่อย ๆ เปิดเปลือกตา มือเรียวบางเลื่อนมาแนบบนสันกรามแกร่ง หญิงสาวรู้สึกถึงแรงต้านในตัวเขาลดน้อยลง เธอสัมผัสเขาและรู้สึกเสมือนว่าตัวตนที่แท้จริงของคลีฟกำลังเปิดเผยออกมาทีละน้อย และเธอก็เฝ้าคอยที่จะได้เห็นตัวจริงของเขาอีกครั้ง

“เราต่างมีอนาคตกันทุกคนนะคะ”

“อนาคตเกิดจากอดีต...พระเจ้า...ผมแทบไม่อยากมองเห็นอนาคตและผมก็ไม่ต้องการมีปัจจุบันด้วยซ้ำ”

“คุณเลยต้องหลบตัวเองอยู่ใต้หน้ากาก” นิตาเอ่ยขยะลูบใบหน้าคร้ามเข้มเบา ๆ ด้วยฝ่ามือเปียกชื้น

“ทำไมคุณไม่ถอดมันออกล่ะคะ หน้ากากของคุณ แล้วเผชิญหน้ากับมัน”

“ผมกำลังเผชิญกับมัน” ใบหน้าของเขาโน้มต่ำจนริมฝีปากชิดกับเรียวปากอิ่มแ