3 เรื่องน่าขัน

สัตยายืนอยู่ด้านข้างของมุมนี้ มองทอดตาไปบนเวทีที่ยกพื้นขึ้น พิมสิริอยู่บนนั้น อยู่กับความเป็นพรีมที่รู้จักกันติดปากไปทั่วเมือง เขามีส่วนเสริมสร้างหล่อนมาด้วยการชวนหล่อนออกจากค่ายเทปเก่ามาเปิดบริษัทเทปเล็กๆ แล้วให้พรีมได้ทำเพลงชุดแรกจะเรียกว่าเป็นดวงหรือความสามารถก็ยากจะเดาได้ แต่นั่นทำให้บริษัทเล็กๆ ของเขาสามารถผงาดเด่นขึ้นมาได้ พรีมโด่งดังไปทั่วประเทศและนอกประเทศ มีคิวโชว์ร้องเพลง มีงานเสริมเข้ามาและเขาก็สามารถทำรายได้ให้กับบริษัทได้สูงนอกเหนือจากงานอื่นที่รับอยู่...นักร้องเบอร์หนึ่งของบริษัทประสบความสำเร็จก็มีนักร้องคนอื่นเข้ามารอการปั้น...แต่เขายังรีรออยู่ ไม่ใช่เพราะไม่มีเงินทุน

แต่เพราะพรีมไม่ยอม

พิมสิริคิดว่ามีหล่อนก็เหลือจะพอ

…จะมีคนอื่นอีกไม่ได้นะคะ คุณ…

เขาไม่อยากขัดใจพรีม...หล่อนขอเขาและหล่อนทำท่าแง่งอน...เขาออกจะเอาใจหล่อน...ไม่เพียงเพราะหล่อนทำรายได้ให้บริษัท

แต่เพราะเขารักหล่อนด้วย

เขาชวนพรีมออกจากที่เก่าเพราะเรื่องของหัวใจ...เขารักพิมสิริ หวังจะส่งเสริมหล่อน...

และความรักก็ดำเนินไปเงียบๆ ไม่เปิดเผยออกนอกหน้า...เขากับหล่อนมีความสัมพันธ์ทางกายกันแล้ว...เว้นแต่ว่ายังไปไม่ถึงการแต่งงาน...แม่เขา...คุณสายทิพย์บอกว่า

...ยะ การแต่งงานเป็นเรื่องยากนะลูก คิดให้ดีก่อนแล้วกัน...

เขาไม่รู้ว่าเธอไม่มั่นใจในตัวพิมสิริเอาเสียเลย เธอมองหญิงสาวคนงามด้วยความหวั่นใจ เพราะมองว่านั่นไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่จะเป็นคู่ชีวิต เป็นเพื่อนแท้ ในความรัก ในความหมายของการแต่งงานได้ดีนัก

แต่เมื่อลูกชายรักก็เหมือนว่าเธอทำใจ

และจริงๆ มันก็อยู่กับตัวพิมสิริด้วย...

แต่งงานหรือ...

หญิงสาวเคยถามตัวเอง...

ไม่เอาด้วยแน่

หล่อนมาจากครอบครัวที่ล้มเหลวอยู่มากทีเดียว พ่อขี้เมา แม่เล่นไพ่...คือความเลวร้ายแต่เยาว์วัย หล่อนแยกตัวออกมาเมื่อแยกได้ กระเสือกกระสนทุกทางที่จะเรียนให้จบปริญญาตรีและเอาดีทางการร้องเพลง...หล่อนเข้าสังกัดค่ายเทปใหญ่แต่ก็ไม่ได้ทำเทป วันที่หล่อนได้รับคำชวนของสัตยาให้ออกมาทำเทปด้วยกันนั้นหล่อนก็เพียงแต่มองเห็นว่าการ “เกาะ” กับเขาย่อมจะดีกว่าเป็นปลาตัวเล็กในบ่อใหญ่ที่เดิม

หล่อนมองสัตยาเหมือนไม้พยุงตัวยามลอยคอในน้ำ...

รักหรือ...พูดไปก็น่าขัน...บอกตัวเองเช่นนั้นเสมอมา...

รัก...

ไม่รัก...

แต่ผูกพันกัน...อยู่ด้วยกัน...

หล่อนพอใจกับชีวิตแบบนั้นมากกว่าการแต่งงาน...หล่อนไม่อยากมีลูก ไม่อยากแต่งงาน...ไม่อยากขาดอิสระ...หล่อนกลัวนัก

พ่อแม่คือตัวอย่างอันเลวร้ายเอาการ

วันนี้หล่อนก็มาแถลงข่าวออกเทปชุดที่สาม...หวังว่าคงจะไปได้ด้วยดี...แม้มันจะไม่ดังเท่ากับเทปชุดแรกก็ตามที

จบการแถลงข่าว หล่อนนั่งรถมากับสัตยา นักข่าวเคยถามถึงความสัมพันธ์อันนี้...แต่หล่อนเองปฏิเสธ ชายหนุ่มเสียอีกที่เฉยๆ ไม่ตอบอะไร เขาให้เกียรติหล่อน

“พรีม...ถ้าเทปชุดนี้ไปได้ เราคิดกันอีกครั้งดีไหม”

“คิดเรื่องอะไรคะ”

“การแต่งงานของเราไง”

พิมสิริเงียบไป ก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ

“รออีกปีได้ไหมคะ คุณยะ...ขอเวลาพรีมอีกปี...นะคะ...คนดี...ได้โปรดเถิด”

นั่นคือความจริงใจอย่างยิ่งของหล่อนแล้ว พิมสิริให้คำตอบตัวเอง หล่อนไม่อยากแต่งงาน...หล่อนไม่พร้อมเอาเสียเลย เพราะภาพของครอบครัวที่ตัวเองมีอยู่มันบิดๆ เบี้ยวๆ...หล่อนมีภาพพ่อขี้เมาไม่รับผิดชอบครอบครัว และไม่สร้างสรรค์อะไรให้ครอบครัวกินดีอยู่ดี ชีวิตขัดสนยากไร้ไปทุกเรื่อง เรียนจบมามีพรสวรรค์ร้องเพลงได้นี่ก็นับว่าบุญคุ้มหัวนักหนา แถมด้วยแม่กับภาพหญิงที่ติดการพนันอย่างไพ่อีกคน...แล้วเมื่อยามไม่มีเงินพ่อกับแม่ก็ทะเลาะกันด่ากัน หล่อนนึกไม่ออกว่าคนสองคนเคยรักกันมาได้อย่างไร

ยังจะน้องๆ...เฮ้อ...ภาพพ่อแม่และลูกๆ ที่มากมาย...คือภาพอันเลวร้าย...พิมสิริไม่ได้คิดฝันแต่งงานเลย

หล่อนมองการแต่งงานเป็นเรื่องพันธนาการและพาหล่อนลงเหว

แม้หล่อนจะรักสัตยา...แต่หล่อนก็ไม่มั่นใจ เขายังไม่ได้เป็นผู้ชายครบสูตรตามที่หล่อนปรารถนา

สัตยาออกมาจากบริษัทใหญ่อย่างซอลต้าเรคคอร์ด โดยไม่ได้รับเงินค่าตอบแทนอะไรเลย...พิมสิริได้รู้ข้อบาดหมางรุนแรงของสัตยากับคมกฤชที่เป็นรองประธานกรรมการรองจากองค์การ คมกฤชกับสัตยาไม่ถูกกันรุนแรงมาก เท่าที่หล่อนได้ยินมาก็คือว่าคมกฤชชังสัตยาเพราะริษยาส่วนตัว ทั้งเรื่องหน้าตา เรื่องวัยที่อ่อนกว่าและเรื่องความสามารถเมื่อผลประโยชน์ ไม่สามารถไปทางเดียวกันได้สัตยาก็ถอนตัวออกมาตั้งบริษัทของเขาเอง

คิตตี้คีย์ยังเล็กมาก หากเทียบกับซอลต้าเรคคอร์ด

กระนั้นเทปชุดแรกที่สัตยาทำให้หล่อนก็ทำให้คิตตี้คีย์พอไปรอดทั้งชื่อเสียงและเงินทอง

แต่พิมสิริรู้ว่าสัตยายังมีมารดา มีคุณสายทิพย์นั่นแหละนายทุนตัวจริงของเขา

และเธอไม่ชอบหล่อนด้วย พอๆ กับหล่อนไม่ชอบเธอ...ท่าทีของเธอเหมือนแม่ผัวตัวร้ายครบสูตร เห็นการมองของเธอ เห็นแววตาของเธอแล้ว พิมสิรินึกหนาวไม่อยากปะทะด้วย

ทั้งหมดนี้มารวมประกอบกันทำให้หล่อนไม่อยากแต่งงาน

หล่อนปฏิเสธสัตยาไปแล้ว เขาทำท่าผิดหวังด้วยการถอนใจเฮือกหนึ่งออกมา

“ไม่ต้องคิดมากนะคะ คุณยะ”

“ผมพร้อมจะแต่งแล้วนะ พรีม ไม่อยากอยู่แบบนี้ มันเหมือนผมเอาเปรียบพรีม เพราะเรา...”

หล่อนมาจับมือเขาบีบกระชับแน่นเสียก่อน “ไม่เป็นไรค่ะ พรีมเต็มใจ ก็เรารักกัน”

หล่อนพูดได้ไพเราะน่าฟังเสมอ เป็นคำพูดที่หล่อนเองก็แทบจะอาเจียนเพราะคลื่นไส้ตัวเอง

“อีกอย่างแม่คุณยะด้วยนะคะ”