หน้าหลัก / โรแมนติก / หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ / หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 5

แชร์

หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 5

ผู้เขียน: มาตานานา พิธุ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-12-03 13:11:14

แสนกล้าเข้าพบหัวหน้างานเพื่อขอลากิจ โดยขอลาไปร่วมงานศพของแม่ของกมลฉัตร แต่หัวหน้างานไม่อนุมัติ เพราะวันนี้พนักงานในแผนกเกิดอุบัติเหตุมอเตอร์ไซค์ล้มพร้อมกันสองคน อีกอย่างเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์กับคนตาย ไม่ได้เป็นญาติพี่น้องกัน เป็นแค่คนรู้จัก หัวหน้างานจึงไม่ให้ลา

แสนกล้าโทร. หาพ่ออีกครั้ง คราวนี้กำนันไสวไม่รับสาย เขาจึงโทร. หาแม่ พอแม่ก้านรับสาย เขาบอกท่านว่าขอคุยกับฉัตรกมล แต่แม่บอกว่าหญิงสาวยุ่งมาก ไม่สะดวกรับสาย ให้เขาโทร. หาเธออีกทีตอนค่ำ ๆ บอกแล้วท่านก็วางสาย เขาโทร. กลับไปอีกตั้งหลายสายท่านก็ไม่รับ

แสนกล้าอยากจะบ้า เขาติดต่อเธอไม่ได้ แถมตอนนี้เธอยังอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก แต่เขากลับไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอ ทั้งที่เธอกับเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน ทำได้แค่ฝากความห่วงใยผ่านสายลมไปให้เธอ

แสนกล้าไม่ได้กลับไปช่วยงานศพของแม่ของกมลฉัตร ไม่ได้พูดคุยแสดงความเสียใจกับเธอ เขามัวแต่ทำงานที่กองสุมหัวตลอดทั้งสัปดาห์ มีโอทีทุกวัน แถมเขายังต้องหอบงานกลับไปทำที่ห้องด้วย แต่ละคืนที่ผ่านมาเขาหลับคางานทุกคืน เขาไม่มีเวลาว่างเลย เวลาจะพักผ่อนยังแทบไม่มี

แล้วไอ้พนักงานที่เกิดอุบัติเหตุทั้งสองคนก็ต้องนอนโรงพยาบาลกันเป็นอาทิตย์ หน้าที่ของพวกมันก็เลยถูกส่งต่อมาให้เขาดูแลชั่วคราว สัปดาห์นี้ทั้งสัปดาห์ เขาเลยทำงานหนักกว่าการทำงานตลอดทั้งปีเมื่อปีที่แล้วซะอีก

วันนี้เป็นวันศุกร์แล้ว เขาคิดว่าพรุ่งนี้จะกลับบ้าน จะกลับไปหากมลฉัตร เขาเป็นห่วงความรู้สึกของเธอ

แสนกล้าเร่งทำงานทุกอย่างตั้งแต่เช้า พอพักกลางวันเขาก็ลงจากตึกไปกินข้าวกับเพื่อนร่วมงาน แล้วรีบกลับมาทำงานที่ยังค้างอยู่

ในตอนที่เขาเดินกลับเข้าตึกและเดินตรงไปที่ลิฟต์ เขาก็ต้องชะงัก เขาเพ่งมองผู้หญิงที่เพิ่งเดินออกมาจากลิฟต์ด้วยความแปลกใจ

“ฉัตร”

เจ้าของชื่อชะงักเล็กน้อย เธอยิ้มซีดเซียว หน้าตาดูอิดโรย

แสนกล้ารีบเดินเข้าไปหาเธอ เขาไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ มองสบตาเธอด้วยความห่วงใย

“เสียใจด้วยนะ เธอเป็นไงบ้าง”

“อือ...”

กมลฉัตรพยักหน้าน้อย ๆ เธอฝืนยิ้มอย่างยากลำบาก

“ฉันขอโทษที่ไม่ได้ไปช่วยงาน”

“ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ”

แม้เธอจะบล็อกช่องการติดต่อของเขา แต่เธอก็ยังอยู่ในไลน์กลุ่มที่ทำงาน เธอจึงรู้ว่าช่วงนี้เขาทำงานหนักมากจริง ๆ

“เธอจะกลับมาทำงานแล้วเหรอ ทำไมไม่พักต่ออีกสักหน่อยล่ะ”

“ฉันมาลายื่นใบลาออก”

“ลาออก!”

“ฉันจะกลับไปอยู่กับยาย ไปดูแลยาย”

“แล้ว... เรื่องของเรา”

กมลฉัตรนิ่งไปครู่หนึ่ง เธอรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง

“พี่แสนขา...”

เสียงหวานบาดหูดังขึ้นข้างหลัง แสนกล้าหันไปมอง เขายังไม่ทันได้เอ่ยอะไร น้องใยไหมก็ปรี่เข้ามากอดแขนเขาไว้แน่น เธอยิ้มหวานสดใสและอิงศีรษะกับต้นแขนกำยำอย่างสนิทสนมคุ้นเคย

กมลฉัตรเห็นทุกอย่างเต็มสองตา สองคนนี้คงคืนดีกันแล้ว แสนกล้ากลับไปคืนดีกับแฟนเก่าของมันแล้ว เธอควรเลิกคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้น แล้วไปหาอาหารเม็ดมากิน

“เรื่องของเราไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันลืมมันไปแล้ว แกก็ควรลืมมันไปได้แล้ว งานเยอะไม่ใช่เหรอ ไปทำงานได้แล้ว ฉันกลับละ” กมลฉัตรยิ้มจืดเจื่อน เธอเดินหนีไปทันทีที่พูดจบ

“เดี๋ยวสิ! ฉัตร”

แสนกล้าจับต้นแขนกลมกลึงรั้งไว้ ไม่ยอมให้กมลฉัตรไป คนที่คิดว่าจะไปหาอาหารหมากินถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอมองหน้าเพื่อนด้วยสายตาว่างเปล่า

“ถ้าแกปล่อยฉันไปดี ๆ เรายังจะเป็นเพื่อนกันต่อไป แต่ถ้าแกยังรั้งฉันไว้แบบนี้ และคิดจะพูดถึงเรื่องนั้นอีก ฉันกับแกตัดขาดกัน ไม่ต้องมาเป็นเพื่อนกันอีก”

“ฉัตร...”

“ปล่อยได้แล้ว ฉันจะกลับ”

แสนกล้าค่อย ๆ ปล่อยมือจากต้นแขนหญิงสาว พอเธอเดินหนีไป เขาก็มองตามด้วยความสับสน

“พี่แสนขา อย่าไปสนใจเลยค่ะ มาคุยเรื่องของเราดีกว่า คือว่าไหม...”

“หุบปาก! จะไปไหนก็ไป ฉันไม่กลับไปกินของเก่าให้เสียปากหรอก ปล่อย!!”

แสนกล้าสะบัดแขนออกจากมือบาง เขาเดินหนีไปขึ้นลิฟต์ ปล่อยให้คนที่มาง้อขอคืนดีเพราะถูกผู้ชายคนใหม่เขี่ยทิ้งมองตามเขาด้วยสายตาโกรธขึ้ง

แสนกล้ากำลังสับสน ใจหนึ่งก็อยากตามเธอไป ใจหนึ่งก็กลัวว่าเธอจะเลิกคบ จะไม่ให้เขาเป็นเพื่อนอีกต่อไป

ที่ผ่านมาใคร ๆ อาจจะมองว่ากมลฉัตรยอมเขาตลอด แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่เลย เขากลัวเธอจะแย่ ทั้งยังเกรงใจด้วย เพราะเวลาที่เธอจริงจังหรือไม่ยอมอะไรสักอย่าง ไม่มีอะไรหรือไม่มีใครเปลี่ยนใจเธอได้เลย เขาจึงไม่กล้าตามเธอไป เขากลัวเธอเลิกคบ 

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ   หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 7

    “ยายใช้อะไรหมักเนื้อเหรอ ทำไมมันเหม็นจัง”“ยายก็ใช้สูตรเดิมนั่นแหละหมักเนื้อ ใช้สูตรนี้มาตั้งแต่เอ็งยังไม่ทันเกิดโน่น เมื่อก่อนเอ็งก็ชอบนี่นา”“ถ้างั้นคงเพราะฉัตรนอนดึกเองแหละ เมื่อคืนดูซีรีส์เกาหลีดึกไปหน่อยจ้ะ”“เอ็งนี่มันน่าตีจริง ๆ งั้นก็หาอะไรกินรองท้องสักหน่อย แล้วก็ไปพักผ่อน”“จ้า… ยาย”กมลฉัตรยิ้มแหย สีหน้าและน้ำเสียงที่แสดงถึงความเป็นห่วงของยายทำให้เธอรู้สึกผิด ก็มีกันอยู่แค่สองคน หากใครสักคนเป็นอะไรไปอีก อีกคนก็ไม่รู้ว่าจะอยู่อย่างไร แม้รู้ว่าไม่มีใครหนีความตายได้ แต่เธอก็อยากขอเวลาให้เธอกับยายได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปอีกนาน ๆพอกลับเข้ามาในครัวแล้วได้กลิ่นเนื้อย่างอีกครั้ง กมลฉัตรก็แทบอ้วกพุ่ง หญิงสาวกลั้นหายใจ จกข้าวในกระติ๊บมาปั้น แล้วหยิบเกลือในกระปุกมาโรยใส่ปั้นข้าวเหนียว ก่อนจะวิ่งออกจากห้องครัวกลับเข้าห้องนอนของตัวเองหลังจากกินข้าวเหนียวที่ปั้นติดมือเข้ามาในห้องหมดแล้ว กมลฉัตรก็ถอดผ้าซิ่นออกเปลี่ยนมานุ่งกางเกงขาสั้น หญิงสาวเดินไปหยิบไอแพดที่วางอยู่บนเตียง แล้วมองหาสายชาร์จแบต เธอกวาดสายตามองไปทั่วห้องก็ไม่เห็น จึงวางไอแ

  • หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ   หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 6

    ตอนที่ 3โชคชะตาเล่นตลกทำไมเราไม่ตลกด้วยหรอกนะ2 เดือนผ่านไป“ฉัตรเอ๊ย!”“จ๋า… ยาย”“ยายนึ่งข้าวสุกแล้ว เอาไปรอใส่บาตรได้แล้ว”“จ้า” กมลฉัตรขานรับออกมาจากในห้องนอนของเธอหญิงสาวสำรวจตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกเงาตรงหน้า เมื่อเห็นว่าเรียบร้อยดีแล้วเธอจึงลุกขึ้นจากเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วออกจากห้อง เดินไปหายายที่ครัวซึ่งต่อเติมออกมาจากตัวบ้านปูนชั้นเดียวห้องครัวกว้างขวาง มีทั้งเตาแก๊สและเตาถ่าน ผนังห้องครัวด้านที่ไม่ติดกับตัวบ้านก่อด้วยปูนสูงประมาณหนึ่งเมตร แล้วต่อด้วยไม้ระแนงจนถึงเพดาน ห้องครัวจึงปลอดโปร่งโล่งตา และมีประตูสำหรับเปิดออกไปหลังบ้านด้วย ที่หลังบ้านมีแปลงผักสวนครัวหลายแปลง ห่างออกไปเป็นทุ่งนาของยาย มีเนื้อที่ราวยี่สิบไร่“กระติ๊บข้าววางอยู่บนโต๊ะนั่นแหละ รีบออกไปรอที่หน้าบ้าน ชักช้าเดี๋ยวก็ไม่ทันพระหรอก”“จ้า…” กมลฉัตรลากเสียงยาวพอแม่ใหญ่นวล… ยายของเธอหันมามองด้วยสายตาดุ หญิงสาวก็ยิ้มกว้าง คว้าเอากระติ๊บข้าวมากอดไว้ แล้วรีบเผ่นออกจากห้องครัวก่อนที่ยายจะเทศนายาวกว่านี้กมลฉัตรสวมเสื้อยืดสีขาวกับผ้าซิ่นไหมสีชมพูลายสวย ผ้าซิ่นที่เธอนุ่งยายของเธอเป็นคนทอเองกับมือ ยายทำ

  • หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ   หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 5

    แสนกล้าเข้าพบหัวหน้างานเพื่อขอลากิจ โดยขอลาไปร่วมงานศพของแม่ของกมลฉัตร แต่หัวหน้างานไม่อนุมัติ เพราะวันนี้พนักงานในแผนกเกิดอุบัติเหตุมอเตอร์ไซค์ล้มพร้อมกันสองคน อีกอย่างเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์กับคนตาย ไม่ได้เป็นญาติพี่น้องกัน เป็นแค่คนรู้จัก หัวหน้างานจึงไม่ให้ลาแสนกล้าโทร. หาพ่ออีกครั้ง คราวนี้กำนันไสวไม่รับสาย เขาจึงโทร. หาแม่ พอแม่ก้านรับสาย เขาบอกท่านว่าขอคุยกับฉัตรกมล แต่แม่บอกว่าหญิงสาวยุ่งมาก ไม่สะดวกรับสาย ให้เขาโทร. หาเธออีกทีตอนค่ำ ๆ บอกแล้วท่านก็วางสาย เขาโทร. กลับไปอีกตั้งหลายสายท่านก็ไม่รับแสนกล้าอยากจะบ้า เขาติดต่อเธอไม่ได้ แถมตอนนี้เธอยังอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบาก แต่เขากลับไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอ ทั้งที่เธอกับเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน ทำได้แค่ฝากความห่วงใยผ่านสายลมไปให้เธอแสนกล้าไม่ได้กลับไปช่วยงานศพของแม่ของกมลฉัตร ไม่ได้พูดคุยแสดงความเสียใจกับเธอ เขามัวแต่ทำงานที่กองสุมหัวตลอดทั้งสัปดาห์ มีโอทีทุกวัน แถมเขายังต้องหอบงานกลับไปทำที่ห้องด้วย แต่ละคืนที่ผ่านมาเขาหลับคางานทุกคืน เขาไม่มีเวลาว่างเลย เวลาจะพักผ่อนยังแทบไม่มีแล้วไอ้พนักงานที่เกิดอุบัติเหตุทั้งสองคนก็ต้องนอนโรงพ

  • หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ   หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 4

    เมื่อขึ้นมานั่งบนรถแท็กซี่ และบอกจุดหมายปลายทางเรียบร้อยแล้ว กมลฉัตรก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอนั่งนิ่งอยู่สักพักจึงล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าถือออกมา วันหยุดสองวันนี้ เธอยังไม่พร้อมจะพูดคุยกับแสนกล้า ดังนั้นหญิงสาวจึงบล็อกเบอร์โทร. บล็อกแชต บล็อกทุกช่องทางการติดต่อ หวังว่าก่อนถึงวันจันทร์ เธอจะคิดออกว่าควรจะพูดกับเขาอย่างไรดี กมลฉัตรกำโทรศัพท์ไว้ในสองมือ นึกถึงเมื่อคืนแล้วสองแก้มก็ร้อนผ่าว เธอหลงระเริงไปกับเขา แถมยังขึ้นเองด้วย ทั้งที่เป็นครั้งแรกของเธอแท้ ๆ กมลฉัตรถอนหายใจอีกครั้ง พอดีกับเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้น เธอหลุบตามองหน้าจอ พอเห็นว่ายายโทร. มา เธอจึงรีบสไลด์นิ้วบนหน้าจอเพื่อรับสาย “ยายจ๋า... คิดถึงฉัตรเหรอ” “ฉัตร...” ยายเรียกมาตามสาย แล้วก็เงียบไป “ยายเป็นอะไรหรือเปล่า” “ยายไม่เป็นอะไร ฉัตรเอ๊ย! กลับบ้านเรานะลูก กลับมาหายาย ฮึก” “ยายเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม” “ฉัตร... ตั้งสติดี ๆ นะลูก พ่อกับแม่ของฉัตรเสียแล้ว กลับมาหายายนะลูก กลับบ้านเรา กลับมาเร็ว ๆ กลับมาหายาย” พอยายพูดจบ กมลฉัตรก็ได้ยินเสียงผู้คนรอบข้างพากันร้องเรียกยาย แล้วสายก็ตัดไป ยายล้อเล่นเหรอ? หรือตอนนี้เธอ

  • หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ   หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 3

    ปากของเขาอุ่นร้อน ลิ้นที่พลิกพลิ้วอยู่ในปากของเธอกระตุ้นอารมณ์บางอย่างในกายสาว ยิ่งจูบก็ยิ่งดื่มด่ำ หลงมัวเมา ลืมเลือนไปแล้วว่าสถานะระหว่างเธอกับเขาแค่เพื่อน เมื่อแสนกล้ากระชากสาบเสื้อเชิ้ตของเธอจนกระดุมขาด ทั้งแถว เขาถอนจูบ แล้วก้มลงไปชิมรสชาติความหวานละมุนของผิวเนื้อสาว กมลฉัตรก็เอาคืนเขาด้วยการกระชากสาบเสื้อเชิ้ตของเขาจนกระดุมขาดทั้งแถว และสัมผัสแตะต้องเขาไปทั่ว แสนกล้าครางในลำคออย่างพอใจ เขาปลดเปลื้องอาภรณ์ชิ้นบนสองชิ้นออกจากร่างสาว ใช้ปากและลิ้นปลุกปั่นและเล้าโลมให้กมลฉัตรหลงเพริดไปกับความเสียวซ่าน ความยับยั้งชั่งใจของสองหนุ่มสาวถูกแอลกอฮอล์กดทับไว้ พวกเขาปล่อยให้สิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้นดำเนินไปเรื่อย ๆ กระทั่งสองกายเปลือยเปล่า ไฟสวาทลุกโชนไม่อาจมอดดับโดยง่าย คนที่รู้สึกมากกว่าคือกมลฉัตร และเมื่อแสนกล้ายังมัวแต่เล้าโลม หญิงสาวจึงเป็นฝ่ายขึ้นนั่งคร่อมเขา แล้วขย่มลงเต็มแรงโดยหลงลืมไปว่านี่คือครั้งแรกของเธอ “อื้อ... เจ็บ” คนเจ็บนั่งนิ่ง เกาะบ่ากว้างสองข้างไว้แน่น แถมยังจิกเล็บขีดข่วนผิวแน่นตึงจนเลือดไหลซิบด้วย “ฉันก็เจ็บ เธอแน่นมากเลยฉัตร ครั้งแรกใช่ไหม” “อือ...” “เดี๋ยวมันจะด

  • หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ   หม่ามี้บอกหนูว่าป๊ะป๋าไปสวรรค์แล้วค่ะ ตอนที่ 2

    กว่ากมลฉัตรจะเบียดผู้คนออกมาจากผับได้ แม่ของเธอก็วางสายไปก่อนแล้ว พอเดินออกมาหน้าผับ หญิงสาวจึงโทร. หาท่าน พอแม่กดรับสาย กมลฉัตรยังไม่ทันพูดอะไร แม่ก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงสั่น ๆ “ฉัตร… พ่อไปนอนกับอีนั่นอีกแล้ว มันยังแอบไปเอากัน พ่อไม่รักแม่แล้ว แม่จะเลิกกับพ่อ คราวนี้เลิกจริง ๆ แม่จะเก็บของแล้วกลับไปอยู่กับยาย” บ้านพ่อกับบ้านยายอยู่หมู่บ้านติดกัน ระยะทางห่างกันไม่ถึงสามกิโลเมตร “ไว้พรุ่งนี้ค่อยเก็บของนะแม่ คืนนี้ดึกแล้ว อย่าไปกวนยายเลย” “ฉัตรเข้าข้างพ่อเหรอ” กมลฉัตรถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย มันเป็นเรื่องซ้ำซากที่เกิดขึ้นประจำ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่เธอเรียนมัธยมต้น เธอบอกแม่แล้วว่าจะเลิกก็เลิก ไม่ต้องเป็นห่วงเธอ เธอโตพอที่จะเข้าใจเหตุผลของแม่แล้ว แต่แม่ก็ไม่เลิกกับพ่อสักที ยังอยู่บ้านพ่อ ทั้งที่เธอน่ะ… ย้ายไปอยู่กับยายตั้งแต่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ครั้งแรกแล้ว พ่อทำให้เธอหมดศรัทธาในตัวท่าน ยังดีนะที่พ่อกับแม่มีเธอแค่คนเดียว เธอเลยไม่มีพี่น้องที่ต้องมาร่วมทนเห็นความสัมพันธ์ที่เป็นพิษแบบนี้ พ่อของกมลฉัตรเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนมัธยม ประจำอยู่อีกจังหวัด นาน ๆ จะกลับมาบ้านสักครั้ง แม

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status